พูดจบก็ลงมือทุบตีนางกำนัลคนนั้นอย่างโหดเหี้ยม

ลงมือต่อหน้าพระพักตร์องค์จักรพรรดิและสมเด็จพระราชชนนี ปกติแล้วพระสนมฉีแสดงแต่ทัศนคติที่อ่อนน้อมถ่อมตนและมีคุณธรรม แต่วันนี้นางกลับเผยให้เห็นถึงความเกรี้ยวกราดและชั่วร้าย

นางกำนัลคนนี้เป็นนางกำนัลคนสนิทที่อยู่ปรนนิบัติรับใช้ข้างกายพระสนมฉีมานมนาน ไม่ว่าอย่างไรก็ยังมีความเชื่อใจไม่น้อย บวกกับปฏิกิริยาที่โกรธจัดของพระสนมฉี ทุกคนต่างรู้อยู่แก่ใจ ว่าพระสนมฉีเป็นคนก่อเรื่องนี้ขึ้นมาอย่างแน่นอน

เมื่อสมเด็จพระราชชนนีทรงเห็นเหตุการณ์แล้ว ก็รู้สึกเอือมระอาเป็นอย่างมาก ทรงตรัสกับองค์จักรพรรดิว่า : “ข้าเหลืออดเต็มที เรื่องนี้ฝ่าบาททรงจัดการเองก็แล้วกันสงสารก็แต่พระราชนัดดาของข้า”

พระสนมฉีเห็นว่าสมเด็จพระราชชนนีจะเสด็จออกไป ก็รีบบีบน้ำตาร้องไห้ขึ้นมาทันที: “สมเด็จพระราชชนนี สมเด็จพระราชชนนีโปรดช่วยหม่อมฉันทวงความยุติธรรมให้กับเรื่องนี้ด้วยเพคะ! พวกเขาต่างล้วนพากันใส่ร้ายป้ายสีหม่อมฉันทั้งนั้น!”

องค์จักรพรรดิทรงทอดพระเนตรไปยังพระสนมฉีร้องไห้จนไม่เป็นผู้ไม่เป็นคน จากนั้นพระสนมฉีก็หันหน้ามาเพื่อจะไปอ้อนวอนกับองค์จักรพรรดิต่อ แต่องค์จักรพรรดิทรงรับสั่งขึ้นก่อนว่า : “ใครก็ได้ พาพระสนมฉีกลับไปที ปิดประตูสำนึก ห้ามออกจากประตูตำหนักแม้เพียงครึ่งก้าว”

การลงโทษเช่นนี้ถือว่าเบามากแล้ว

เมื่อพระสนมฉีถูกพาตัวออกไปแล้ว องค์จักรพรรดิจึงค่อยทอดพระเนตรไปยังพระตำหนักไท่เหอ สีพระพักตร์มืดมน

หากไม่ใช่เพราะราชทูตของอาณาจักรเป่ยเซี่ยกำลังจะเดินทางมาถึงแล้ว เขาจะไม่ยอมให้เฉินเสียนสองแม่ลูกนั่นโอหังถึงเพียงนี้อย่างเด็ดขาด บังอาจตัดสะพานไม้จนขาด และยังสร้างความวุ่นวายและความร้าวฉานให้กับวังหลังของเขาถึงเพียงนี้ ไปที่ https://th.readeraz.com เพื่ออ่านเนื้อหาใหม่ล่าสุดทุกคน! และไม่ได้ลงมือจัดการอะไรกับเฉินเสียน พระองค์ทรงสะบัดแขนเสื้อแล้วออกจากฝั่งตรงข้ามไป

เมื่อองค์จักรพรรดิเสด็จมาจนถึงห้องตำราแล้ว ก็ทรงรับสั่งเรียกตัวเฮ่อโยวเข้าเฝ้า

พรุ่งนี้ราชทูตของอาณาจักรเป่ยเซี่ยจะเดินทางมาถึงยังเมืองหลวง เฮ่อโยวมีตำแหน่งหน้าที่เป็นขุนนางฝ่ายพิธีการ องค์จักรพรรดิจึงมอบหมายให้เฮ่อโยวรับหน้าที่ไปต้อนรับขับสู้ราชทูตและจัดเตรียมงานเลี้ยงเพื่อสานสัมพันธ์ในพระราชวัง

งานเลี้ยงในพระราชวังถูกจัดขึ้นในอุทยานอวี้ฮัว ในเวลาเดียวกัน ก็จัดการเตรียมพระตำหนักรับรองที่ตั้งอยู่นอกเขตใกล้กับพระราชวังที่ใช้เพื่อรองรับแขกผู้ทรงเกียรติจากพระราชวังอื่นๆ ให้ราชทูตเข้าพักโดยเฉพาะ

งานเลี้ยงฉลองและการต้อนรับคณะต่างอาณาจักรของที่ผ่านมาต่างก็เป็นขุนนางฝ่ายพิธีการจัดการมาโดยตลอด เฮ่อโยวเองก็ได้เตรียมใจไว้ตั้งแต่แรกอยู่แล้ว แต่เฮ่อฟั่งถูกขังอยู่ในคุกเพียงแค่สองเดือนเท่านั้น องค์จักรพรรดิก็รีบร้อนจะปล่อยเขาออกมาเสียแล้ว

พรุ่งนี้เหล่าราชทูตจะเข้ามาในงานเลี้ยงในพระราชวัง ก็ถือเป็นอีกหนึ่งโอกาสที่ดี

ตอนที่เฮ่อฟั่งยังอยู่ในคุก เฮ่อโยวทำอะไรเขาไม่ได้ แต่หากว่าเขาถูกปล่อยตัวออกมาแล้ว เป็นไปได้หรือว่าเขาจะแตะเฮ่อฟั่งไม่ได้?

ไม่ใช่เพียงองค์จักรพรรดิที่รอสบโอกาส เฮ่อโยวเองก็รอโอกาสนี้มานานแล้ว

เข้าสู่ยามค่ำคืน องค์จักรพรรดิได้ทรงรับสั่งให้สร้างสะพานไม้ของพระตำหนักไท่เหอใหม่ให้เสร็จภายในค่ำคืนนี้ ไม่อย่างงั้นหากวันพรุ่งนี้ราชทูตของอาณาจักรเป่ยเซี่ยมาเห็นเข้า จะนึกว่าวังหลวงปฏิบัติต่อเฉินเสียนไม่ดีเอาได้

แม้ว่าองค์จักรพรรดิจะรู้สึกขุ่นเคืองในพระทัยเป็นอย่างมาก แต่พระองค์ก็จะต้องทำทุกอย่างออกมาให้เต็มที่

อวี้เยี่ยนและเสี่ยวเฮอไปสำรวจข่าวคราวข้างนอกอยู่ครึ่งค่อนวัน เมื่อได้ยินความเคลื่อนไหว ก็รีบกลับมาด้วยความดีอกดีใจ นางพูดกับเฉินเสียนว่า : “หม่อมฉันได้ยินมาว่าพวกเขาจะสร้างสะพานใหม่ จึงถามไปสองสามคำ เลยได้ยินมาว่าราชทูตของอาณาจักรเป่ยเซี่ยและอาณาจักรเย่เหลียงจะเดินทางมาถึงในวันพรุ่งนี้เพคะ”

เมื่อสะพานถูกสร้างจนเสร็จแล้ว ก็มีคนจากกองพระภูษาส่งชุดมาให้เฉินเสียนภายในค่ำคืนนั้นเลย การต้อนรับของวันพรุ่งนี้เธอจะต้องออกรับหน้าด้วย จึงจำเป็นต้องแต่งให้ดูเหมาะสมเป็นธรรมดา

มันคือชุดกงซั่งกระโจมอกของวังหลวง สีน้ำเงินทั้งชุด แขนเสื้อกว้างกระโปรงยาวเอวรัดแน่น แขนเสื้อถูกปักลวดลายด้วยไหมสีทอง ดูแล้วประณีตและสวยงามเป็นอย่างยิ่ง

คนจากกองพระภูษาไม่ได้รีบกลับไปในทันที ได้เชิญเฉินเสียนลองชุดก่อน หากมีส่วนที่ยังไม่พอดีกับรูปร่าง ก็จะยังแก้ได้ทัน

เพียงแต่ว่ารูปร่างของเฉินเสียนผอมบางจึงสวมชุดกงซั่งได้อย่างพอดิบพอดี จึงไม่ต้องเย็บแก้อะไรอีก

เมื่อคนจากกองพระภูษาจากไปแล้ว อวี้เยี่ยนกำลังช่วยปลดชุดของเฉินเสียน พลางพูดขึ้นอย่างสบายใจว่า : “ราชทูตของอาณาจักรเป่ยเซี่ยมาแล้ว ก็คงจะไม่มีใครกล้ามารังแกองค์หญิงกับเจ้าน่องน้อย วันนี้พระสนมฉีโอหังขนาดนั้น สุดท้ายแล้วก็ยังไม่ทันได้ทำอะไร แต่กลับถูกกักบริเวณเป็นที่เรียบร้อย”

เฉินเสียนพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย : “ราชทูตมาได้ แต่สุดท้ายก็ต้องกลับไปอยู่ดี”

เมื่อราชทูตของอาณาจักรเป่ยเซี่ยกลับไปแล้ว องค์จักรพรรดิอาจจะทรงยังให้นางมีชีวิตอยู่ต่อ แต่คงจะไม่ยอมให้นางอยู่อย่างเป็นสุขแน่นอน

อวี้เยี่ยนจู่ๆ ก็เป็นกังวลขึ้นมาจับใจ จึงพูดขึ้นว่า : “ทำอย่างไรดี? หากราชทูตกลับไปแล้ว แล้วพระสนมฉีหาเรื่องขึ้นมาอีก เราจะรับมืออย่างไรกันดีเพคะ?”