งานมงคลสมรสของเฉินเสียนและเฮ่อโยวยังคงถูกดำเนินการต่อไปอย่างต่อเนื่อง ในที่สุดวันมงคลสมรสก็ถูกกำหนดการเป็นที่เรียบร้อย ก็คือถัดไปอีกสองวัน

พิธีการต่างๆ ที่ยุ่งยากซับซ้อนที่พอจะสามารถตัดออกได้ก็ถูกตัดออกจนหมด แค่เพียงส่งเฉินเสียนไปยังโถงมงคลสมรส เพื่อทำพิธีกราบไหว้ฟ้าดินกับเฮ่อโยว จากนั้นส่งตัวเข้าห้องหอ พิธีวิวาห์ก็เป็นอันจบสิ้นสมบูรณ์

ภายในเวลาสองวันนี้ กองพระภูษาได้รีบจัดการตัดเย็บชุดมงคลสมรสออกมาหนึ่งชุด พร้อมกับเครื่องประดับศีรษะ ส่งมายังพระตำหนักไท่เหอ

ด้วยการทรงอนุญาตจากองค์จักรพรรดิ เฮ่อโยวจึงได้สร้างเรือนใหม่อยู่นอกวัง ข้างในตัวเรือนมีห้องหอและถูกตกแต่งเล็กน้อย

ทหารเวรยามที่เฝ้าเรือนถูกส่งมาจากพระราชวังทั้งหมด เพื่อเฝ้าและคุ้มกันเฉินเสียน

สองวันผ่านไปอย่างรวดเร็ว

เฉินเสียนนั่งเหม่อลอยอยู่หน้าโต๊ะเครื่องแป้ง เธอสวมชุดมงคลสมรสสีแดงทั้งชุด อวี้เยี่ยนช่วยแต่งหน้าให้เธอด้วยความโศกเศร้า

หลังจากที่กลับจากวัดฮู่กั๋วมา พระตำหนักไท่เหอเปลี่ยนแปลงและเกิดเรื่องขึ้นมากมาย เฉินเสียนทำใจรับทุกอย่างที่เกิดขึ้นไม่ได้ อวี้เยี่ยนเองก็รับไม่ได้ด้วยเช่นกัน

ตอนนี้เฉินเสียนกลับไปเป็นบ้าเหมือนเมื่อก่อนดังเดิม อวี้เยี่ยนเองก็ร้องไห้ตาบวมไม่รู้ว่าจะต้องทำอย่างไรดี

แม่นมซุยพูดว่า เวลาแบบนี้ห้ามล้มอย่างเป็นอันขาด จะต้องเข้มแข็งกว่าเมื่อก่อนเป็นร้อยเท่าพันเท่า และจะต้องดูแลองค์หญิงเป็นอย่างดีให้ได้

ไปที่ https://th.readeraz.com เพื่ออ่านเนื้อหาใหม่ล่าสุดทุกคน!

ดังนั้นอวี้เยี่ยนจึงกัดฟันอดทนเข้มแข็งต่อไป

ความเจ็บปวดทั้งหมดของเฉินเสียน อวี้เยี่ยนเองรับรู้หมดทุกอย่าง เจ้าน่องน้อยไม่อยู่แล้ว และเธอก็จะต้องแต่งงานออกเรือนกับผู้อื่น และคนผู้นั้นก็ไม่ใช่ใครอื่นใดเลย นอกเสียจากจิ้งจอกตาขาวที่เนรคุณอย่างเฮ่อโยว!

อวี้เยี่ยนรู้ซึ้งและเข้าใจเป็นอย่างดี ว่าภายในหัวใจของเฉินเสียนมีใต้เท้าซูเพียงคนเดียวเท่านั้น ในขณะที่ยังอยู่ในวัดฮู่กั๋ว กว่าอวี้เยี่ยนจะทิ้งอคติทั้งหมดลง มองดูทั้งสองได้อยู่เคียงคู่กัน แต่เพียงพริบตาเดียว เรื่องราวทั้งหมดก็เปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิงราวกับหน้ามือเป็นหลังมือก็ไม่ปาน

จะมีอะไรที่โหดร้ายและแย่ไปกว่าสิ่งที่เฉินเสียนประสบพบเจออีกกัน?

อวี้เยี่ยนพูดขึ้นว่า : “องค์หญิง ไปที่ https://th.readeraz.com เพื่ออ่านเนื้อหาใหม่ล่าสุดทุกคน! รอให้ออกจากพระราชวังไปแล้ว หม่อมฉันจะต้องปกป้ององค์หญิงด้วยชีวิต และจะช่วยองค์หญิงหนีออกไปให้ได้ หากฟ้าสวรรค์เมตตาคุ้มครอง หม่อมฉันจะใช้ชั่วชีวิตที่เหลือพาองค์หญิงออกเดินทางไปสุดใต้หล้าทั่วปฐพีเลยเพคะ”

แม่นมซุยเดินเข้ามาในหอนอน พร้อมกับพูดขึ้นว่า : “อวี้เยี่ยน สายมากแล้ว ช่วยองค์หญิงสวมเครื่องประดับศีรษะแล้วคลุมผ้าแดงเถอะ”

ในเรือนหอคึกคักเป็นการใหญ่ แต่ในห้องตำราหลวงขององค์จักรพรรดิกลับเงียบกริบ

กงกงเข้ามาทูลว่า : “ฝ่าบาท ใต้เท้าเฮ่อได้พาองค์หญิงจิ้งเสียนเข้าสู่โถงสักการะแล้ว คาดว่าตอนนี้น่าจะกำลังทำพิธีปิดท้ายพ่ะย่ะค่ะ”

องค์จักรพรรดิจึงทรงถามขึ้นว่า : “แล้วฉินหรูเหลียงล่ะ เขาได้ไปรึเปล่า?”

กงกงทูลกลับไปว่า : “ใต้เท้าเฮ่อได้ส่งเทียบเชิญไปแล้ว แต่เขาเองไม่ได้ไปร่วมงาน รู้สึกว่าเขาไปยังสุสานนอกเมือง เพื่อเก็บกวาดทำความสะอาดหลุมฝังศพของลูกชายที่เสียไปพ่ะย่ะค่ะ”

องค์จักรพรรดิทรงพระสรวลอย่างเยือกเย็น ตรัสขึ้นด้วยความพึงพอพระทัยว่า : “ลูกก็ตายไป เมียก็แต่งงานใหม่ ข้าต้องการให้เขาเจ็บปวดเสียยิ่งกว่าตายไป”

เฉินเสียนถูกส่งตัวไปยังโถงสักการะ เฮ่อโยวที่ยืนอยู่ข้างๆ เธอ แต่เธอไม่สามารถมองเห็นในหน้าของเขา เธอเห็นเพียงขาทั้งคู่ของเขาและมุมมองจากทางด้านข้างของเขาเท่านั้น

ทั้งคู่ยืนอยู่กลางห้องโถง ไม่นับว่าเหมาะสม แต่ก็ไม่ถือว่าฉุกละหุกจนเกินไป

และไม่อาจหลีกการครหาและการถูกกระซิบนินทาของแขกผู้มีเกียรติที่มาร่วมงานเหล่านี้ได้

นึกถึงเมื่อปีที่ผ่านๆ มา ก็เป็นช่วงเวลาแบบนี้เช่นเดียวกัน ที่องค์หญิงจิ้งเสียนกลับเข้าสู่พิธีมงคลสมรสที่จวนท่านแม่ทัพ เพียงแต่เวลานั้นเป็นการต่อสู้ของเธอเอง การปะทะกันในครั้งนั้นโด่งดังไปทั่ว

เวลานั้นก็มีแขกผู้มีเกียรติมามากมายเหลือล้นแบบนี้ คึกคักมีชีวิตชีวาแบบนี้ เพียงแต่ว่าตอนนั้นเธอไปเพื่อก่อความวุ่นวายในงานแต่ง แต่วันนี้เธอกลับมาเป็นเจ้าสาวในพิธีมงคลสมรสแทน

จบลงที่การแต่งงานครั้งที่สองอย่างบ้าและโง่เขลา พูดไปก็น่าอับอายสิ้นดี

สี่ผัวตะโกนกล่าวขึ้นว่า : “ถึงเวลาฤกษ์งามยามดี…..คู่บ่าวสาวเตรียมตัวเข้าโถงสักการะ……”

“หนึ่งคำนับฟ้าดิน……”

“สองคำนับพ่อแม่……”

“สามีภรรยา…..อ๊ะ เจ้าสาวทำแบบนี้ไม่ได้นะเพคะ! ยังไหว้ไม่เสร็จเลย!”

ทุกคนต่างอึ้งไปตามๆ กันอย่างไม่ทันตั้งตัว การกราบไหว้ยังไม่ทันจะเสร็จสิ้น เฉินเสียนก็เริ่มบ้าขึ้นมาอีกแล้ว

เธอทิ้งปมผ้าสีแดงที่ถือคู่กับเฮ่อโยวลงบนพื้น จากนั้นก็เริ่มบ้าคลั่งขึ้นมา โยนถ้วยชาและเครื่องลายครามลงกับพื้น แตกกระจัดกระจายเต็มพื้นไปหมด บรรดาแขกพากันถอยหลังออกไปด้วยความตกใจ

เฮ่อโยวรีบสั่งให้คนพาเฮ่อเซียงออกจากห้องโถงมงคลไปก่อน เพื่อจะได้ไม่ต้องโดนผลกระทบหรือได้รับอันตรายใดๆ

แต่ตอนที่เขาหันไปกลับไปมองเฉินเสียนนั้น ก็เห็นว่าเธอได้ทำห้องโถงทั้งโถงเละไปหมดแล้ว ไม่สามารถจะทำพิธีต่อไปได้อีก

เฮ่อโยวจึงพูดขึ้นว่า : “ใครก็ได้จับตัวองค์หญิงจิ้งเสียนเข้าไปที่ห้องหอหน่อย!”