เฮ่อโยวชำเลืองมองไปยังเฮ่อเซียง ในขณะที่สบัดชายเสื้อไปมาอย่างสบายใจ แล้วพูดว่า “คำพูดของสาวใช้ที่บ้าคลั่งคนนั้นท่านก็เชื่อด้วย？”

เฮ่อเซียงรู้สึกโกรธแล้วพูดขึ้นว่า “ถ้ามันไม่มีอะไรจริง สาวใช้คนนั้นก็คงไม่วิ่งมาที่นี่อย่างไร้เหตุผลหรอก ？แล้วอีกอย่าง เมื่อวานเจ้ากลับมาอย่างจิตใจไม่สงบอย่างหวาดกลัว เจ้าไปไหนกันมาแน่？！”

เฮ่อโยวเงียบไปสักครู่ แล้วพูดว่า “เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับท่าน”

พูดจบเฮ่อโยวก็เดินจากไป เฮ่อเซียงที่อยู่ด้านหลังพูดขึ้นอย่างวิตกกังวลอย่างมาก“เฮ่อโยว ทำไมตอนนี้เจ้าเปลี่ยนไปได้ขนาดนี้！”

เฮ่อโยวพูดอยู่ด้านหลังว่า “ท่านไม่ได้ชอบลูกชายคนที่ทำประโยชน์อย่างเฮ่อฟั่งรึ ข้าก็เพียงแค่เดินตามรอยเขาเท่านั้น”

“ข้าต้องการให้เจ้าเติบโต！แต่ไม่ได้ให้เจ้าเปลี่ยนไปเป็นคนเลว！เรื่องที่มีความผิดร้ายแรงเช่นนี้เจ้ายังกล้าทำ！แม้ว่าปกติท่านแม่ทัพฉินกับพวกเราจะไม่ค่อยสนิทสนมกันมากเท่าไหร แต่ไม่ว่าจะอย่างไรเขาก็เคยช่วยเจ้าไว้ แล้วทำไมเจ้ายังเป็นคนที่เหยียบย่ำคนอื่นในเวลาที่เขาเดือดร้อนเช่นนี้！”

เฮ่อโยวหันหลังกลับมา พูดกับเฮ่อเซียงด้วยสายตาอย่างคนแปลกหน้า แล้วหัวเราะขึ้นมาอย่างเหยียดหยาม“ท่านบอกว่าข้าเป็นคนที่เหยียบย่ำคนอื่นในเวลาที่เขาเดือดร้อน ทำไมท่านถึงไม่มองตัวเองบ้าง？ท่านก็เป็นขุนนางเก่าที่จากมาราชวงศ์ก่อน ทำไมถึงไม่เห็นท่านมีความจงรักภักดีต่อจักรพรรดิเลย？เมื่อเทียบกันแล้วอย่างคร่าวๆข้าสู้ท่านไม่ได้หรอก แต่ข้ารู้ว่าข้าควรจงรักภักดีกับใคร ถ้าท่านยังไม่เคยชินกับการเหยียบย่ำผู้อื่นของข้า ทำไมไม่เห็นท่านไปให้ความช่วยเหลือสนับสนุนองค์หญิงจิ้งเสียนบ้างหล่ะ”

“เจ้า……เจ้า……” เฮ่อเซียงถูกความโกรธครอบงำ แม้แต่คำพูดก็พูดออกมาไม่เต็มคำ

เฮ่อโยวกำลังจะเดินออกจากจวน จึงเอ่ยขึ้นว่า“ท่านคงคิดว่า ไปที่ https://th.booktrk.com เพื่ออ่านเนื้อหาใหม่ล่าสุดทุกคน! ตอนนี้ข้าเป็นคนลงมือทำแล้ว ข้าไม่ได้ยินคำขอบคุณแต่กลับเป็นการตำหนิติเตียนข้า องค์หญิงจิ้งเสียนสิ้นพระชนม์เมื่อไร พวกท่านขุนนางเก่าๆก็จะถึงคราวจบสิ้นลง”

“นายท่าน！นายท่าน！”

เฮ่อโยวเดินจากไป เฮ่อเซียงก็เป็นลมล้มลงไปตรงนั้น

เมื่อตอนที่เขาได้สติฟื้นขึ้นมาอย่างแผ่วเบา เฮ่อโยวก็ได้เข้าพระราชวังเพื่อไปเข้าเฝ้าองค์จักรพรรดิแล้ว

เพียงแต่ คำพูดที่เฮ่อโยวได้พูดไว้ก่อนออกไปนั้น มันทำให้เขาไม่สามารถได้สติกลับมา

ตลอดระยะเวลาที่ผ่านมานั้นเขาเพื่อที่ต้องการจะหลีกเลี่ยงความวิบัติให้กับตนเอง จึงให้เคารพแก่องค์หญิงของราชวงศ์ก่อนหน้านั้นอย่างห่างเหิน ไม่เคยยุ่งเกี่ยวและก็ไม่เคยยื่นมือเข้าไปช่วยเหลือ

เขาคิดเพียงว่าแค่คล้อยตามสถานการณ์ที่เป็นไป มันจะสามารถปกป้องตัวเองและรวมไปถึงครอบครัวของเขาได้

เมื่อราชวงศ์ก่อนสูญสิ้น ขุนนางชั้นผู้ใหญ่ในราชสำนักไม่น้อยที่ได้รับความหายนะไปทั้งครอบครัว เขาเห็นมากับตาตัวเอง ไม่ใช่เพียงแค่เขาเท่านั้นแต่ยังมีขุนนางชั้นผู้ใหญ่คนอื่นๆของราชวงศ์ก่อน ทุกคนก็เลือกที่จะคล้อยตามสถานการณ์ไป

แต่เมื่อครู่นี้ คำพูดของเฮ่อโยวนั้นได้มาสะกิดเตือนใจเขา

เมื่อองค์หญิงจิ้งเสียนตายไป องค์จักรพรรดิต้องดำเนินการล้างบางคนในราชสำนักอย่างแน่นอน เพื่อที่จะต้องการถอนรากถอนโคนออกให้หมดสิ้น เมื่อก่อนที่ราชสำนักช่วยเหลือเหล่าขุนนางเก่า เพียงเพราะว่าการบริหารของราชสำนักยังไม่มั่นคง และพวกเขายังประโยชน์อยู่

แต่ว่าตอนนี้ องค์จักรพรรดิบริหารปกครองอย่างมั่นคงมาหลายปี ถ้าพวกเขายังคงช่วยให้เหล่าขุนนางยังดำรงตำแหน่งอยู่นั้น ไม่ช้าก็เร็วก็คงถูกจำกัดออก และเมื่อองค์หญิงจิ้งเสียนสิ้นพระชนม์นั้น ก็จะเป็นโอกาสที่เหมาะสม

ในบางครั้งก็ไม่ใช่ว่าเหล่าขุนนางจะควบคุมการบริหารปกครอง แต่ถ้าพวกเขาปล่อยมือจากการบริหาร เกรงกว่าคงจะถูกจำกัดไปนานแล้ว

ไม่กี่ปีมานี้องค์จักรพรรดิได้สอดแทรกหาตำแหน่งให้กับคนของตัวเองเข้ามาดำรงตำแหน่งอย่างไม่หยุด แต่ในราชสำนักนั้นสลับสับซ้อนอย่างมาก ยากที่คนอื่นจะเข้าใจได้ ขุนนางเก่าของราชวงศ์ก่อนกับขุนนางใหม่ขององค์จักรพรรดิ เมื่อเวลาผ่านไป ก็ยังแทรกซึมซึ่งกันและกันตราบใดที่ยังมีผลประโยชน์ร่วมกันอยู่

เวลาต่อมาเฮ่อเซียงก็ได้ตระหนักว่า ไม่สามารถที่จะให้องค์จักรพรรดิดำเนินล้างบางการบริหารปกครองบ้านเมืองได้ มิฉะนั้นจะเป็นอย่างที่เฮ่อโยวพูดทั้งหมด เหล่าขุนนางเก่าอย่างพวกเขาก็หมดสิ้นไป

เวลานี้เฮ่อเซียงไม่สามารถที่จะมาสนใจดูแลร่างกายตัวเองอยู่ได้ รีบสั่งให้พ่อบ้านคนสนิทไปเชิญขุนนางเก่าของราชวงค์ก่อนที่รู้จักกันเป็นส่วนตัวมา สั่งให้พวกเขารวมกลุ่มกันในสถานที่แห่งหนึ่ง เพื่อที่จะปรึกษาหารือวางแผนรับมือกัน

ในยามราตรีนั้น ซูเจ๋อที่นั่งอยู่ในบ้านที่เงียบสงัด กับแสงไฟที่เลือนลาง แม้แต่เงาคนก็มองไม่เห็นได้

ห้องตำราก็ยังคงสว่างไสวอยู่