เฉินเสียนกล่าว “ข้ารู้ ไปกลับครั้งหนึ่งเร็วสุดก็หนึ่งเดือนกว่า ดังนั้นจดหมายฉบับที่สามข้าจึงส่งไปยังเมืองเจียงหนาน เจิ้งเหรินโฮ้วในเมืองเจียงหนานเป็นคนของท่าน ข้าไหว้วางให้เขาเป็นตัวแทนเย่เหลียงส่งข่าว ‘ทูตดับสัญญาขาด’มายังเมืองหลวง หากเดินทางเร็ว คาดว่าหกเจ็ดวันก็คงเดินทางถึงเมืองหลวงและข่าวนี้ก็จะถึงหูจักรพรรดิ”

“ท่านจะให้เจิ้งเหรินโฮ้วส่งหนังสือรบปลอม”

“จักรพรรดิเป็นคนช่างสงสัย เพราะเวลาส่งหนังสือรบไม่สอดคล้องกัน ต้องสงสัยว่าจริงหรือเท็จเป็นแน่ แต่ชีวิตท่านเชื่อมโยงไปถึงสันติภาพของทั้งสองแคว้น เขาจึงไม่กล้าตัดสินใจง่ายๆ ดังนั้นเขาต้องส่งคนไปตรวจสอบความจริงแน่ๆ

ระหว่างที่เขารอการตรวจสอบ ข่าวจริงจากเย่เหลียงก็ส่งมาถึงแล้ว เมื่อมีเย่เหลียงร่วมมือจะทำให้จักรพรรดิกดดันมากขึ้น เขาก็จะไม่ไปสืบสาวหาผู้ส่งข่าวปลอม ถ้าเกิดเจิ้งเหรินโฮ้วอำพรางได้ดี คงไม่เป็นอะไร”

เฉินเสียนกล่าวเสียงราบเรียบว่า “ข้าจะทำให้จักรพรรดิไม่กล้ายัดเยียดโทษทรยศแผ่นดินให้แก่ท่าน ยิ่งไม่กล้าตัดสินชีวิตของท่าน สถานการณ์ที่ร้ายแรงที่สุดก็คือ สามแคว้นทำศึกแบ่งแยกดินแดนใหม่ รูปแบบตายตัวของทั้งสามแคว้นก็คือ แต่ไหนแต่ไรเมื่อสันติภาพคงตัวนานก็จะทำศึกแบ่งแยก เมื่อผ่านสงครามอันยาวนานแล้วก็จะกลับมาสงบสุขอีกครั้ง”

ฉินหรูเหลียงที่ถือตัวเองเป็นคนมองทะลุปรุโปร่งแล้ว เมื่อได้ยินคำพูดของเฉินเสียนก็ต้องตะลึงงัน

จดหมายทั้งสามฉบับครอบคลุมเนื้อหามากมายขนาดนี้ เธอแค่ใช้เวลาสั้นๆหนึ่งคืนก็สามารถคิดเรื่องได้มากถึงเพียงนี้เชียว

ซูเจ๋อยิ้มถาม “อาเสียน ท่านรู้ได้อย่างไรว่าเย่เหลียงต้องช่วยท่าน” ไปที่ https://th.booktrk.com เพื่ออ่านเนื้อหาใหม่ล่าสุดทุกคน! อารมณ์ของเธอจึงค่อยๆดีขึ้น หางคิ้วเธอยกขึ้น เปล่งวาจาด้วยความมั่นใจในตัวเอง

“จักรพรรดิเย่เหลียงไม่ช่วยท่านกับข้า หรือจะช่วยจักรพรรดิต้าฉู่ ท่านรับปากจักรพรรดิเย่เหลียงว่าจะมอบสองเมืองให้เขา หากท่านสิ้นชีพ เขาก็จะไม่ได้ผลประโยชน์อันใด

อีกอย่างถึงแม้จักรพรรดิต้าฉู่สังหารท่าน เย่เหลียงก็ยังคงฉีกสัญญาสันติภาพอยู่ดี ได้ทั้งดินแดนและไม่ต้องมีสัญญาผูกมัด เย่เหลียงอิสระจะตาย ไม่ต้องกังวลสิ่งใดอีก เมื่อเป็นเช่นนี้ ไม่ว่าจะสถานการณ์ใด สำหรับเย่เหลียงแล้วล้วนได้เปรียบกันทั้งนั้น”

เฉินเสียนสัมผัสคอของซูเจ๋อ พลางถามว่า “ซูเจ๋อ ท่านว่าข้าพูดถูกไหม?” ไปที่ https://th.booktrk.com เพื่ออ่านเนื้อหาใหม่ล่าสุดทุกคน! “ถูกที่สุด”

“ข้าเป็นสามัญชนทั่วไป ไม่ได้เก่งกาจมีเล่ห์เหลี่ยมแพรวพราวอย่างที่ท่านว่า” ซูเจ๋อยิ้มแล้วกล่าวว่า “ฟังเช่นไรก็รู้สึกว่าไม่ใช่คำชมนะ”

“หากข้าไม่ช่วยท่าน ท่านคิดจะนั่งรอความตายหรือ?” เฉินเสียนถาม

ซูเจ๋อตอบอย่างเอ้อระเหย “ใช่”

ฉินหรูเหลียงที่ไม่พูดจามาตลอด ทันใดนั้นก็เอ่ยขึ้นมาหนึ่งประโยค “ท่านเห็นเขาเหมือนคนนั่งรอความตายหรือ?”

เฉินเสียนกล่าว “ข้าก็ไม่เชื่อ ไม่ว่าจะอย่างไรท่านคงไม่เอาชีวิตไปอยู่ในเงื้อมมือผู้อื่นหรอก”

ซูเจ๋อจ้องเธอ กล่าวว่า “อาเสียนไม่ใช่ผู้อื่น”

เฉินเสียนชะงัก

จากนั้นก็ได้ยินเขากล่าวว่า “หากพูดถึงแผนสำรอง ข้ามีจริงๆ”

“อะไร?”

ซูเจ๋อกล่าว “ก็คือท่าน”

เขาเอ่ยออกมาอย่างไร้ความกังวล ทว่าเฉินเสียนฟังแล้วกลับตะลึงงัน

เฉินเสียนเงียบไปชั่วอึดใจ ก่อนจะถามว่า “ซูเจ๋อ ทำไมท่านถึงคิดว่าข้าทำได้?”

ซูเจ๋อกล่าว “ข้าสอนท่านกับมือ เหตุใดจึงทำไม่ได้ ความจริงยืนยันว่าท่านทำได้อย่างไร้ที่ติ”

เฉินเสียนมองเขา “ถ้าเกิดข้าช่วยท่านไม่ได้ล่ะ?”