พอวันที่ห้า ขุนนางชั้นสูงในราชสำนักถวายฎีกาฟ้องพรรคพวกเฮ่อฟั่งในโทษฐานทุจริต จึงทำให้มีผู้เข้าคุกจำนวนมาก ทั่วราชสำนักพากันแตกตื่นเป็นทอดๆ

วันที่หก จักรพรรดิส่งหัวหน้าไต่สวนคดีความของซูเจ๋อคนใหม่เข้าไป

พอถึงวันที่แปด เฉินเสียนยังไม่ได้ข่าวจากเมืองเจียงหนานส่งมาที่เมืองหลวง เธอก็ได้ข่าวลงอาญาของซูเจ๋อเสียแล้ว

เธอคิดว่าหัวหน้าไต่สวนคนใหม่มารับช่วงต่อ หากคิดจะปิดคดีก็คงต้องใช้เวลาหลายวัน ทว่ากลับคาดไม่ถึงว่าแค่เวลาสั้นๆสองวันก็จะปิดคดีแล้ว

แจ้งว่าหลักฐานทรยศชาติแน่นหนา ประหารชีวิตในเวลาอู่สือซานเค่อ (11:45น.)

หลักฐานดังกล่าวคือจดหมายติดต่อสื่อสารกับเป่ยเซี่ย เนื้อหาโดยรวมก็คือ องค์หญิงจิ้งเสียนพบเจอเภทภัย ราชสำนักต้าฉู่ไม่มั่นคง จึงเป็นโอกาสทองของเป่ยเซี่ยที่จะยกทัพมากอบโกยผลประโยชน์

เพื่อพิสูจน์ว่าซูเจ๋อมีความผิดจริง จึงนำลายมือในจดหมายมาเทียบกับฎีกาที่ซูเจ๋อเคยถวาย ซึ่งผลลัพธ์ก็คือตรงกันทุกระเบียบนิ้ว นอกจากจดหมายแล้ว ยังมีสิ่งของที่ได้รับจากเป่ยเซี่ยเป็นหลักฐานอีกด้วย

ถึงแม้ด้านนอกจวนฉินจะมีผู้สอดแนม แต่อย่างไรเสียก็มีจำนวนจำกัด ไม่อาจติดตามคนในจวนได้ทุกคน

ซึ่งข่าวนี้ฉินหรูเหลียงส่งคนออกไปสืบมา

เฉินเสียนนั่งอยู่บนเก้าอี้อันหนาวเหน็บ ดูคล้ายกับหายใจยากอย่างไรอย่างนั้น ไปที่ https://th.booktrk.com เพื่ออ่านเนื้อหาใหม่ล่าสุดทุกคน! ซูเจ๋อก็ไม่มีทางทิ้งลายมือที่เป็นหลักฐานมัดตัวความผิดของตัวเองหรอก หลักฐานดังกล่าวจึงสร้างขึ้นมาเอง เพียงเพื่อตบตาผู้คนเท่านั้น

เมื่อประกาศเรื่องนี้ออกมา ราษฎรต่างพากันวิพากษ์วิจารณ์ใหญ่โต

โรงน้ำชา โรงเหล้า ทุกตรอกทุกซอยก็เริ่มพูดคุยถึงเรื่องนี้อย่างไม่หยุดหย่อน ในเมื่อบัณทิตเป็นคนเขียนเองกับมือ เหตุใดจึงไม่ส่งไปที่เป่ยเซี่ย ไยถึงมาปรากฏในแคว้นต้าฉู่ได้?

ซึ่งคำตอบที่ราชสำนักให้แก่ราษฎรก็คือ หลักฐานพวกนี้ได้มาจากเป่ยเซี่ย

ราษฎรก็ไม่วายเกิดคำถามใหม่ขึ้น ในเมื่อบอกว่าท่านบัณฑิตสมคบคิดกับต่างแคว้นมาทรยศบ้านเมือง บอกว่าท่านบัณฑิตเป็นหนอนบ่อนไส้ แล้วเหตุใดเป่ยเซี่ยถึงออกมาชี้ตัวท่านบัณฑิตที่เป็นสายลับของตัวเองให้กับต้าฉู่ด้วย?

หัวใจของหลิวอีกว้าปฏิเสธ เมื่อมือไปสัมผัสศพที่ยังอุ่นอยู่ หัวใจก็เต้นตึกตักขึ้นมา พลางบ่นกระปอดกระแปดว่า “คาดไม่ถึงว่าท่านจะเป็นองค์หญิงเยี่ยงนี้”

พอจัดการทุกอย่างจนสะอาดสะอ้าน เฉินเสียนกับฉินหรูเหลียงก็เข้าพบหัวหน้านักฆ่าจากการแนะนำของหลิวอีกว้า

หลิวอีกว้าเก็บตั๋วเงินจำนวนเกือบหนึ่งแสนตำลึงเข้ากล่องแล้ววางไว้บนโต๊ะ

เฉินเสียนกล่าวว่า “เงินก้อนนี้ข้าจะซื้อชีวิตคนหนึ่งคน ข้าจะให้พวกท่านช่วยแย่งเขามาจากมือยมทูต”

หากยังไม่ทันการ เธอไม่มีทางปล่อยให้ซูเจ๋อถูกประหารเด็ดขาด เธอจะทุ่มเทสุดความสามารถในการก่อกวนลานประหาร ทำให้ลานประหารกลายเป็นลานต่อสู้อันดุเดือด

วันที่เก้า จักรพรรดิออกราชโองการ ไม่ให้ราษฎรหารือถึงเรื่องใหญ่ในราชสำนักทุกที่ทุกเวลา หาไม่แล้วจะถูกจับในข้อหาสร้างความโกลาหลในเมืองหลวง

ตลอดทั้งวันมีทหารออกลาดตระเวนทุกเส้นทาง หลังจากจับประชาชนที่ยังคงวิพากษ์วิจารณ์จำนวนไม่น้อย ต่อมาเสียงก็ค่อยๆจางหาย ไม่กล้าเอ่ยคำพูดส่งเดชอีก

บุรุษนักเล่าเรื่องในโรงชา โรงเหล้าจำนวนไม่น้อยพลันโดนจับไปไต่สวนที่ทำการปกครองเมือง ด้วยความอัดจนหนทางโรงชากับโรงเหล้าจึงต้องปิดกิจการชั่วคราว

เมืองหลวงเต็มไปด้วยเหล่าทหาร ชั่วขณะนี้บรรยากาศหดหู่และเงียบสงัด เกิดความกดดันเป็นอย่างยิ่ง

ราชสำนักใช้อำนาจกดขี่ประชาชนให้ปิดปาก บรรยากาศตึงเครียดกว่าเวลาเกิดศึกสงครามเสียอีก ประชาชนต้องปิดปากแบบไม่เต็มใจ

วันประหารชีวิตของเที่ยงวันนี้ ร้านแผงลอยในถนนใกล้เคียงจำต้องปิดกิจการ ประชาชนที่ต้องการมาดูการประหารต้องเดินเข้าถนนตามกฎระเบียบที่ทหารตั้งไว้

ทว่าร้านค้ากับโรงเหล้าลักษณะเรือนสองชั้นของสองข้างทาง ถูกสั่งห้ามรับแขกเข้าร้านเช่นกัน โดยมีทหารเฝ้าดูสถานการณ์อยู่ด้านล่าง แต่จำนวนทหารมีจำกัด จึงมีจุดขาดตกบกพร่อง เมื่อคิดอยากจะเข้าไปก็ไม่ใช่เรื่องยาก

เฉินเสียนสวมเสื้อคลุมแบบมีหมวกยืนอยู่ในกลุ่มผู้คน ซึ่งเป็นจุดที่นักฆ่ามองเห็นเธอ พอถึงเวลาก็ดูลักษณะมือของเฉินเสียนปฏิบัติหน้าที่

ประตูเมืองหลวงเกิดเสียงกีบเท้าม้าที่เร่งรีบดังขึ้น

เมื่อใกล้จะถึงเที่ยง แม่นมซุยก็วิ่งมาหาเฉินเสียนอย่างเร่งร้อน นางทำตามที่เฉินเสียนบอก โดยไปยืนอยู่หน้าประตูเมืองแต่เช้าตรู่ หากพบม้าเร็วเข้าเมืองเมื่อใดก็ให้สังเกตเข้าไว้

แม่นมซุยกล่าวด้วยสีหน้าตื่นตระหนก “มาแล้วเจ้าคะ บ่าวเห็นทหารขี่ม้าเข้าเมืองแล้วตรงไปยังประตูเมืองอย่างรีบร้อนเจ้าคะ เพื่อความมั่นใจ บ่าวตามไปถึงบริเวณประตูวังเจ้าค่ะ เห็นทหารขี่ม้าเข้าวังแล้วเจ้าค่ะ ไม่ผิดแน่เจ้าค่ะ”