เมื่อตอนที่ซูเจ๋อยังไม่ได้ล้มตัวลงนอนไปกับเธอนั้น เฉินเสียนอยู่ภายใต้ผ้าห่มของเขาแทบไม่ขยับ

แต่ตอนนี้สองมือของเฉินเสียนก็ยังไม่รู้จะวางไว้ตรงไหน นี่คือห้องของซูเจ๋อ และนี่คือเตียงนอนของซูเจ๋อ เพราะว่าเธอไม่คาดฝันมาก่อนเลยว่าจะมีฉากแบบนี้เกิดขึ้น เธอจึงไม่รู้ว่าควรทำอย่างไรดี

ซูเจ๋อดีมากจนทำให้เฉินเสียนชอบในทุก ๆ อย่างที่เป็นเขา รู้สึกว่ารอบตัวเขาทุกสิ่งทุกอย่างเป็นสิ่งสวยงามไปหมด เตียงนอนคือลมหายใจของเขา และมีกลิ่นหอมจาง ๆ ของกลิ่นไม้กฤษณา และเธอก็อยู่ใต้ผ้าห่มของเขานอนอยู่บนเตียงของเขา และเรือนร่างที่ไม่มีเสื้อผ้า ดูเหมือนว่าหากขยับเพียงนิด ก็สามารถมีความแปลกใหม่ได้อีกอย่างหนึ่ง

เสียงของซูเจ๋อดังขึ้นในหูของเธอในเวลาที่เหมาะสม “หากไม่รู้ว่าจะวางมือไว้ตรงไหน ท่านก็กอดข้าไว้สิ”

เฉินเสียนกล่าว “ท่านรู้ได้อย่างไรว่าข้าไม่รู้ว่าจะวางมือไว้ตรงไหน”

“ดูเหมือนท่านจะขยับมืออยู่หลายครั้ง อาจเป็นเพราะอยู่ในท่าเดิมนาน ๆ จึงทำให้รู้สึกปวดเมื่อย” ลมหายใจอุ่นของซูเจ๋อรดมาที่ต้นคอของเธอ ดวงตาของเขามองที่โคนหูของเธออย่างแผ่วเบา และหูเธอค่อยๆ แดงขึ้น “ตอนนี้ยังอายอยู่ไหม”

ใบหน้าของเฉินเสียนรู้สึกร้อนผ่าว เธอขยับมือไปโดนเอวของซูเจ๋อ เธอหยุด แล้วแขนของเธอก็คล้องไปที่เอวของเขาเล็กน้อย ราวกับว่ากลัวที่จะสัมผัสเขา เธอกำมือไว้และวางลงที่ด้านหลังของเขา ไปที่ https://th.readeraz.com เพื่ออ่านเนื้อหาใหม่ล่าสุดทุกคน! เธอรู้สึกหน้าแดง เธอกล่าว “ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม กับคนอื่นข้าไม่ได้เป็นแบบนี้ แต่อยู่ต่อหน้าท่าน ข้ามักจะเขินอาย ข้าเป็นแบบนี้ รู้สึกไม่เด็ดขาดเลยใช่ไหม?”

นิ้วของซูเจ๋อสัมผัสเบา ๆ ที่ใบหูของเฉินเสียน และกล่าวว่า “แต่ข้าชอบอาการหูแดงของท่านที่มีต่อข้า”

เฉินเสียนตัวสั่น และกล่าวว่า “ข้าไม่ขยับ ท่านก็อย่าขยับ”

ซูเจ๋อกล่าว “ร่างกายของผู้ชายยังมีอีกต่างที่ไม่เหมือนผู้หญิง เมื่อร่างกายของผู้หญิงได้รับความหนาวเย็นต้องใช้เวลานานในการทำให้ร่างกายอบอุ่น ส่วนผู้ชายนั้นเพียงแค่สัมผัสคนรักก็สามารถทำให้ร่างกายอบอุ่นขึ้นได้” ไปที่ https://th.readeraz.com เพื่ออ่านเนื้อหาใหม่ล่าสุดทุกคน! ดีกว่าในตอนแรกที่ยังอยู่ใต้ผ้าห่มคนเดียว เฉินเสียนราวกับเป็นน้ำแข็งที่ถูกเขาหลอมละลาย

ซูเจ๋อยังกล่าวว่า “เมื่อผู้หญิงอบอุ่นขึ้น ร่างกายก็จะอ่อนไหว แต่ผู้ชายกลับยิ่งแข็ง”

ถึงแม้ว่าเธอไม่ได้มองเห็นได้ด้วยตา แต่ก็รู้ว่าลายเส้นกล้ามเนื้อของเขานั้นต้องสวยงามมาก กระดูกหลังของเขามีความโค้งเล็กน้อยและทอดยาวเป็นเส้นลงไป เมื่อถึงบริเวณเอวก็มีร่องลงไปราวกับลำธารน้ำตื้น

เฉินเสียนวางมือของเธอลงบนลำธารน้ำตื้น และลูบเบา ๆ ไปมาอย่างสนุกสนาน

ร่างกายของซูเจ๋อแน่นตึงขึ้น บดขยี้ความนุ่มนวลของเธอหนักขึ้นเรื่อยๆ เขาจูบกระดูกไหปลาร้าและคอของเธอ กัดหูของเธอแล้วพูดว่า “พรุ่งนี้ยังต้องคิดวิธีหลบหนีออกจากเมืองหลวง คืนนี้ข้าทำเบา ๆ ดีไหม?”

เฉินเสียนก้มศีรษะไว้ที่คอของเขาและตอบอย่างนุ่มนวล

จูบที่เอ้อระเหยค่อย ๆ บรรจงลงมา เฉินเสียนถูกจูบจนเคลิ้ม ซูเจ๋อค่อย ๆ จับมือเธอและกุมมือของเธอไว้ทั้งสิบนิ้ว จากนั้นกดลงไปที่กึ่งกลางขาของเธออย่างนุ่มนวลและเชื่องช้า เข้าออกอย่างช้า ๆ และเต็มที่

เขาฝังตัวเองในส่วนลึกของสรวงสวรรค์ของเธอ เธอเหยียดคอของเธอ และครางด้วยน้ำเสียงที่นุ่มนวลและมีเสน่ห์

ความปีติยินดีนั้นผลักเธอออก แล้วฝังเขามาในร่างกายของเธอ ความร้อนที่แข็งเหมือนเหล็กกลิ้งทำให้เธอค่อย ๆ ละลายเป็นน้ำแร่

เธอกอดเขาแน่น เห็นได้ชัดว่าต้องการต้อนรับเขา แต่ปฏิกิริยาของร่างกายของเธอยังคงหดตัวและปฏิเสธเขา

ซูเจ๋อเสียงต่ำลงอย่างอดกลั้น “อาเสียน ถ้าท่านยังบีบรัดข้าแบบนี้ อีกเดี๋ยวข้ากลัวว่าข้าจะใช้ความรุนแรงกับท่าน” พูดจบเขาก็ยกเอวของเฉินเสียนขึ้น และกดอัดเข้าไปลึกอีกครั้ง

การต้านทานของร่างกายเฉินเสียนไม่เป็นผล เขาฝ่าแหวกขวากหนามเข้าไป จนเจาะลึกถึงข้างใน

ขาทั้งสองข้างของเฉินเสียนไม่มีที่วาง และโอบรัดเอวของเขาไว้

ทั้งสองคนเปลี่ยนจากการนอนในแนวนอนโดยหันศีรษะออกไปเป็นนอนในแนวตั้ง ซูเจ๋อยกศีรษะของเฉินเสียนขึ้นด้วยมือข้างหนึ่ง แล้วเอาหมอนไปให้เธอ

ทุกลมหายใจที่ปั่นป่วนของเธอเต็มไปด้วยลมหายใจของเขา

เฉินเสียนมองไปที่เตียงและผู้ชายที่กำลังบดขยี้เธอ เธอรู้สึกอ่อนไหวอย่างยิ่ง

ซูเจ๋อเป็นคนอ่อนโยนจริง ๆ และการใช้กำลังของเขาช่างอ่อนโยนและสุภาพ เขาโยกใส่เธอด้วยความระมัดระวัง เธอกระซิบและสะอื้นไห้ และร่างกายของเธอก็หยุดสั่นไม่ได้