ผ่านไปสักพัก ซูเจ๋อหรี่ตากล่าว “อาเซี่ยน ใครเป็นคนจัดสนมชายให้ท่านแม่เจ้า?”

มือที่ถือตำราของอาเซี่ยนหยุดชะงัก เงยหน้าเล็กๆมองบิดาของเขา ถามว่า “ท่านแม่บอกท่านว่ามีคนช่วยท่านจัดหา แต่ไม่บอกว่าเป็นใครหรือ?”

ซูเจ๋อมองด้วยสีหน้าเรียบเฉย ดวงตาคู่โตประสานกับคู่เล็ก กล่าวว่า “คำถามเช่นนั้นไม่จำเป็นต้องถามนางหรอก”

ทันใดนั้นอาเซี่ยนก็เข้าใจว่าท่านพ่อต้องได้ยินคณะวังหลังจากที่อื่นเป็นแน่ อาเซี่ยนปิดหนังสือ ก้มหน้าจัดปลายเสื้ออย่างไม่มีสิ่งใดเกิดขึ้น กล่าวเป็นการเป็นงานว่า “ออ เป็นฝีมือเย่ซวิ่น”

พร้อมกันนั้นเย่ซวิ่นที่อยู่ในเรือนของตนจามหนึ่งครั้งกะทันหัน รู้สึกเย็นเสียวอย่างแปลกประหลาด

ซูเจ๋อกล่าวแบบไม่กระจ่าง “ที่แท้ก็เป็นเขานี่เอง”

ซูเซี่ยนกล่าว “ใช่ เป็นเขา เขาชอบยุ่งไปเสียทุกอย่าง ชอบแทรกแซงเรื่องส่วนตัวของท่านแม่ ครั้งนี้จัดหาบุรุษรูปงามมากมายก็เพื่อแยกท่านกับท่านแม่จากกัน”

หยุดสักพักก็เสริมอย่างไม่รีบร้อนว่า “เขามีอิสระในวังหลังมาก ขอเพียงไม่กระทำอะไรที่เลยเถิด ท่านแม่ก็ไม่สนใจเขา เขายังมีบริวารจากเย่เหลียงหลายคน การจัดหาบุรุษรูปงามจึงไม่ได้เรื่องยากอะไร ซึ่งคนพวกนั้นล้วนฟังคำสั่งจากเขา มาหว่านเสน่ห์ท่านแม่ด้วยร้อยเล่ห์พันเหลี่ยม” “ฟังจากเจ้าเล่าแล้ว เหมือนเขาจะมีเป้าหมายและอุบายมากที่สุด”

ซูเซี่ยนพยักหน้าหงึกๆอย่างจริงจัง “ใช่แล้ว” เขาดึงชายเสื้อซูเจ๋อ พลางถามว่า “ท่านกลับไปจัดการเขาที่ต้าฉู่เมื่อไหร่ จัดการสักหน่อยเขาก็เชื่อฟังแล้ว”

ซูเจ๋อลูบศีรษะเขา กล่าวอย่างครุ่นคิดว่า “ก่อนตรุษจีนเป็นไง”

ซูเซี่ยนยิ้มเบิกบานด้วยความใสซื่อและสดใสยิ่ง กล่าวว่า “งั้นข้ากับท่านแม่รอท่านกลับไปฉลองตรุษจีนด้วยกัน”

“ได้”

“เริ่มเดินทางวันนี้เวลาไหน?” ซูเจ๋อถาม  “ไม่เดินทางกลางวันแล้ว ข้าสั่งพวกเขาเตรียมเดินทางตอนกลางคืน ท่านยังสามารถอยู่กับท่านแม่ได้ในช่วงกลางวัน”

เฉินเสียนส่งเสียงอุดอู้ผ่านประตู “ไม่มีอะไร พวกท่านไปก่อน ข้าจะออกมาแล้ว”

สิ้นเสียงซูเจ๋อก็ผลักประตูเข้ามาแล้ว

เวลานี้เฉินเสียนเปลี่ยนกระโปรงตัวใหม่เสร็จแล้ว เธอเหมือนจะรีบร้อนเล็กน้อย เสื้อบริเวณคอยังมีหยดน้ำเกาะอยู่ ผมเปียกแนบติดจอนผมกับติ่งหู สภาพเหมือนพึ่งอาบน้ำเสร็จ

เมื่อเห็นซูเจ๋อเข้ามาใบหน้าและติ่งหูก็แดงเหมือนซูเซี่ยนไม่มีผิดเพี้ยน กล่าวด้วยความตื่นเต้น “ข้าบอกแล้วไงว่าจะออกไปแล้ว”

เธอที่นั่งอยู่ที่โต๊ะก่อนหน้านี้ เท้าติดกับเก้าอี้ที่ล้มอยู่หนึ่งตัว ทว่าเมื่อเห็นซูเจ๋อกลับไม่คิดจะไปลูบเท้าตัวเอง แต่เป็นการดึงเสื้อผ้าเพื่อปิดบังกระทั่งคอของตัวเอง

แต่ไม่ว่าเธอจะดึงอย่างไรก็ไม่อาจปิดบังได้หมด ตรงคอขาวละเมียดละไมเผยรอยจูบที่ซูเจ๋อทิ้งไว้เมื่อคืน

ซูเจ๋อเข้าไปอุ้มเธอนั่งที่เก้าอี้ กล่าวว่า “ไปชนที่ไหนล่ะ?”

มือข้างหนึ่งของเฉินเสียนจับเสื้อ อีกข้างหนึ่งนวดเท้าตัวเองเงียบๆใบหน้าร้อนระอุ

ซูเจ๋อจับน่องของเธอแล้วช่วยเธอนวดเบาๆ กล่าวเสียงแผ่วเบาว่า “ไยถึงสะเพร่าเยี่ยงนี้”

เฉินเสียนเอ่ยในใจ หากไม่ใช่ได้ยินว่าเขามา เธอก็ไม่แตกตื่นเช่นนี้หรอก เฮ้อ ช่างแปลกใจโดยแท้ อายุอานามก็ปูนนี้แล้ว เหตุใดจึงกระวนกระวายเหมือนกวางน้อยอีก?

เฉินเสียนกล่าว “ทำไมท่านมาเร็วขนาดนี้ล่ะ”

ซูเจ๋อมองใบหน้าเธอปราดหนึ่ง จากนั้นก็ละสายตาลงไปหยุดตรงคอเธอชั่วครู่ กะพริบตาที่อบอุ่น กล่าวว่า “เร็วหรือ คงเป็นเพราะบุรุษอาบน้ำสะดวกกว่ากระมัง”

ซูเจ๋ออาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จแล้ว ดูแล้วอารมณ์ดีและกระปรี้กระเปร่าพอสมควร

เฉินเสียนปล่อยให้เขาช่วยตนนวดน่องตามใจอยาก

ซูเจ๋อกล่าวกะทันหันว่า “ไม่ต้องดึงแล้ว เสื้อใกล้จะถูกท่านดึงจนขาดแล้ว ยิ่งปิด คนอื่นก็ยิ่งมองออกได้ง่ายในแวบแรก”

เฉินเสียนหน้าร้อนทันที “……ก็เป็นฝีมือท่านนั่นแหละ”