ชี่หมิงไม่กลัวอ้าวเจียนอีกต่อไปเนื่องจากเขาได้รับการสืบทอดมาเช่นกัน เขากระแทกคทาที่อยู่ในมือของเขาลงบนพื้นอีกครั้ง ภูตผีปรากฏตัวขึ้นมาและห้อมล้อมรอบๆอ้าวเจียน

 

เมื่อเห็นการโจมตีของเหล่าภูต อ้าวเจียนตวัดดาบสีแดงของเขาไปด้านหน้า แสงสะท้อนของดวงอาทิตย์กับดาบของเขาทำให้ภูตผีเหล่านั้นถูกสังหารลง จากนั้นเขาก็พุ่งเข้าไปที่ชี่หมิง

 

“ปั้ง!”

 

ชี่หมิงยังคงสงบนิ่งต่อการโจมตีของอ้าวเจียน หมัดขวาของเขาพุ่งเข้าใส่ศัตรูในทันที ปะทะเข้ากับดาบของอ้าวเจียน

 

ด้วยพรที่เพิ่มค่าสถานะสองเท่า หมัดของชี่หมิงนั้นอยู่เหนือกว่าการโจมตีของอ้าวเจียนในเรื่องของความแข็งแกร่ง มันผลักเขาให้ถอยออกไป จากนั้นเขาก็กระแทกคทาของเขาลงบนพื้นอีกครั้ง เหล่าถูตผีก็ปรากฏขึ้น เขาดูดพวกนั้นเข้าไปในปากในทันที เส้นสีแดงเข้มปรากฏขึ้นตามตัวของเขา ร่างกายของเขานั้นแข็งแกร่งขึ้นอีกครั้ง

 

คราวนี้ แม้แต่อ้าวเจียนนั้นก็รู้ได้ว่าชี่หมิงนั้นไม่ใช่นักเวทย์ที่อ่อนแออีกต่อไป แต่เขาคือคู่ต่อสู้ที่เหมาะสมที่เขาจะใช้พลังทั้งหมดที่มีเพื่อต่อสู้

 

…

 

ในขณะที่ทั้งสองคนกำลังต่อสู้กันอยู่ เงาของหลิวไช่ก็หายไป เขาพุ่งเข้าชาร์จธงของป้อมปราการอีกครั้ง

 

เพื่อที่จะคุ้มกันหลิวไช่ นักฆ่าที่เหลือของกิลด์จึงเปิดใช้งานชาโด้วสเต็ปและตามเขาไปด้านหลัง ตลอดทาง พวกเขาได้คุ้มกันหลิวไช่จากจิตสังหารมากมาย

 

แผนการของกิลด์เดโมลิชั่นนั้นสำเร็จผลอย่างชัดเจน ด้วยการทอดทิ้งหลังการต่อสู้ของพวกเขาทั้งหมดและโจมตีเข้าไปใส่พวกเขาเพียงอย่างเดียว พวกเขาเคลื่อนที่ผ่านการสู้รบที่วุ่นวายไปได้อีกครั้งและพุ่งเข้าไปที่ธงของป้อมปราการเป็นครั้งสุดท้าย

 

“หลิวไช่ เจ้าจะไม่ได้ครอบครองเมืองเป่ยฉี!”

 

ทันใดนั้น ไฟที่ลุกไหม้ปรากฏขึ้นที่พื้นที่ตรงกลาง เงาของกู่หยูปรากฏขึ้นด้านหน้าของธงปราการ

 

เขาค่อยๆปรากฏขึ้นบนหัวผากของกู่หยู ร่างกายของเขาขยายใหญ่ขึ้นอย่างรวดเร็ว มันเห็นความเปลี่ยนแปลงนั้นได้ด้วยตาเปล่า เพียงชั่วพริบตา เขาปลายเป็นยักษ์สีแดงที่มีความสูงถึงสามเมตร

 

กู่หยูจะไม่ยื้ออีกต่อไปในเมื่อเวลานี้นั้นเป็นช่วงเวลาครึ่งหลังของกิจกรรม เขาเผยให้เห็นน่างปิศาจของเขาตรงๆ ความแข็งแกร่งของเขานั้นเพิ่มขึ้นเป็นอย่างมากจากความสามารถของการสืบทอด

 

“กำจัดมัน!” หลิวไช่ตะโกนออกมา แสงสะท้อนจากเพชรบนร่างกายของเขาส่องประกายระยิบระยับ เขาใช้พลังงานทั้วหมดที่มีโจมตีเข้าไปที่กู่หยูผู้ที่ยืนอยู่ด้านหน้าของธงปราการ

 

เขารู้ว่าเขาจะเป็นผู้ชนะสำหรับค่ำคืนนี้ตราบใดที่เขาสามารถกำจัดกู่หยู่ลงไปได้!

 

“ย๊ากก!” กู่หยูร้องคำราม เขาเหวี่ยงหมัดของเขา มันชนเข้ากับหมัดของหลิวไช่ที่พุ่งเข้ามา

 

ภาพเงาของทั้งสองคนนั้นก้าวุอยหลังออกไปพร้อมกัน ด้วยการเพิ่มความแข็งแกร่งจากร่างกายปิศาจ เห็นได้ชัดว่าพลังของกู่หยูนั้นมากกว่าหลิวไช่หลายเท่า หมัดของเขาทรงพลังมากทำให้หลิวไช่ต้องถอยหลังกลับไป

 

เวลานั้น หมอกโลหิตก็ปรากฏขึ้นในพื้นที่รอบๆ เลือดที่อยู่บนพื้นลอยขึ้นบนอากาศและดูดซับเข้าไปในร่างกายของกู่หยู

 

กู่หยูค่อยๆตั้งตัวตรงและเดินตรงไปที่ด้านหน้าของธงปราการอีกครั้ง เขาหัวเราะออกมาเหมือนกับปิศาจ “หลิวไช่ เจ้าไม่มีวันผ่านข้าไปได้!”

 

“ข้าทำได้! หลิวไช่ปรับสมดุลร่างกายและเข้าโจมตีอีกครั้งในขณะที่เขาตะโกนออกมา

 

เพื่อที่จะสนับสนุนหัวหน้าของเขาในการยึดธง ผู้เล่นนักฆ่าที่เหลือติดตามเขาไปด้านหลังและเข้าโจมตีครั้งสุดท้าย

 

“ข้าบอกว่า เจ้าทำไม่ได้!” กู่หยูคำรามออกมา เปลวไฟสีเลือดที่อยู่ในตัวของเขาได้ลุกโชนขึ้นมาและแผ่กระจายไปรอบๆ

 

ตัวเลขดาเมจปรากฏขึ้นบนหัวของหลิวไช่และคนอื่นๆ

 

นักฆ่าที่มีเลือดน้อยอยู่แล้วล้มตายไปทีละคน แม้ว่าพวกเขาจะยังไม่ทันได้เข้าไปใกล้กู่หยู่เลยก็ตาม

 

“ปั้ง!”

 

หมัดทั้งสองปะทะใส่กันอีกครั้ง หลิวไช่ลอยขึ้นจากพื้น จบลงด้วยหลอดเลือดที่เหลือน้อยกว่าครึ่ง

 

“ต้านเอาไว้ ทุกคน! เหลือเวลาอีกแค่ 25 นาที ข้าจะรับมือกับหลิวไช่เอง!” กู่หยูออกคำสั่งครั้งสุดท้ายในช่องแชทของกิลด์

 

มีเวลาเหลือไม่มาก ผู้เล่นต่างกำลังต่อสู้กันอยู่ด้านนอกของปราการ จึงทำให้การป้องกันและหยุดยั้งการเข้าโจมตีกลายเป็นเรื่องที่ง่ายขึ้น คนๆเดียวที่สามารถบุกทลายแนวป้องกันเข้าไปได้ก็คือหลิวไช่ เขามีความมั่นใจว่าเขานั้นจะทำมันได้สำเร็จ!

 

หลิวไช่ลุกขึ้นอีกครั้ง เขาจ้องไปที่กู่หยูด้วยสายตาที่ตื่นเต้น

 

เขาไม่รู้ว่านานแค่ไหนแล้วที่เขาได้เจอกับคู่ต่อสู้ที่น่าตื่นเต้นเช่นนี้

 

ด้วยความนับถือต่อกู่หยูที่มีความมั่นใจ เขาหัวเราะออกมาทันที

 

“กู่หยู ข้ายอมรับว่าเจ้านั้นแข็งแกร่งจริงๆ แต่ยังไงเจ้าก็ไม่มีทางเอาชนะข้าได้ด้วยตัวเจ้าเอง!”

 

“โอ้?” กู่หยูประหลาดใจเล็กน้อย

 

“เจ้าเคยได้ยินคำว่าธันเดอร์ไหม?” หลิวไช่สะบัดมือขวาของเขาและเดินเข้าไปหากู่หยูทีละก้าว

 

“ธันเดอร์? ข้าไม่เคยได้ยินมันมาก่อน!” กู่หยูยิ้มออกมาแปลกๆ จากนั้นเขายกขาขึ้นและกระแทกลงบนพื้นด้านหน้า เขาพุ่งเข้าใส่หลิวไช่

 

แต่ก็ให้กู่หยู่ประหลาดใจ หลิวไช่ไม่เข้าปะทะกับเขา เขาหันตัวไปด้านข้างแหละหลบหลีกการโจมตีที่รุนแรงนั้น

 

“ช่องโหว่ ท้องซ้ายล่าง!”

 

เพชรบนร่างกายของเขาส่องประกายตามเสียงตะโกนของหลิวไช่ เขาอัพเปอร์คัทเข้าไปที่ท้องของกู่หยูอย่างแรง

 

หมัดนั้นทำให้การป้องกันของกู่หยูตกลง เขาถอยหลังไปทันที

 

“ฮึ่ม!” กู่หยู่ส่งเสียงออกมาก่อนที่จะบุกเข้าหาหลิวไช่อีกครั้งเพราะคิดว่ามันเป็นความผิดพลาด

 

“ช่องโหว่ การป้องกันที่ขาขวาของเจ้านั้นอ่อนแอ!”

 

หลิวไช่กระโดดไปทางซ้ายด้วยการเคลื่อนไหวที่ลื่นไหลและปล่อยหมัดขวาของเขาใส่ไปที่หน้าของกู่หยู กระแทกเขาลงไปนอนกับพื้น

 

กู่หยูแทบไม่เชื่อกับสิ่งที่เกิดขึ้น กลิ้งถอยไปและยืนขึ้นมา กล้ามเนื้อในร่างกายของเขาหดตัวอย่างรวดเร็วและพุ่งเข้าโจมตีอีกครั้ง

 

น่าตกใจ หลิวใช่สามารถคาดเดาการโจมตีของเขาได้ทุกครั้ง อีกทั้งยังโจมตีกลับได้ใช่จังหวะที่เหมาะสม

 

เมื่อได้เห็นหลิวไช่กระโดดสลับขาไปมาด้วยทักษะการต่อยมวยที่รุนแรง กู่หยูคิดถึงใครบางคน

 

“เจ้าจะบอกว่าเจ้าคือ ธันเดอร์ งั้นรึ!”

 

หลิวไช่พยักหน้าและพูดออกมาว่า “เจ้าเป็นคนแรกในเกมนี้ที่รู้ความลับนี้!”

 

“ราชาธันเดอร์ที่ครั้งหนึ่งเคยเป็นผู้ครอบครองยุคของมวยปล้ำ?” เมื่อได้ยินหลิวไช่ยอมรับ คลื่นขนาดใหญ่ก็ปะทะเข้าไปในใจของกู่หยู

 

“เจ้ามีอะไรอีก? เอามันออกมาให้หมด เจ้าไม่ใช่คู่ต่อสู้ของข้าถ้าหากว่าเป็นการต่อสู้ตัวต่อตัว!” เมื่อพูดเช่นนั้น หลิวไช่ก็ยกหมัดของเขาขึ้นและตั้งท่าพร้อมต่อสู้

 

กู่หยูไม่โต้แย้งใดๆ กลับกัน เขาพยักหน้าอย่างเคร่งขรึมและลูกไฟก็ลุกขึ้นในตาของเขา จากนั้นเขาก็หันหน้าไปจ้องที่หลิวไช่

 

สายตาปิศาจของกู่หยูนั้นเป็นสกิลขั้นสุดยอดและเป็นความสามารถที่แข็งแกร่งที่สุดของเขาด้วย

 

ธันเดอร์ลดการป้องกันลงและถูกผลจากสกิลนั้นทันที เขาตกอยู่ในสภาวะช็อคชั่วขณะหนึ่ง กู่หยูจึงรีบเข้าประชิดเขาและต่อยเข้าไปที่หน้าของหลิวไช่อย่างรุนแรง ทำให้เขาลอยขึ้นบนอากาศ

 

…

 

สถานการณ์ในสงครามเปลี่ยนไปอย่างรวดเร็วและเวลาก็เหลือเพียง 15 นาทีเท่านั้น หัวใจของสมาชิกที่รับชมอยู่อย่างใจจดใจจ่อนั้นแทบจะระเบิดออกมาเมื่อเข้าสู่ช่วงสุดท้ายของกิจกรรม

 

เมื่อพวกเขาคิดว่ากู่หยูกำลังจะชนะ หลิวไช่ได้ใช้ทักษะมวยปล้ำที่แข็งแกร่งของเขาและกดดันกู่หยู อย่างไรก็ตาม ในช่วงสุดท้าย หลิวไช่ก็ถึงขีดจำกัดและกู่หยูก็ได้โอกาสโจมตีกลับ

 

เมื่อได้เห็นหลิวไช่นอนราบกับพื้นด้วยใบหน้าที่มึนงงหลังจากที่เขาถูกต่อย ทุกๆคนที่ดูการต่อสู้นี้อยู่ รวมถึงลู่หวู่กับเป่ยลี่ก็คิดว่ามิธกิลด์นั้นจะได้รับชัยชนะในเกมการป้องกันป้อมปราการนี้อย่างแน่นอน

 

ในขณะนั้น หลิวไช่นอนราบกับพื้น ในหัวของเขามีแต่ความสับสน ความรู้สึกด้านลบหลายอย่างได้ปรากฎขึ้นรวมถึงความทรงจำที่ทำให้เขาโกรธแค้น เศร้าโศกและหดหู่ สิ่งเหล่านี้ปรากฏขึ้นในสายตาของเขา

 

ร่างกายของเขาสั่นไม่หยุด เขาค่อยๆกำหมัดของเขาแน่นขึ้นเรื่อยๆ