ขณะที่ผู้เล่นอยู่ด้านนอก ทั้งเขตปลอดภัยในคฤหาสน์แห่งความตายดูว่างเปล่า แม้ว่าเมืองนี้จะถูกตกแต่งด้วยสีแดงที่ร้อนแรง แต่ก็ยังดูน่าเบื่อเมื่อมี NPC เพียงบางคนเท่านั้นที่เดินไปตามถนน

 

แต่จู่ๆก็มีต้นกล้าโผ่ออกมาจากพื้นดินในพื้นที่ปลอดภัยของคฤหาสน์

 

มันสำรวจรอบๆอย่างพิถีพิถัน หลังจากแน่ใจแล้วว่าไม่มีใครค้นพบมัน รากทั้งสองของมันถูกดึงออกมาจากพื้นดินและเคลื่อนที่ไปข้างหน้าเหมือนเท้ามนุษย์ทีละก้าว

 

เมื่อมองไปที่ถนนที่คุ้นเคยของคฤหาสน์แห่งความตายด้านหน้าเขา ราชาผีหินปรากฏความตกใจ

 

คฤหาสน์แห่งความตายนี้เคยพังยับเยินอย่างสมบูรณ์ แต่ตอนนี้อาคารส่วนใหญ่ได้รับการบูรณะใหม่ทั้งหมดพร้อมกับมีอาคารใหม่มากมาย สิ่งสำคัญที่สุดคืออาคารที่สร้างขึ้นใหม่เหล่านี้เกือบจะเหมือนกับอาคารก่อนที่จะถูกทำลาย

 

เขาก้าวไปข้างหน้าทีละก้าวพร้อมกับความประหลาดใจในหัวใจของเขา

 

จุดประสงค์ของเขาคือการตรวจสอบว่าเหตุใดกองกำลังใหม่จึงปรากฏขึ้นและพวกมันมีความลับแบบใด

 

หากสิ่งมีชีวิตเหล่านี้เป็นกองกำลังลับของราชาเป่ยฉีจริงๆ แล้วราชาผีหินรู้สึกว่าเขาอาจต้องหาวิธีที่ราชาเป่ยฉีทิ้งไว้เพื่อควบคุมกองกำลังเหล่านี้ในสถานที่แห่งนี้

 

สถานที่แรกที่เขาเลือกตรวจสอบคือห้องโถงเขตที่สำคัญที่สุดของเป่ยฉี ท้ายที่สุดถ้ามีวิธีควบคุมกองกำลังลับ ราชาเป่ยฉีคงจะทิ้งมันไว้ในห้องโถงนี้แน่

 

หลังจากที่เขาเดินไปตามถนนหลายสาย ราชาผีหินจู่ๆก็หยุดกะทันหัน

 

เขาพบอาคารที่แปลกประหลาดพร้อมค้อนที่แขวนอยู่ห้อยไว้ แต่สิ่งที่ดึงดูดความสนใจของเขาก็คือแผ่นโลหะของอาคาร

 

“ร้าตีเหล็กตงกั่ว”

 

เมื่อเห็นชื่ออาคาร ราชาผีหินตกใจทันที

 

แน่นอนเขารู้เกี่ยวกับความสามารถในการหล่อของตงกั่ว เขาเป็นช่างหล่อที่ดีที่สุดที่ซ่อนอยู่ในเป่ยฉี

 

อย่างไรก็ตามราชาผีหินก็ส่ายหัวทันทีเมื่อเขานึกถึงมัน

 

มันจะเป็นไปได้อย่างไร? แม้ว่าราชาแห่งเป่ยฉีต้องการความช่วยเหลือจากตงกั่วในการสร้างอาวุธ แต่เขาก็ต้องใช้ความพยายามอย่างมากในการโน้มน้าวเขา ตามบุคลิกของตงกั่ว เขาจะไม่มีวันเปิดร้านแบบนี้ที่นี่

 

ร้านช่างหล่ออาจได้รับการตั้งชื่อตามตงกั่วผู้เป็นราชาผีเพราะเจ้าของนี้ต้องบูชาเขาอยู่ เมื่อคิดได้อย่างนี้ ราชาผีหินก็ก้าวพร้อมที่จะจากไปทันที เขาพร้อมที่จะเดินทางต่อไปในทิศทางของคฤหาสน์

 

อย่างไรก็ตามราชาผีหินก็รู้สึกถึงลมหายใจเข้ามาใกล้เขา เขารีบสอดรากของเขาทันทีเข้าไปในดิน โดยทำเนียนให้กลมกลืนเหมือนเป็นต้ากล้าเล็กๆที่งอกขึ้นมาจากพื้นดินและโยกตัวไปมาตามลม

 

“บ้าเอ้ย โชคร้ายมากจังว่ะ ผู้เล่นเหล่านี้ต้องโกงแน่ๆ โชคของข้าจะไม่ดีได้ยังไง? ข้าเกือบเสียกางเกงเสียแล้ว แค้นฉิบหาย”

 

ตงกั่วผู้ซึ่งอยู่ไม่ไกลออกไปกำลังเดินส่ายไปมา เขาถือไวน์มู่หลิงหนึ่งขวดในมือของเขาและดุตัวเองตลอดทาง

 

นึกถึงเหรียญวิญญาณที่เขาเสียให้กับผู้เล่นในการเล่นไพ่ ตงกั่วรู้สึกเสียใจมาก เขาอดไม่ได้ที่จะโยนเสื้อคลุมสีแดงลงบนพื้น แล้วจากนั้นก็กระทืบมันซ่ำๆ…

 

เมื่อรับรู้ถึงบุคคลนี้ เหงื่อก็หยดลงมาจากหน้าผากของราชาผีหิน เขาอย่างรวดเร็วทำให้ร่างกายมั่นคงเพื่อป้องกันไม่ให้ตัวเองถูกเปิดเผย

 

หลังจากที่ตงกั่วระบายความขุ่นเคืองของเขา เขาก็หยิบเอาเสื้อคลุมสีแดงขึ้นมาจากพื้นและถือมันไว้ในมือ เขาเดินไปที่ประตูร้านช่างหล่อ แล้วทำการเตะเปิดมัน จากนั้นก็เดินเข้าไป

 

เมื่อเห็นฉากนี้ ราชาผีหินก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก หัวใจของเขาเต็มไปด้วยความสยองขวัญและความสงสัย

 

ตงกั่วผู้เป็นราชาผีคือสุดยอดราชาผีในดินแดนแห่งเป่ยฉี สถานะของเขาในเป่ยฉีนั้นสูงกว่าเขามาก และเป็นคนที่ราชาผีหินไม่กล้าจะยุ่งด้วย

 

เขาเคยติดต่อกับหลายครั้งมาก่อน ครั้งหนึ่งเขาถูกทุบตีอย่างรุนแรงโดยตงกั่วซึ่งอยู่ในอารมณ์ไม่ดีในเวลานั้น ราชาผีหินยังคงจดจำได้อย่างชัดเจนถึงความแข็งแกร่งของตงกั่วอันน่ากลัว

 

แม้ว่าตงกั่วจะชอบหายไปบางครั้ง แต่ราชาเป่ยฉีได้กล่าวว่าเขาไปทำการไปฝึกฝนอย่างสันโดษ ราชายังบอกด้วยว่าตงกั่วอยู่ห่างออกไปเพียงครึ่งก้าวไม่ไกลจากการไปถึงอาณาจักรจักรพรรดิผี

 

เมื่อเขาเห็นตงกั่วปรากฏขึ้นในสถานที่นี้ ราชาผีหินก็เต็มไปด้วยความกลัว เขากลัวว่าจะถูกค้นพบและถูกฆ่า

 

ราชาผีหินตอนนี้มั่นใจเกี่ยวกับการคาดเดาของเขาเอง

 

กองทัพใหม่แห่งเป่ยฉีนี้อาจเกี่ยวข้องกับราชาผู้ล่วงลับของเป่ยฉี และหลายเดือนที่ตงกั่วไปฝึกฝนอย่างสันโดษนั้นจริงๆแล้วเป็นการช่วยราชาสร้างกองกำลังลับของเขาขึ้นมา กองกำลังใหม่แห่งเป่ยฉีนี้ไม่ทรงพลังพอที่จะจ้างตงกั่วผู้เป็นช่างหล่อได้ และมีความเป็นไปได้เพียงทางเดียว – ตงกั่วทำด้วยความสมัครใจ

 

เมื่อเขาคิดถึงสิ่งนี้ ราชาผีหินเกิดความกลัวขึ้นมาอย่างมาก เขากลัวว่าเขาจะถูกฆ่าเพราะรู้มากเกินไป

 

มันอาจเป็นไปได้ว่าราชาผู้ร่วงลับไปนั้นยังมีชีวิตอยู่

 

หลังจากพบตงกั่ว ทันใดนั้นเขาก็รู้สึกไร้เดียงสาจริงๆกับความคิดก่อนหน้านี้ของเขา เขารู้สึกขอบคุณตัวเองที่ไม่หุนหันพลันแล่น

 

หากเขานำกองทัพปีศาจต้นไม้มาโจมตีที่แห่งนี้ ตงกั่วเพียงผู้เดียวก็เพียงพอที่จะปราบปรามพวกเขา

 

ช่วงเวลานี้ ทันใดนั้นร่างของตงกั่วก็ปรากฏตัวขึ้นที่ประตูอีกครั้ง ราชาผีหินหยุดไตร่ตรองทันทีและพยายามทำให้ดีที่สุดเพื่อทำตัวเป็นต้นกล้าขนาดเล็ก โดยทำได้เพียงบ่นพึมพำอย่างต่อเนื่องในหัวใจของตัวเอง “ข้าเป็นแค่ต้นกล้า ท่านจะไม่เห็นข้า ข้าเป็นเพียงต้นขนาดเล็ด…”

 

ราชาผีหินตกอยู่ในความหวาดกลัวโดยที่ตงกั่วเดินมาด้านหน้าของเขา

 

“อ้า ตั้งแต่เมื่อไหร่ที่ต้นกล้านี้ปรากฏที่ประตูของข้า?” ตงกั่วมองต้นกล้าด้วยความงุนงง

 

จากนั้นตงกั่วยื่นมืออกไปและตบราชาผีหินผู้ซึ่งอยู่ในสภาพของต้นกล้าด้วยแววตาที่ดูมีความพอใจ

 

“ไม่เลว! ไม่เลวเลย! ด๊ดีทีเดียว!”

 

ราชาผีหินรู้สึกว่าหัวใจของเขากำลังจะระเบิด เขากลัวว่าตงกั่วได้สังเกตเห็นบางสิ่งที่ผิดปกติและจะระเบิดเขาเป็นเสี่ยงๆ

 

ราชาผีหินไม่ทราบว่าตงกั่นสูญเสียการบ่มเพาะไปแล้ว หัวใจของเขาเต้นรัว ท้ายที่สุดในความคิดของเขา ตงกั่วสามารถค้นหาเขาได้อย่างง่ายดายว่าเขาที่จริงแล้วเป็นใครด้วยพลังอำนาจสูงสุดของราชาผี

 

อย่างไรก็ตามตงกั่วเพียงแค่จ้องมองอย่างว่างเปล่าไปที่ราชาผีหิน แต่คนที่ถูกจ้องหัวใจจะวาย – มันตื่นเต้นมากเกินไป

 

“ต้นที่ดี!” ตงกั่วผู้เมามายยกย่องอีกครั้ง

 

อย่างไรก็ตามราชาผีหินตกตะลึงในฉากต่อไป ตงกั่วรูดซิบกางเกงและเริ่มฉี่ใส่เขา

 

“เหี้ยเอ้ย ข้าทนมันไม่ไหวอีกต่อไปแล้ว”

 

ราชาผีหินกำลังจะคลั่งเมื่อรู้สึกถึงของเหลวอุ่นไหลบนร่างกายของเขา  หากไม่ใช่เพราะความปรารถนาในการมีชีวิตรอดของเขาซึ่งได้ยับยั้งเขาไม่ให้มอบตบแรงๆใส่ตงกั่ว

 

เพื่อความอยู่รอด! เพื่อความอยู่รอด! ราชาผีหินยังคงปลอบโยนตัวเอง แต่เขาก็ใกล้จะถึงขีดจำกัดแล้ว

 

“ฮู่วว”

 

ตงกั่วร่างกายสั่นพร้อมกับมีความพึงพอใจบนใบหน้าของเขา

 

ตงกั่วจ้องไปที่ต้นกล้าอีกครั้งหลังจากดึงซิปกางเกงขึ้น เขาอดไม่ได้ที่จะสรรเสริญว่ามันเป็นต้นไม้ที่ดีอีกครั้ง จากนั้นเขาก็หันหลังกลับและเข้าสู่ร้าน ตามด้วยปิดประตูเสียงดัง

 

ไม่ไกลนัก มีงูตัวเล็กซ่อนอยู่ในช่องแคบของหินโดยสังเกตฉากด้วยการจ้องมองแข็งทื่อ