วันคริสมาส เทศกาลจากประเทศตะวันตกได้มีความนิยมในเมืองดราก้อนและได้กลายเป็นเทศกาลที่สำคัญไปแล้ว ไม่เหมือนกับประเทศตะวันตก วันคริสมาสในเมืองดราก้อนมีบรรยากาศที่โรแมนติกจนไม่สามารถอธิบายออกมาเป็นคำพูดได้

 

เดินไปตามถนนในยามค่ำคืน ต้นคริสมาสถูกจัดวางเอาไว้ด้านนอกของห้างต่างๆ ถนนถูกตกแต่งด้วยแสงไฟกระพริบ เต็มไปด้วยบรรยากาศแห่งวันคริสมาส

 

หลังอาหารเย็น ลู่หวู่ออกไปเที่ยวที่ห้างสรรพสินค้ากับเป่ยลี่ พวกเขาได้เห็นผู้คนต่างอยู่กันเป็นคู่

 

มองไปที่เป่ยลี่ที่กำลังมีความสุขกับไอศกรีมของเธอ ลู่หวู่ก็รู้สึกได้ทันทีว่าเทศกาลนี้นั้นไม่เหมาะกับเขา

 

ตอนแรกลู่หวู่ตั้งใจจะซื้อชุดใหม่ให้กับเป่ยลี่ แต่ดูเหมือนเธอจะไม่ค่อยสนใจเท่าไหร่ สายตาของเธอนั้นจับจ้องแต่เพียงร้านขนมเท่านั้น

 

หลังจากที่ลูบหัวเป่ยลี่ ลู่หวู่ชี้ไปที่ร้านขายเสื้อผ้าสำหรับเด็ก “ได้เวลาหาชุดใหม่แล้ว”

 

เป่ยลี่กำลังจะตอบลู่หวู่ แต่ทันใดนั้น อารมณ์ของเธอก็เปลี่ยนไป “หวู่ กลับบ้านกัน!”

 

“เกิดอะไรขึ้น?” ลู่หวู่ถามด้วยความรู้สึกที่ว่ามีสิ่งไม่ดีเกิดขึ้น

 

“ชานาอยู่ที่นี่!”

 

…

 

ในวันคริสมาส ในเกมจะมีผู้เล่นน้อยลง ซึ่งมันเป็นอะไรที่หาได้ยาก แต่นั่นไม่ได้รวมคนโสด

 

ในช่วงเวลานี้ ผู้เล่นที่ไปมารอบๆดินแดนหลิวลี่ได้เห็นกองทัพสีดำขนาดใหญ่จากดินแดนหลิวลี่มุ่งหน้าตรงมาที่พวกเขา

 

ผู้เล่นที่ได้เห็นฉากนั้น ทำให้หัวใจของพวกเขาแทบจะหยุดเต้นและรีบมุ่งหน้าไปที่คฤหาสน์แห่งความตาย ในเวลาเดียวกัน พวกเขาก็จะโกนบอกให้แชทกิลด์เหมือนคนบ้า ขอให้ทุกคนช่วยกันกระจายข่าว ไม่อย่างนั้นพวกเขาจะต้องสูญเสียการปกครองต่อคฤหาสน์แห่งความตายอย่างรวดเร็ว!

 

ในฐานะผู้ดูแลเกม เป่ยลี่ได้ค้นพบการเคลื่อนไหวของกองทัพชานาผ่านผู้เล่นคนแรกที่ได้เจอพวกมัน เธอจึงรีบชวนลู่หวู่กลับบ้านโดยเร็ว

 

ในตอนนี้ เสียงคำรามราวกับฟ้าผ่าของพวกสัตว์ร้ายดังจนถึงพื้นที่ชายแดนระหว่างหลิวลี่กับคฤหาสน์แห่งความตาย กองทัพขนาดใหญ่ ทหารนับแสนนายได้มาถึงเขตชายแดน

 

ที่หน้าสุดของกองทัพชานาที่มีบัลลังก์กระดูกตั้งอยู่ ชานาถามด้วยสายตาที่เยือกเย็น “สิ่งมีชีวิตตามทางพวกนั้นคืออะไร? ทำไมพวกมันถึงมาอยู่ที่นี่?”

 

ผู้คุมวิญญาณที่อยู่เบื้องล่างของบัลลังก์ก้มลงต่อชานา “ลอร์ดชานา สิ่งมีชีวิตพวกนี้มักจะปรากฏในดินแดนหลิวลี่อยู่เสมอ แต่พวกมันอ่อนแอมาก ข้าคิดว่าพวกมันเป็นพวกเผ่าเร่ร่อนที่มาจากอาณาจักรอื่น”

 

ชานาพยักหน้าและสายตาของเขาก็จ้องไปที่คฤหาสน์แห่งความตาย “เดินทัพ!”

 

ทหารม้าที่มีหมาป่าซอมบี้ ช้างซอมบี้และแรดซอมบี้ ได้เดินหน้าหลังจากที่ได้รับคำสั่งจากชานา

 

ผู้เล่นได้รับข่าวเรื่องการมาเยือนของชานามากขึ้นเรื่อยๆ พวกเขาระดมพลผู้เล่นเพื่อสร้างกองทัพชั่วคราวขึ้น เตรียมพร้อมในการป้องกันต่อกองทัพของพวกมัน

 

ยิ่งเขาเข้าใกล้เขตชายแดนระหว่างหลิวลี่กับคฤหาสน์แห่งความตายมากเท่าไหร่ ชานาก็ยิ่งคับข้องใจมากขึ้นเรื่อยๆว่าทำไมสิ่งมีชีวิตพวกนั้นมันถึงมีจำนวนเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ

 

จนในที่สุด เขาก็ได้สั่งให้ทหารหยินจับผู้เล่นที่พลัดหลงอยู่มาให้เขา

 

ผู้เล่นเหล่านี้ได้เห็นวิดิโอที่อัดไว้ที่ริมทะเลแล้ว พวกเขาจึงรู้สึกคุ้นเคยกับชานา ร่างเงาที่อยู่บนบัลลังก์กระดูก ผู้พลัดหลงทั้งสามคนที่ถูกจับมาเริ่มกังวล

 

ผู้เล่นที่เข้ามาพูดคุยบ่อยๆในฟอรั่มที่ว่า ไอเดียของพวกเขาคือการโจมตีใส่ชานาในช่วงจังหวะที่เหมาะสม แต่พวกเขาไม่คาดคิดมาก่อนว่าชานาจะเริ่มการโจมตีก่อน ส่วนที่แย่ที่สุดก็คือจำนวนของผู้เล่นในคืนนี้นั้นน้อยลงจากไม่กี่วันก่อนอย่างเห็นได้ชัด

 

“พวกเจ้ามาจากอาณาจักรไหน และเผ่าของพวกเจ้ามีชื่อว่าอะไร?” ผู้คุมวิญญาณถามผู้เล่นทั้งสามหลังจากที่เหลือบตาไปมองชานา

 

“ลูกหลานของราชาแห่งเป่ยฉี เก๋าต้าซาน!”

“ลูกหลานของราชาแห่งเป่ยฉี หยูต้าไห่!”

“ลูกหลานของราชาแห่งเป่ยฉี เพิงหว่านลี่!”

 

ผู้เล่นที่สามนั้นไม่กลัวที่ได้เผชิญหน้ากับชานาเลย พวกเขาประกาศตัวตนของพวกเขาออกไปดังลั่น

 

การที่ได้ยินคำตอบของผู้เล่นทั้งสามคนนั้น ชานารู้สึกงุนงงและมีสีหน้าแปลกๆ

 

ป้าบ! ป้าบ! ป้าบ! เมื่อได้เห็นเช่นนั้น ผู้คุมวิญญาณก็เดินหน้าเข้าไปหาทั้งสามคนและตบเข้าไปที่หน้า “พวกเจ้ากล้าดียังไงที่มาหยาบคายต่อลอร์ดชานา!”

 

“ไอ้ชั่ว!”

 

“แน่จริงแกตบข้าอีกทีสิ!”

 

ผู้เล่นทั้งสามโมโหมากอย่างเห็นได้ชัด หลังจากที่โดนตบ พวกเขาก็เกิดความโมโหขึ้นมาและเริ่มด่าผู้คุมวิญญาณอย่างหนัก

 

ป้าบ! ป้าบ! ป้าบ! ผู้คุมวิญญาณตบพวกเขาอีกครั้งอย่างไร้ความรู้สึก

 

“ข้าจะถามพวกเจ้าอีกครั้ง เผ่าของเจ้าคืออะไรและทำไมพวกเจ้าถึงมาอยู่ที่คฤหาสน์แห่งความตายนี้!”

 

“ไอ้สารเลว แกจะได้ตายอย่างทรมาน ลูกหลานของแกก็จะไม่เหลือ!”

 

“ชานา ดูแลลูกหมาของแกหน่อย! ถ้าแกควบคุมมันไม่ได้ ก็ขังมันเอาไว้!”

 

การที่ถูกจับมัดและถูกตบอีกครั้ง ผู้เล่นทั้งสามที่ติดกับด้วยความโมโหทำได้แค่เพียงด่าท่อ

 

ผู้คุมวิญญาณนั้นโมโหด้วยคำพูดของพวกเขา มันหันกลับไปมองที่ชานา หลังจากที่ชานาพยักหน้า มันก็ยกเคียวในมือของมันขึ้นและตัดหัวของผู้เล่นทั้งสาม

 

เมื่อได้เห็นผู้เล่นทั้งสามคนเปลี่ยนกลายเป็นหมอกสีดำ ชานาแสดงออกถึงความประหลาดใจ เขาไม่ได้พูดอะไรมากนอกจากสั่งให้กองทัพเดินหน้าต่อและตัดหัวสิ่งมีชีวิตที่เหมือนกับพวกนี้ให้หมด

 

ในมุมมองของชานา ตั้งแต่เขาได้ย้ายมาอยู่ที่คฤหาสน์แห่งความตาย เขาก็ไม่อนุญาตให้เผ่าอื่นๆมาตั้งถิ่นฐานที่นี่ ทีนี่นั้นเป็นอาณาเขตของเขาก่อนที่เขาจะได้ครอบครองอาณาจักรของราชาแห่งภูต

 

แต่ยิ่งพวกเขาเข้าใกล้คฤหาสน์แห่งความตายมากเท่าไหร่ จำนวนของผู้เล่นก็ยิ่งลดลงด้วยความรวดเร็ว เมื่อคฤหาสน์นั้นปรากฎอยู่ที่ตรงหน้าเขา ชานาถึงกับต้องตะลึงกับภาพที่ปรากฎต่อหน้าเขา

 

มีผู้เล่นนับแสนอยู่ด้วยกันอย่างหนาแน่น มองมาที่พวกเขาจากระยะไกล

 

“พี่น้อง ไอ้ชั่วชานากำลังมาแล้ว พร้อมกันไหม!?” หวู่กิวอี้ ผู้บัญชาการชั่วคราวได้คำรามออกมาอย่างเหี้ยมหาญพร้อมกับขวานในมือของเขาที่ชูขึ้นสู่ท้องฟ้า เขาหันกลับมามองที่สหายทั้งหลาย

 

“ฆ่าไอ้ชั่วนั้น!” ผู้เล่นด้านหลังคำรามออกมาพร้อมกัน

 

มองไปที่แคมป์ของผู้เล่นจากไกลๆ หน้าของชานาก็เข้มลง “พวกมันมีจำนวนมากมาย ถ้าเราเริ่มสงคราม กองทัพของข้าจะต้องสูญเสียไปอย่างไม่จำเป็น”

 

เมื่อเห็นเช่นนั้น ผู้คุมวิญญาณพูดออกมาทันที “ลอร์ดชานา พวกเรากลับไปที่ดินแดนหลิวลี่ไม่ได้แล้ว แม้ว่าพวกมันจะมีจำนวนมาก แต่พวกมันก็อ่อนแอ พวกเราจะต้องชนะศึกนี้!”

 

ได้ยินเช่นนั้น ชานาพยักหน้า สำหรับเขาแล้ว ถ้าหากสังหารพวกมันได้หลายพันคน พวกมันจะต้องกลัว แล้วพวกที่เหลือก็จะระส่ำระสายและกำจัดได้อย่างง่ายดาย เขาพยักหน้าและพูดว่า “ถ้าอย่างนั้น เราก็จะสู้!”

 

เมื่อได้รับคำสั่ง แรดขนาดใหญ่หลายตัวพร้อมกับกลองสงครามที่อยู่บนหลังของมันก็เริ่มมุ่งหน้าด้วยก้าวที่หนักแน่นจากด้านของกองทัพ

 

เมื่อมองไปที่แคมป์ของผู้เล่นในระยะไกล ชานาค่อยๆลุกขึ้นยืนจากบัลลังก์กระดูก ธงขนาดใหญ่ที่อ่านว่า ‘ชา’ ได้ชูขึ้นด้านหลังของเขา

 

จากนั้น ชานาชูมือขึ้นสูงและกำหมัด ทันใดนั้นเสียงของกลองสงครามก็เริ่มดังขึ้นมาจากด้านหลัง ตุ้ม! ตุ้ม!

 

ฮ่าวววว!

 

สัตว์ร้ายคำรามหลังจากที่ได้รับคำสั่งให้โจมตี ที่ด้านหลังของสัตว์ร้าย ความกระหายเลือดของทหารหยินมองเห็นได้ชัดเจนจากดวงตาของมัน พวกมันคำรามและพุ่งเข้าหาผู้เล่นอย่างบ้าบิ่น

 

ภาพของทหารนับแสนนายที่พุ่งไปข้างหน้ามันแทบทำให้เสียสติ ผู้เล่นที่ไม่เคยเห็นสงครามของจริงถึงกับสตันจากภาพที่ปรากฎอยู่เบื้องหน้าของพวกเขา

 

ควันที่ฟุ้งเป็นลูกคลื่น แม้แต่พื้นดินยังสั่นไหวไม่หยุดจากสัตว์ขี่ของชานาที่บุกโจมตีอย่างดุเดือด

 

จากนั้นหวู่กิวอี้ชูขวานของเขาขึ้น “ตามข้ามาและฆ่าพวกมัน! พวกเขาจะต้องกุดหัวของชานาให้ได้!”

 

“ฆ่ามัน!”

 

ผู้เล่นกลับมามีสติอีกครั้งหลังจากที่ได้ยินเสียงคำรามของหวู่กิวอี้ ใบหน้าของพวกเขาเต็มไปด้วยความกล้าหาญ พวกเขาทั้งหมดตามหวู่กิวอี้และบุกโจมตีใส่กองทัพของชานาพร้อมกับเสียงคำรามที่ดังสนั่น