ในตอนนั้น มีเพียงไม่กี่กิลด์ที่มีความสามารถในการสร้างเรือรบที่มีความสามารถพิเศษ นั่นไม่ใช่ปัญหาในการต่อสู้กับพวกมอนสเตอร์ทะเลตัวเล็กๆ แต่พวกเขานั้นไม่สามารถเทียบได้กับเหล่าผู้บัญชาการของราชาแห่งท้องทะเลอย่างบิ๊กแฮมเมอร์

 

แต่ครั้งนี้บิ๊กแฮมเมอร์เลือกคู่ต่อสู้ผิดไป เรือรบของเกรทดราก้อนนั้นเต็มไปด้วยความแข็งแกร่งของกิลด์ทั้งกิลด์ บิ๊กแฮมเมอร์ลั่นปืนใหญ่ใส่เรือรบของตัวเองถึงสองครั้งและต้องจบลงด้วยสีหน้าที่แสดงออกถึงความเจ็บปวด

 

เขาไม่ได้ยืนกรานที่จะสู้กับเรือรบของเกรทดราก้อน กลับกัน เขาว่ายน้ำไปข้างหน้า เตรียมที่จะเปลี่ยนเป้าหมายและทำลายล้างต่อ

 

อย่างไรก็ตาม เขาก็ไม่สามารถหนีไปไหนได้เนื่องจากเฉินซีหยูไม่ปล่อยให้เขาไป ฝ่ามือมังกรขยายออกมาจากใต้ท้องเรือและจับตัวเขาเอาไว้อย่างรวดเร็ว

 

ในขณะที่บิ๊กแฮมเมอร์นั้นดิ้นรนต่อการจับกุม เขาก็สังเกตุเห็นว่านักเวทย์ห้าคนที่อยู่บนเรือรบเริ่มเปลี่ยนร่างเป็นป้อมปราการน้ำ

 

ภายในเขตมหาสมุทรนั้น ธาตุน้ำจะได้รับการเสริมพลังให้แข็งแกร่งมากขึ้น มังกรน้ำขนาดใหญ่ห้าตัวถูกระเบิดออกมาจากปืนใหญ่ก่อนที่จะพุ่งเข้าใส่บิ๊กแฮมเมอร์

 

ตู้ม!

 

คลื่นยักษ์ก่อตัวขึ้น การโจมตีนั้นทำให้บิ๊กแฮมเมอร์มึนอย่างหนัก มันทำให้เขาทุกข์ทรมานจากบาดแผลที่มีเลือดสีน้ำเงินไหลออกมา

 

บิ๊กแฮมเมอร์เสียขวัญ เห็นได้ชัดว่าพลังของกิลด์เกรทดราก้อนนั้นแข็งแกร่งกว่าผู้เล่นคนอื่นๆมาก ความรู้สึกกลัวตายได้เข้าครอบงำเขา

 

แต่ถึงอย่างไรพลังของกิลด์เกรทดราก้อนนั้นก็ยังไม่ได้เป็นที่ประจักษ์ ร่างทั้งสองกระโดดลงจากเรือรบของเกรทดราก้อน ล้อมรอบไปด้วยเงาของนักฆ่าราตรี

 

ก้าวแห่งเงาที่เป็นทักษะที่โดดเด่นของนักฆ่าได้ถูกเปิดใช้งาน ทั้งสองร่างเปลี่ยนเป็นอสุรกาย และด้วยความเร็วแสง มันพุ่งเข้าไปที่บิ๊กแฮมเมอร์ ดาบโลหิตทั้งสองเล่มฟาดฟันเข้าไปที่บิ๊กแฮมเมอร์พร้อมๆกัน

 

บิ๊กแฮมเมอร์ที่กำลังสูญเสียความสามารถในการต่อสู้นั้นยังคงมึนงงในขณะที่เขาทำได้แค่มองใบมีดคู่นั้นที่กำลังเจาะผ่านร่างของเขา ร่างของเขาค่อยๆฉีกออกเป็นชิ้นๆ

 

หลังจากที่พวกเขาเรียกเงาของนักฆ่าราตรีกลับมา นักฆ่าทั้งสองก็ก้าวถอยออกมาก่อนที่จะกระโดดขึ้นไปบนเรือรบ

 

ซูหลีพูดขึ้นมาว่า “หัวหน้า ภารกิจเสร็จสิ้นแล้ว!”

 

หวังต้าหมางตอบ “พวกมันอ่อนแอมาก!”

 

เฉินซีหยูหัวเราะก่อนที่จะเสริมขึ้นว่า “เดินหน้าต่อ ไปช่วยคนอื่นๆทำลายกองทัพเรือที่เหลือของราชาแห่งท้องทะเลกัน!”

 

พวกเขาพยักหน้าก่อนที่จะเหลือบไปมองที่สนามรบ

 

ในตอนนั้น เรือรบจำนวนมากถูกทำลาย มันเป็นภาพที่ปกติสำหรับผู้เล่นที่ล่องเรือออกมาเป็นประจำ นั่นก็เพราะเรือส่วนใหญ่ของผู้เล่นนั้นยังไม่ได้รับการพัฒนา และความแข็งแกร่งเดิมๆของเรือนั้นก็ไม่เพียงพอที่จะรับการโจมตีได้

 

แต่ถึงอย่างไร ในตอนที่พวกเขาปะทะกับสัตว์อย่างพวกมอนสเตอร์ทะเล แม้ว่าเรือรบจะถูกทำลาย แต่พวกเขาก็โจมตีเข้าไปที่พวกมันตรงๆ มันไม่สำคัญเลยว่าเรือรบของพวกเขานั้นจะสามารถซ่อมแซมได้หรือไม่ พวกผู้เล่นจึงไม่กลัวที่จะได้รับดาเมจ

 

เมื่อเรือรบได้รับดาเมจอย่างรุนแรงและจมลงสู่ทะเล มันก็จะถูกเรียกกลับไปที่ชาแนล จากนั้นพวกเขาก็หยิบอาวุธขึ้นมาและตรงเข้าสู่การสู้รบกับพวกนักรบของกองทัพเรือของราชาแห่งท้องทะเล

 

เวลาไม่นาน มอนสเตอร์ทะเลทั้งหมดก็ถูกทำลายล้างโดยเหล่าผู้เล่น แล้วพวกเขาก็ตั้งเป้าสายตาไปที่นักรบจากกองทัพของราชาแห่งท้องทะเล

 

ด้วยจำนวนคนที่มากกว่าและทักษะที่แข็งแกร่งกว่า เหล่าผู้เล่นได้สังหารพวกนักรบลงอย่างรวดเร็ว

 

การต่อสู้บนทะเลดำเนินต่อไปอีกประมาณหนึ่งชั่วโมงและจบลงเมื่อกองทัพเรือของราชาแห่งทะเลส่วนมากถูกสังหารไป ส่วนนักรบที่เหลืออยู่ก็เลือกที่จะหนีเพื่อเอาตัวรอด

 

ท้องทะเลเปลี่ยนเป็นสีน้ำเงินเข้มจากการนองเลือด

 

ผู้เล่นได้รับชัยชนะที่ขาดลอยจากการต่อสู้สเกลเล็กๆนี้

 

…

 

ที่โถงใหญ่ของกองทัพสตีลแฮมเมอร์ในปราสาทคริสตัล

 

“บิ๊กแฮมเมอร์ตายแล้วงั้นรึ?” มองไปที่ลูกแก้ววิญญาณที่มอดดับไป สายตาของสตีลแฮมเมอร์เบิ่งออกกว้าง

 

เขามีบุตรแค่เพียงคนเดียว ความตายของบิ๊กแฮมเมอร์ทำให้สตีลแฮมเมอร์นั้นโกรธแค้นเป็นอย่างมาก เขาคำรามออกมาด้วยความเศร้าโศรก

 

“ท่านนายพล…ข้าของแสดงความเสียใจด้วย” สัตว์ครึ่งมนุษย์ที่อยู่ในกระดองเต่าวิ่งเข้ามาเพื่อปลอบประโลมเขา

 

“เสียใจงั้นรึ? เสียใจแบบไหนกัน? แกเคยสูญเสียลูกชายหรือไง? แกรู้ไหมว่าตอนนี้ข้ารู้สึกยังไง!?”

 

เต่าตัวนั้นเงียบลงทันที มันไม่รู้ว่าจะต้องตอบคำถามนั้นยังไง

 

“ไปฆ่าลูกชายของกุยลิ่ว!” สตีลแฮมเมอร์ที่ไม่รู้จะเอาความโกรธไปลงที่ใคร ตะโกนออกมาด้วยความโกรธที่มีต่อเต่าตัวนั้น

 

“หลังจากที่มันตาย ก็จงขับไล่มันออกไปจากรองนายพลของกองทัพสตีลแฮมเมอร์ซะ” สตีลแฮมเมอร์เสริมขึ้นมาก่อนที่เขาจะจบประโยค

 

กุ่ยลิ่วอึ้งกับคำพูดของสตีลแฮมเมอร์ เขาไม่คิดว่าคำพูดของเขาที่พูดไปเพื่อปลอบใจจะนำมาซึ่งการตายของลูกชายตัวเอง

 

“ข้ารู้สึกดีขึ้นแล้ว เจ้ารู้สึกยังไงที่ลูกชายต้องตายล่ะ?” สตีลแฮมเมอร์ถามขณะที่มองไปที่กุ่ยลิ่วที่เงียบอยู่

 

กุ่ยลิ่วพูดอะไรไม่ออก

 

หลังจากที่สตีลแฮมเมอร์ออกคำสั่งไป กุ่ยลิ่วก็เดินนำฉลามเสือที่ได้รับมอบหมายให้ลงมือสังหารไปที่บ้านของเขา

 

เมื่อได้เห็นพ่อกลับมา ลูกชายของกุ่ยลิ่วก็ต้อนรับเขาด้วยความปิติยินดี

 

“พ่อ ท่านกลับมาแล้ว มีของเล่นอะไรมาให้ผมบ้างไหม?”

 

กุ่ยลิ่วมองไปที่ลูกชายของเขา น้ำตาไหลลงมาที่แก้ม “ลูกข้า ข้ามีทั้งข่าวดีและข่าวร้ายมาให้แก่เจ้า เจ้าอยากจะฟังข่าวไหนก่อน?”

 

ลูกชายของกุ่ยลิ่วครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง “ข่าวดีคืออะไรเหรอพ่อ?”

 

“เจ้าได้รับการแต่งตั้งให้เป็นรองนายพลแห่งกองกำลังสตีลแฮมเมอร์ในกองทัพเรือของราชาแห่งท้องทะเล!”

 

เมื่อได้ยินเช่นนั้น ลูกชายของกุ่ยลิ่วก็ดีใจมาก “แล้ว ข่าวร้ายคืออะไรเหรอฮะ?”

 

“เจ้าจะต้องเตรียมใจให้พร้อมเพื่อรับฟังข่าวร้าย!” กุ่ยลิ่วปาดน้ำตาแห่งความรู้สึกผิดขณะที่จ้องไปที่ลูกชายของเขา

 

…

 

ในขณะเดียวกัน มหาสงครามก็ระเบิดออกที่เกาะฟอลเล่นฟิช

 

ผู้เล่นสองหมื่นคนต่อสู้อย่างมุ่งมั่นกับเผ่าครีบปลา

 

แต่เหล่าผู้เล่นก็ถือไพ่เหนือกว่าเพราะพวกเขามีจำนวนที่มากกว่าเผ่าครีบปลา ทำให้ชาวเผ่าเหล่านั้นทำได้แค่ตั้งรับด้วยความขมขื่น

 

ด้วยจำนวนของชาวเผ่าที่ล้มตายลง ผู้อาวุโสของเผ่าครีบปลาที่ยืนอยู่กลางหมู่บ้าน เขาสั่นกลัวเพราะความตายอยู่ใกล้เพียงปลายจมูกของเขา

 

เขาไม่รู้ว่าเผ่าของเขานั้นถูกสาปจากเทพแห่งทะเลหรือไม่ ที่ทำให้เผ่าของเขาต้องจบลงด้วยการเป็นเป้าหมายของชนเผ่าที่น่ากลัว

 

การฆ่าฟันดำเนินต่อไป ผืนดินปกคลุมไปด้วยศพของสมาชิกเผ่าครีบปลา ในขณะที่ผู้เล่นที่ล้มตายเปลี่ยนไปเป็นหมอกดำและถูกส่งกลับไปที่ชาแนล ทำให้เผ่าครีบปลาถูกกดดันอย่างมหาศาลเพราะดูเหมือนว่าจำนวนพรรคพวกของพวกเขานั้นลดลงอย่างต่อเนื่อง ในขณะที่จำนวนของศัตรูนั้นยังอยู่เหมือนเดิม

 

แตรในหมู่บ้านปลายังคงดังอย่างต่อเนื่อง หมู่บ้านอื่นๆของเผ่าครีบปลาก็ส่งความช่วยเหลือมาอย่างต่อเนื่อง แต่พวกเขาก็ยังคงอ่อนแอกว่าและมีจำนวนน้อยกว่าเมื่อเทียบกับกองทัพขนาดใหญ่ของเหล่าผู้เล่น

 

ในที่สุด เผ่าครีบปลาก็ต้องถอยทัพกลับไปที่หมู่บ้านปลา

 

“ฆ่าพวกมันและเอาหม้อต้มของพวกมันออกมา ชอบทำอาหารนักไม่ใช่หรือไง? วันนี้เราจะโยนพวกมันลงไปในหม้อ ต้ม ทอด จับพวกมันทำเป็นอาหารให้หมด” หมู่อ้วนที่คับแค้นใจตะโกนออกมาด้วยความตื่นเต้น

 

เมื่อเซเว่นได้ยินก็อึ้งไป “พวกเขาทั้งหมดเป็นมนุษย์ แกแน่ใจเหรอที่จะเอาพวกเขามากิน?”

 

หมูอ้วนกรอกตา “ฉันแค่อยากจะให้พวกมันได้รับรู้ถึงความสิ้นหวังที่พวกเราได้พบเจอมาเท่านั้น”

 

เมื่อได้ยินเช่นนั้น เหล่าผู้เล่นก็นึกถึงตอนที่ถูกควบคุมโดยเผ่าครีบปลา ความทรงจำได้ส่งความกลัวออกมาทางสายตา

 

ช่วงเวลาแห่งการล้างแค้นได้มาถึง และมันก็เป็นคราวของพวกเขาที่เป็นผู้คุมเกมในครั้งนี้!