หลิ่วไช่รู้สึกงงงวยเมื่อได้ยินภารกิจตามล่าที่เสี่ยวเทียนพูดถึง

 

ความจริงแล้วข้อมูลทั้งหมดที่เขามีในสมาคมการค้าทางทะเลนั้นมาจากเผ่าทะเลในระหว่างการออกสำรวจเกาะ

 

เท่าที่พวกเขารู้ สมาคมการค้าทางทะเลเป็นองค์กรร่วมขนาดใหญ่ สมาคมเดินทางไปทั่วทะเลเพื่อรวบรวมวัสดุและสมบัติพวกจิตวิญญาณ สมาชิกของสมาคมมีลักษณะคล้ายกัน – แต่ละคนจะเป็นเจ้าของเรือผี

 

จากการค้นพบลักษณะของสมาชิกจากสมาคมการค้าทางทะเล หลิ่วไช่มีความคิดที่จะหลอกลวงโดยการปลอมตัวเป็นสมาชิกหาแลกเปลี่ยนสินค้า

 

อย่างไรก็ตามเขาไม่มีเงื่อนงำอะไรเลยเกี่ยวกับภารกิจตามล่าซึ่งทำให้เขาพูดไม่ออกสักครู่

 

หลิ่วไช่ไตร่ตรองและพูดว่า “ลอร์ดเสี่ยวเทียน คำขอของคุณคืออะไร?”

 

“มันเป็นเรื่องที่ทำให้ข้าค่อยข้างโกรธเมื่อจะพูดถึงมัน จริงๆแล้วสมบัติชิ้นหนึ่งถูกโขมยบนเกาะแมลง ข้าต้องการขอความช่วยเหลือจากเดมิโลชั่นเทรดเดอร์ให้หากลุ่มกำลังที่อยู่เบื้องหลังพวกโจร”

 

ตามความเห็นของเสี่ยวเทียน สมาคมการค้าทางทะเลมีภูมิหลังที่แข็งแกร่งและเครือข่ายการรวบรวมข้อมูลของพวกเขากระจายอยู่ทั่วน่านน้ำส่วนใหญ่ หากพวกเขายินดีที่จะรับภารกิจ การค้นหาขโมยจะเป็นเรื่องง่าย

 

ท้ายที่สุดเขาต้องการค้นหาบุตรแห่งทะเลเพื่อที่จะตอบคำถามราชาทะเลได้

 

หลิ่วไช่แสร้งทำเป็นสงบขณะฟังคำอธิบายของเสี่ยวเทียนแต่เขาจริงๆแล้วกำลังมีความสุขอย่างมาก

 

“ลอร์ดเสี่ยวเทียน สมบัติล้ำค่าสิ่งใดที่หายไปถึงกับต้องการความช่วยเหลือของเรา? ค่าตอบแทนจะได้สอดคล้องตามคำขอ”

 

“บุตรแห่งทะเล!” เสี่ยวเทียนตอบด้วยสีหน้าที่น่ากลัว

 

“อะไร! เป็นบุตรแห่งทะเลได้ยังไง? พวกโจรกล้าขโมยสมบัติล่ำค่านี้ได้อย่างไร” หลิ่วไช่อุทาน

 

“ใช่พวกมันกล้าได้ยังไง แล้วองกรค์การค้าของพวกเจ้ายินดีจะรับการกิจตามล่านี้ไหม? เจ้าเพียงต้องค้นหาว่าเป็นโจรกลุ่มไหนแค่นั้น ส่วนที่เหลือข้าจะเป็นคนดูแลเอง”

 

“ยังมีอีกสิ่งหนึ่งที่พวกเรายังไม่เข้าใจ ทำไมท่านถึงไม่มอบหมายให้คนดูแลสมบัติที่ล้ำค่าเช่นนี้? ข้าสามารถเข้าใจได้ถ้ามันถูกแย่งชิงไป แต่นี้มันถูกขโมย ข้ารู้สึกไม่เข้าใจมันจริงๆ”

 

หลิ่วไช่เกือบหลุดหัวเราะเมื่อเขาถามแต่เขาก็อั้นมันไว้

 

ใบหน้าของเสี่ยวเทียนเปลี่ยนเป็นสีเขียวเมื่อเขาฟังคำถามของหลิ่วไช่

 

เขาทำให้แน่ใจว่าสมบัติล้ำค่าของเขาอย่างบุตรแห่งทะเลได้รับการปกป้องจากกองทัพของเขา ในความเป็นจริงแล้ว ออร์คที่แข็งแกร่งหลายตัวของเขานั้นเข้ายามเป็นกะเพื่อปกป้องสมบัติ อย่างไรก็ตามไม่มีอุบัติเหตุเกิดขึ้นตลอดหลายปีที่ผ่านมาและนี่เองที่ทำให้เหล่าออร์คชะล้าใจ ซึ่งทำให้เกิดสถานการณ์แบบนี้ขึ้น

 

“ทุ่งจิตวิญญาณตั้งอยู่ที่ขอบเกาะและข้าไม่ได้ใส่ใจมันมากนัก เดโมลิชั่นเทรดเดอร์จะยอมรับงานนี้หรือไม่?” แทนที่จะอธิบายเพิ่มเติม เสี่ยวเทียนสูดลมหายใจเข้าๆเพื่อทำให้ตัวเองสงบลง

 

“เอิ่ม เกี่ยวกับรางวัล…”

 

“เจ้าจะได้รับข้าวจิตวิญญาณแปรเปลี่ยน 20 รวง เป็นค่ามัดจำ และเจ้าจะได้รับอีก 30 รวง หากเจ้าสามารถค้นหากลุ่มที่อยู่เบื้องหลังมันได้” เสี่ยวเทียนลังเลที่จะเสนอรางวัลแต่เขาก็ต้องทำมัน

 

เขาตระหนักดีถึงผลที่ตามมาจากการสูญเสียบุตรแห่งทะเล นอกจากนี้เขายังทราบด้วยว่าสมาชิกของสมาคมการค้าทางทะเลล้วนแต่เป็นพวกโลภมาก พวกเขาจะไม่ใช้ความพยายามใดๆในการทำงานหากรางวัลไม่สูงพอ ดังนั้นเสี่ยวเทียนจึงไม่มีทางเลือกนอกจากต้องกัดฟันและเสนอข้อเสนอที่ดีไป

 

หลิ่วไช่ดีใจมากเมื่อได้ยินรางวัลที่เสี่ยวเทียนเสนอ

 

ตอนแรกเขาคิดว่าพวกเขาจะใช้ตัวตนของพ่อค้าทางทะเลเพื่อทำข้อตกลงกับเสี่ยวเทียน เมื่อถึงเวลาที่พวกมันมอบสิ่งที่ดีให้เขา เขาจะหาโอกาสที่จะทำการหลบหนีและปล่อยให้เสี่ยวเทียนสูญเสียทุกสิ่ง

 

สำหรับความปลอดภัยของพวกเขาเองหลังจากนั้น หลิ่วไช่และคนอื่นก็พร้อมที่จะเสี่ยงชีวิตพวกเขาเพียงเพื่อหลอกหลวงเสี่ยวเทียนให้สำเร็จให้จงได้ พวกเขาไม่เคยคิดที่จะออกจากสถานที่แห่งนี้โดยมีชีวิตอยู่

 

อย่างไรก็ตามหลิ่วไช่ต้องการได้รับข้าวจิตวิญญาณแปรเปลี่ยน 50 รวง มากกว่าที่เขาได้รับ 4 รวงตอนนี้

 

ออร์คที่ไปเก็บวัสดุจิตวิญญาณไม่นานก็กลับมาและได้ส่งมอบข้าวจิตวิญญาณแปรเปลี่ยนให้เสี่ยวเทียน

 

เสี่ยวเทียนเปิดกระเป๋าแล้วชำเลืองมองมันคร่าวๆก่อนที่จะมอบให้กับหลิ่วไช่

 

“เจ้าจะรับงานนี้ใช่มั้ย? ที่นี่ข้าวจิตวิญญาณแปรเปลี่ยน 24 รวง โดยที่เพิ่มอีก 20 นั้นเป็นค่ามัดจำ ข้าจะจ่ายให้เจ้าอีก 30 รวงหลังจากงานเสร็จ”

 

“ตกลง พวกเรา เดโมลิชั่นเทรดเดรอ์จะนำพวกโจรกลับมาให้ท่านภายในสามวัน” หลิ่วไช่พูดอย่างมั่นใจ

 

เสี่ยวเทียนพยักหน้า

 

ตามความจริงแล้วความไว้วางใจของเสี่ยวเทียนที่มีต่อหลิ่วไช่นั้นมาจากเรือรบเงาขนาดใหญ่ที่เขาจอดไว้ที่ท่าเรือ

 

ลักษณะที่ชัดเจนที่สุดซึ่งสามารถระบุการจัดอันดับของสมาชิกของสมาคมการค้าทางทะเลก็คือโหมดการขนส่งของพวกเขา

 

สมาชิกสามัญของสมาคมการค้าทางทะเลมักจะเป็นเจ้าของเรือเงาที่เอาไว้ใช้ขนส่ง

 

หลิ่วไช่มีเรือรบเงาที่มักจะเป็นเจ้าของโดยสมาชิกที่มีอันดับสูงในสมาคมการค้าทางทะเล

 

การสร้างเรือรบเงาจะต้องใช้ค่าใช้จ่ายสูงเนื่องจากต้องใช้วัสดุจำนวนมากและเรือรบจะมีพลังที่โดดเด่นหลังจากเสร็จสิ้น สิ่งนี้ทำให้เสี่ยวเทียนคิดว่าสมาชิกอันดับสูงอย่างเขาจะไม่ชิ่งหายไปกับข้าวจิตวิญญาณแปรเปลี่ยนเพียง 20 รวง

 

อย่างไรก็ตามเขาไม่รู้อะไรเลย ภายใต้การตั้งค่าของเป่ยลี่ เรือรบเงาเหล่านี้เป็นเพียงโครงสร้างที่ไม่มีการต่อเติมใดๆ มันต้องการให้ผู้เล่นรวบรวมวัสดุและสร้างมันขึ้นมาด้วยตัวเอง

 

หลิ่วไช่รู้สึกตื่นเต้นเมื่อเขาเหยียดแขนออกไปเพื่อรับข้าวจิตวิญญาณแปรเปลี่ยนจากเสี่ยวเทียน จากนั้นเขาก็เขียนข้อความลงในช่องแชทกิลด์

 

“พี่น้อง มองสิ่งดีๆให้พวกมัน คุณจะไม่สามารถทำไข่เจียวหากไม่ตีเปลือกไข่ ฉันจะได้รับประโยชน์มากขึ้นจากไอ้เสี่ยวเทียนนี้”

 

คนของเขาวางสองกล่องลงหลังจากได้รับคำสั่งของเขา

 

เสี่ยวเทียนยินดีมากที่ได้รับการรับประกันจากหลิ่วไช่ เขาคิดว่าเขายังมีโอกาสที่จะเอาบุตรแห่งทะเลคืนด้วยความช่วยเหลือของเครือข่ายการรวบรวมข้อมูลอันทรงพลังของสมาคมการค้าทางทะเล

 

หลังจากทำการค้ากันเสร็จ หลิ่วไช่และคนของเขากลับไปที่ท่าเรืออย่างสงบในขณะที่ออร์คนำทางให้

 

ทุ่งจิตวิญญาณและการเพาะปลูกพวกสิ่งจิตวิญญาณที่พวกเขาเห็นตลอดทางทำให้พวกเขาอิจฉาและทำให้พวกเขาอยากครอบครองที่ดินผืนนี้ในวันนี้ไปเลย

 

หลิ่วไช่และคนของเขาถอดหน้ากากและหัวเราะออกมาหลังจากที่ขึ้นเรือรบและเดินเรือออกไปไกลพอสมควรเพื่อให้แน่ใจว่าพวกเหล่านั้นจากเกาะแมลงไม่สามารถเห็นสิ่งที่พวกเขากำลังทำอะไรอยู่ได้

 

“เสี่ยวเทียนนี้โง่จริงๆ ที่ให้วัสดุจิตวิญญาณทั้ง 24 อันนี้! พวกเรารวยแล้ว พวกเรารวย!”

 

“หัวหน้า ทำไมเราต้องมอบกล่องทั้งสองนั้นให้พวกมัน? อุปกรณ์และวัสดุจิตวิญญาณก็สามารถทำเงินให้เราเยอะได้น่ะ” ชายคนหนึ่งพูดด้วยรู้สึกสูญเสีย

 

“โง่จังว่ะ นั่นคือกับดัก คุณไม่ได้ยินหรือไงสิ่งที่มันพูด? เราสามารถได้รับ ข้าวจิตวิญญาณแปรเปลี่ยน อีกตั้ง 30 รวง หากเราสามารถหาพวกโจรได้”

 

“เราจะสามารถหาโจรได้จากที่ไหน?” เขาพูดอย่างงุนงง

 

“คุณกับฉันไม่ใช่โจรที่พวกมันกำลังมองหาหรือไง?” หลิ่วไช่ระเบิดเสียงหัวเราะ เขาวางแผนการดำเนินการครั้งต่อไปไว้ในใจแล้ว