เมื่อพวกเขามาถึงที่บ้านไม้ด้านบน เฟิงหลิงเอื้อมมือไปเคาะประตู

“แม่ ข้ากลับมาแล้ว”

ได้ยินเสียงความโกลาหลจากภายในบ้านไม้ก่อนที่ประตูไม้จะถูกผลักเปิดออก หญิงสาวผู้มีเสน่ห์และน่าดึงดูดพร้อมกับมีกลิ่มหอมจางๆ ปรากฏตัวต่อหน้าเฉินซีหยู รูปลักษณ์ของเธอโดดเด่นยิ่งกว่าเฟิงหลิง พวกเขาดูไม่เหมือนแม่และลูกสาวขณะที่พวกเขายืนเคียงข้างกัน พวกเขากลับดูเหมือนเป็นพี่น้องกันมากกว่า

“เธอช่างอันตรายยิ่งกว่า” หวังต้าหมางพูดพึมพำภายใต้จิตใต้สำนึก

“หลิง พวกเขาเป็นใคร?” แม่ของเฟิงหลิงถามด้วยความสับสนขณะที่จ้องมองเฉินซีหยูและกลุ่มของเขา

“แม่ พวกเขามีเนื้อ” เฟิงหลิงอวดเนื้อแห้งที่เธอได้รับใกล้ๆจมูกแม่ของเธอ

“อึก!” แม่ของเฟิงหลิงกลืนน้ำลายก่อนที่เธอจะเปิดประตูกว้างอย่างรวดเร็ว

“ยินดีต้อนรับ แขกผู้มีเกียร”

เมื่อมองไปที่แม่ที่เป็นมิตรของเฟิงหลิง หวังต้าหมางก็อดไม่ได้ที่จะสงสัยในขณะพูดในช่องสนทนา

“เนื้อมันอร่อยขนาดนั้นเลยเหรอ? เป็นครั้งแรกที่ฉันได้พบว่าเนื้อมีพลังอย่างมาก”

“พยายามกินแต่หญ้าและไม่กินเนื้อสิบปีดูก่อนที่คุณจะพูดเกี่ยวกับหัวข้อนี้” เฉินซีหยูพูดด้วยน้ำเสียงที่ไม่แยแส

หวังต้าหมางเงียบลงทันที

หลังจากที่ถูกพาเข้าไปในบ้าน กลิ่นหอมของสมุนไพรก็กระจายไปทั่วพวกเขา เฉินซีหยูและกลุ่มของเขาจับจ้องอยู่ที่เงาที่ปกคลุมด้วยหญ้าสีม่วงทั่วตัว

[เสี่ยวเทียน (นายพลผีขั้นกลาง)]

ข้อมูลตัวละคร: ผู้นำของกองทัพเสี่ยวเทียนซึ่งเป็นหนึ่งในแปดกองทัพที่แข็งแกร่งที่สุดภายใต้การปกครองของราชาทะเล เขาสูญเสียสมบัติล้ำค่าของราชาทะเลเนื่องจากความประมาทเลินเล่อและถูกปลดออกจากตำแหน่งในฐานะผู้นำ เขาถูกลงโทษทางร่างกายจนใกล้ถึงตาย หลังจากผู้ใต้บังคับบัญชาของเขาเสี่ยงชีวิตเพื่อช่วยเขา เขาก็หนีไปในมหาสมุทรและต่อมาก็ลอยไปติดเกาะซันเซตก่อนที่จะถูกช่วยเหลือโดยเผ่าซิงกิ้งวู้ดโดยบังเอิญ

สถานะตัวละคร: บาดเจ็บหนัก (รุนแรงมาก)

เฉินซีหยู “สวัสดี…”

หวังต้าหมาง “ว้าว…!”

ซูหลี “ฮ่าฮ่า!”

เมื่อมองไปที่เงาคล้ายมัมมี่ที่ห่อด้วยฟาง รอยยิ้มก็ค่อยๆปรากฏขึ้นบนใบหน้าทั้งสาม

“พวกเรารวยจะรวย!”

“ใช่ พวกเราจะรวย! เขาบาดเจ็บหนักมาก ใช่!”

“เรากำลังได้รับผลกำไรที่ยิ่งใหญ่! ถึงเวลาเก็บเกี่ยวชีวิตและพลังที่เหลืออยู่ของเขาแล้ว”

“พวกเจ้ารู้จักกันไหม?” แม่ของเฟิงหลิงถามโดยสังเกตเห็นว่าเฉินซีหยูและกลุ่มเพื่อนของเขาจ้องมองที่เสี่ยวเทียนตั้งแต่เริ่ม

“โอ้ เราเป็นเพื่อนเก่ากัน แน่นอนเรารู้จักกัน เราตามหาเขามานานแล้ว เป็นเรื่องน่าประหลาดใจที่พบเขาที่นี่ ฉันเดาว่าพวกเราถูกลิขิตให้พบกัน” เฉินซีหยูพูดพร้อมกับมีรอยยิ้มบนใบหน้าของเขา

“ใช่ ใช่ ใช่ เขาคือเสี่ยวเทียน เราเป็นเพื่อนสนิทกันมาก เราไม่ใช่พี่น้องแท้ๆแต่เราใกล่เคียงกับพี่น้องมาก” หวังต้าหมางกล่าวเสริม

เสี่ยวเทียนทำได้เพียงเปิดตามองคนเหล่านี้ซึ่งอ้างว่าเขาเป็นคนรู้จักพวกเขาด้วยความกลัวที่ไม่อาจอธิบายได้ผ่านดวงตาของเขา

แน่นอนเขารู้จักสิ่งมีชีวิตเหล่านี้ พวกมันคือคนที่พาเขามาถึงจุดนี้ อย่างไรก็ตามเขาไม่ได้คาดหวังว่าพวกมันจะยังไม่ปล่อยให้เขาไป พวกมันอยู่ที่นี่สำหรับเขา แม้เขาจะสูญเสียทุกสิ่งทุกอย่างที่เขามีและแทบจะไม่มีชีวิตรอดแล้วก็ตาม

เขาจำได้ว่าคนโกหกเหล่านี้บอกเขาว่าพวกเขาเป็นพ่อค้าทางทะเล ตอนนี้พวกเขาโกหกทั้งคู่แม่และลูกสาวของเผ่าซิงกิ้งวู้ดอีกครั้งโดยกล่าวว่าพวกเขาเป็นพี่น้องของเขา เสี่ยวเทียนสิ้นหวังเมื่อเขาเห็นเฟิงหลิงและการแสดงออกที่เชื่อมั่นของแม่ของเธอ

คนโกหกควรตายอย่างน่ากลัว!

“เฮ้ พี่เสี่ยวเทียน คุณจะเป็นแบบนี้ได้อย่างไร? ในฐานะน้องชายของคุณ ฉันรู้สึกเจ็บปวดมาก” หวังต้าหมางเดินไปที่ด้านข้างของเสี่ยวเทียน แล้วตบเบาๆบนหน้าอกของเสี่ยวเทียนราวกับเขาเป็นห่วงเสี่ยวเทียนเป็นอย่างมาก

ถ้าเขาขยับได้ เสี่ยวเทียนจะกัดคนที่ไร้ยางอายเหล่านี้ให้ขาดเป็นชิ้นๆ

“พี่เสี่ยวเทียน แม่ชราของคุณคิดถึงคุณมาก เธอกำลังพูดถึงคุณทุกวัน เนื่องจากเราพบคุณ เราจะต้องพาคุณกลับบ้านอย่างแน่นอน” เฉินซีหยูเข้ามาหาเสี่ยวเทียนเมื่อเขาพูดด้วยน้ำเสียงเศร้า

เมื่อได้ยินสิ่งนี้ ดวงตาของเสี่ยวเทียนก็เต็มไปด้วยความสิ้นหวัง เขารู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นถ้าเขาถูกพาไปจากที่นี่

เขาพยายามดิ้นขณะที่เขาเริ่มจะร้องไห้

“พี่ ฉันรู้ว่าคุณตื่นเต้นอย่างมากที่ได้เห็นเรา อย่างไรก็ตามสุขภาพของคุณนั้นสำคัญกว่า อย่าทำร้ายตัวเอง” หวังต้าเมิ่งจับร่างกายที่สั่นสะท้านของเสี่ยวเทียนไว้แน่น

เฟิงหลิงและแม่ของเธอต่างก็ประทับใจในที่เกิดเหตุ

พวกเขารู้สึกถึงอารมณ์ โดยคิดว่ากี่วันแล้วที่คนเหล่านี้ต้องทนทุกข์เพื่อหาพี่ชายของพวกเขา

เสี่ยวเทียนเพิ่มแรงยิ่งขึ้นขณะที่เขาดิ้น

อย่าเชื่อวพวกมันเหล่านี้! บ้าเอ้ย เจ้าไม่เห็นรอยยิ้มอันมีไหวพริบของพวกมันเลยหรือไง? พวกเจ้ามันโง่หรือไง? อย่าส่งข้าให้พวกมัน ได้โปรด!

อารมณ์ครอบงำที่ไม่สามารถพูดได้ เสี่ยวเทียนต้องการที่จะตะโกนใส่คู่แม่ลูกที่ยืนอยู่ตรงนั้น เขาต้องการเตือนเฟิงหลิงและแม่ของเธอ แต่ปากของเขาถูกปิดไว้แน่นโดยใบไม้ ร่างกายของเขาไม่สามารถขยับได้สักนิดในขณะที่เขาบาดเจ็บหนัก เขาสามารถกระพริบตาอย่างไม่ลดละ โดยหวังเพียงว่าจะมีสักคนที่อ่านใจเขาได้

อย่างไรก็ตามเฟิงหลิงและแม่ของเธอไม่ได้จับตาดูเขา สายตาของพวกเขาถูกดึงดูดโดยเนื้อแห้งในมือของเฉินซีหยู

“ขอบคุณสำหรับที่ช่วยพี่ชายของฉัน ฉันไม่สามารถตอบแทนความเมตตาของคุณได้ นี่เป็นเพียงเนื้อแห้งเล็กน้อยเพื่อขอบคุณสำหรับความช่วยเหลือ” เฉินซีกล่าวในขณะที่เขาส่งเนื้อให้แม่ของเฟิงหลิง

แม่ของเฟิงหลิงตัวสั่นขณะที่เธอรับเนื้อแห้งด้วยมือทั้งสองข้าง ดวงตาของเธอจับจ้องอยู่ที่เนื้อราวกับว่าเธอกำลังดูสมบัติที่หายากและมีค่า

อย่างไรก็ตามโดยการมีแขกอยู่ แม่ของเฟิงหลิงระงับความปรารถนาของเธอที่จะกินมันทันที เธอวางมันไว้บนโต๊ะไม้ก่อนที่เธอจะหันไปเผชิญหน้ากับเฉินซีหยูและเพื่อนของเขาอีกครั้ง

“แขกผู้มีเกียร พี่ชายของเจ้าได้ถูกพบโดยสมาชิกของเผ่าของเราที่ชายฝั่งเมื่อวานนี้ เขากำลังจะตาย แม้ว่าข้าจะช่วยเขาให้พ้นจากความตาย สุขภาพของเขาก็ยังอยู่ในภาวะวิกฤติ หากคุณไม่รีบโปรดให้เวลาข้าอีกสักสามวันในการรักษาเขา ข้าสัญญาว่าเขาจะฟื้นตัวเต็มที่ภายในสามวันถัดไป”

เมื่อฟังคำพูดของแม่เฟิงหลิง เฉินซีหยูและคนอื่นๆก็เกือบล้มทั้งยืน

พวกเขาพูดพร้อมกันว่า “เรากำลังรีบ อันที่จริงแล้วเรารีบมาก”

ทั้งสามคนแบ่งปันความคิดเดียวกัน พวกเขาต้องการหยุดยั้งแม่ของเฟิงหลิงจากการรักษาเสี่ยวเทียน หากเธอประสบความสำเร็จในการรักษาเขา สมาชิกของกิลด์มังกรยักษ์ทั้งหมดจะไม่สามารถต่อกรกับเสี่ยวเทียนโดยลำพังได้

“อย่างไรก็ตาม หากข้าไม่ปฏิบัติต่อเขาในไม่ช้า การบาดเจ็บของพี่ชายของเจ้าอาจรุนแรงขึ้นเพราะอวัยวะของเขาได้รับบาดเจ็บสาหัส ดูเหมือนว่าเขาถูกโจมตีจากแรงระเบิดอันทรงพลังและอวัยวะภายในของเขาจำนวนมากเสียหาย หากเขาไม่ได้รับการรักษาอย่างรวดเร็วพอ เขาอาจต้องเผชิญกับจุดจบ…”

“ขอบคุณสำหรับความตั้งใจของคุณ แต่เราไม่สามารถอยู่ได้อีกต่อไป การบาดเจ็บของพี่ชายของฉันจะดีขึ้นแน่นอนเพราะแม่ชราของเขาเป็นแพทย์ที่มีความชำนาญ เธอสามารถชุบชีวิตคนตายและสร้างเนื้อบนกระดูก ตราบใดที่เขายังหายใจอยู่ มันก็จะไม่มีปัญหาอะไร  ยิ่งกว่านั้นพี่ชายของฉันแข็งแกร่งจริงๆ  เขาจะไม่ตายง่ายๆ” เฉินซีหยูกล่าวเสริมอย่างรวดเร็ว

“เอื้อ!”

อาการบาดเจ็บของเสี่ยวเทียนหนักขึ้นโดยคำอธิบายของเฉินซีหยู เขาไอเลือดหนึ่งคำย้อมหญ้าที่ปากจนเป็นสีแดง

ไม่ว่าข้าจะแข็งแกร่งแค่ไหน ชีวิตของข้าไม่ได้มีไว้ให้กับพวกแกเล่น นอกจากนี้แกโกหกโดยบอกว่าแม่ของข้าเป็นแพทย์ผู้เชี่ยวชาญ แกมันคนโกหก! ไอ้โกหก แกจะตายอย่างน่าสยดสยอง ข้าเกลียดแก…

เมื่อเห็นเสี่ยวเทียนที่ไอเลือดออกมา แม่ของเฟิงหลิงก็ตกตะลึง

“เขาจะสบายดีจริงๆเหรอ?”

“เขาจะสบายดี” ทั้งสามตอบคำถาม