บทที่ 215

ตอนเที่ยงดิโอและคริสตินไปที่ร้านอาหารใกล้ๆเพื่อทานอาหารกลางวันและเนื่องจากดิโอยังมีบทเรียนหลังจากนี้พวกเขาจึงงดเครื่องดื่มแอลกอฮอล์

หลังอาหารกลางวันความประทับใจของคริสตินที่มีต่อดิโอดีขึ้นกว่าแต่ก่อน

“ฉันต้องกลับบ้านก่อนที่เราจะเริ่มบทเรียนฉันยังมีหนังสืออีกมากมายที่ฉันเคยใช้คืนเมื่อฉันยังเป็นนักเรียนคุณสามารถยืมบางเล่มเพื่อช่วยให้คุณเข้าใจดีขึ้น! เราควรไปที่ NYU หลังจากนั้นและขอยืมหุ่นจำลองร่างกายที่นั่นและอาจจะใช้ชั้นเรียนว่างที่นั่นสำหรับบทเรียนของคุณ!” คริสตินกล่าวอย่างมั่นใจ

“ถ้าอย่างนั้นฉันควรจะเริ่มเรียกคุณว่าอาจารย์ตั้งแต่ตอนนี้!” ดิโอกล่าวด้วยรอยยิ้มเบาๆ

“ถ้าเป็นเช่นนั้นฉันหวังว่าคุณจะไม่ทำให้ฉันผิดหวังเพราะคุณเป็นนักเรียนคนแรกของฉัน!” คริสตินพูดขณะหัวเราะคิกคักเบาๆ

ดิโอพยักหน้าเพราะไม่อยากคุยโวเกี่ยวกับความสามารถในการเรียนรู้ของเขา แต่เขาจะพิสูจน์ให้คริสตินเห็นว่าเธอไม่เสียเวลาเปล่า!

ไม่นานพอทั้งสองรีบหยิบหนังสือที่คริสตินพูดถึงก่อนหน้านี้และขับรถตรงไปที่ NYU ในภายหลัง

เมื่อพวกเขาได้ทุกสิ่งที่ต้องการจู่ๆคริสตินก็ดูจริงจัง

“ตอนนี้แม้ว่าดร.สเตรนจ์จะคิดว่าฉันเสียเวลากับคุณ แต่ฉันจะเชื่อสัญชาตญาณของฉันและสอนทุกอย่างที่ฉันรู้เกี่ยวกับกายวิภาคของมนุษย์อย่างจริงจัง แต่ถ้าฉันพบว่าคุณไม่ได้ 100% ในเรื่องนี้ฉันจะยุติข้อตกลงของเราอย่างรวดเร็ว!” คริสตินกล่าวอย่างเคร่งขรึม

“เยี่ยมมากฉันจริงจังตั้งแต่แรก!” ดิโอกล่าวด้วยความจริงใจ

คริสตินพยักหน้าและเริ่มบทเรียนทันทีแม้ว่าดิโอจะไม่มีความรู้เกี่ยวกับกายวิภาคของมนุษย์โดยมีเป้าหมายในการทำความเข้าใจว่าทุกอย่างอยู่ที่ใดและจะจัดการกับการบาดเจ็บในสถานที่ต่างๆได้อย่างไรเขาก็ไม่มีปัญหาในการเรียนรู้ความรู้ที่ซับซ้อน!

ในทางกลับกันคริสตินก็เข้าใจว่าดิโอต้องการอะไร ดังนั้นเธอจึงสอนพื้นฐานของสิ่งที่เขาต้องการให้ดิโอทันทีเพื่อที่ดิโอจะได้ไม่เสียเวลาไปกับความรู้ที่ไม่จำเป็น!

โดยใช้หุ่นที่เธอยืมมาจากมหาวิทยาลัยเธอสอนดิโอว่าอวัยวะทุกส่วนควรอยู่ตรงไหนและประเภทของการบาดเจ็บที่อวัยวะมักได้รับ

ด้วยเหตุนั้น ดิโอและคริสตินจึงก้าวผ่านบทเรียนด้วยความเร็วที่น่าตกใจ!

ดิโอด้วยความจำที่แข็งแกร่งของเขาจำทุกสิ่งที่คริสตินสอนเขาได้ทันที เป็นผลให้เซสชั่นการเรียนรู้ของพวกเขามีประสิทธิภาพมาก!

คริสตินเองก็ประหลาดใจที่เห็นดิโอเรียนรู้ทุกอย่างเร็วขนาดนี้เธอมีความสุขที่บทเรียนจะดำเนินไปอย่างราบรื่น แต่เธอก็รู้สึกหดหู่เช่นกันเมื่อเธอจำได้อย่างชัดเจนถึงการต่อสู้ในฐานะนักศึกษาแพทย์!

แม้ว่าเธอจะได้รับการยกย่องว่าเป็นนักเรียนที่ยอดเยี่ยม แต่เธอก็ไม่ได้ยอดเยี่ยมเท่าดิโอ!

แต่เธอรู้ดีว่าการมีนักเรียนที่เก่งกาจจะผลักดันให้เธอเรียนต่อด้านการแพทย์มากขึ้นเช่นกัน!

ช่วงบ่ายผ่านไปอย่างรวดเร็วและในตอนท้ายของวันคริสตินขอให้ดิโออธิบายทุกสิ่งที่เขาได้เรียนรู้ในวันนั้นและคริสตินก็ดีใจที่ได้เห็นดิโอทำผิดในการระบุอวัยวะและจุดที่ควรอยู่

ในที่สุดคริสตินก็เข้าใจความหมายของอัจฉริยะจริงๆขณะที่ดิโอยังคงอธิบายโครงสร้างต่างๆของกายวิภาคของมนุษย์โดยไม่ผิดพลาด! แต่ถึงกระนั้นสิ่งที่คริสตินสอนดิโอก็เป็นเพียงทฤษฎีเท่านั้นเพื่อให้ดิโอเข้าใจกายวิภาคของมนุษย์ที่สมบูรณ์แบบอย่างแท้จริงดิโอยังคงต้องฝึกฝนกับร่างกายมนุษย์ที่แท้จริงในบริบทนี้คือซากศพมนุษย์!

“คุณซึมซับสิ่งใหม่ๆได้ดีมาก! หากดร.สเตรนจ์เห็นสิ่งที่เกิดขึ้นในสามชั่วโมงก่อนหน้านี้เขาจะเอาสิ่งที่เขาพูดกับคุณกลับคืนมาฉันมั่นใจในสิ่งนั้น ถ้าคุณอยากเป็นหมอจริงๆฉันอยากจะแนะนำคุณให้รู้จักกับอาจารย์คนก่อนของฉัน!” คริสตินกล่าวด้วยความจริงใจ

“ขอบคุณ แต่ฉันยังไม่เปลี่ยนใจที่จะเป็นหมอ!” ดิโอกล่าวด้วยรอยยิ้มเบาๆ

“น่าเสียดาย!” คริสตินพูดพร้อมกับขมวดคิ้วเล็กน้อยเธอคิดจริงๆว่าดิโอจะกลายเป็นศัลยแพทย์ชื่อดังของโลกคนต่อไปในเวลาไม่นาน! แต่เธอไม่ได้กดดันมันต่อไปเพราะเธอเชื่อว่าทุกคนมีอิสระในการเลือกสิ่งที่ต้องการ

“เราควรเรียนต่อไปไหม?” ดิโอถามด้วยความจริงใจ

“เออ รอเดี๋ยว ให้ฉันนึกก่อน!” คริสตินพูดในขณะที่เธอไม่มีวัสดุที่จะสอนดิโอสำหรับวันนี้เธอไม่ได้คาดหวังว่าดิโอจะดูดซับสิ่งต่างๆได้เร็วขนาดนี้และด้วยเหตุนี้เธอจึงยืมหุ่นไปเพียงเล็กน้อยก่อนหน้านี้