บทที่ 244

“คุณต้องการกราะชิ้นเล็กๆ จากเดสทรอยเยอร์?” ฟิวรี่ถามอย่างสงสัย

ก่อนที่ดิโอจะถามหาของชิ้นนั้นมีมูลค่าเพียงเล็กน้อยและตอนนี้ดิโอก็มาถึงสำนักงานใหญ่ของ SHIELD แล้วฟิวรี่ก็ตระหนักว่าของชิ้นเล็กๆนั้นมีคุณค่าซ่อนอยู่จริงๆซึ่งเขาไม่รู้มาก่อน

“ใช่! ฉันไม่คิดว่าเราต้องทำแบบนี้กลับไปกลับมา ฉันต้องการชิ้นนั้นจริงๆ! ดังนั้นเรามาต่อรองราคากัน!” ดิโอกล่าวอย่างมั่นใจ

“ไม่ก่อนหน้านั้นฉันขอถามว่าคุณจะเอาของชิ้นนั้นไปทำอะไร?” ฟิวรี่ถามอย่างสงสัย

“จำตอนที่ฉันบอกคุณว่าฉันต้องการอาวุธได้ไหม?” ดิโอพูดอย่างรำคาญ

ฟิวรี่ตัวแข็งทันทีเมื่อเขาตระหนักได้ว่าชิ้นส่วนเล็กๆ นั้นมีค่าเพียงใดถ้ามันสามารถนำมาทำเป็นอาวุธได้มันจะมีมูลค่าที่น่าทึ่ง!

“ถ้าอย่างนั้นคุณมีวัสดุอื่นๆ ทั้งหมดแล้วหรือ?” ฟิวรี่ถามอย่างสงสัย

“ไม่สำคัญหรอก” ดิโอกล่าว

ดิโอไม่สนใจจริงๆว่าฟิวรี่รู้ว่าเขาเป็นคนที่ขโมยอดามันเทียมจากกองทัพหรือไวเบรเนียมจากวากันด้าจริงๆเพราะเขาสงสัยว่าฟิวรี่รู้มานานแล้วว่าเป็นเขามาตลอด!

แต่คำพูดของฟิวรี่หลังจากนั้นทำให้เขารำคาญใจมาก!

“ฉันขอโทษตามข้อบังคับของ SHIELD วัตถุต่างดาวใดๆ ที่มายังโลกและครอบครองโดย SHIELD ไม่ได้รับอนุญาตให้ตกจากบุคคลภายนอก!” ฟิวรี่กล่าวอย่างเคร่งขรึม

“ตอนนี้ฉันจะแลกเปลี่ยนกับโลหะอื่นที่อยู่ในความครอบครองของฉันได้อย่างไร? คุณเห็นด้วยไหม?” ดิโอถามอย่างมั่นใจ

“มันก็ขึ้นอยู่กับว่ามันคืออะไร ถ้าเป็นอะดาแมนเทียมที่คุณพูดถึงฉันก็ไม่สนใจหรอก!” ฟิวรี่กล่าวขณะที่เขาจิบกาแฟ

“ตอนนี้ฉันมีไวเบรเนียมอยู่ในครอบครอง! คุณรู้ไหมว่าโลหะนั้นมีค่าแค่ไหนในความเป็นจริงฉันเชื่อว่ามันเป็นวัสดุหลักที่ใช้ทำโล่อันโด่งดังที่กัปตันอเมริกาใช้ในสงครามโลกครั้งที่ 2 ฉันถูกต้องหรือเปล่า” ดิโอกล่าวพร้อมกับยิ้มเยาะบนใบหน้าของเขา

ได้ยินชื่อไวเบรเนียมจากปากของดิโอ ฟิวรี่ก็หูผึ่ง!

“ไวเบรเนียม? คุณมีสิ่งนี้จริงๆหรอ?” ฟิวรี่ถามอย่างสงสัย

“เอาละ ฉันไม่โกหกหรอก คุณยอมรับเงื่อนไขของฉันไหม?” ดิโอถามฟิวรี่อย่างมั่นใจ

ฟิวรี่เงียบไปชั่วขณะครุ่นคิดถึงทางเลือกและทางเลือกของเขา

ดิโอเชื่อว่าฟิวรี่จะไม่ปฏิเสธข้อเสนอของเขา แต่คำต่อไปทำให้ดิโอประหลาดใจ!

“ฉันจะปฏิเสธเงื่อนไขของคุณในตอนนี้ แต่ฉันคิดว่าเรายังทำข้อตกลงกันไม่เสร็จ!” ฟิวรี่พูดกับดิโออย่างมั่นใจ

“เจ้าหน้าที่นำวัสดุ HMZ-1 มาให้ฉันทันที ฉันจะรอที่ห้องทำงานของฉัน!” ฟิวรี่กล่าวกับเจ้าหน้าที่ของเขาผ่านทางโทรศัพท์ของเขา

หลังจากนั้นไม่นานเจ้าหน้าที่ที่สำนักงานของฟิวรี่พร้อมกับกระเป๋าเดินทางในมือ

ฟิวรี่ไล่เจ้าหน้าที่ออกทันทีและเปิดกระเป๋าเพื่อแสดงชิ้นส่วนเกราะเดสทรอยเยอร์ของดิโอ

“นี้คือสิ่งที่คุณต้องการถูกต้องหรือไม่?” ฟิวรี่ถามอย่างมั่นใจ

ดิโอรู้สึกสับสนเมื่อสิ่งต่อไปที่เขารู้ว่าฟิวรี่กำลังเลื่อนกระเป๋าเดินทางไปยังทิศทางของดิโอ ทำให้ดิโอได้ของที่เขาต้องการโดยไม่ต้องมีอะไรมากมาย

“ตอนนี้คุณต้องการอะไรกันแน่ฟิวรี่? ฉันรู้ว่าคุณจะไม่ให้มันไปแบบนั้น คุณต้องการให้ฉันเป็นส่วนหนึ่งของโปรแกรมอเวนเจอร์โง่ๆ ของคุณใช่ไหม?” ดิโอถามอย่างรำคาญ

“ไม่ไม่แน่นอน! ฉันไม่ชอบบังคับให้คนอื่นมาเป็นส่วนหนึ่งของภารกิจของฉัน ฉันคิดว่าชิ้นนี้จะดีกว่าถ้าจะนำไปใช้เพื่อประโยชน์ของเพื่อนคุณไม่คิดอย่างนั้นเหรอ แต่อีกครั้งเพื่อนควรช่วยเหลือซึ่งกันและกันคุณจะไม่เห็นด้วยหรือ” ฟิวรี่กล่าวขณะที่เขาแสยะยิ้มอย่างมั่นใจต่อดิโอ

เป็นครั้งแรกตั้งแต่เข้ามาในอาคารดิโออยากจะออกไปและลืมอะไรก็ได้เกี่ยวกับโลหะชิ้นเล็กๆนี้!

แต่มันสายไปแล้ว!

“คุณชนะแล้ว! ฉันยอมรับการต่อรองของคุณ ตอนนี้ฉันจะเอาสิ่งนี้และจากไป! อย่าเสียใจกับการตัดสินใจของคุณในภายหลัง!” ดิโอพูดขณะที่เขาหยิบกระเป๋าเดินทางและเดินไปที่ประตูทันที

“แน่นอนว่าหากมีอะไรที่คุณต้องการจาก SHIELD ในอนาคตอย่าอายที่จะโทรหาฉัน!” ฟิวรี่กล่าวด้วยรอยยิ้มที่พอใจในใบหน้าของเขา

“โอเคฉันหวังว่าคืนนี้ฉันจะนอนหลับอย่างสงบสุข!” ดิโอกล่าวขณะเดินออกจากห้องทำงานของฟิวรี่อย่างเศร้าโศก