บทที่ 2 ดิโอ

โทรศัพท์ยังคงเชื่อมต่ออยู่วิลล์มีสำเนียงที่เป็นเอกลักษณ์เหมือนคนผิวดำส่วนใหญ่ แต่เนื่องจากเขา หย่งซือแทบไม่เคยได้ยินสำเนียงนี้เขาจึงฟังจนจบ

และเขามีความรู้สึกแปลกๆ เพราะตอนนี้ชื่อของเขาเหมือนกับตัวละครวายร้ายในเกม ที่เขากำลังจะพัฒนา

โจโจ้หรอ?

ไม่ใช่ ดิโอต่างหาก!

บางทีนี่อาจเป็นโชคชะตา…

เมื่อดิโอนึกถึงซีรีส์โจโจ้ดั้งเดิมเขาก็ตระหนักว่ามีบางอย่างที่คุ้นเคยอยู่ในสายตาของเขา

อินเทอร์เฟซที่คุ้นเคยปรากฏขึ้นต่อหน้าเขา เขารู้สึกเหมือนเดจาวู…

“นี้เป็นอินเตอร์เฟสจากเกมนั้น! มันมาอยู่ที่นี้ได้ไง!?”

แน่นอนว่าดิโอได้ดูอนิเมะและเสพนิยายแนวๆนี้มา โดยปกติตัวเอกจะได้รับพลังพิเศษบางอย่าง เขาไม่เคยคิดว่าจะได้มาด้วยและการได้เห็นอินเทอร์เฟซนี้ทำให้เขาตื่นเต้น!

“เฮ้ นายอยู่ฟังอยู่หรือปล่าว นายยังอยู่ไหม?”

“อา? อา! ขอโทษที นายพูดอะไรเมื่อกี้?” ดิโอแปลกใจจนลืมว่าเขากำลังโทรคุยกับวิลล์

“ชั้นบอกนายให้พักผ่อนให้เพียงพอ พรุ่งนี้ฉันจะไปหานายและพาไปสุสาน ฉันไม่ได้คาดหวังว่าโทนี่ สตาร์คที่เป็นเพลย์บอยจะใจกว้างขนาดนี้”

“ได้ งั้นพรุ่งนี้เจอกัน”

“เจอกันเพื่อน!” วิลล์ตอบกลับ

ดิโอวางสายโทรศัพท์อย่างรวดเร็ว แต่แล้วเขาก็จำชื่อที่วิลเอ่ยขึ้นมาได้…

โทนี้ สตาร์ค!?

มันอาจจะเป็น…

ในที่สุดดิโอก็ตระหนักได้ว่าสถานการณ์นี้ร้ายแรงเพียงใดเขาไม่ได้อยู่ในโลกที่เขาเคยอยู่!

เขาละทิ้งความตั้งใจที่จะตรวจสอบพลังพิเศษและหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาค้นหาข่าวออนไลน์ในทันที

หลังจากนั้นไม่กี่นาทีเขาก็พูดไม่ออก Stark Industries…เป็นชื่อที่ทุกคนรู้จัก ขอย้ำอีกทีภาพนี้เป็นภาพจริงไม่ได้ถ่ายทำ คนที่เห็นในภาพก็เป็นคนจริงๆไม่ใช่ตัวแสดง

ไม่ว่าเขาจะเชื่อหรือไม่ก็ตามปรากฎว่าเขาข้ามเข้าสู่จักรวาลมาร์เวลแล้ว

โชคดีที่มันยังคงเป็นปี 2010 ที่นี่ดังนั้นการต่อสู้กับธานอสจึงยังคงห่างไกลอยู่ แต่สิ่งที่ดิโอจำเวลาที่แน่นอนไม่ได้เกี่ยวกับการต่อสู้ครั้งใหญ่หรือเหตุการณ์สำคัญใดๆ ที่เกิดขึ้นในภาพยนตร์เขาแค่รู้จักฮีโร่และ ความจริงที่ว่าพวกเขาต่อสู้กับวายร้ายเพื่อกอบกู้โลก

และหากมีใครเปลี่ยนแปลงเส้นเวลาในจักรวาลนี้อย่างไม่ระมัดระวังก็อาจนำไปสู่ความขัดแย้งของเวลาได้

ทันใดนั้นการตระหนักถึงสถานการณ์ของเขาทำให้เขาประหลาดใจและเขารู้สึกอยากที่จะกลับไปใช้ชีวิตก่อนหน้านี้ อย่างน้อยมันก็สงบสุขในชีวิตสุดท้ายของเขา แต่ที่นี่การโจมตีของมนุษย์ต่างดาวก็เหมือนกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นทุกวันแม้แต่เมืองนี้ซึ่งอยู่ห่างจากนิวยอร์กก็เป็นพื้นที่อันตรายมากทีเดียว!

แต่ถ้าเขาไม่ทำอะไรเลยธานอสจะสามารถรวบรวม อินฟินิตี้สโตนทั้งหกก้อนได้และเพียงแค่ดีดนิ้ว ครึ่งหนึ่งของจักรวาลก็หายไป

โอกาสยังอยู่ที่ 50% แต่เขาเชื่อว่าเขาเป็นหนึ่งในคนที่โชคร้าย!

ทุกครั้งที่เขาและทีมของเขาเล่นเกมเสร็จเขาจะทดสอบเกมเพื่อหาอัตราบัคกาชา ฯลฯ

และจากประสบการณ์ของเขาเขาไม่เคยโชคดีในเกมกาชา เลยแม้แต่ครั้งเดียว! ในขณะเดียวกันเพื่อนของเขาก็ได้รับ SSR ที่มีประโยชน์มากมาย

เขาก็ยังไม่ได้ SSR แม้ว่าอัตรากาชาจะเพิ่มขึ้น 10 เท่า!

ดังนั้นการอาศัยโชคจึงไม่ใช่ทางเลือกสำหรับเขา!

และตอนนี้เขาอยู่ในร่างของคนอื่นเขาอยากจะเปรียบเทียบว่าตัวไหนโชคดีกว่าตัวเก่าหรือตัวตนในปัจจุบัน!

การคิดถึงเรื่องนี้ทำให้เขาลืมเกี่ยวกับการกระตุ้นให้กลับไปใช้ชีวิตก่อนหน้านี้

ตอนนี้เขาได้รับพลังพิเศษเขาจะใช้มันไม่ว่ามันจะอ่อนแอแค่ไหนเขาก็มุ่งมั่นที่จะอยู่รอด!

แม้ว่าเขาจะไม่สามารถเปลี่ยนแปลงอะไรได้ แต่อย่างน้อยเขาก็พยายามเต็มที่นั่นคือสิ่งที่เขาคิด!

เมื่อเขาสงบลงและยอมรับความเป็นจริงแล้วเขาต้องการเรียนรู้เพิ่มเติมเกี่ยวกับพลังพิเศษนี้นี่เป็นโอกาสที่ดีที่สุดของเขาในการมีชีวิตรอดดังนั้นเขาจึงควรเรียนรู้สิ่งต่างๆให้เร็วที่สุด!

แม้ว่าจะย้อนกลับไปในตอนที่เขาพัฒนาเกมก็อปนั้นมันยังไม่เสร็จสมบูรณ์ แต่มีการใช้งานคำสั่งพื้นฐานฟีเจอร์และอินเทอร์เฟซแล้วดังนั้นเขาจึงมีส่วนสำคัญของเกมนี้

“ระบบ?”

เขาพยายามโต้ตอบกับระบบโดยเรียกมันเพราะจากนิยายที่เขาอ่านนั่นเป็นวิธีที่ตัวเอกโต้ตอบกับสิ่งที่เกี่ยวข้องกับระบบเช่นนี้ แต่ปรากฎว่าไม่มีคำตอบเขาคิดว่าอาจเป็นเพราะเกมยังไม่เสร็จสมบูรณ์ นั่นเป็นสาเหตุที่ไม่มีการตอบสนอง

แต่เมื่อนึกถึงเรื่องนี้หากจู่ๆมีเสียงกระซิบเข้ามาในหูเขาก็คงไม่พอใจเช่นกัน

และอินเทอร์เฟซนี้สร้างขึ้นโดยเขาดังนั้นอย่างน้อยเขาก็รู้พื้นฐานเขาก็มีความคิดเล็กน้อยว่าเขาจะทำอย่างไร

ดังนั้นสิ่งแรกที่ดิโอทำคือเปิดแพ็คเกจของขวัญสำหรับผู้เล่นมือใหม่ซึ่งมีไข่ขาวและนี่จะเป็นจุดเริ่มต้นของเขา

อืม….

เขาขมวดคิ้ว