บทที่ 29 ละเลงเลือดในยามคํ่าคืน

“บอสของแกมันขยะ มันทิ้งพวกแกทุกคนเพื่อเอาตัวรอด”

ชายผิวขาวผมสั้นคนนี้ชอบลดคุณค่าของคนๆ หนึ่งโดยมั่นใจว่าเขามีอำนาจเหนือเหยื่อของเขา

“เฮ้ แกชื่ออะไร ดูเหมือนแกจะไม่พอใจเมื่อฉันหักแขนของไอ้หมอนี้นะ”

คนที่เขาถามกลับกลายเป็นวิลล์ วิลล์เงยหน้าขึ้นมองและจ้องมองเขาที่เต็มไปด้วยความโกรธและพูดว่า

“ทำไมแกไม่กลับไปถามแม่แกที่บ้านละ?”

ทัศนคติแบบนี้ทำให้ผู้ชายผมขาวผมสั้นตื่นเต้นเขาชอบมันมากเมื่อเหยื่อของเขาต่อสู้อย่างหมดท่าเขาจะพอใจมากขึ้นเมื่อเขา ‘ลงโทษทางวินัย’ เขาในภายหลัง!

“ฉันหวังว่าแกจะรักษาความกล้าหาญไว้ได้หลังจากที่ฉันหักกระดูกของแกนะ”

ปัง!

ชายผมสั้นสีขาวต่อยวิลที่ท้องทันที วิลล์ไม่สามารถทนต่อแรงกระแทกที่รุนแรงเช่นนี้ได้เขารู้สึกราวกับว่าภายในของเขาบิดเบี้ยวและเขาก็งอตัวและพ่นนํ้าลายออกมาโดยไม่ได้ตั้งใจเนื่องจากแรงกระแทก

ชายผมสั้นสีขาวไม่สามารถหลบมันรองเท้าของเขาจึงเต็มไปด้วยน้ำลายซึ่งทำให้เขาโกรธมาก!

“แม่งเอ้ย! ฉันจะฆ่าแกเดี๋ยวนี้ละ!”

การได้เห็นเขาเสียสติมันทำให้สมาชิกของหมีดำนั่นหวาดกลัว

แต่ทันใดนั้นประตูหน้าของที่ซ่อนของพวกเขาซึ่งทำจากเหล็กก็ถูกทุบทำให้ประตูลอยราวกับว่าเป็นแผ่นกระดาษพุ่งเข้าใส่ชายผิวขาวผมสั้นที่อยู่ขวางทาง

“ใครอยู่ที่นั่น!!!”

ลางสังหรณ์ของริคตันกลายเป็นความจริงเขารีบจับชายผิวขาวผมสั้นและซ่อนตัวอยู่หลังบังเกอร์!

ด้วยความตกใจเมื่อเสียงประตูถูกทุบลงสมาชิกของแก๊งค์ก็รีบหยิบปืนออกมาและชี้ไปที่ทางเข้า!

เป็นไปได้ไหม…อาจเป็นสมาชิกของหมีดำที่รอดชีวิตและพยายามช่วยเหลือสมาชิกแก๊งของเขา?

แต่ถ้าเป็นเช่นนั้นพวกเขาก็แค่ขุดหลุมศพของตัวเองโดยมาที่นี่

“แม่ง ไอ้สารเลว! ไม่ว่าแกจะเป็นใครวันนี้แกจะต้องโดนกระสุนเจาะกระโหลกของแก!”

ในขณะเดียวกันชายผิวขาวผมสั้นก็พยายามลุกขึ้นยืนด้วยความช่วยเหลือของเพื่อนขณะที่ไอออกเป็นเลือดซึ่งดูน่าสังเวชมาก เขาขยับแขนข้างใดข้างหนึ่งไม่ได้ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยเลือดและดูเหมือนกระดูกซี่โครงหักหลายซี่

อย่างไรก็ตามไม่มีการตอบสนองใดๆ มันเงียบมากราวกับความสงบก่อนพายุจะมา…

ไม่มีใครสังเกตเห็นว่าประตูเหล็กที่ส่งไปบินก่อนหน้านี้มีรอยหมัดอยู่สองสามแห่ง

“แกสองคน ไปเช็คทางเข้า”

ริคตันถือปืนในมือชี้ลูกน้องสองคนเพื่อให้ไปตรวจสอบ ในเรื่องนี้ ส่วนคนที่เหลือรู้สึกโล่งใจเล็กน้อยไม่จำเป็นต้องเป็นคนตรวจสอบทางเข้า

มันกะทันหันเหลือเกินและประตูเหล็กถูกส่งไปบินแบบนั้นได้อย่างไรศัตรูต้องมาที่นี่อย่างเต็มที่! นั่นคือสิ่งที่สมาชิกของพวกเขาคิด

จากนั้นพวกเขาก็รู้ว่าสมาชิกของหมีดำห็นได้ชัดว่าไม่มีความสามารถในการแสดงเช่นนี้อาจเป็นเดอะพันนิชเชอร์งั้นเหรอ?

ริคตันรู้สึกกลัวเมื่อนึกถึงความเป็นไปได้นั้น!

แต่ริกตันตระหนักได้ว่ามีบางอย่างผิดแปลกไป ถ้าเป็นเดอะพันนิชเชอร์ เขาจะไม่ทุบประตูแล้วซ่อนตัว หากเป็นพันนิชเชอร์จริงๆในขณะที่เขาทะลุประตูสถานที่แห่งนี้จะเต็มไปด้วยเสียงกรีดร้องและเสียงปืนและอาจ ไม่มีใครสามารถอยู่รอดได้แน่

ดังนั้นสมาชิกผู้โชคร้ายทั้งสองจึงเดินช้าๆไปที่ประตู จับปืนด้วยนิ้วของพวกเขาอย่างแน่นหนาพร้อมที่จะเหนี่ยวไกได้ทุกเมื่อ

ร่างเกราะสีทองยืนอยู่ตรงทางเข้าตลอดเวลาอย่างแปลกประหลาดที่ไม่มีใครสามารถมองเห็นได้!

ดิโอที่ซ่อนตัวอยู่มองเห็นทุกอย่างผ่านสายตาของ [The World] และเห็นได้ชัดว่าเขาเห็นว่าวิลล์ผ่านการทรมาณมาขนาดไหน

และแน่นอนว่ามีสมาชิกแก๊งค์สองคนอยู่หน้าประตูก่อนที่ [The World] จะทุบมัน น่าเสียดายที่ร่างของพวกเขาถูก [The World] บิดและมองไม่เห็นอะไรเลยด้วยซ้ำ

หลังจากหายใจเข้าลึกๆ ดิโอก็ออกคำสั่ง [The World] ให้โจมตีทันที!

[The World] มีพลังทำลายระดับ A และความเร็วซึ่งยากที่จะอธิบายผ่านพารามิเตอร์หรือสถิติเพียงอย่างเดียวการได้เห็นมันโดยตรงเป็นวิธีที่ดีที่สุดในการทำความเข้าใจว่า [The World] แข็งแกร่งเพียงใด!

ตู้ม! ตู้ม!

และเมื่อสมาชิกผู้โชคร้ายสองคนเข้ามาใกล้พวกเขาก็ไม่เห็นอะไรเลย แต่ทันใดนั้นพวกเขาก็รู้สึกเหมือนมีอะไรบางอย่างกระแทกเข้าที่หน้าอกของพวกเขาและถูกส่งไปที่ขอบห้อง!

ปัง! ปัง!

ทุกคนพุ่งไปที่ทางเข้าที่ว่างเปล่าโดยธรรมชาติพวกเขาไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นจู่ๆทั้งสองก็ปลิวไปได้อย่างไรพวกเขาจึงยิงหลับหูหลับตาอย่างหมดหวัง!

อย่างไรก็ตามหลังจากที่ [The World] ส่งทั้งสองไปคุยกับรากมะม่วงแล้ว [The World] ก็กลับมาหาดิโออย่างรวดเร็ว

“แม่งเอ้ย! หยุดยิง!” ริคตันตะโกนหลังจากที่กระสุนหมด

แม้ว่าปืนจะหาได้ง่ายในสหรัฐอเมริกา แต่ก็มีราคาค่อนข้างแพง แก๊งค์อย่างพวกเขาที่ถูกขับออกไปจาก Hell’s Kitchen ไม่สามารถเสียกระสุนได้มากนักและพวกเขาก็ใช้งานค่อนข้างมากในการต่อสู้กับหมีดำพวกเขาจะไม่เสียเปรียบถ้ากระสุนหมดในตอนนี้?

“มีใครเห็นว่ามีอะไรเกิดขึ้นไหม?” ริคตันถามหลังเสียงปืนหยุดลง

บางคนหันไปมองดูว่าเกิดอะไรขึ้นกับทั้งสองที่ปลิวไปก่อนหน้านี้และที่น่าแปลกใจมากคือร่างกายท่อนบนของพวกเขาไม่สามารถจดจำได้ ราวกับว่ารถบรรทุกกระแทกหน้าอกของพวกเขา

ไม่มีแม้แต่คนเดียวที่จะเชื่อในสิ่งที่พวกเขาเพิ่งเห็นโดยเฉพาะอย่างยิ่งเพราะไม่มีอะไรขวางทางเข้า!

“เฮ้! ฉันคือริกตันใครอยู่ข้างนอก? อาจเกิดความเข้าใจผิด! เราควรมาคุยกัน!”

ริคตันพยายามเจรจาโดยให้สัญญาณคน 10 คนเพื่อซุ่มโจมตีในกรณีที่มีคนมาปรากฏตัว

และอีกครั้งไม่มีการตอบสนองใดๆซึ่งทำให้ริกตันสับสน

“แกกลัวเพราะเรามีจำนวนมากกว่าแกหรือเปล่า? หรือเพราะเรามีอาวุธที่ดีกว่า?” ริคตันพยายามยั่วยุผู้ที่อยู่เบื้องหลังทั้งหมดนี้ในขณะที่ประมวลผลทุกอย่างในหัวของเขา!

เขาคิดว่าถ้าศัตรูมีพลังจริงทำไมเขาถึงโจมตีด้วยวิธีที่อ้อมค้อมขนาดนั้น? เขาสามารถทุบประตูและสังหารทุกคนได้

และข้อสรุปที่เขามาถึงก็อาจจะเหมือนกับที่เขาพูดไว้ก่อนหน้านี้บางทีอาจเป็นข้อได้เปรียบทั้งในแง่ของจำนวนอาวุธ!

ในฐานะผู้นำของหนึ่งในกลุ่มที่ดีที่สุดหากไม่ใช่แก๊งที่ดีที่สุดใน Hell’s Kitchen เขาเป็นคนที่มีระดับอาจจะเป็นเพราะประสบการณ์มากมายในฐานะหัวหน้าเขาสามารถประเมินสถานการณ์ได้อย่างใจเย็นและหาทางแก้ไขได้ในระยะสั้นๆของเวลา!