บทที่ 142 ถูกพิชิตด้วยนํ้าแก้วเดียว

ดิโอรู้ดีว่ามนุษย์จะต่อต้านสิ่งที่ไม่รู้จักที่เสนอให้กับพวกเขาโดยสัญชาตญาณและเนื่องจากดิโอได้ให้ลิสต์วัตุดิบแก่ ผู้คุ้มกันกับบอดี้การ์ดของเธอแล้ว ในการทำอาหาร เธอจึงไม่มีโอกาสที่จะถอยกลับ

เมื่อบอดี้การ์ดของเธอกลับมาจากตลาดที่ใกล้ที่สุดเธอก็ต้องประหลาดใจเมื่อเห็นว่าบอดี้การ์ดของเธอนำสิ่งของมากมายมาให้

“ถ้านั่นคือทั้งหมดที่ฉันต้องกินตอนนี้ฉันมีปัญหากับความอยากอาหารอย่างจริงจัง ดิโอฉันไม่คิดว่าจะทานอาหารได้มากขนาดนั้นในการทานครั้งเดียว!” เปปเปอร์กล่าวอย่างเป็นห่วง

“ไม่ต้องกังวลฉันจะใช้เพียงเล็กน้อยเท่านั้น ส่วนที่เหลือจะเป็นของฉันในร้านอาหาร” ดิโอกล่าวขณะที่นำส่วนผสมบางอย่างไปที่ตู้แช่แข็งแบบวอล์กอิน

แต่เปปเปอร์เห็นส่วนผสมที่ดิโอทิ้งไว้บนโต๊ะเพื่อทำอาหารและรู้สึกปวดท้องอีกครั้งเพราะเธอไม่คุ้นเคยกับส่วนผสม!

เปปเปอร์สังเกตว่าดิโอและโทนี่มีบุคลิกเหมือนกันพวกเขาจะทำให้ผู้คนโกรธ แต่แล้วอีกครั้งพวกเขารู้วิธีสร้างผลลัพธ์ที่น่าตกใจเพื่อปิดปากนักวิจารณ์ทุกคนที่เข้ามา!

“ตอนนี้รอสักครู่ฉันจะทำอาหารตอนนี้ไม่ควรใช้เวลานานขนาดนั้น ฉันไม่จ่ายค่าเสียเวลาด้วย มันไม่เรียบร้อย!” ดิโอพูดขณะที่เขายิ้มเยาะและเดินไปที่ห้องครัว

เปปเปอร์รู้สึกไม่พอใจที่เธอไม่ได้บังคับให้ดิโอทำอาหารให้เธอหรือที่เธอต้องการตั้งแต่แรก

ดิโอเพิ่งเสนอทำอาหารให้เธอเพื่อพิสูจน์ความสามารถของตัวเองและบังคับให้เธอยอมรับ! ทำไมเธอถึงยอมจ่ายเงินขนาดนี้!

หลังจากผ่านไป 45 นาทีดิโอก็เดินเข้าไปในห้องรับประทานอาหารพร้อมกับซุปกระเทียมไก่เผ็ดข้าวหนึ่งแก้วและน้ำหนึ่งแก้ว เขาวางมันไว้บนโต๊ะหน้าเปปเปอร์อย่างสบายๆ

“ตอนนี้ฉันแนะนำว่าบอดี้การ์ดของคุณควรรอข้างนอกก่อนที่คุณจะกิน ฉันไม่ต้องการความอึดอัดใดๆ หลังจากการรักษาเสร็จสิ้น” ดิโอพูดสบายๆกับเปปเปอร์

พริกไทยขมวดคิ้วเมื่อเธอไม่ชอบหน้าตาของอาหารใดๆ ที่ดิโอเตรียมไว้ให้ เธอไม่เคยทานอาหารที่ดูมันเยิ้มขนาดนี้!

นอกจากนี้เธอยังสับสนว่าทำไมบอดี้การ์ดของเธอถึงต้องออกไปรอข้างนอกในขณะที่เธอกำลังจะกินอาหารเท่านั้น แต่เมื่อเธอจำพลังเลือดของดิโอได้เธอก็เชื่อฟังดิโอและบอกให้บอดี้การ์ดของเธอรอเธออยู่ข้างนอก

ผู้คุมลังเลอยู่ครู่หนึ่ง แต่เปปเปอร์ให้ความมั่นใจกับพวกเขาโดยบอกว่าจะเป็นความรับผิดชอบของเธอหากมีอะไรเกิดขึ้นกับเธอ

บอดี้การ์ดออกจากร้านอาหารอย่างไม่เต็มใจปล่อยให้เปปเปอร์อยู่กับดิโอเพียงลำพัง

“ฉันขอกินอาหารตอนนี้ได้ไหม” เปปเปอร์ถามอย่างรำคาญ

“แน่นอน แต่ฉันแนะนำว่าคุณควรสงบสติอารมณ์ในขณะที่ผลการรักษากำลังเกิดขึ้นฉันรับรองว่าคุณปลอดภัยและฉันจะอยู่ที่นี่เพื่อรับประกันความปลอดภัยของคุณ!” ดิโอพูดอย่างจริงจังกว่าเดิมเล็กน้อย

เปปเปอร์รู้สึกสับสนเล็กน้อยและสงสัยเกี่ยวกับสิ่งที่ดิโอเพิ่งพูดดังนั้นเธอจึงพยักหน้าอย่างเห็นด้วย

“ตอนนี้คุณควรชิมน้ำก่อนเพื่อเริ่มมื้ออาหาร” ดิโอพูดขณะชี้นิ้วไปที่แก้วน้ำ

เปปเปอร์รู้สึกสับสนเล็กน้อยว่าทำไมเธอต้องเริ่มมื้ออาหารด้วยการดื่มน้ำสักแก้ว แต่เธอก็เชื่อฟังอย่างสุภาพที่จะไม่แสดงอาการหยาบคายต่อดิโอ

เธอรู้ดีว่าดิโอจะไม่สร้างปัญหามากนักหากมันจะทำให้เธอเสียหายเธอค่อยๆหยิบแก้วน้ำแล้วดื่มอย่างสบายๆ

หลังจากที่เธอดื่มมันในครั้งเดียวเธอก็ต้องประหลาดใจที่ได้ลิ้มรสของที่ยอดเยี่ยม!

ไม่มีเครื่องดื่มใดที่รสชาติดีไปกว่าน้ำแก้วนั้นที่ดิโอเตรียมไว้ให้เธอ

เปปเปอร์มองไปที่ดิโออย่างสับสนทันทีในขณะที่ดิโอยักไหล่อย่างช่วยไม่ได้

“ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นในชั่วโมงหน้าฉันสัญญาว่าจะไม่บอกใครเกี่ยวกับเรื่องนี้!” ดิโอกล่าวอย่างเคร่งขรึม

เปปเปอร์รู้สึกสับสนอีกครั้งเพราะเธอไม่เข้าใจสิ่งที่ดิโอพูด เธอตัดสินใจที่จะเชื่อใจดิโออย่างสมบูรณ์และไม่ขอคำอธิบายใดๆจากดิโอ

“ฉันขอน้ำนี้เพิ่มได้ไหมได้โปรด!” เปปเปอร์ถามขณะเลียริมฝีปากโดยไม่รู้ตัว เธออดไม่ได้ที่จะจำน้ำรสอร่อยที่ดิโอเตรียมไว้ให้

“ฉันเกรงว่าคุณจะไม่ได้รับน้ำนั้นอีกแล้วควรดื่มเพียงครั้งเดียวสำหรับการบำบัดแต่ละครั้งและคุณควรรอให้ผลการรักษาของน้ำปรากฏขึ้นก่อนจึงจะกินอย่างอื่นได้!” ดิโอกล่าวขณะยักไหล่

พอดิโอพูดเปปเปอร์ก็น้ำตาไหล! เธอแตะตาด้วยความสับสนเพราะไม่รู้ว่าทำไมเธอถึงร้องไห้ตั้งแต่แรก!

…………