EP 240 ซื้ออพาร์ตเมนต์ให้ถังจิน!

By loop

ในช่วงบ่าย หมู่บ้านฮุ่ยเทียน.

 

นอกบ้านครอบครัวของลวน

 

ฉินหยงโทรหา ดงซูบินทางโทรศัพท์มือถือของเขาและสิ่งแรกที่ ดงซูบินได้ยินเมื่อเขาตอบคือเสียงหัวเราะ

 

ดงซูบินถาม “ หัวหน้าฉินคุณพูดอะไรหน่อยได้ไหม”

 

“ น้องซูบิน แผลของยังไม่หายเลยไม่ใช่หรือยังไง? ฉันได้ยินเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้”

 

“ ผมอยากพักผ่อนอยู่บ้านด้วย แต่เรื่องนี้เกี่ยวข้องกับน้องสาวของผมและผมไม่สามารถแสร้งละเลยได้

 

“ ไม่ต้องกังวลกับเรื่องนี้ ฉันได้สั่งให้เจ้าหน้าที่ในสถานีสอนบทเรียนให้พวกนั้นแล้ว นายแค่ไปพักฟื้นที่บ้านและอย่าโกรธคนเหล่านี้ ทุกคนในสำนักกำลังรอให้นายกลับมา ฮ่า ๆ ” “ ขอบคุณที่คิดถึงผม อีกสิบวันผมน่าจะกลับไปทำงานได้”

 

“ เอาล่ะ. ดูแลตัวเองไม่ให้ผลีผลาม”

 

ฉินยงเป็นผู้บัญชาการของสถานีหมู่บ้านหวู่เทียน และเจ้าหน้าที่ของเขาได้เล่าเหตุการณ์ให้เขาฟัง เขาตกใจมากเมื่อได้รู้ว่าดงซูบินสามารถต่อสู้โดยใช้แขนทั้งสองข้างพันผ้าพันแผลและไม่ทำตัวเหมือนผู้ป่วยฉินยง หัวเราะและส่ายหัวเมื่อเขาคิดถึง ลูดาฟา ทำไมคุณต้องทำให้ ดงซูบินโมโหโดยไม่มีเหตุผล? มันคงจะไม่มีเรื่องที่แย่ไปกว่าเรื่องนี้แล้ว! หยูเหมยเซียววางสายโทรศัพท์และถาม “คุณโอเคไหม?” ดงซูบินหัวเราะ “ฉันสบายดี. ช่วยฉันด้วย” หยูเหมยเซียวพยักหน้าและช่วย ดงซูบินไปที่บ้าน

 

 

 

 

ลุงของ ดงซูบินป้าคนที่สองและครอบครัวของเธออยู่ในบ้านส่วนถังจินก็กลับมาพร้อมดงซูบิน พ่อแม่ของเธอกำลังตรวจดูบาดแผลบนศีรษะของเธอ แต่ถังจินเองก็ไม่สนใจเรื่องนั้น เธอตะโกนอย่างตื่นเต้น “ คุณทุกคนไม่เห็นว่าพี่ชายทำอะไร เขาตะโกนใส่เจ้าของร้านคนนั้นว่า ‘ใครกันที่ทำร้ายน้องสาวของฉัน?!’ แต่เจ้าของร้านคนนั้นไม่กล้าตอบกับมา เดาว่าพี่ชายทำอะไร เขาเดินขึ้นไปเตะเขา! พัง…. ชั้นวางกระจกแตกเป็นเสี่ยง ๆ ”

 

ป้ารองของดงซูบินให้ มองไปที่ถังจิน “ ลูกทำเรื่องใหญ่ขึ้นมาแล้ว! ลูกสร้างปัญหาให้กับพี่ชายของลูกแล้ว!”

 

สามีของคุณป้ารองของดงซูบินเห็น ดงซูบินเดินเข้ามาและถาม “ หลานซูบิน หลานได้รับบาดเจ็บไหม”

 

ดงซูบินหัวเราะ “ผมสบายดี. สองคนนั้นทำร้ายผมไม่ได้”

 

ถังจินเพิ่มความตื่นเต้น “ถูกต้อง! พี่ชายของหนูดีที่สุด!”

 

ป้ารองของดงซูบินถอนหายใจ “ ซูบินหลานทำให้เน้องเสียนิสัยนะ และทำให้พวกผู้บริหารระดับสูงไม่พอใจ”

 

ถังจินจำได้ว่าเจ้าของร้านบุหรี่มีการเส้นสายที่แข็งแกร่ง แต่ดงซูบินไม่สนใจเขาและจับทั้งเจ้าของร้านและพนักงานสาวของเขาด้วยซ้ำ ถังจินรู้สึกขอบคุณ ดงซูบินมาก “ขอขอบคุณ!”

 

ดงซูบินโบกมือ “ มันเป็นเรื่องเล็กน้อย เอ๊ะ? หลิวลี่ อยู่ที่ไหน”

 

ป้ารองไปที่ถังจินด้วยความงงงวย “ หลิวลี่คือใคร”

 

ถังจินหน้าแดง “แฟนของหนู.”

 

สามีของคุณป้ารองของ ดงซูบิน ขมวดคิ้ว “ ลูกมีแฟนเมื่อไหร่? ทำไมลูกไม่บอกพ่อล่ะ”

 

ถังจินตอบ “ ก็พ่อไม่ได้ถาม แม่ พ่อ หลิวลี่อยู่ในรถข้างนอก หนูจะพาเขาเข้ามาได้ไหม”

 

ภรรยาของลุงของ ดงซูบินหัวเราะ “ หลานถังจิน มีแฟนแล้ว มันเป็นสิ่งที่ดี.”

 

ยายของ ดงซูบินกล่าว “ ให้เขาเข้ามาทำไมปล่อยให้เขาอยู่ข้างนอกล่ะ”

 

หลังจากนั้นไม่นาน ถังจินก็กลับมาพร้อมกับหลิวลี่ หลิวลี่ไปซื้อของขวัญและรู้สึกประหม่าเมื่อพบพ่อแม่ของถังจิน ป้ารองของดงซูบิน และสามีของเธอเริ่มตั้งคำถามกับหลิวลี่ ว่าเขาพบถังจิน ได้อย่างไรฐานะครอบครัวของเขา ฯลฯ

 

ดงซูบินออกจากบ้านพร้อมกับหยูเหมยเซียว เขาไม่ต้องการขัดจังหวะป้ารองและครอบครัวของเธอ

 

ดงซูบินและ หยูเหมยเซียวเดินเล่นไปตามหมู่บ้านเล็ก ๆ และพวกเขาก็ได้กลิ่นของพื้นที่เพาะปลูกในชนบท

 

ครึ่งชั่วโมง…

 

หนึ่งชั่วโมง…

 

เมื่อดงซูบินกลับไปที่บ้านของครอบครัวลวนเขาเห็นแม่ของเขา ลวนเสี่ยวปิง อยู่ที่ลานบ้านกำลังเก็บข้าวของ

 

หลวนเสี่ยวปิงเห็นลูกชายของเธอและจ้องมองเขา “ ทำไมลูกถึงทำแบบนี้อีกแล้วล่ะ”

 

“ แม่ เพราะผมต้องบังคับใช้กฎหมาย” ดงซูบิน หัวเราะ “ ป้ารองและคนที่เหลืออยู่ที่ไหน”

 

หลวนเสี่ยวปิงชี้ไปที่ห้องตะวันตก “ ป้ารองของลูกและถังจิน  กลับไปแล้ว”

 

ดงซูบินรู้สึกประหลาดใจ “ ทำไมเขาถึงไปแล้วล่ะ? ป้ารองไม่ชวนเขาไปกินข้าวเย็นเหรอ”

 

“ ป้ารองของลูกและลุงรู้สึกว่าครอบครัวของหลิวลี่นั้นไม่ดีพอ พ่อแม่ของเขาไม่ได้มีเงินและหมู่บ้านที่เขาอาศัยอยู่นั้นขึ้นชื่อว่าจนมากๆ” ลวนเสี่ยวปิงถอนหายใจ “ ทั้งสองรู้สึกว่าถังจินจะต้องทนลำบากหากเธอแต่งงานกับเขาและไม่เห็นด้วยกับความสัมพันธ์ของทั้งคู่

 

ทันใดนั้นดงซูบินได้ยินถังจิน ร้องไห้จากห้องตะวันตก

 

ดงซูบิน,ลวนเสี่ยวปิง และ หยูเหมยเซียวเข้ามาในห้องและเห็นลุงและป้ารองของ ดงซูบินนั่งอยู่ที่นั่นด้วยใบหน้าตรง ป้าคนที่สองจับมือของถังจิน และชักชวนเธอ แต่ ถังจิน ดื้อดึง เธอร้องไห้. “ หนูไม่สน! หนูไม่สน! หนูแค่อยากอยู่กับหลิวลี่”

 

ป้ารองดุ “ ถังจิน!”

 

ถังจินหูของเธอ “ หนูไม่อยากได้ยิน!”

 

ดงซูบินยิ้มอย่างเบี้ยว ถ้าหลิวลี่ไม่ก้าวมาบังเขาในวันนี้เขาต้องได้รับบาดเจ็บดงซูบิน กล่าว “ ผมบอกได้เลยว่าน้องหลิวเป็นคนดี”

 

ถังจินในที่สุดก็พบว่ามีคนสนับสนุนเธอ “ดู! แม้แต่พี่ชายก็พูดแบบนี้!”

 

ป้ารองตอบ “ ป้าไม่ได้บอกว่าเขาไม่ใช่คนดี แต่…ครอบครัวของเขา…เขายังต้องดูแลคนป่วยในครอบครัวของเขาและครอบครัวของเขาก็ยากจน หมู่บ้านที่เขาอาศัยอยู่ก็ยากจนเช่นกันและคุณจะต้องทนลำบากหากคุณแต่งงานกับเขา” เนื่องจากดงซูบิ ชีวิตของพวกเขาก็ดีขึ้นเล็กน้อยและป้ารองของ ดงซูบินหวังว่าลูกสาวของเธอจะพบคนที่มีเงื่อนไขที่ดีกว่า

 

ถังจินเถียง “ หนูบอกว่าหนูไม่กลัวความลำบาก!”

 

พ่อของถังจินกล่าวเสริม “ เราจะไม่พูดถึงเรื่องนั้นในตอนนี้ ลูกยังเด็กและยังไม่ถึงเวลาที่จะแต่งงาน”

 

ถังจินโต้กลับ “ พ่อเคยขอให้หนูแต่งงานก่อนหน้านี้! ตอนนี้หนูพาแฟนของหนูมาแล้วพวก พ่อกับบอกว่าอย่าเพิ่งรีบร้อน?!” ถังจินหยุดชั่วขณะและพูดต่อ “ สำหรับ หลิงลี่กำลังดูแลพ่อแม่ที่ป่วยของเขาและถ้าทุกคนกังวลว่าหนูจะต้องลำบากหนู… หลิวลี่ และหยูจะย้ายไปอยู่ในเมืองและเช่าอพาร์ตเมนต์ที่นั่น พ่อแม่ของหลิวลี่ก็ต้องการให้เราใช้ชีวิตของตัวเองและไม่ต้องกังวลพวกเขาเลย”

 

พ่อของถังจินถาม “ แล้วลูกจะเช่ายังไง”

 

แม่ของถังจินถาม “ แล้วงานของลูกล่ะ”

 

ถังจินเองก็หงุดหงิดและหันไปหาดงซูบิน “ พี่! พ่อและแม่กำลังกลั่นแกล้งหนู! พี่ต้องช่วยหนูนะ!”

 

ดงซูบินหัวเราะ “ ฉันจะทำอะไรได้? พ่อแม่ของเธอทำสิ่งเหล่านี้เพื่อประโยชน์ของคุณ”

 

ถังจินตื่นตระหนก “ หนูแค่อยากแต่งงานกับหลิวลี่และหนูไม่ได้ชอบคนอื่นเลยนอกจากเขา! พี่ชาย! ช่วยหนูด้วย! พูดอะไรหน่อย…ได้โปรด!” ดงซูบินไม่รู้จะพูดอะไรถังจินก็วิ่งไปกอดลวนเสี่ยวปิงและร้องไห้บนไหล่ของเธอ “ป้า! ช่วยพูดกับพ่อแม่หน่อย!” ถังจินรู้ว่าลวนเสี่ยวปิงเป็นคนอ่อนโยนและเริ่มขอร้องเธอ

 

ลวนเสี่ยวปิงมองไปที่พ่อแม่ของถังจินและพูด “ ซูบินสามารถช่วยโอนตำแหน่งงานให้กับหลิวลี่ ได้”

 

ป้ารองของดงซูบิน ลังเล “นี้…”

 

ดงซูบิน กระแอมในลำคอ “ ผมสามารถช่วยได้ แต่มันจะไม่ใช่ตำแหน่งที่ดี อย่างมากที่สุดผมสามารถช่วยให้เขาได้รับการโอนย้ายไปยังแผนกจราจรหรือทีมสอบสวน ” เขามองไปที่ถังจินและหัวเราะ “ สำหรับถังจิน ผมคิดว่าผมสามารถช่วยเธอหางานในเมืองได้”

 

ถังจินตะโกนอย่างตื่นเต้น “แม่! พ่อ! ปัญหาเกี่ยวกับงานของเราได้รับการแก้ไขแล้ว!”

 

ป้ารองของ ดงซูบิน ถอนหายใจ “ ครอบครัวของเราเองก็ไม่ได้ร่ำรวยและครอบครัวของ หลิวลี่เองก็เหมือนกัน แม้ว่าทั้งสองคนจะย้ายไปอยู่ในเมือง แต่ค่าครองชีพสำหรับที่นั้นก็จะสูงและเงินเดือนของลูกอาจจะไม่พอด้วยซ้ำ แล้วอนาคตของลูกจะเป็นอย่างไรล่ะ? แล้วลูก ๆของลูก ล่ะ? อย่าพึงใจร้อนไป ลูกเองต้องวางแผนอย่างรอบคอบ ถ้าไม่อย่างงั้นลูกอาจจะต้องเสียภายหลังก็ได้”

 

ถังจินเองเธอก็โต้กลับ “ หนูจะไม่เสียใจกับการตัดสินใจของหนูเด็ดขาด!”

 

พ่อแม่ของถังจินยังนิ่งเงียบไม่ตอบกลับอะไร

 

หลวนเสี่ยวปิงมองไปที่ถังจินและคิดสักพักก่อนที่จะหยิบบัตรเอทีเอ็มออกมา เธอให้มันกับถังจินและพูดว่า “ ถังจินแม่ของเธอพูดถูก เธอเองต้องการเงินเพื่อความอยู่รอด นี่…น่าจะมีเงินเกินแสนในบัญชีนี้และน่าจะเพียงพอสำหรับค่าเช่าสองสามปี ถ้าครอบครัวของหลิวลี่นั้นอยู่ด้วยตัวเองได้ ได้อีกสักหน่อยทั้งสองคนก็สามารถซื้ออพาร์ทเมนต์ได้”

 

ป้ารองหยุด ลวยเสี่ยวปิงอย่างรวดเร็ว “ น้องลวน น้องทำแบบนี้ไม่ได้ เราจะรับเงินของน้องได้อย่างไร”

 

ถังจินผลักบัตรเอทีเอ็มคืนให้กับหลวนเสี่ยวปิง “ คุณน้าหนูยอมรับไว้ไม่ได้”

 

หลวนเสี่ยวปิงปฏิเสธที่จะนำมันกลับไป “ เอาไปเถอะ นี่คือของขวัญจากน้าเอง” เงินในบัตรใบนี้มอบให้เธอจากดงซูบิน ดงซูบิน ฝากเงิน 200,000 หยวนเข้าบัญชีของเธอและหลังจากนั้นไม่กี่เดือนเธอก็ยังมีเงินอยู่ในบัญชีมากกว่า 100,000 หยวน

 

ถังจินปฏิเสธที่จะยอมรับมันและวางบัตรลงบนโต๊ะ

 

พ่อของถังจินกล่าว “ น้องลวนเราไม่สามารถรับเงินของน้องไว้ได้ เก็บมันไว้เถอะ.”

 

หลวนเสี่ยวปิงหันไปมองดงซูบินที่สูบบุหรี่อยู่และหยูเหมยเซียวยืนเขี่ยบุหรี่อยู่ข้างๆ เธอดูโมโหและดุ “ สูบ…สูบ…สูบ…ทำไมลูกถึงสูบบุหรี่ตลอดเวลา?! เรากำลังคุยเรื่องร้ายแรงที่นี่และลูกกำลังสูบบุหรี่?! ดูน้องสาวของลูก ลูก…ทำไมลูกไม่พูดอะไรเลย? บอกแม่ว่าหน่อยสิว่าลูกสามารถช่วยอะไรน้องสาวของลูกได้บ้าง”

 

ดงซูบินหัวเราะ “ นั่นจะขึ้นอยู่กับการตัดสินใจของถังจิน ฮ่าฮ่าฮ่า…”

 

หลวนเสี่ยวปิงจ้องมองไปที่ลูกชายของเธออย่างดงซูบิน “หมายถึงอะไร?”

 

แม้ว่า ลวนเสี่ยวปิงไม่เคยปริปากเกี่ยวกับฐานะของครอบครัวเธอที่เปลี่ยนไป แต่ป้ารองของดงซูบินและคนอื่น ๆ รู้ว่าดงซูบินมีฐานะร่ำรวย เขาซื้ออพาร์ทเมนต์ให้กับหยูเหมยเซียวช่วยเธอจ่ายหนี้และขับรถเบนซ์ตอนนี้ นั้นก็เหมือนกับลวนเสี่ยวปิงเปิดเผยอย่างลับๆว่าดงซูบินทำรายได้จากการขายของเก่าและตั้ง บริษัท ร่วมกับเพื่อน

 

ถังจินได้ยินสิ่งที่ดงซูบินพูดและตาสว่างขึ้น

 

ถังจินไม่สามารถรับเงินจากหลวนเสี่ยวปิงได้ แต่ไม่รังเกียจที่จะขอความช่วยเหลือจากลูกพี่ลูกน้องของเธอ

 

ถังจินหันไปหา ดงซูบิน “ พี่ชาย…หนูขอคุยกับพี่สักหน่อยได้ไหม”

 

“ ฮิฮิเรื่องอะไรล่ะ”

 

“ หนูขอยืมเงินพี่ซูบินหน่อยได้ไหม?”

 

ดงซูบินแกล้งถังจินทันที “ ดูน้ำเสียงของเธอสิ มันดูไม่จริงใจเลย ฮ่า ๆ ๆ ”

 

“ หนูจริงใจ!” ถังจินคว้าที่เขี่ยบุหรี่จากหยูเหมยเซียวและยื่นให้เขา “ พี่ทนเห็นน้องสาวของพี่ลำบากได้ไหม? พี่ชาย…หนูรู้ว่าพี่แคร์หนูมากแค่นไหน”

 

ป้านองจ้องมองไปที่ถังจินด้วยสายตาที่ไม่พอใจ “ ลูกก็รับเงินของซูบินไม่ได้เช่นกัน!”

 

ถังจินเถียง “ หนูจะตอบแทนพี่ซูบินในอนาคต”

 

“ ลูกอยากได้เงินเท่าไรล่ะ? และจะตอบแทนซูบินอย่างไร?”

 

ดงซูบินเห็นแม่และลูกสาวกำลังจะทะเลาะกันอีกครั้งและเขาก็หยุดแกล้งเธอ “ เอาล่ะ…เอาล่ะ…เตรียมตัวออกไปได้เลย เราจะไปดูบ้านกัน”

 

ถังจินได้ยิน ดงซูบินและส่งเสียงเชียร์ “เย้! ขอบคุณค่ะพี่ซูบิน!”

 

พ่อของถังจินรีบพูด “ ซูบินไม่ใช่เรื่องเล็กๆที่หลานจะหาเงินและอพาร์ทเมนต์ราคาอย่างน้อยสองสามแสนได้ เราไม่สามารถปล่อยให้หลานใช้จ่ายเงินนี้ได้หรอก”

 

หลวนเสี่ยวปิงขัดจังหวะเขา “ เขาร่ำรวยมาก ไม่ต้องกังวลเรื่องนั้นหรอก”

 

ป้ารองเองกล่าวเสริม “ ไม่…นี่มันไม่ถูกต้อง”

 

ลวนเสี่ยวปิงกล่าว “ ตอนนี้ซูบินเป็นคนที่เก่งมีความสามารถและการซื้ออพาร์ทเมนต์ให้น้องสาวของเขาก็เรียบร้อย ตกลง. เรื่องนี้ได้รับการตัดสินแล้ว”

 

ป้ารองถอนหายใจ “ เรา…”

 

พ่อของถังจินพูด “ เรายังมีเงินออมอยู่บ้างและถังก็ควรมีไว้เช่นกัน เราไม่สามารถปล่อยให้ ซูบินจ่ายทุกอย่างให้เราได้”

 

ดงซูบินกล่าว “ ป้า ลุงก่อนที่ถังจินจะเดทกับหลิวลี่ ผมได้ตัดสินใจซื้ออพาร์ทเมนต์ให้เธอและจะครอบคลุมการปรับปรุงเฟอร์นิเจอร์และเครื่องใช้ในบ้าน นี่คือสินสอดที่ผมเตรียมไว้ให้ถังจิน ทั้งสองคนไม่จำเป็นต้องใช้เงินออมพวกนั้นเลย อ้อ…ยังขึ้นอยู่กับทั้งสองคนว่าจะอนุมัติความสัมพันธ์ของถังจินและหลิวลี่หรือไม่ ผมจะไม่ยุ่งเกี่ยวกับเรื่องนี้เลย”

 

ถังจินมองไปที่พ่อแม่ของเธอด้วยสายตาของลูกสุนัขที่น่าเอ็นดู “ โปรดให้เราอยู่ด้วยกัน หนูรักหลิวลี่จริงๆ!”

 

หลวนเสี่ยวปิงและดงซูบินยืนอยู่ข้างๆโดยไม่พูดอะไรสักคำเพราะมันไม่ใช่เรื่องครอบครัวของพวกเขา

 

ป้ารองและสามีของเธอมองหน้ากันแล้วถอนหายใจ “ ลูกต้องตอบแทนพี่ซูบินเขาด้วยนะในอนาคต”

 

ถังจินรู้ว่าพ่อแม่ของเธออนุมัติและอุทานอย่างตื่นเต้น “เย้! ค่ะหนูจะทำ!”

 

ดงซูบินหัวเราะ “ วันนี้ว่าง ๆ ไปดูบ้านด้วยกันไหม”

 

ถังจินพ่อแม่ของเธอและคนอื่น ๆ ออกไปนั่งแท็กซี่ไปที่ในเมืองทันที

 

ระหว่างทางดงซูบินถามคนขับว่ารู้จักโชว์รูมอสังหาริมทรัพย์แห่งใหม่ในพื้นที่นี้หรือไม่ คนขับรู้สึกได้ว่าดงซูบิน เป็นเจ้าหน้าที่ของรัฐจากน้ำเสียงของเขาและพาเขาไปที่บ้านจัดสรรระดับไฮเอนด์ อพาร์ทเมนท์ที่นี่มีขนาดกว้างขวางและตั้งอยู่ในทำเลที่ดี แต่ราคาแพงกว่าที่อื่น

 

ป้ารองรู้สึกกังวลเมื่อเธอเข้ามาในที่ดิน “ อพาร์ทเมนท์ที่นี่น่าจะแพง”

 

สามีของเธอกล่าวเสริม “ ไปที่อื่นกันเถอะ”

 

ถังจินกำลังมองไปที่ตึกสูงรอบ ๆ ตัวเธอ “ มาดูกันก่อนแล้วเราจะตัดสินใจได้ว่าต้องการหรือไม่ โอ้พี่ชาย เอ้อ…พี่จ่ายไปเท่าไรกับอพาร์ทเมนต์ที่พี่ให้หนู”

 

ป้ารองตบไหล่ลูกสาวของเธอ “ เด็กน้อย! อย่าทำตัวเช่นนี้อีก!”

 

ดงซูบินหัวเราะออกมา “ เราจะซื้อแบบที่เธอชอบ ไม่ต้องกังวลเรื่องราคา”

 

ถังจินแค่ล้อเล่นกับ ดงซูบินและอพาร์ทเมนต์แบบหนึ่งห้องนอนขนาดเล็กราคาถูกก็เพียงพอแล้ว

 

ตัวแทนขายพาพวกเขาไปรอบ ๆ อสังหาริมทรัพย์และแสดงห้องชุดที่ว่างให้พวกเขาดู

 

ลวนเสี่ยวปิงเองก็พอใจและดึงดงซูบินออกไป เธอถามเบา ๆ “ลูกมีเงินเท่าไหร่? ซื้ออพาร์ทเมนต์ 2 ห้องนอนที่นี้พอหรือเปล่า”

 

“ได้.”

 

“ ถ้าอย่างนั้นแม่จะตัดสินใจให้ลูกเองแล้วอย่ามาเสียใจที่หลังล่ะ”

 

“ ฮ่าฮ่าฮ่า…มีอะไรให้เสียใจ? เราจะซื้อของที่ถังจินชอบ “

 

หลังจากซื้ออพาร์ทเมนต์ของหยูเหมยเซียวและรถเบนซ์ของเขา ดงซูบินได้ใช้เงินทั้งหมดในบัญชีธนาคารของเขา แต่ บริษัท ของเขาเพิ่งเสร็จสิ้นการประมูลฤดูใบไม้ผลิและเขาสามารถขอให้ป้าซวนโอนเงินให้เขาได้ หลวนเสี่ยวปิงเข้าใจลูกชายของเธอและเดินไปหาป้ารองของ ดงซูบินเพื่อพูดคุยกับเธอ ป้ารองดงซูบินยังคงจับมือของเธอและสามีของเธอก็ส่ายหัว

 

ตัวแทนฝ่ายขายยังคงแนะนำส่วนต่างๆของอพาร์ทเมนต์ข

 

ถังจินเองก็กำลังฟังอย่างตั้งใจและมองไปที่สภาพแวดล้อม เธอชอบสถานที่แห่งนี้และหวังว่าเธอจะอาศัยอยู่ที่นี่ในอนาคต

 

แต่ราคา…

 

ดงซูบินถาม “เธอตัดสินใจหรือยัง?”

 

ถังจินลังเล “ นี่…”

 

“ แค่พูดว่าเธอคิดอย่างไรกับห้องนี้”

 

“ เอ่อ…ไม่เป็นไร… แต่มันแพงมาก อพาร์ตเมนต์แบบหนึ่งห้องนอนราคา 300,000 หยวน”

 

ลวนเสี่ยวปิงหันไปหาถังจิน “ ทำไมหลานถึงพิจารณาอพาร์ทเมนต์แบบ 1 ห้องนอน? หลานไม่ต้องการมีลูกในอนาคต? ซื้ออพาร์ทเมนต์สองห้องนอน”

 

“อา? สองห้องนอน?”

 

ลวนเสี่ยวปิงพูดต่อ “ เมื่อหลานมีลูกอพาร์ตเมนต์แบบสองห้องนอนอาจมีขนาดเล็กเกินไปและไม่เพียงพอ”

 

“ แต่…”ถังจินรู้สึกเสียใจที่ทำให้ ดงซูบินต้องจ่ายเงินจำนวนมากขนาดนั้น

 

หลังจากพูดคุยกันหลวนเสี่ยได้ตัดสินใจขั้นสุดท้ายให้ถังจินและพ่อแม่ของเธอและขอให้ตงซู่ปิงจ่ายเงินมัดจำสำหรับอพาร์ทเมนต์ เนื่องจากอสังหาริมทรัพย์นี้เป็นโครงการใหม่จึงมียูนิตว่างมากมายและพวกเขาสามารถเลือกยูนิตที่ดีกว่าได้ พวกเขาเลือกห้องแบบสองห้องนอนขนาด 90 ตร.ม. ที่หันหน้าไปทางทิศใต้และมีราคาสูงกว่า 500,000 หยวนเล็กน้อย

 

หลังจากออกจากที่ดินถังจินก็เริ่มร้องไห้

 

ดงซูบินหัวเราะ “ ฮ่าฮ่า…อายุขนาดนี้ยังร้องไห้อยู่อย่างงั้นหรอ?!”

 

ถังจินเช็ดน้ำตาของเธอ “ พี่ชาย…”

 

ดงซูบินมองไปที่เธอ “อะไร?”

 

“ขอบคุณ!”

 

ดงซูบินตอบ “ ฮ่าฮ่า…ไม่ต้องหรอก เราเป็นครอบครัวมีอะไรจะขอบคุณ”

 

“ค่ะ.” ถังจิน ดีใจมาก