บทที่ 110 วิกฤตครั้งใหม่

ผู้แปล loop

ในเช้าวันจันทร์. ฉูหยวน และแม่ของเธอได้กลับไปที่บ้านเกิดและจะกลับมาอีกครั้งในสัปดาห์ หลังจากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับฉูหยวน มันทำให้ดงซูบินดูมีท่าทางอารมณ์ดี เขาได้เดินส่งแม่และฉูหยวนไปที่รถแท็กซี่และเฝ้าดูพวกเธอทั้งสองจากไป เขายังคงคิดถึงเรื่องที่เกิดขึ้นในตอนเย็นที่ผ่านมา  ขณะที่เขากำลังเดินทางไปที่ศูนย์อบรม ตอนนี้เขามีทั้งเงินและอาชีพที่ดีอยู่แล้วรวมถึงความสัมพันธุ์กับหญิงที่เขาชอบก็เป็นไปได้ด้วยดี ตึก, ตึก ……ชีวิตของเขาดีขึ้นมาก…… แต่เมื่อดงซูบินจำได้ว่าโจวเกา จะเข้ามารับตำแหน่งหัวหน้าสำนักงานสาขาอย่างเป็นทางการในวันนี้เขากลายเป็นกังวลอีกครั้ง เขาสงสัยว่าโจวเกาจะจัดการกับเขาอย่างไรหลังจากการอบรมนี้เสร็จสิ้น

1 วัน……. 2 วัน…… 3 วัน……เวลาผ่านไปและเป็นวันที่ถึง 10 สำหรับดงซูบินที่ฝึกอบรมในศูนย์ตอนนี้เขามีพลังพิเศษเหลืออยู่เป็น เวลาในการย้อนกลับ 11 นาที และวันนี้เป็นวันอังคาร

หลังจากการบรรยายเรื่องสังคมวิทยาสิ้นสุดลง ดงซูบินก็เก็บสมุดบันทึกของเขาและออกจากห้องเรียนของเขา เขาเห็นหัวหน้าและเจ้าหน้าที่บางส่วนรวมตัวพูดคุยกัน ส่วนดงซูบินยิ้มให้ตัวเองและไปกินมื้อกลางวันตามลำพัง ไม่ใช่ว่าเขาไม่ต้องการที่จะส่งเสริมความสัมพันธ์ที่ดีขึ้นกับเขากับเพื่อนของเขา เขาต้องการรวมพูดคุยกับพวกเขาจริงๆ แต่หัวหน้าแผนกกลุ่มนี้มาจากแผนกขององค์กรหรือกระทรวงส่วนกำกับดูแล และอันดับที่ต่ำที่สุดในหมู่พวกเขาคือรองหัวหน้าจากสำนักตรวจสอบของอำเภอ ในวันแรกพวกเขามีการแนะนำตัว เมื่อ ดงซูบินแนะนำแผนกของเขาว่ามาจากสำนักความมั่นคงของรัฐและเขาเป็นเพียงรองหัวหน้าส่วนเท่านั้นส่วนที่เหลือคนในห้องของเขาก็ไม่สนใจที่จะมีปฏิสัมพันธ์กับดงซูบิน ไม่ใช่เพราะพวกเขาดูถูกดงซูบินแต่ พวกเขาอิจฉาที่เห็นดงซูบินได้รับตำแหน่งรองหัวหน้าส่วนตอนอายุยังน้อย นอกจากนี้สำนักความมั่นคงของรัฐเป็นสำนักเดี่ยวและไม่ค่อยมีการติดต่อกับหน่วยงานรัฐบาลอื่น ๆ

หลังจากทานมื้อกลางวันเสร็จของเขาและยังมีพอที่จะเดินเล่นก่อนจะเข้ารับการอบรมครั้งต่อไป

เขาไปที่สวนเล็ก ๆ ด้านนอกของศูนย์อบรมเพื่อไปเดินเล่น ดงซูบินได้นั่งไปบนม้านั่งแล้วหยิบโทรศัพท์ส่งเอสเอ็มเอสไปหาฉูหยวน “ เธอกินอะไรเป็นมื้อกลางวัน” หนึ่งนาทีต่อมา ‘ปี๊บปี๊บ’ ฉูหยวนตอบกลับมา “ ฉันกำลังยุ่งอยู่กับการทานอาหารกลางวัน” ดงซูบินกะพริบตาและตอบว่า:“ คุณป้าได้ทำการรักษาเรียบร้อยแล้วหรือยัง? เมื่อไหร่ที่เธอจะกลับมาที่อพาทเม้นท์ ฉันคิดถึงเธอ” คำตอบของฉูหยวน คือ“ ……”

“ ฉันกำลังถามเธอว่าเธอจะกลับมาเมื่อไหร่”“ น่าจะเป็นวันมะรืนนี้”“ โอเค ฉันจะรอเธอ” หลังจากก็มีความคิดบางอย่างผุดขึ้นมาดงซูบินส่ข้อความไปอีกสองคำไปที่ฉูหยวน “ รักคุณ” ปี๊บเสียงบี๊บ “ ……” มันเป็นคำตอบที่มีเพียงจุด

ดงซูบินหัวเราะและเก็บโทรศัพท์ไว้อย่างมีความสุข เขาหยิบสมุดบันทึกออกมาเพื่อเตรียมตัวสำหรับบทเรียนภาคบ่าย เขาต้องการอัพเกรดตัวเองสำหรับการเลื่อนตำแหน่งของเขา ในสองสามวันนี้ดงซูบินได้ฟังอย่างตั้งใจในอยู่ในห้องแต่เขาไม่มีรากฐานทางความรู้ที่ดีมากนักและเขาจะจดบันทึกในส่วนที่เขาไม่เข้าใจเท่านั้น

“แหวนแหวนแหวนแหวนแหวนแหวน” …… โทรศัพท์ของดงซูบินดังขึ้น

ดงซูบินหยิบโทรศัพท์ออกมาแล้วและนั่นก็คือฉางจ้วงที่โทรมา “ พี่จ้วงมีอะไรหรอ” เสียงของฉางจ้วงฟังดูค่อนข้างเร่งด่วน “ หัวหน้าซูบิน หัวหน้าอยู่ที่ไหนค่ะ ฉันโทรหาหัวหน้าตลอดทั้งเช้าเลย!”

“ ผมอยู่ที่ศูนย์อบรม ผมไม่สามารถใช้โทรศัพท์ระหว่างอบรมได้ ผมเพิ่งเปิดโทรศัพท์ตอนมื้อกลางวัน มีอะไรผิดปกติหรอ?” ดงซูบินขมวดคิ้วขณะที่เขารู้สึกถึงความเร่งด่วนในเสียงของฉางจ้วง เขาเก็บสมุดบันทึกของเขากลับเข้าไปในกระเป๋าของเขา

“ มีบางอย่างเกิดขึ้น! หัวหน้า……หัวหน้า……”

“ แค่บอกผมว่าเกิดอะไรขึ้น ทำไมพี่จ้วงถึงพูดติดอ่างอย่างงั้นกัน?”

ฉางจ้วงหยุดไปครู่หนึ่งประมาณ 2 วินาทีและพูดอย่างรวดเร็ว:“ หัวหน้าซูบิน ตอนนี้ฉันอยู่ที่สำนักงานของแผนกตรวจสอบวินัยของสำนักงานความมั่นคงเมือง เช้านี้เธอโทรมาหาฉันและถามว่าดงซูบินเป็นหัวหน้าของฉันใช่ไหม ฉันก็ตอบว่าใช่แล้วถามว่าทำไมเธอถึงถามเกี่ยวกับหัวหน้า ฉันคาดเดาสิ่งที่เธอพูด? เธอบอกฉันว่าสำนักงานเทศบาลได้รับจดหมายแจ้งเมื่อคืนที่ผ่านมา มันคือการรายงานเกี่ยวกับผู้ว่าการทางการเมือง……ไม่ มันคือการรายงานเกี่ยวกับหัวหน้าสาขาสำนักโจวรับสินบน แต่จดหมายดังกล่าวไม่ได้รวมหลักฐานใด ๆ และระบุได้เฉพาะวิธีที่โจวเการับสินบน”

ดงซูบินเริ่มสับสน “ แล้วนี้มีคนรายงานกับโจวเกาแล้วหรือยัง มันเกี่ยวข้องอะไรกับผมล่ะ?”

โจวเกานั้นมีความแตกต่างจากหยานเหลียงเขาไม่ได้มีชื่อเสียงที่ดี มีข่าวลือว่าเมื่อลูกชายของเขาแต่งงานแผนกและส่วนต่าง ๆ ในสาขานำเงินสดมาเป็นของขวัญโจวเกาก็ยอมรับมันไว้โดยดี มีรองผู้อำนวยการไม่ได้ส่งของขวัญให้เขาและในสัปดาห์ต่อมาโจวเกาก็เริ่มสร้างปัญหาให้กับรองผู้อำนวยการคนนั้น เขาย้ายผู้อำนวยการคนนั้นไปที่ห้องเก็บเอกสาร แน่นอนว่าทั้งหมดนี้เป็นข่าวลือทั้งหมดที่ต้าหลินเหม่ยเคยได้ยินดงซูบินยังไม่แน่ใจว่าข่าวลือเหล่านี้เป็นจริงหรือไม่ แต่จากการที่โจวเกาเข้ามาหาเขาในช่วงสองสัปดาห์ที่ผ่านมาดงซูบินก็รู้สึกว่าเขาเป็นพวกมือสะอาด มันเป็นเรื่องปกติสำหรับคนที่จะรายงานกับเขา แต่ไม่มีหลักฐานส่วนการตรวจสอบวินัยของสำนักเมืองจะไม่ตรวจสอบหัวหน้าสำนัก พวกเขาจะทิ้งจดหมายไว้เท่านั้น รายงานนี้มันไร้ประโยชน์

“ หัวหน้าซูบิน หัวหน้า……หัวหน้าไม่รู้เกี่ยวกับเรื่องนี้จริงๆหรือ”

“ ผมควรรู้อะไรดี”

ฉางจ้วง ตอบว่า:“ ดิฉันรู้ว่าไม่ใช่หัวหน้า แต่ดูเหมือนว่ามันเป็นใครบางคน……”

ดงซูบินขัดจังหวะ:“ เดี๋ยวก่อน! พี่จ้วงหมายถึงอะไร ที่ไม่ใช่ผม”

ฉางจ้วงสูดหายใจเข้าลึก ๆ แล้วพูดอะไรบางอย่างที่น่าตกใจ:“ คนภายในสำนักงาน บอกฉันว่าจดหมายแจ้งถูกพิมพ์ออกมาและมันก็ถูกลงชื่อโดยหัวหน้า!”

“ อะไรนะ!” จิตใจของดงซูบินตอนนี้ดูว่างเปล่า “ผมหรอ? พี่จ้วงแน่ใจหรือว่าผมเป็นคนที่ส่งจดหมาย!”

“ใช่. โดยขวาสำนักตรวจสอบวินัยควรรักษาความลับนี้ แต่หลังจากฉันได้รับโทรศัพท์ในตอนเช้าข่าวลือแพร่สะพัดไปทั่วสาขา ตอนนี้เกือบทุกคนในสำนักสาขารู้เกี่ยวกับเขา หัวหน้าโจวควร……. หัวหน้าซูบินฉันยังเชื่อว่าหัวหน้าไม่ใช่คนที่ส่งจดหมาย แต่…… แต่ทุกคนเชื่อว่าหัวหน้าเป็นคนหนึ่งเพราะหัวหน้ามีความขัดแย้งกับหัวหน้าโจว!”

ดงซูบินอุทานออกมา:“ เกิดอะไรขึ้น? ผมเขียนจดหมายแจ้งจริงหรอ!”

หากจดหมายนั้นไม่ระบุชื่อผู้ใดจะทราบชื่อของผู้แจ้ง แต่ตอนนี้ชื่อระบุไว้ในจดหมาย……. และมันก็ยังคงเป็นการรายงานผู้ใต้บังคับบัญชาเทียบกับหัวหน้าของเขา นี่เป็นข้อห้ามในหน่วยงานรัฐบาลทั้งหมด แม้ว่าจะมีหลักฐานที่เป็นรูปธรรมผู้ใต้บังคับบัญชาน้อยมากก็จะแจ้งเอาผิดกับผู้บังคับบัญชาของพวกเขา

ชัดเจนเกินไป มีคนพยายามใส่ร้ายดงซูบิน

‘ใครกันที่ร้ายกาจขนาดนี้? ฉันไปทำอะไรให้แกกใพอใจกัน? ทำไมแกถึงเซ็นชื่อฉันได้?’

“ หัวหน้าซูบินไม่ต้องรีบ”ฉางจ้วงกระซิบโทรศัพท์ “ เกาแพนเหว่ยกับฉันได้พูดเรื่องนี้และเราทุกคนรู้สึกว่ามันควรเป็นฉางจี้ที่ส่งจดหมาย เขาควรพยายามสร้างความขุ่นเคืองระหว่างคุณกับหัวหน้าโจว และใช้ประโยชน์จากหัวหน้าโจว เพื่อ……ผิดพลาด…นี่เป็นเพียงการคาดเดาของเราเท่านั้น แต่ฉางจี้ดูเงียบมากทั้งเช้า เขาเพิ่งเริ่มพิมพ์เอการทันทีที่เขาก้าวเข้ามาในสำนักงานและไม่พูดอะไรสักคำ นี่ดูเป็นเรื่องที่ผิดปกติมาก” ตอนนี้ดงซูบินรู้สึกโกรธมาก

ดงซูบินรู้ดีว่าเขาเป็นคนทำให้คนสองคนขุ่นเคืองในสำนักสาขาฉางจี้ และโจวเกา แต่โจวเกาไม่น่าจะบ่งการเรื่องนี้อยู่ เห็นได้ชัดว่าใครกำลังพยายามใส่ร้ายดงซูบิน แน่นอนต้องเป็นฉางจี้! การส่งจดหมายนี้จะไม่มีผลกระทบต่ออาชีพของโจวเกา แต่มันจะเพิ่มความไม่พอใจกับโจวเกากับดงซูบิน ด้วยวิธีนี้โจวเกาจะแก้แค้นและผู้ที่จะได้รับประโยชน์จากสิ่งเหล่านี้คือฉางจี้!

‘ไอ้หมอนี่!’

‘แกกำลังใส่ร้ายฉัน!’

ดงซูบินใช้เวลาหายใจเข้าลึก ๆ เพื่อสงบสติอารมณ์และถามว่า:“ พี่จ้วง, ปฏิกิริยาของหัวหน้าโจว และหัวหน้าเสียวเป็นยังไงบ้าง? พวกเขายังเชื่อว่าเป็นผมไหม?” ฉางจ้วงตอบว่า:“ ดิฉันก็ไม่แน่ใจ แต่วันนี้มีการประชุมคณะกรรมการพรรครายเดือน การประชุมยังไม่สิ้นสุดลงเลย”

“ พี่จ้วงขอบคุณที่แจ้งข่าวเรื่องนี้ทั้งหมดให้กับผม”“ อย่าเพิ่งขอบคุณเลยหัวหน้า ดิฉันจะให้ข้อมูลอัปเดตแก่หัวหน้าเมื่อฉันได้รับข่าวใหม่ๆมา “หลังจากวางสายดงูซิบนกดโทรหาเสียวหยานในทันที หากโทรศัพท์ของเธอปิดอยู่แสดงว่าเธอยังอยู่ในการประชุม ตอนนี้ดงซูบินโกรธจัด เขาถือโทรศัพท์และเดินไปรอบ ๆ สวนเป็นวงกลม เขาโทรหาเสี่ยวหยาน ทุก 10 วินาที แต่โทรศัพท์ของเธอปิดอยู่ !!

‘ฉันควรทำอย่างไรดี? ผลกระทบของเรื่องนี้มันใหญ่มาก! ถ้าฉันไม่ได้ไปอธิบายตัวเองแล้วก็’ ดงซูบินเกลียดที่ถูกกล่าวหาว่ามีบางอย่างที่เขาไม่ได้ทำ การถูกใส่ร้ายสองครั้งในสองสัปดาห์นั้นมากเกินไปสำหรับเขาที่จะจัดการ เขาโกรธมากตอนนี้!

ดงซูบินกลับไปที่นั่งแล้วกดโทรหาเสียวหยานอีกครั้ง แหวนแหวน… .. และมีการรับโทรศัพท์

“ สวัสดีหัวหน้าเสี่ยวพูดอยู่รึเปล่าครับ? ผมดงซูบินเองนะครับ ” ดงซูบินนอธิบายอย่างรวดเร็วหลังจากที่เขาได้ยินเสียงการรับโทรศัพท์ของฉางจ้วง “ ผมไม่ได้เขียนจดหมายร้องเรียนนะครับ ถ้าผมต้องการรายงานเกี่ยวกับหัวหน้าโจวผมคงไม่โง่ที่จะเซ็นชื่อในจดหมาย ฉางจี้จะต้องเป็นคนเขียนจดหมายฉบับนี้แน่ๆ เขายังเป็นคนที่เปลี่ยนเอกสารการประชุมอีกด้วยเขาพยายามใส่ร้ายผม”“ เห้อ……ฉันรู้ว่าไม่ใช่นาย แต่นี่ไม่ใช่สิ่งสำคัญอีกต่อไป”“ หัวหน้าหมายถึงอะไร”เสียวหยาน ตอบ:“ ในระหว่างการประชุมคณะกรรมการในตอนนี้หัวหน้าโจวเสนอการถ่ายโอนภายใน ถึงแม้ว่าซองโฉจือกับฉันจะคัดค้านก็ตาม แต่……” ดงซูบิน ตกใจมาก “ การถ่ายโอนภายใน?”“ เขาแต่งตั้งฉางจี้ให้ดำรงตำแหน่งรองหัวหน้าสำนักงานกิจการทั่วไป นายถูกแทนที่ด้วยเขา”“ อะไรนะ” ดงซูบินตกใจมาก

เสียวหยานฟังสลดใจ “ ซูบิน ฉันเป็นคนหนึ่งที่ดูแลนายและฉันจะไม่ทำร้ายนาย แต่หัวหน้าโจวใช้ข้อแก้ตัวของภาระงานหนักในสำนักงานกิจการทั่วไปและนายกำลังเข้าร่วมการฝึกอบรม จะต้องมีคนนำสำนักงาน ดังนั้นเขาจึงแต่งตั้งฉางจี้มาดูแลแทนนาย ……เขาบอกว่าเขาจะเข้าร่วมแผนกใหม่ แต่สิ่งนี้จะไม่เกิดขึ้น หลังจากกลับจากหลักสูตรแล้วนายจะยังคงต้องทำงานในสำนักงานกิจการทั่วไปต่อไป แต่นายจะยังคงอยู่ในตำแหน่งรองหัวหน้าส่วน แต่นายจะไม่เป็นผู้นำอีกต่อไป นายจะเหมือนกับเจ้าหน้าที่คนอื่น ๆ ” ดงซูบินนั่งฟังและไม่ได้พูดอะไรเลย

ผู้นำที่ได้รับการแต่งตั้งใหม่จะพยายามแสดงอำนาจของตนเสียวหยานไม่เคยคาดหวังว่าโจวเกาจะเริ่มต้นจากดงซูบินเขาใจร้อนเกินไป ในระหว่างการประชุมเสี่ยวหยาน ได้พยายามต่อสู้เพื่อดงซูบินเธอเป็นคนที่ช่วยให้ดงซูบินได้รับตำแหน่งนี้ การจัดการกับดงซูบินแบบนี้ก็เท่ากับการตบหน้าเธอ แต่คณะกรรมการเพื่อการตรวจสอบวินัยของซองโฉจือ และเธอมีอำนาจ จำกัด พวกเขาสามารถเห็นข้อเสนอนี้ได้รับการอนุมัติเท่านั้น

‘ถูกแทนที่หรอ’

‘เป็นเจ้าหน้าที่ของทีมอีกครั้ง?’

‘ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปฉันต้องพูดถึงฉางจี้ในฐานะผู้นำของฉัน!’

ดงซูบินกำกำปั้นของเขา! เขาจะเอาชนะด้วยความโกรธของเขาที่มีต่อฉางจี้! และโจวเกา! ‘ฉันจะฆ่านายทั้งคู่!’

‘ต้องการแทนที่ฉัน!’

‘มันไม่ง่ายอย่างที่คิดหรอก !!!’