บทที่ 244 ไม่ยอมตายโดยไร้โอกาสแก้แค้น

“ไอ้สารเลว! อย่าหนีนะ!”

เฟิงเหรินคํารามอย่างโกรธจัดและพุ่งตัวไปด้านหน้าหมายไล่ตามอีกฝ่าย ทว่ามังกรสองตัวที่เข้าขวางทางกลับทําให้เขาเสียเวลาไปไม่น้อย ทั้งยังสูญเสียยอดฝีมือคนหนึ่งของสํานักเบญจลักษณ์ไปเมื่อสังหารพวกมันสําเร็จ ซ้ําร้ายบนกะโหลกศีรษะของมังกรทั้งสองตัวยังว่างเปล่าไร้สมบัติล้ําค่าใดๆ แม้แต่ลําตัวยังแปรเปลี่ยนเป็นหินแข็งกระด้างจนเขาไม่ได้รับเกล็ดมังกรซึ่งเป็นโอสถชั้นเลิศแม้เพียงเกล็ดเดียว! บรรยากาศโดยรอบมืดครึ้มและเต็มไปด้วยความตึงเครียด

หลังจากเกิดเหตุวุ่นวาย…ผู้คนยังคงเดินหน้าต่อไปยังปลายทางของครรลองมังกรปีศาจอย่างแน่วแน่

สถานการณ์ปัจจุบันช่างแตกต่างจากก่อนหน้านี้มากมายนัก เฟิงเหรินที่เป็นประมุขของศิษย์สํานักเบญจลักษณ์ไม่ใช่ผู้มีอํานาจแข็งแกร่งสูงสุดอีกต่อไป บรรดาศิษย์สํานักอื่นและเหล่าผู้ฝึกตนไร้สังกัดปราศจากความอดกลั้น ความขัดแย้งและการแย่งชิงทรัพย์สมบัติเกิดขึ้นตลอดระยะทาง ถึงกระนั้นเหตุชุลมุนต่างๆก็ยังไม่ถึงขั้นทําให้ชายชรากระอักเลือดแต่อย่างใด…

ด้วยวรยุทธ์อันแข็งแกร่งและความรวดเร็วเป็นเลิศ ทําให้เขาได้รับผลึกศิลามังกรอีกหนึ่งชิ้นในเวลาไม่นานนัก

คราวนี้ตัวผลึกเป็นสีฟ้า…ขนาดไม่เล็กหรือใหญ่จนเกินไป แต่ภายในมีพลังงานบริสุทธิ์บรรจุอยู่มหาศาล หากทําการขัดเกลาสําเร็จคาดว่าคงให้ประสิทธิภาพสูงสุดนานถึงหนึ่งร้อยปี!

เฟิงเหรินหลับตาลงเพื่อพยายามเข้าถึงความแปรปรวนของพลังงานในผลึกศิลามังกรสีฟ้า
จู่ๆ ลมกระโชกแรงพลันพัดผ่านจนความรู้สึกเปี่ยมสุขของเขาคลายลง ผลึกศิลามังกรที่วางอยู่บนฝ่ามือหายไปเสียแล้ว!

“ตาเฒ่าเฟิงเหริน! ข้ายินดีช่วยเจ้าดูแลผลึกศิลามังกรชิ้นนี้อย่างสุดความสามารถ!”

ร่างคุ้นตาของเยี่ยฉวนปรากฏขึ้นเป็นแสงระยับห่างออกไปสิบเมตร เพียงพริบตาเขาก็เคลื่อนกายห่างออกไปกว่าหนึ่งร้อยเมตรพร้อมกับผลึกศิลามังกรสีฟ้าในมือ ก่อนหน้านี้เมื่อเขาแย่งชิงผลึกศิลามังกรสีทองได้กล่าวขอบคุณอย่างปรีดา คราวนี้ฉกฉวยไปสําเร็จแล้วยังไม่หนําใจ…กลับกล่าวแสดงความมีน้ําใจเป็นการเย้ยหยันอีกต่าง หาก! การกระทําของเยี่ยฉวนทําให้เฟิงเหรินแทบกระอักเลือดออกมาเสียเดี๋ยวนี้!

ศิษย์สํานักเบญจลักษณ์หลายรายยืนรายล้อมอาวุโสเฟิงเหริน ทว่าไม่มีผู้ใดทันสังเกตว่าเยี่ยฉวนปรากฏตัวขึ้นจากทิศทางใด

“ฆ่ามันซะ! สังหารมันให้ข้าเดี๋ยวนี้”

ชายชราเหาะไปด้านหน้าด้วยโทสะอันเดือดพล่านและไล่ตามอีกฝ่ายไปโดยขาดสติยั้งคิด ส่งผลให้ขอบเขตป้องกันถูกกระตุ้น…ฝูงมังกรแปรสภาพจากรูปปั้นเป็นมังกรมีชีวิตเข้าขวางทางเขาไว้อีกครั้ง!

บนครรลองมังกรปีศาจที่เต็มไปด้วยความเร้นลับ และอันตรายเกินหยั่งรู้แห่งนี้ ผู้คนไม่สามารถเคลื่อนไหวโดยประมาทแม้แต่ครั้งเดียว หากเผลอเดินผิดพลาดเพียงก้าวเดียวอาจกระตุ้นให้ขอบเขตป้องกันถูกเปิดออกจนมังกรน่าสะพรึงเหล่านั้นปรากฏตัว แต่เยี่ยฉวนยังคงเดินไปข้างหน้าด้วยท่าทางผ่อนคลาย ราวที่นี่เป็นเพียงสวนหย่อมหลังเรือนของเขาเท่านั้น อีกทั้งข้อจํากัดต่างๆ ยังไม่สามารถกล้ํากรายเขาได้แม้ปลายเล็บ!

จิตใจเฟิงเหรินเต็มไปด้วยอารมณ์โทสะยุ่งเหยิง ขณะมองร่างของเยี่ยฉวนที่เดินห่างออกไปทุก

ขณะ

เมื่อเดินไปถึงจุดลับสายตาคน เยี่ยฉวนจึงวิ่งหายเข้าไปในหมอกพิษก่อนทําการขัดเกลาผลึกศิลามังกรในมือโดยไม่รอช้า

ความลับที่ไม่มีผู้ใดล่วงรู้คือเขาไม่ต้องกังวลว่าจะถูกหมอกพิษกัดกร่อนแต่อย่างใด ทําให้เขาสามารถซุ่มโจมตีและฉกฉวยสมบัติในมืออาวุโสเฟิงเหรินมาได้โดยราบรื่น ดังนั้นจึงต้องระวังตัวอย่างยิ่งยวด…หากผู้ใดบังเอิญรู้ความลับข้อนี้ ไม่แน่ว่าคนเหล่านั้นอาจเตรียมพร้อมจัดการกับเขาไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง

หลังกลั่นหยดโลหิตบริสุทธิ์ลงจากปลายนิ้ว…ผลึกศิลามังกรสีฟ้าพลันแปรเปลี่ยนเป็นรูปมังกรวารี มันหมุนวนขึ้นไปในอากาศก่อนแปลงกายเป็นแสงสีฟ้าหลั่งไหลเข้าสู่ร่างของเยี่ยฉวนทันที! สิ่งที่น่าประหลาดใจคือมันไม่ได้หลอมรวมเข้ากับยันต์รูปมังกรปีศาจแต่อย่างใด แต่กลับลอยหายเข้าไปในยันต์รูปกระแสน้ํา จากนั้นแสงสว่างราวสายน้ําไหลจึงลอยวนอยู่รอบกายเขา และทําปฏิกิริยากับความชื้นในมวลอากาศ

“หึม…ยันต์รูปมังกรปีศาจถึงขีดจํากัดแล้วรี จึงไม่สามารถกักเก็บพลังงานเพิ่มเติมได้? หรือเป็นเพราะยันต์ใบอื่นมีพลังงานไม่เพียงพอจึงถูกลากไปอยู่ด้านหลัง?”

เยี่ยฉวนพึมพําด้วยความสงสัยก่อนดึงร่างหลงเอ่อร์น้อยให้เข้ามาอยู่ในหมอกพิษและรีบเดินทางต่อ

ด้านนอกหมอกพิษหนาทึบ…เฟิงเหรินยังคงเข่นฆ่าฝูงมังกรที่ขวางทางจนได้รับผลึกศิลามังกรอย่างต่อเนื่อง สร้างความกดดันให้คู่แข่งคนอื่นๆอีกครั้ง!

ชายชรารับรู้บทเรียนอันใหญ่หลวงจากเหตุการณ์ก่อนจึงไม่กล้าป่าวประกาศหรือโอ้อวดสมบัติที่ได้รับให้ผู้ใดได้ยินอีก เขาสั่งการให้ศิษย์สํานักเบญจลักษณ์จัดรูปกระบวนดาบเพื่อคุ้มครองตนทันที ความปลอดภัยที่ได้รับเช่นนี้ จึงจะทําให้เขาสามารถชื่นชมผลึกศิลามังกรในมือได้โดยไร้สิ่งรบกวน

ผล็กชิ้นนี้มีขนาดเล็กกว่าชิ้นก่อนๆ อย่างจําแนกด้วยตาเปล่าได้ชัดเจน บนพื้นผิวปรากฏจุดด่างลักษณะคล้ายสิ่งเจือปนมากมายทั้งยังมีพลังงานเพียงน้อยนิด ต่างจากผลึกศิลามังกรสีทองและสีฟ้าที่เคยได้รับก่อนหน้าหลายประการ แต่เมื่ออยู่ท่ามกลางบรรดายอดฝีมือหลายราย นับว่าไม่ง่ายเลยที่จะได้มันมาครอบครอง แม้เป็นสมบัติชิ้นเล็กทว่าชายชรากลับพึงใจยิ่ง!

ครั้นสายตาเหลือบไปเห็นโท่วป่าเซียงที่ยืนอยู่ไม่ไกลนัก จึงยิ่งคลายความวิตก แม้ยุงตัวเล็กจิ๋วถึงกระนั้นมันก็ยังเป็นสัตว์มีเลือดเนื้อมังกรดุร้ายที่ปรากฏในสถานที่แห่งนี้ใช่ว่าจะมีผลึกศิลามังกรฝังอยู่ในกะโหลกทุกตัว ดังนั้นก้อนผลึกในมือแม้ชิ้นเล็กแต่ก็ถือเป็นสมบัติล้ําค่า

ครีน… พื้นดินใต้ฝ่าเท้าของเฟิงเหรินแตกร้าว เป็นทางยาวพร้อมเสียงดังสนั่นหวั่นไหว ทันใดนั้นมังกรพสุธาอีกตัวพลันโผล่ขึ้นจากรอยแตกนั้น!

บรรดาศิษย์สํานักเบญจลักษณ์ที่รายล้อมรอบกาย อาวุโสเฟิงเหรินเผยใบหน้าซีดเผือดอย่างกะทันหันด้วยความตื่นตระหนก! หลายคนถูกโจมตีโดยไม่ทันตั้งตัว ทำให้ทุกคนตกอยู่ในสภาพโกลาหล รูปกระบวนดาบซึ่งเป็นแนวป้องกันพังทลายลงไม่เหลือชิ้นดี

ชายชราตอบสนองต่ออันตรายที่เกิดขึ้นอย่างรวดเร็ว เคล็ดวิชาวายุสังหารถูกเรียกใช้อีกครั้งพร้อมใบมีดลมที่หมุนวนอยู่รอบกายเขาด้วยความเร็วสูง ครั้นสบจังหวะจึงทําการโจมตีมังกรพสุธาตัวนี้อย่างดุเดือด!

แสงสะท้อนของใบมีดส่องประกายวาววับ รอยแผลที่เกิดจากใบมีดนับพันจุดปรากฏขึ้นตลอดลําตัวของมังกรพสุธา มังกรตัวอื่นตายตกยังแปรสภาพเป็นหินแข็งกระด้าง ทว่ามังกรตัวนี้กลับสลายไปอย่างไร้ร่องรอยพร้อมเคล็ดวิชาวายุสังหารของเขา! ใบหน้าเฟิงเหรินซีดเซียวไร้เลือดฝาด การต่อสู้ครั้งนี้ทําให้เขาสูญเสียพลังยุทธ์ไปมากจนสภาพกายคล้ายตะเกียงที่มีดวงไฟริบหรี่

“นี่เป็นเพียงภาพลวงตาเท่านั้น! เยี่ยฉวน…ไอ้เด็กสารเลวนั่นทําการโจมตีอีกคราแล้ว พึงระวังให้ดี!”
นิยาย เรื่องนี้อัพเดตก่อนที่อื่น เว็ปแรกที่ลง
บรรดาศิษย์สํานักเบญจลักษณ์อยู่ในสภาวะตะลึงเพริด! มีเพียงเฟิงเหรินที่ยังคงมีสติครบถ้วน และตอบสนองต่อเหตุที่เกิดขึ้นอย่างทันท่วงที แต่ยังไม่ทันที่เขาจะสั่งการให้ทุกคนจัดรูปกระบวนดาบอีกครั้ง จู่ๆร่างหนึ่งกลับปรากฏตัวขึ้นพร้อมส่งกําปั้นพุ่งไปด้านหน้าโดยแรง ทันใดนั้นมังกรหลายตัวพลันปรากฏขึ้นกลางอากาศและเข้าโจมตีเฟิงเหรินด้วยจิตสังหารอันโหดเหี้ยม แม้พวกมันมีสถานะเป็นเพียงภาพลวงตา แต่พลังคุกคามของมันกลับรุนแรงจนเฟิงเหรินต้องรวบรวมพลังทั้งหมดป้องกันตนเอง ในที่สุดจึงรอดพ้นจากกรงเล็บมังกรเหล่านั้นได้อย่างหวุดหวิด ทว่าผลึกศิลามังกรในมือกลับหายวับไปปรากฏอยู่ในมือของเยี่ยฉวน!

“ไอ้เด็กเหลือขอ! ข้ายอมเดิมพันทุกอย่างเพื่อสังหารเจ้า!”

ชายชราคํารามลั่นราวคนเสียสติ ขณะวิ่งไล่ตามเยี่ยฉวนโดยไม่คํานึงถึงสิ่งใดอีก!

ก่อนหน้านี้เขาพบผลึกศิลามังกรถึงสองชิ้น แต่กลับถูกฉกฉวยไปจนสิ้น ตอนนี้แม้แต่ผลึกชิ้นน้อยที่มีมูลค่าไม่สูงส่งเท่า ยังถูกแย่งชิงไปอีกครั้ง นี่ถือเป็นการกลั่นแกล้งกันซึ่งหน้าอย่างร้ายกาจ! ในเมื่อเป็นเช่นนี้แล้วจะให้เขาทานทนต่อไปได้อย่างไร?!

เฟิงเหรินไม่สามารถควบคุมอารมณ์โทสะของตนไว้ได้อีกต่อไป เขาพาร่างกายที่ไร้เรี่ยวแรงไล่ตามอีกฝ่ายไปอย่างไม่ลดละ

สองครั้งก่อนหน้าหลังจากเยี่ยฉวนแย่งชิงผลึกศิลามังกรไปได้สําเร็จเขาจะหลบลี้หนีหายไปโดยเร็ว ทว่าครั้งนี้เขากลับประสบอุบัติเหตุขึ้นเล็ก น้อยจนแผนการหลบหนีผิดพลาด

บรรดาศิษย์ต่างสํานักและเหล่าผู้ฝึกตนไร้สังกัดที่เดินอยู่ด้านหน้าทําให้เขาจําต้องชะงักฝีเท้าโดยกะทันหัน แม้คนเหล่านั้นจะเป็นตัวกระตุ้นชั้นดีให้ขอบเขตป้องกันเปิดออกและดึงดูดมังกรยักษ์ให้โจมตี ทั้งยังอาจใช้สถานการณ์วุ่นวายที่เกิดขึ้นอําพรางตัวเพื่อหลบหนี แต่ในทางกลับกัน คนเหล่านั้นอาจฉวยโอกาสนี้จู่โจมเขาเพื่อแย่งชิงผลึกศิลามังกรเช่นกัน เพราะหลายคนตระหนักดีอยู่แล้วว่าเขามีผลึกมังกรหลายชิ้นอยู่กับตัว

“ฮ่าๆๆ! ไอ้เด็กบัดซบ ข้าจะรอดูว่าครานี้เจ้าจะหลบหนีได้อย่างไร?!”

เฟิงเหรินแค่นเสียงคํารามกลั้วหัวเราะก่อนพุ่งตัวไปด้านหน้าอย่างรวดเร็ว เมื่อระยะห่างใกล้ขึ้นเรื่อยๆ จํานวนใบมีดลมจากเคล็ดวิชาวายุสังหารก็เพิ่มจํานวนขึ้นเตรียมพร้อมสําหรับการโจมตีอันรุนแรง

“ตาเฒ่ากะโหลกกะลา! สมบัติชิ้นนี้เป็นเพียงหินก้อนหนึ่ง เหตุใดจึงยอมเสี่ยงชีวิตเช่นนี้เล่า?!”
เยี่ยฉวนหันกลับมามองอาวุโสเฟิงเหรินจอมเอาแต่ใจพลางถอยหลังไปสองสามก้าวจนยืนอยู่บริเวณขอบครรลองมังกรปีศาจ จากนั้นจึงยื่นผลึกศิลามังกรอันน้อยไปกลางอากาศ ทําทีว่าจะขว้างทิ้งไปในหมอกหนาทึบ ตอนนี้ร่างกายของเขาอยู่ห่างจากหมอกพิษที่มีฤทธิ์กัดกร่อนเนื้อมนุษย์จนเหลือเพียงโครงกระดูกเพียงครึ่งนิ้ว หากประมาทเพียงเล็กน้อยอาจพลัดตกลงไปในกลุ่มหมอกเหล่านี้

“ไอ้เด็กสารเลว กล้าขู่ข้าอย่างนั้นรึ?!”

เฟิงเหรินเข้าใจความนัยที่เยี่ยฉวนต้องการสื่ออย่างรวดเร็ว จากนั้นจึงพุ่งไปด้านหน้าอีกครั้งพร้อมรอยยิ้มแสยะที่ปรากฏอยู่บนใบหน้า “ฮ่าๆๆ! เด็กเหลือขอเช่นเจ้าช่างอ่อนหัดและไร้ประสบการณ์นัก คิดจะใช้ผลึกศิลามังกรชิ้นเล็กๆ แลกกับชีวิตตนหรืออย่างไร?!”

จิตสังหารของชายชราพุ่งทะยานสูงขึ้นเรื่อยๆที่ผ่านมาเขาบีบบังคับให้อีกฝ่ายก้าวสู่ทางตันได้อย่างยากเย็นแสนเข็ญ ครั้งนี้เมื่อสบโอกาสจึงโจมตีโดยไม่รีรอ อย่างเลวร้ายที่สุดเขาก็แค่สูญเสียผลึกศิลามังกรชิ้นนั้นไป ทว่าหลังจากนี้เขาอาจสังหารมังกรได้อีกหลายตัวและได้รับผลึกศิลามังกรชิ้นอื่นมาทดแทน ในอนาคตยังมีโอกาสมากมายรออยู่เบื้องหน้า!

เฟิงเหรินเอาแต่ระเบิดเสียงหัวเราะอย่างสาแก่ใจ ส่วนเยี่ยฉวนกลับเหยียดยิ้มอย่างเย็นชา
เดิมที่เขาไม่ต้องการเปิดเผยความลับเรื่องที่ตนสามารถเดินผ่านหมอกพิษได้โดยไม่ประสบอันตรายร้ายแรง ทั้งยังไม่ต้องการสังหารชายชราผู้นี้อย่างทารุณ แต่เฟิงเหรินกับเลือกรนหาที่ตาย เช่นนั้นเขาจึงไม่มีทางเลือกอื่นนอกเสียจากช่วยให้ความปรารถนาสุดท้ายของอีกฝ่ายสัมฤทธิผล!