บทที่ 248 คู่ต่อสู้ผู้น่าเกรงขาม

ทันใดนั้นค้อนหนามสามเหลี่ยมปรากฏขึ้นในมือข้างหนึ่งของปีศาจเขาโค้งนากู้ซื้อ ส่วนฝ่ามือของปีศาจเพลิงปรากฏเปลวเพลิงแผดเผาความสูงประมาณสามเมตร ทั้งสองยืนเคียงคู่พร้อมตั้งรับการโจมตีที่ถาโถมเข้ามาอย่างเต็มกําลัง

นับตั้งแต่คนทั้งสองฝ่าฟันเอาชีวิตรอดจากอาณาจักรสวรรค์เป็นเวลานาน ทําให้ความร่วมมือของทั้งคู่ประสานกันอย่างมีประสิทธิภาพมากขึ้น เรื่อยๆ

บุคคลทั้งสามเริ่มต้นต่อสู้กันอย่างดุเดือด!

องค์รัชทายาทแห่งต้าฉันยังคงยืนหยัดอยู่ตรงจุดเดิมอย่างภาคภูมิแขนเสื้อของเขาปรากฏรอยไหม้เพียงเล็กน้อยเท่านั้นส่วนปีศาจเขาโค้งนากู้ซื้อและปีศาจเพลิงยืนนิ่งก่อนกระอักเลือดออกมาอีกใหญ่การปะทะโดยตรงที่เกิดขึ้นเมื่อครู่ทําให้ร่างกายของพวกเขาได้รับบาดเจ็บหนัก!

ฝูงชนที่คอยสังเกตการณ์อยู่ไม่ห่างกระสับกระ ส่ายขึ้นทันใดแม้แต่เยี่ยฉวนที่เฝ้ามองอยู่ห่างๆ ยังแปรเปลี่ยนสีหน้าเป็นตึงเครียด

ผู้อื่นอาจไม่รับรู้พลังทําลายล้างอันร้ายกาจของปีศาจเพลิงและปีศาจเขาโค้งทว่าเขาตระหนักอย่างชัดเจนแม้แต่ยอดฝีมือผู้บรรลุขั้นปรมาจารย์แห่งเต่ระดับที่ห้าถึงสองคนผนึกกําลังกันยังไม่สามารถโค่นล้มองค์รัชทายาทแห่งต้าฉินผู้นี้ได้!ชายหนุ่มผู้นี้มีวรยุทธ์สูงส่งถึงเพียงใดกัน?!

เยี่ยฉวนยังคงหลบซ่อนตัวอยู่ด้านหลังหินก้อนใหญ่เช่นเดิมพลางโคจรยันต์กลืนกินสวรรค์ทั้งหกเพื่อเตรียมพร้อมต่อการเคลื่อนไหวที่รุนแรงถึงขั้นเอาชีวิต“หลงเอ๋อร์ไปซ่อนตัวในหมอกพิษเร็วเข้า!”

“พี่ใหญ่…แล้วท่านเล่า?!”เด็กชายตัวน้อยเอ่ยถามด้วยท่าทางประหม่าและกระวนกระวาย

วรยุทธ์อันแข็งแกร่งขององค์รัชทายาทแห่งต้าฉินสูงส่งกว่าบรรดายอดฝีมือทุกคนที่เขาเคยพานพบต่อให้มังกรทุกตัวพุ่งเข้าจู่โจมโดยพร้อมเพรียงอาจไม่คณามือเขาเลยแม้แต่น้อย หากเยี่ยฉวนกระทําการทุ่มบ่ามนั่นไม่เท่ากับเป็นการเอาชีวิตตนไปเสี่ยงกระนั้นหรือ?!

หลงเอ๋อร์น้อยมิได้โง่เขลา เขาเข้าใจสิ่งที่อีกฝ่ายกําลังจะทําในไม่กี่อึดใจข้างหน้าอย่างรวดเร็ว
“ข้าใคร่ครวญดีแล้ว หลงเอ๋อร์ รีบหนีไปเสียจึงจําไว้ว่าเจ้าต้องซ่อนตัวอยู่ในหมอกพิษนี้ให้นานที่สุดและคอยช่วยเหลือข้าจากด้านในเข้าใจหรือ ไม่?” เยี่ยฉวนลูบศีรษะกลมๆ ของเด็กชายพร้อมมอบหมายภารกิจให้เขา

“ย่อมได้ พี่ใหญ่โปรดระวังตัวด้วย!”

หลงเอ๋อร์พยักหน้ารับคําอย่างว่านอนสอนง่ายเขาหันหลังกลับเข้าไปในหมอกพิษหนาทึบทันที 94
บริเวณด้านหน้า…สถานการณ์ที่เกิดขึ้นเลวร้ายลงทุกขณะ

องค์รัชทายาทแห่งต้าฉันออกคําสั่งให้เหล่าทหารอารักขาจัดกระบวนทัพเป็นแนวครึ่งวงกลมเพื่อกดดันให้ปีศาจเพลิงและปีศาจเขาโค้งนากู้ซื้อล่าถอยไปสู่ทางตันเบื้องหลังพวกเขามีหมอกพิษอันตรายแผ่ปกคลุมอยู่ตอนนี้พวกเขาไร้ซึ่งหนทางหลบหนีเอาชีวิตรอดโดยสิ้นเชิง

“ส่งหอคอยจวหลงมาให้ข้าเสียโดยดีแล้วตัดแขนของเจ้าออกซะ!นี่ถือเป็นโอกาสครั้งสุดท้าย!”

องค์รัชทายาทกล่าวด้วยน้ําเสียงและท่าทางเรียบเฉยปราศจากความรู้สึกความแปรปรวนของ พลังงานภายในร่างกายปะทุขึ้นอย่างต่อเนื่อง

เคล็ดวิชาหมัดจักรพรรดิมีที่มาที่ไปเน้นหนักไปทางคําว่าจักรพรรดิเป็นพิเศษ เนื่องจากเคล็ดวิชาดังกล่าวอยู่ในสถานะที่สูงส่งแม้ผู้ฝึกตนชั้นสามัญได้รับไปก็ใช่ว่าพวกเขาจะสามารถทําการฝึกฝนจนบรรลุได้สําเร็จเนื่องจากคนเหล่านั้นไม่มีออร่าอันสูงส่งแต่กําเนิดเฉกเช่นตระกูลราชวงศ์แม้แต่เหล่าท่านอ๋องและพระราชนัดดาในองค์จักรพรรดิยังไม่สามารถฝึกฝนเคล็ดวิชาดังกล่าวจนลุล่วงมีเพียงองค์รัชทายาทผู้นี้ที่มีความทะเยอทะยานเป็นเลิศทั้งยังมีความใฝ่ฝันจะเป็นใหญ่ในแผ่นดินก่อนหน้านี้มีข่าวลือว่าในแว่นแคว้นนี้คงมีเพียงองค์จักรพรรดิแห่งต้าฉันเท่านั้นที่ประสบความสําเร็จเหนือผู้คนใต้หล้าไม่มีผู้ใดล่วงรู้ว่าแท้จริงแล้วเขาเองก็บรรลุเคล็ดวิชาดังกล่าวจนถึงขอบเขตหยั่งรู้แล้วเช่นกัน

“ฆ่า!”

ปีศาจเพลิงและปีศาจเขาโค้งนากู้ซื้อหันมองหน้ากันก่อนขบกรามแน่นเพื่อรวบรวมพลังและพุ่งตัวไปด้านหน้าอีกครั้ง!ในเมื่อพวกเราปราศจากหนทางที่จะหลบหนีจึงทําได้เพียงใช้พละกําลังเฮือกสุดท้ายเข้าโรมรัน

กว่าที่พวกเขาจะได้รับหอคอยจวหลงนี้ไว้ในครอบครองต้องฟาดฟันกับศัตรูรอบกายมาอย่างยากลําบากดังนั้นทั้งสองจึงไม่ยอมให้มันตกไปเป็นของผู้อื่นโดยง่ายซ้ําร้ายอีกฝ่ายยังเสนอให้พวกเขาตัดแขนตนเองทิ้ง…การหยามเกียรติกันซึ่งหน้าถึงเพียงนี้จะให้พวกเขาทานทนอย่างไรไหว?!

หากแขนข้างหนึ่งถูกตัดออกไปพวกเขาจะสามารถเรียกใช้เคล็ดวิชาได้เพียงครึ่งเดียวหนําซ้ํายังอาจได้รับบาดเจ็บสาหัสจนเคลื่อนไหวร่างกายลําบากในอนาคตแม้องค์รัชทายาทแห่งต้าฉินผู้นี้จะรักษาสัญญาและไม่ทําร้ายพวกเขาจนถึงแก่ความตายแต่การฝ่าฟันอันตรายภายในอาณาจักรสวรรค์แห่งนี้คงเอาชีวิตรอดได้ยากยิ่งในเมื่อไม่ว่ากรณีใดก็จะจมหายไปในมหาสมุทร..เช่นนั้นก็ควรลุ่มเรือให้จมลงไปพร้อมกันเสีย!

ปีศาจเพลิงอี้เหยียนจ่อปล่อยเปลวเพลิงร้อนแผดเผาออกจากรูขุมขนทั้งหมดบนผิวหนังจนร่า งกายปกคลุมไปด้วยไฟบรรลัยกัลป์ราวมนุษย์ไฟในตํานานคลื่นความร้อนหมุนวนและแผ่กระจายไปทั่วบริเวณส่วนร่างของปีศาจเขาโค้งนากู้ซื้อสั่นสะท้านและบวมเป่งจนความสูงขยายกลายเป็นยักษ์ห้าเมตรเขาโค้งราวเขามังกรที่ปรากฏ อยู่บนศีรษะสร้างความแปรปรวนให้กับพลังงานภายในอย่างมหาศาลคนหนึ่งยืนอยู่ฝั่งซ้าย…อีกคนยืนอยู่ฝั่งขวาทั้งสองผนึกกําลังพุ่งเข้าจู่โจมองค์รัชทายาทแห่งต้าฉันโดยไม่คิดชีวิต!

เมื่อเผชิญอันตรายจนตกอยู่ในสภาวะคับ ขันเช่นนี้ทั้งปีศาจเพลิงและปีศาจเขาโค้งไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากยอมเสียงทุกทางและสู้จนตัวตาย

“เหิมเกริมนัก!”
องค์รัชทายาทพ่นลมหายใจแรงก่อนก้าวไปด้านหน้าและออกแรงชกอีกครั้ง!

บูม! เสียงมวลอากาศระเบิดดังสนั่นเสียดโสตประสาท!

เปลวไฟแผดเผารอบกายปีศาจเพลิงพัดวูบวาบไปด้านหลังอุณหภูมิอันร้อนแรงไม่สามารถทําอันตรายอีกฝ่ายได้แม้ปลายเล็บปีศาจเขาโค้งนากู้ซื้อที่ใช้เขาแหลมคมบนหน้าผากแทงไปยัง หมัดโดยตรงกลับไม่ทําให้ฝ่ามือนั้นทะลุเป็นรูก ลวงแต่อย่างใด แต่แรงปะทะกลับทําให้เขาโค้งหักออกเป็นสองท่อน!พลั่ก! ชายทั้งสองถูกต่อยเข้าที่หน้าอกด้วยแรงส่งมหาศาลจนร่างกระเด็นไปไกลและร่วงลงกองกับพื้นอย่างสิ้นท่า ยังไม่ทันที่พวกเขาจะหยัดลุกขึ้นองค์รัชทายาทก็ปราดเข้ามาจับศีรษะทั้งคู่ไว้เสียแล้ว หากเขาโจมตีอีกครั้งเห็นที่ยอดฝีมือผู้บรรลุขั้นปรมาจารย์แห่งแต่ระดับที่ห้าทั้งสองคนคงถูกทุบจนสิ้นชีพ!

ทรงพลัง!

องค์รัชทายาทแห่งต้าฉันมีวรยุทธ์ทรงพลังถึงเพียงนี้ตั้งแต่เมื่อไรกัน?!

บรรดาศิษย์ต่างสํานักรวมถึงผู้ฝึกตนไร้สังกัดที่เฝ้าสังเกตการณ์ต่างเผยสีหน้าซีดเผือดด้วยความ วิตก ความหวาดกลัวฉายออกทางแววตาอย่างไม่เก็บงําการที่ผู้ฝึกตนซึ่งเป็นคนในราชวงศ์ต้าฉันมีพลังสูงส่งเช่นนี้ไม่นับว่าเป็นเรื่องดีเลยแม้แต่น้อย!

หากสังคมมนุษย์สามัญและเหล่าสํานักผู้ฝึกตนถูกครอบงําจนตกอยู่ใต้อิทธิพลของราชวงศ์ต้าฉินถึงตอนนั้นดินแดนรกร้างทั้งหมดคงเข้าสู่ยุคมืดแห่งจารชนที่เสื่อมถอยอย่างหาใดเปรียบราชวงศ์ต้าฉันย่อมแผ่อํานาจร้ายกาจสั่นสะเทือนราษฎรไปทุกหย่อมหญ้า
“ยอดฝีมือชั้นเลิศของสํานักหมอกเมฆามีวรยุทธ์เพียงเท่านี้เองน่ะหรือ?!เห็นที่สํานักเก่าแก่ของพวกเจ้าคงไร้ผู้สืบทอดซึ่งมีคุณสมบัติเหมาะสมที่จะนําพาให้ก้าวหน้าเสียแล้ว…เช่านั้นจะดํารงเกียรติยศอันเสื่อมถอยไปไยให้ป่วยการ?ฮ่าๆ ๆ…”

องค์รัชทายาทแห่งต้าฉันแค่นเสียงคํารามกลัวหัวเราะโดยไม่ใส่ใจท่าทีของฝูงชนที่ยืนอยู่โดยรอบแม้ตระหนักดีว่าความเย่อหยิ่งในฐานันดรศักดิ์อันสูงส่งของตนจะทําให้ผู้คนไม่พึงใจทว่าเขาก็มีความสามารถมากพอที่จะทําเช่นนั้นเจ้าสํานักโท่วป่าเชียงผู้มีอุปนิสัยดุดันและทะเยอทะยานเป็นนิจยังไม่บังอาจกล่าววาจาใดๆแต่กลับยืนนิ่งอยู่ท่ามกลางฝูงชนเพื่อปกป้องความปลอดภัยของตนเอง

“ด้วยฐานะแห่งองค์รัชทายาท ข้าเสนอหนทางที่จะมีชีวิตรอดแก่พวกเจ้าทั้งสองแล้ว แต่พวกเจ้ากลับไม่ปฏิบัติตามแต่โดยดีซ้ําร้ายยังบีบบังคับให้ข้าต้องกระทําการรุนแรง ทีนี้พวกเจ้าจะกล่าวโทษข้าได้อย่างไร?!” ชายหนุ่มผู้สูงศักดิ์แค่นเสียงหัวเราะเย็นชาพลางจับจ้องไปที่ปีศาจเพลิงและปีศาจเขาโค้งที่นั่งนิ่งไม่ขยับเขยื้อนร่องรอยแห่งความเย้ยหยันปรากฏชัดในแววตาใบหน้าแสดงความหยิ่งผยองราวแมวที่จับหนูสําเร็จ

“สังหารพวกเราซะ! ถึงอย่างไรก็ต้องมีคนชําระ แค้นแทนพวกเรา!” ปีศาจเพลิงยอมตายดีกว่ายอมศิโรราบให้แก่ศัตรูเขาเงยหน้าขึ้นพร้อมจ้องเขม็งไปที่องค์รัชทายาท

ชายหนุ่มผู้สูงศักดิ์เลิกคิ้วขึ้นด้วยความพิศวง “โอ้ผู้ใดเล่า? ในสํานักหมอกเมฆาของเจ้าผู้ใดกันจะมีความสามารถเพียงพอจะชําระแค้นแทนพวกเจ้ารึ?!อาวุโสสูงสุดซูโกวหงผู้เดินทางเข้าเมืองหลวงเพื่อขอผ่อนผันภารกิจที่ยังไม่ทราบข่าวคราว…หรือเจ้าสํานักหยุนเฟยหรูผู้สาบสูญไปหลายปี?!”

“ศิษย์พี่ใหญ่เยี่ยฉวน!”

ปีศาจเพลิงเอ่ยตอบ

หลังเข้าสู่อาณาจักรสวรรค์พวกเขาทั้งคู่สูญเสียการติดต่อกับเยี่ยฉวนและถูกพลังเร้นลับนําพาไปยังสถานที่แห่งอื่นแม้ตอนนี้ยังไม่อาจล่วงรู้ว่าอีกฝ่ายเป็นตายร้ายดีเช่นไร แต่ชายชราเคราสีเพลิง ตระหนักดีว่าหากตนและปีศาจเขาโค้งตายตกเสียที่นี่อย่างไรเขาก็ต้องตามชําระแค้นให้อย่างสาสม! ต่อให้ผู้สังหารไม่ใช่องค์รัชทายาทแต่เป็น องค์จักรพรรดิแห่งต้าฉินปีศาจเพลิงก็มั่นใจอย่างเต็มเปี่ยมว่าเยี่ยฉวนจะไม่มีวันปล่อยให้คนเหล่านี้ลอยนวล!

“ฮ่าๆๆ! ฮ่าๆๆ”

องค์รัชทายาทระเบิดเสียงหัวเราะดังลั่นราวตนได้ยินเรื่องราวน่าขบขันที่สุดในใต้หล้า “ช่างน่าขันเสียนี่กระไร!ศิษย์รุ่นเยาว์ของสํานักไร้เกียรติยศจะล้างแค้นให้พวกเจ้างั้นหรือ? ด้วยวิธีใดล่ะ?ต่อให้อาวุโสสูงสุดจะนําทัพศิษย์สํานักหมอกเมฆาทั้งหมดมารบรากับข้าด้วยตนเองยังไม่สามารถหยุดยั้งหมัดอันทรงพลังของข้าได้เด็กหนุ่มที่พวกเจ้าเรียกขานว่าศิษย์พี่ใหญ่นั่นไม่มีคุณสมบัติเพียงพอที่จะสวมรองเท้าให้ข้าด้วยซ้ํา! แล้วเขาจะชําระแค้นได้อย่างไร?! ฮ่าๆๆ”

องค์ชายรัชทายาทระเบิดเสียงหัวเราะอีกครั้งโดยปราศจากความหวั่นเกรงใดๆ ขณะเขาเตรียมรวบรวมพลังเพื่อจัดการกับปีศาจเพลิงและปีศาจเขาโค้งนากู้ซื้อร่างกายกลับชะงักค้างไปชั่วขณะ เมื่อสัมผัสถึงความผิดแปลกบางอย่างครั้นหันหลังกลับไปมองจึงพบเด็กหนุ่มคนหนึ่งก้าวออกมาจากด้านหลังหินก้อนยักษ์ซึ่งปกคลุมไปด้วย หมอกพิษหนาทึบ!