บทที่ 361 ตําราลับมังกรนภา

ในที่สุดทั้งสองก็สงบลงหลังพายุอารมณ์พัดผ่านไป

สตรีพรหมจรรย์หงจือเซียนั้นสูงส่งยิ่ง เยี่ยฉวนจึงยับยั้งชั่งใจเอาไว้ได้ไม่ว่าการควบคุมตนเองระหว่างผสานการฝึกฝนคัมภีร์มังกรปีศาจกับนางจะยากเย็นเพียงใดก็ตาม เขาไม่ต้องการฉกชิง ความบริสุทธิ์ของนางไปในช่วงวัยสาวสะพรั่งที่งดงามที่สุดทว่าเขาไม่อาจอดกลั่นกับคุณหญิงมังกรนภาที่มีความเป็นผู้ใหญ่ทว่ายังคงมีเสน่ห์เย้ายวนใจ

กระทั่งทุกอย่างสงบลง เยี่ยฉวนจึงสังเกตเห็นบางสิ่งผิดปกติ

ภายใต้ผ้าห่มผืนนุ่มมีคราบเลือดเปรอะอยู่

“คุณหญิง นี่คือการแก้แค้นของท่านงั้นหรือ?”

เยี่ยฉวนนึกขึ้นได้ว่าก่อนหน้านี้เจ้าสานักหลงเฟยเพียงแต่มองดูคุณหญิงโดยไม่กระทําสิ่งใดจนนางต้องอับอาย บัดนี้เยี่ยฉวนเข้าใจการกระทําของอีกฝ่ายแล้ว รอยเลือดบนเตียงนอนทําให้เขาประหลาดใจยิ่ง “นี่มัน… คุณหญิง นี่เป็นครั้งแรกของท่านหรือ?”

“แล้วอย่างไร? เยี่ยปั้นเซียน เจ้าจําเป็นต้องถือสาด้วยหรือ?”

คุณหญิงเฟยหูเผยรอยยิ้มงดงามดุจเด็กสาววัยแรกแย้ม ทว่าไม่นานก็หุบยิ้มลงก่อนกล่าวออก “วางใจเถิด ข้าไม่ขอให้เจ้ามารับผิดชอบหรอก

“แต่นี่ก็เป็นครั้งแรกของข้าเช่นกัน ท่านควรจะรับผิดชอบ” เยี่ยฉวนแสรั้งทําท่าที่โศกเศร้าและ ขมขื่น

“พ่อหนุ่ม เจ้า..” คุณหญิงมังกรนภาโกรธเกรี้ยวขึ้นมาทันใด

เยี่ยฉวนรีบพลิกตัวนางลงโดยไม่รอให้เอ่ยคําใด

พายุโหมกระหน่ําก่อตัวขึ้นอีกครั้ง…

หนนี้คุณหญิงมังกรนภาอ่อนระทวยไปทั้งร่างจนไร้เรี่ยวแรงแม้แต่จะก่นด่า ทว่านิ้วเรียวสวยกลับหมุนวนเป็นวงกลมบนหน้าอกของเยี่ยฉวนโดยไม่รู้ตัว

นางแต่งงานมาแล้วหลายปี หากแต่นี่เป็นครั้งแรกที่นางได้ลิ้มรสความเป็นหญิงสาวและเข้าใจถ่องแท้ว่าสัมผัสจากบุรุษเพศเป็นเช่นไร

สิ่งที่เกิดขึ้นช่างกะทันหันจนถึงขั้นตลกร้าย ทว่านางไม่มีข้อขัดข้องแต่อย่างใด

เยี่ยฉวนเป่าลมหายใจร้อนผ่าวข้างหูของอีกฝ่าย “เอาล่ะคุณหญิง ข้าหลังไม่ได้อีกแล้ว ขึ้นหลั่งอีกครั้งอายุขัยของข้าคงสั้นลงและเกิดชีวิตใหม่ขึ้นในท้องของท่าน”

“คุณชายเยี่ย เจ้าช่างเหลือทนจริงๆ แปลงกายเป็นคนชราลักลอบเข้ามาเช่นนี้ไม่กลัวถูกเจ้าสํา นักหลงเฟยสังหารเอาหรือ?” คุณหญิงมังกรนภาช่อนตามองอีกฝ่ายใบหน้าของนางแดงเรื่อราวส์ กุหลาบผ้าคลุมที่ใช้ปกปิดใบหน้าอยู่เสมอถูกเยี่ยฉวนโยนทิ้งไปที่ใดไม่อาจรู้ แม้นางจะมีอายุไม่ น้อยหากแต่ใบหน้าของนางวิจิตรงดงามนัก หญิงวัยกลางคนดูแลตนเองเป็นอย่างดีทําให้ผิวพรรณของนางเนียนละเอียดนุ่มมือไม่แพ้เด็กสาววัยแรกรุ่น

“ข้ากลัวเหลือเกิน คุณหญิงโปรดช่วยชีวิตข้าด้วย”

เยี่ยฉวนยกยิ้มยียวน ปัจจัยพิลึกพิลั่นทั้งหลายรวมกันส่งผลให้ระหว่างเขาและคุณหญิงมังกรนภาลงเอยเช่นนี้ ชายหนุ่มตัดสินใจเอ่ยถามสิ่งที่ยังข้องใจออกไป “คุณหญิง ท่านรู้ได้อย่างไรว่าเฒ่าพยากรณ์คือข้าที่แปลงกายลักลอบเข้ามา?”

เยี่ยฉวนมั่นใจทักษะการแปลงกายของตนในระดับหนึ่ง แต่ไม่ว่าจะครุ่นคิดอย่างไรก็ไม่เข้าใจว่าเหตุใดคุณหญิงจึงสงสัยเขารวดเร็วเช่นนี้

“หมอดูส่วนใหญ่เป็นนักต้มตุ้นไปแล้วกว่าเก้าในสิบ ส่วนพวกที่สามารถทํานายอนาคตได้จริงย่อมไม่ใช่บุคคลในโลกนี้ อีกทั้งจังหวะเวลาที่พวกเจ้าสองปุ่หลานปรากฏตัวยังเหมาะเจาะเกินไปตอนแรกข้าก็ไม่มั่นใจนักจึงเรียกเจ้ามาในคืนนี้เพื่อลองทดสอบ”

คุณหญิงหยุดไปครู่หนึ่งก่อนกล่าวต่อ “ส่วนที่ขาสงสัยว่าเป็นเจ้านั้นเป็นเพราะองค์รัชทายาทหลีก่วงซ่าน หมอนนกรีดร้องอย่างหวาดกลัวหลังได้เห็นมือสังหารและเอาแต่พึมพําว่าเยี่ยฉวนมาถึงแคว้นมังกรนภาแล้ว หลงเฟยไม่ได้สนใจเรื่องนี้นักแต่ขากลับสัมผัสถึงบางอย่างไม่ชอบมาพากล แม้ว่าทักษะการแปลงกายของเจ้าจะดีเลิศแต่ก็ยังมีข้อบกพร่องร้ายแรงสองประการ รู้หรือไม่ว่าคือสิ่งใด?”
“สิ่งใด?” เยี่ยฉวนถามกลับ

“ประการแรก มือของเจ้าไม่เหมือนมือของชายชรา ผิวหนังของเจ้ามีรอยด่างตามอายุหากแต่ แลดูแข็งแรงและสุขภาพดีชายชราที่ไม่เคยผ่านการฝึกตนย่อมไม่มีความแข็งแกร่งถึงเพียงนี้ ประการที่สองร้ายแรงเสียยิ่งกว่า นั่นคือร่างกายของเจ้ามีปฏิกิริยาตอบสนองทันทีที่เห็นร่างเปลือย ของข้าซึ่งไม่ควรเกิดขึ้นกับชายชราลองคิดดูสิ…อวัยวะของชายแก่ใกล้ลงโลงเช่นนี้จะยังมีเรี่ยวแรงตั้งตระหง่านอยู่อีกหรือ?” คุณหญิงมังกรนภามองดูเยี่ยฉวนพลางกล่าว

“คุณหญิงน่ายิ่งนัก!”

เยี่ยฉวนเปี่ยมไปด้วยความชื่นชมคุณหญิงมังกรนภาผู้หลักแหลม

แต่สุดท้ายไม่ว่านางจะชาญฉลาดเพียงใดก็ยัง…

รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ผุดขึ้นบนใบหน้าของเยี่ยฉวน เขาพลิกร่างของนางลงและเริ่มเคล้นคลึงโดยทั่วไม่นานการปลุกปล้ําอันดุเดือดก็ปะทุขึ้นอีกครา

“ฮ่าๆๆ…”

ฉับพลันเสียงหัวเราะลั่นดังก้องขึ้น… เป็นเสียงของเจ้าสํานักมังกรนภาหลงเฟยที่มาพร้อมกระแสพลังงานอันแกร่งกล้า! เยี่ยฉวนที่เตรียมผงาดความเป็นชายอีกครั้งตกใจเป็นอย่างมาก ร่างกายของเขาเครียดเขม็งขณะโคจรยันต์กลืนกินสวรรค์ภายในจุดตันเถียนพร้อมสู้ตามสัญชาตญาณ คุณหญิงเฟยหูตื่นตระหนกจนเผยใบหน้าซีดเผือดหากเจ้าสํานักหลงเฟยเข้ามาใน เวลานี้พวกเขาคงจบเห่!

โชคดีที่หลงเฟยเพียงแค่ระเบิดหัวเราะอยู่ในห้องถัดไปเท่านั้น พวกเขาไม่อาจรู้ได้ว่าอีกฝ่ายเผอิญได้รับสมบัติล้ําค่าหรือเสียสติไปแล้วกันแน่

“อย่าเคร่งเครียดไปเลย เขาเป็นเช่นนี้เสมอ ทุกครั้งที่บรรลุแม้เพียงขั้นการฝึกตนเล็กๆ เขาจะตื่นเต้นอย่างมากและแผดเสียงหัวเราะราวกับสุนัขบ้า”

ความชิงชังและแค้นเคืองฉายชัดบนใบหน้าของคุณหญิงขณะกล่าวเสริมอย่างเย็นชา “แต่ครั้งนี้เขาอาจบรรลุขั้นการฝึกตนอย่างใหญ่หลวงก็เป็นได้ ตั้งแต่ได้รับดาบจันทร์เสี้ยวมังกรนภาจากองค์รัชทายาทหลีก่วงซ่านที่ว่ากันว่ากุมโชคชะตาของสํานักเราเอาไว้เขาก็เข้าใจตําราลับมังกรนภา อย่างถ่องแท้ขึ้นกว่าเดิม ในยามนี้เขาอาจกวาดล้างยอดฝีมือขั้นปรมาจารย์แห่งเต่ระดับสูงสุดคนอื่นได้ทั้งหมด และข้าเกรงว่าคงทะลวงถึงขั้นกึ่งปราชญ่ได้ในอีกไม่ช้า!”

สีหน้าของคุณหญิงเฟยหูมืดหม่นลง เจ้าสํานักหลงเฟยน่าสะพรึงกลัวยิ่งกว่าเดิมยามได้ครอบครองดาบจันทร์เสี้ยวมังกรนภา ต่อให้มีเยี่ยฉวนคอยช่วยเหลือ การสังหารเขาก็ยังเป็นไปได้ยากยิ่ง!

“คุณหญิง ระหว่างท่านและเจ้าสํานัก…” เยี่ยฉวนพอคาดเดาได้บางจุดทว่ายังเหลือสิ่งที่เขา ไม่เข้าใจคุณหญิงมังกรนภาและเจ้าสํานักมังกรนภาควรอยู่ในฐานะคู่สามีภรรยา หากแต่ความสัมพันธ์ระหว่างพวกเขากลับย่ําแย่กว่าศัตรูคู่แค้นเสียอีก

“เดิมที่เราเป็นศิษย์พี่ศิษย์น้องกัน ท่านพ่อของข้าคืออดีตเจ้าสํานักมังกรนภาที่มีศิษย์สายตรงทั้งหมดสามคน ข้าอายุน้อยที่สุด หลงเฟยเป็นศิษย์พี่รอง และมีศิษย์พี่ใหญ่อีกคนหนึ่ง ในตอนแรกท่านพ่อต้องการส่งต่อตําแหน่งเจ้าสํานักให้แก่ศิษย์พี่ใหญ่และจัดแจงให้ข้าแต่งงานกับเขาทว่าศิษย์พี่ใหญ่กลับตายตกไปก่อนพ่อข้าไม่นานเขาถูกจอมมารปีศาจหลายตนโจมตีระหว่างเดินทางออกไปขัดเกลาตนเองและตายลงในการต่อสู้นองเลือดครั้งนั้น”

คุณหญิงเฟยหูเผยสีหน้าเศร้าหมอง นางหยุดชะงักไปครู่หนึ่งจึงกล่าวต่อ “ต่อมาท่านพ่อก็จากไป ศิษย์พี่รองหลงเฟยรับสืบทอดภาระหน้าที่ของท่านและขึ้นเป็นเจ้าสํานักโดยไร้ข้อกังขาข้าได้ รับคําสั่งให้แต่งงานกับเขา แต่แม้ว่าเขาจะได้ครอบครองทุกสิ่งแล้วก็ยังไม่พอใจ เขาขโมยตําราลับมังกรนภาอันเป็นเคล็ดวิชาต้องห้ามประจําสํานักเราโดยใฝ่ฝันว่าจะทะยานสู่จุดสูงสุดของโลก แห่งการฝึกตนและครอบครองทั้งดินแดนรกร้างในสักวัน นับแต่วันนั้นเขากลายเป็นหญิงก็ไม่ใช่ ชายก็ไม่เชิงอีกทั้งยังเกลียดชังข้าเนื่องจากรู้ดีว่าข้าและศิษย์พี่ใหญ่เคยรักใคร่กันมาก่อน ภายนอกเขาจึงเสแสร้งว่ารักข้าอย่างสุดซึ้งทั้งที่จริงๆแล้ว…”

“เป็นเช่นนี้เอง”

เยี่ยฉวนพยักหน้าเมื่อเข้าใจความสัมพันธ์ซับซ้อนระหว่างหลงเฟยและเฟยหูในที่สุด “คุณหญิง แล้วท่านจะทําอย่างไร? มีแผนการใดหรือไม่?”

“ง่ายมาก ฆ่าเขาซะ!”

ประกายแสงสีจางฉายผ่านแววตาของคุณหญิงเฟยหูพร้อมจิตสังหารแรงกล้า

นางเฝ้ารอเวลานี้มานานแสนนาน…

คุณหญิงมังกรนภาคิดฝันตัวคนเดียวมาเนิ่นนาน ทว่าการเคลื่อนไหวต่อต้านเจ้าสํานักมังกรนภานั้นยากจะสําเร็จหากไร้แรงสนับสนุน นางไม่กล้าลุกขึ้นแข็งข้อกับเขาแม้ว่าเขาจะทําให้นางอับอายมากเพียงใดก็ตาม แต่บัดนี้เมื่อหลงเฟยหันเหความสนใจไปที่การสังหารเยี่ยฉวนเพื่อประจบประแจงหลีก่วงฮานโอกาสที่นางรอคอยก็มาถึงในที่สุดการร่วมมือกับเยี่ยฉวนอาจช่วยให้นางได้แก้แค้นสมใจปรารถนาเสียที!