บทที่ 319 ช่วงเวลาทดสอบผลการสอน / บทที่ 320 การเอาอกเอาใจทุกวันนี่ขาดไม่ได้
โดย
Ink Stone_Romance
บทที่ 319 ช่วงเวลาทดสอบผลการสอน

ณ ห้องทำงานท่านประธาน โกลบอลเอ็นเตอร์เทนเมนท์

“ฮ่าๆๆ…ไม่เลว! ฉันดูคนไม่ผิดจริงๆ! คุณเยี่ยเป็นคนมีพรสวรรค์หาตัวจับได้ยากจริงๆ!” ฉู่หงกวงที่ได้ทราบข่าวนี้เหมือนกัน กลับดีใจเป็นอย่างมาก เรียกเยี่ยหวันหวั่นเข้าไปคุยทันทีเลย

ก่อนหน้าเป็นเพราะจู่ๆ เขาก็ให้ตำแหน่งที่สำคัญกับเยี่ยไป๋ ทำให้คนข้างล่างจำนวนมากไม่พอใจเขา ตอนนี้ลั่วเฉินดังระเบิดขึ้นมา เป็นสิ่งพิสูจน์อย่างไม่มีข้อสงสัยว่าสายตาในการมองคนของเขาไม่ผิด ฉู่หงกวงก็ต้องอารมณ์ดีมากเป็นธรรมดา

เยี่ยหวันหวั่นทำหน้าเจียมเนื้อเจียมตัว กล่าวด้วยความหมายไม่ได้ต้องการขอผลงาน “นั่นเป็นเพราะท่านประธานฉู่ไม่จำกัดยึดติดกับวิธีการเดียว ยอมมอบโอกาสให้ผม ไม่อย่างนั้นต่อให้ผมมีความสามารถขนาดไหน ก็เป็นแค่คนธรรมดาไร้ชื่อเท่านั้น”

ฉู่หงกวงได้ฟังถ้อยคำนี้เรียกว่ารู้สึกดีมาก ยิ่งรู้สึกว่าเยี่ยไป๋คนนี้รู้จักกาลเทศะมากกว่าโจวเหวินปิน พึงพอใจเป็นอย่างมาก

ในทันใดนั้นเขาก็หยิบเอกสารปึกหนึ่งและคีย์การ์ดพวงหนึ่งออกมาจากลิ้นชัก แล้วผลักไปให้ “ฉันเป็นคนแยกแยะรางวัลบทลงโทษชัดเจน ครั้งนี้นายทำได้ดีมาก เดือนนี้ฉันจะให้ฝ่ายบัญชีจ่ายโบนัสพิเศษให้นายก้อนหนึ่ง ห้องนี้ยกให้นายก่อน ส่วนเรื่องค่าห้องก็ไม่ต้องรีบร้อน นายพร้อมแล้วค่อยๆ ให้ก็ได้!”

เยี่ยหวันหวั่นยิ้มๆ แต่ก็ไม่ได้เกรงใจ รับมาโดยตรง “ขอบคุณท่านประธานฉู่”

จิ้งจอกเฒ่าอย่างฉู่หงกวง ดูเหมือนจะมีเมตตา อีกทั้งท่าทางใจกว้างสุดๆ ทว่าก็ยกห้องให้เธอก่อนล่วงหน้าไม่กี่วันเท่านั้น ความจริงก็ไม่ได้ขาดทุนอะไร

ฉู่หงกวงพูดจบ พลันเอ่ยหยั่งเชิง “เยี่ยไป๋ เรื่องละคร ‘มังกรผงาด’ นี้ บทของหลินลั่วเฉิน นายแน่ใจว่าจะได้มาครองกี่เปอร์เซ็นต์?”

สมัยนั้น ‘มังกรผงาด’ ดังเปรี้ยงปร้าง นักแสดงหน้าใหม่จำนวนไม่น้อยโด่งดังขึ้นมา แต่ตอนหลังเดิมทีต้องถ่ายทำภาคสองต่อ ทว่าเป็นเพราะทางด้านผู้ลงทุนและผู้ผลิตละครต่างมีปัญหาโน่นนี่ ส่งผลให้ละครต้องชะงักลงกลางคัน ภายหลังยุคของละครกำลังภายในผ่านไป ภาคสองจึงไม่มีการติดตามต่ออีกเลย

จวบจนหลินจงเสียชีวิต ละครกำลังภายในได้กลับมามีกระแสร้อนแรงขึ้นอีกครั้ง ประจวบกับซ่งจินหลินต้องการทำความปรารถนาสุดท้ายของหลินจงให้สำเร็จ ละครเรื่องนี้เป็นโปรดักชันใหญ่ที่สามารถปั้นดาราได้แน่นอน ถือเป็นโอกาสที่หาได้ยาก

ภายในสิบกว่าชั่วโมงหลังจากซ่งจินหลินเปิดเผยข้อมูล บริษัทผู้จัดการส่วนตัวแต่ละแห่งต่างเริ่มเคลื่อนไหวแล้ว แต่ว่าความเร็วของใครก็สู้ความเร็วของเยี่ยไป๋ไม่ได้

เยี่ยหวันหวั่นเอ่ยด้วยสีหน้าเรียบเฉย “ต้องเป็นลั่วเฉินเท่านั้น”

ฉู่หงกวงได้ยินก็หัวเราะลั่น “ดี! เช่นนั้นฉันจะรอฟังข่าวดีจากนาย!”

เยี่ยไป๋คนนี้ มีความร้ายกาจอยู่บ้าง ตอนแรกใครก็ไม่อยากได้ลั่วเฉิน แต่เขายืนกรานที่จะเลือกลั่วเฉิน และให้ลั่วเฉินกลับคืนจอในช่วงเวลานี้อย่างพอดิบพอดี หรือว่าเขาจะสามารถทำนายการเกิดตายของมนุษย์ได้ด้วย ทำนายได้ว่าซ่งจินหลินจะถ่ายทำ ‘มังกรผงาด2’ เร็วๆ นี้?

เพียงแต่ไม่ว่าเขาจะทำได้อย่างไรก็ตาม ล้วนไม่ใช่เรื่องที่เขาต้องสนใจ เขาเพียงต้องการสกัดกั้นโจวเหวินปินให้ได้…

……

หลังจากกลับออกมาจากโกลบอลแล้ว เยี่ยหวันหวั่นไม่ได้ไปกวงเหย้าแต่กลับสวนจิ่นหยวน

อย่างไรแล้ววันนี้เป็นวันที่พิเศษมากๆ

ในช่วงเวลาที่คนข้างนอกต่างกำลังพากันค้นหาอย่างบ้าคลั่งว่าผู้วางแผนอยู่เบื้องหลังลั่วเฉินเป็นใคร ผู้จัดการเยี่ย เทพทำนายดวงในตำนานก็กำลังแอบนั่งยองๆ อยู่ในบ้าน มีสมาธิจดจ่อกับโน้ตบุ๊ค เตรียมพร้อมกับการค้นหา…คะแนนสอบเข้ามหาวิทยาลัย…ของตัวเอง

“อาจารย์ซือ ถึงเวลาทดสอบผลการสอนของคุณแล้ว!” เยี่ยหวันหวั่นกอดโน้ตบุ๊คไว้ในอ้อมอก ถูมืออย่างประหม่า

เปรียบเทียบกับความตื่นเต้นประหม่าของเยี่ยหวันหวั่นแล้ว ซือเยี่ยหานกลับนั่งอยู่บนโซฟา จิบชาอย่างสบายใจ

เมื่อถึงเวลา หลังจากสูดลมหายใจลึกเข้าออกหลายครั้ง ในที่สุดเยี่ยหวันหวั่นก็ล็อคอินเข้าอินเทอร์เน็ต กรอกหมายเลขบัตรสอบ

นิ้ววางค้างอยู่บนปุ่มเอ็นเทอร์วินาทีหนึ่ง จากนั้นก็ใช้แรงกดลงไป…

ภาษาจีน 142 คะแนน ภาษาอังกฤษ 148 คะแนน สังคมศาสตร์ 283 คะแนน คณิตศาสตร์…150 คะแนน!

แม่เจ้า!

แม้ว่าเธอจะประเมินคะแนนสูงเกินไป แต่หลังจากได้เห็นคะแนนนี้แล้วเยี่ยหวันหวั่นก็ยังตื่นเต้นกระโดดลอยตัว

โดยเฉพาะเวลาที่เธอเห็นผลคะแนนวิชาเลขของตัวเอง

ผลคะแนนรวมนี้ สอบเข้ามหาวิทยาลัยนิเทศน์เมืองหลวงได้สบายๆ!

…………………………………

บทที่ 320 การเอาอกเอาใจทุกวันนี่ขาดไม่ได้

เยี่ยหวันหวั่นยกคอมพิวเตอร์ วิ่งตึงๆๆ เข้าไปหาซือเยี่ยหาน “อ๊าย! อาจารย์ซือฉันรักคุณที่สุดเลย! ฉันสอบวิชาเลขได้คะแนนเต็ม! คะแนนเต็มเลยนะ! จ้าวซิงโจวต้องตื้นตันจนร้องได้แน่! ค่าเรียนของอาจารย์ซือราคาย่อมเยาว์ คุณภาพดี ไม่จกตาจริงด้วย! เอ๋? ทำไมคุณไม่ตกใจเลย หรือว่าแอบดูคะแนนสอบฉันก่อนแล้ว?”

“เธอคิดว่า…จำเป็นด้วยเหรอ?” ซือเยี่ยหานยกมือรับกอดจากหญิงสาวไว้เต็มๆ ทำสีหน้าประมาณว่า ‘คะแนนสอบที่ฉันเป็นคนสอนเองยังจำเป็นต้องตรวจด้วยเหรอ’

น่าจะเป็นเพราะได้รับอิทธิพลจากอารมณ์ของเธอ สีหน้าของชายหนุ่มดูอ่อนโยนกว่าปกตินิดหน่อย

เยี่ยหวันหวั่นพยักหน้าเห็นด้วยติดๆ กัน “ใช่ๆๆ! ไม่จำเป็น! ก็ไม่ดูเลยว่าใครเป็นคนสอน!”

หลังดูคะแนนเสร็จ เยี่ยหวันหวั่นก็อารมณ์ดีจนยากจะกลับมาสงบได้

ดีใจจัง…

ตั้งแต่กลับมามีชีวิตอีกครั้ง นี่เป็นครั้งแรกที่ดีใจขนาดนี้…

การงานก้าวหน้าดี บ้านได้มาอยู่ในมือแล้ว สอบก็ได้คะแนนดีมาก…

ในที่สุด…

ในที่สุดเธอก็กลับบ้านได้แล้ว…

อีกเดี๋ยวก็จะถึงงานเลี้ยงวันเกิดของคุณปู่ ถือโอกาสนี้กลับไปสักครั้งได้พอดี

เธอไม่เพียงแต่ทะเลาะกับพ่อแม่ ความสัมพันธ์กับปู่ก็ย่ำแย่ถึงที่สุด ชาติที่แล้วเธออยู่ในสภาพอัปลักษณ์น่าเกลียดตลอด ทำให้ทุกคนเห็นตระกูลเยี่ยแล้วหัวเราะเยาะ ทำให้ปู่โมโหจัด

อีกทั้งชาติที่แล้วในงานเลี้ยงวันเกิดคุณปู่ กู้เยว่เจ๋อประกาศเรื่องยกเลิกสัญญาแต่งงานกับเธอในที่สาธารณะ แล้วยังแจ้งข่าวเรื่องที่ตัวเองจะหมั้นกับเยี่ยอีอีอีก

ขณะที่โดนเยี่ยอีอียั่วยุทั้งต่อหน้าและลับหลัง เยี่ยหวันหวั่นคุมสติไม่อยู่ ไม่ใช่แค่ทำให้พ่อแม่อับอายขายหน้า ล่วงเกินปู่ ซ้ำยังทำให้ชื่อเสียตัวเองเสื่อมเสียไปหมด

ที่แย่ไปกว่านั้นคือ ตอนนั้นเธออาศัยงานวันเกิดครั้งนี้ไปเจอกู้เยว่เจ๋อ ทำตัวดีมาตั้งครึ่งเดือนกว่าจะได้รับอนุญาตให้ออกจากบ้านได้ หลังจากเรื่องวุ่นวายนี้ก็โดนซือเยี่ยหานทรมานจนถึงขั้นสงสัยในชีวิตตัวเอง…

ชาตินี้ เธอจะไม่ยอมให้คนพวกนั้นมาดูถูกพ่อแม่เธอต่อหน้าคนอื่นอีก จะไม่ผลักไสปู่ย่าไปไกลๆ และจะยิ่งไม่มีทางให้กู้เยว่เจ๋อได้สมปรารถนา

ครั้งนี้ถ้าเธอไม่เล่นงานชายชั่วกู้เยว่เจ๋อจนตาย เธอก็ไม่ใช่คนแซ่เยี่ยแล้ว!

เธอยังจะใช้โอกาสครั้งนี้ทำให้ซือเยี่ยหานไว้เนื้อเชื่อใจเธอให้ได้ด้วย…

“ขนาดฉันเรียนแย่ขนาดนี้ยังสอนให้เก่งได้ อาจารย์ซือนี่เป็นเทพที่เปลี่ยนของไร้ค่าให้กลายเป็นของล้ำค่าได้ เปลี่ยนของไร้ประโยชน์ให้มีประโยชน์ได้อย่างน่าทึ่งเลย ลำบากแล้วนะคะ ลูกศิษย์ช่วยนวดไหล่ให้ค่ะ” วันนี้เยี่ยหวันหวั่นประจบสอพลอเป็นพิเศษ

ถึงแม้ชาตินี้จะได้อิสระแล้ว สามารถไปงานเลี้ยงวันเกิดได้เลย แต่การเอาอกเอาใจทุกวันนี่ขาดไม่ได้

ซือเยี่ยหานรู้สึกได้ถึงมือเล็กอ่อนนุ่มบนไหล่ เหลือบตามองเธอ ในดวงตาไม่มีคลื่นอารมณ์ใดๆ เหมือนไม่รู้แผนของเธอเลย…

กลางดึก

สวี่อี้ยืนอยู่ข้างหน้านายตัวเอง สีหน้าดูว้าวุ่นมาก

“ติดต่อไปแล้ว?” ชายหนุ่มพูดอย่างเย็นชาด้วยสีหน้าเหมือนภูเขาน้ำแข็งที่ไร้ความรู้สึกของมนุษย์

สวี่อี้ตอบทันที “ครับ ฝั่งของท่านอาจารย์เหมยยืนยันแล้ว เมื่อถึงเวลาจะใช้ชื่อของคุณหนูหวันหวั่นไปอวยพรเยี่ยหงหัวหน้าตระกูลเยี่ย”

น้ำเสียงสวี่อี้ดูเหมือนสงบนิ่ง แต่แท้จริงแล้วในใจอยากจะอาเจียนเป็นสาย

ตกลงว่าไม่อนุญาตให้เยี่ยหวันหวั่นออกจากจิ่นหยวนไปแม้แต่ก้าวเดียวแล้วนี่ บอกว่าห้ามเยี่ยหวันหวั่นติดต่อกับคนที่บ้านไม่ใช่เหรอ…

กฎนั้นถูกทำลายลงทีละข้อๆ ก็ช่างเถอะ ตอนนี้ถึงขั้นแอบสนับสนุนเธออีกหมายความว่ายังไง?

หรือเป็นเพราะว่าถึงเวลางานเลี้ยงกู้เยว่เจ๋อต้องไปแน่นอน เลยจะกู้หน้าเอาคืนศัตรูหัวใจ?

เหมยจิ่งโจวเป็นถึงอาจารย์ด้านจิตรกรรมที่มีชื่อเสียงระดับนานาชาติ อีกทั้งเป็นบุคคลที่สูงส่งมาก นอกจากเจ้านายของเขาแล้ว คิดว่าคงไม่มีใครเชิญมาได้

หึๆ งานเลี้ยงระดับนี้เชิญบุคคลระดับนานาชาติไปช่วยงาน ก็ไม่ต้องกลัวว่างานจะวุ่นวายแล้ว…

ช่างเถอะๆ ขอแค่ครั้งนี้เยี่ยหวันหวั่นเจอกู้เยว่เจ๋อแล้วอย่าก่อเรื่องอะไรขึ้น ถึงแม้ฟ้าจะถล่มลงมาก็ไม่เป็นไร!

………………………………………………….