แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี – ตอนที่ 1903 ดูว่าเธอชอบไหม / บทที่ 1904 เคยสัญญาแล้วไงว่าไม่ได้หมกมุ่นเรื่องอย่างว่า

อ่านนิยายจีนเรื่อง แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี ตอนที่ 1903 ดูว่าเธอชอบไหม / บทที่ 1904 เคยสัญญาแล้วไงว่าไม่ได้หมกมุ่นเรื่องอย่างว่า อ่านนิยายจีน.COM | อ่านนิยายจีนแปลไทย.

บท​ที่​ ​1903​ ​ดู​ว่า​เธอ​ชอบ​ไหม

จี้​ซิว​หร่าน​ก้าวเดิน​ออกมา​จาก​ห้อง​จัด​เลี้ยง​ ​ใน​มือ​ของ​คู​กู่​ที่อยู่​ข้างๆ​ ​ถือ​กล่อง​ยาว​กล่อง​หนึ่ง

“​เสี่ยว​เฟิง​”

เมื่อ​ได้ยิน​เสียง​คน​เรียกตัว​เอง​ ​เยี​่ย​หวัน​หวั่น​ก็​หยุด​เดิน​และ​หันไป​มอง​โดยไม่รู้ตัว​ ​“​จี้​หวง​…​”

จี้​หวง​เหลือบมอง​คู​กู่​ที่​ยืน​อยู่​ข้างๆ​เขา​ ​คู​กู่​พยักหน้า​ ​จากนั้น​จึง​ยื่น​กล่อง​ยาว​กล่อง​หนึ่ง​ให้​กับ​เยี​่ย​หวัน​หวั่น

“​มัน​คือ​…​”​ ​เยี​่ย​หวัน​หวั่น​กล่าว​ด้วย​ความ​ไม่เข้าใจ

“​ดาบ​ยุคสมัย​ถัง​เล่ม​นี้​ ​ผม​ยก​ให้​คุณ​”​ ​จี้​ซิว​หร่าน​กล่าว

“ห​๊ะ​…​?​ ​ยก​ให้​ฉัน​เหรอ​?​”​ ​เยี​่ย​หวัน​หวั่น​รู้สึก​ประหลาดใจ​เล็กน้อย

“อื​้ม​ ​ดู​ว่า​เธอ​ชอบ​ไหม​”​ ​จี้​ซิว​หร่าน​กล่าว​อย่างใจ​เย็น​ ​ราวกับว่า​นี่​เป็นเรื่อง​ทั่วไป

เป่ย​โต​่​วกับ​ชี​ซิง​มองหน้า​กัน​ ​ใบหน้า​ของ​พวกเขา​เต็มไปด้วย​ความประหลาดใจ

นาย​จี้​หวง​นี่​ยังไง​กัน​?

ทำไม​รู้สึก​เหมือน​มีท​่า​ทาง​ผิดปกติ​?

อีก​อย่าง​ความรู้สึก​แบบนี้​ก็​ไม่ได้​เกิดขึ้น​ครั้งแรก​…

เดิมที​พันธมิตร​อู๋​เว​่​ยกับ​จี้​หวง​มี​ความสัมพันธ์​ที่​ไม่​ค่อย​ลงรอยกัน​อยู่​แล้ว​ ​แต่​ตั้งแต่​พี่​เฟิ​งก​ลับ​มา​ ​ทั้งสองฝ่าย​ไม่เพียงแต่​ไม่​ขัดแย้ง​กัน​ ​กลับ​ยัง​ดู​ใกล้ชิด​กัน​มากขึ้น​เรื่อยๆ

แต่​ชี​ซิง​ไม่ว่า​จะ​คิด​ยังไง​ก็​คิดไม่ออก​ว่า​ทำไม​จี้​ซิว​หร่าน​ ​ต้อง​ผูกมิตร​กับ​องค์กร​ที่​แปลกประหลาด​อย่าง​พันธมิตร​อู๋​เว​่​ยด​้วย​…

เมื่อ​ได้ยิน​ดังนั้น​ ​เยี​่ย​หวัน​หวั่น​ก็​ปาดเงื​่อ​ ​“​ไม่ได้​ๆ​ ​มัน​แพง​เกินไป​ค่ะ​!​”

ดาบ​เล่ม​นี้​เป็นหนึ่ง​ใน​สิ่งของ​ที่อยู่​ใน​การประมูล​รอบ​สุดท้าย​ใน​ค่ำคืน​นี้​ ​มัน​จึง​มีมูล​ค่า​สูง​เสียดฟ้า​หลาย​ร้อย​ล้าน​หยวน

เมื่อ​เป่ย​โต​่ว​ได้ยิน​ดังนั้น​ก็​ตกตะลึง​ ​“​เชี​่ย​!​ ​นี่​มัน​เป็น​ดาบ​ที่​อดีต​ประธาน​สหพันธ์​วิทยา​ยุทธ์​เคย​ใช้​ไม่ใช่​เหรอ​?​ ​เป็น​ของ​ที่​ผู้ฝึก​วิทยา​ยุทธ์​ทั่วทั้ง​รัฐ​อิสระ​ต้องการ​เอา​ไป​เก็บ​สะสม​นี่​นา​!

พี่​เฟิง​ ​พี่​เป็น​อะไร​ไป​?​ ​ตอนนี้​ควร​เป็นเวลา​ที่​พี่​ต้อง​หน้าด้าน​รีบ​รับ​ไว้​ไม่ใช่​เหรอ​?​ ​ทำไม​แค่​พอ​อยู่​ต่อหน้า​จี้​หวง​ ​พี่​กลับ​ทำเป็น​สำรวม​ ​แสร้งทำ​เป็น​มีคุณ​ธรรม​ขึ้น​มา​ล่ะ​?​”

ทำเป็น​สำรวม​บ้าน​ปู่​แกสิ​!

“​หุบปาก​”​ ​เยี​่ย​หวัน​หวั่น​ตะโกน​ออกมา​ ​จากนั้น​ก็​มอง​ไป​ยัง​จี้​ซิว​หร่าน​พร้อมทั้ง​กล่าวว่า​ ​“อื​้ม​ ​ขอบคุณ​มาก​นะคะ​ ​แต่ว่า​มัน​แพง​เกินไป​ค่ะ​ ​ฉัน​รับ​ไว้​ไม่ได้​จริงๆ​”​

ก็​นะ​ ​เธอ​เอง​ก็​ยัง​รู้สึก​ว่า​ตัวเอง​ ​‘​สำรวม​เป็นพิเศษ​’​ ​อย่าง​ประหลาด​ทุกครั้ง​เมื่อ​อยู่​ต่อหน้า​จี้​ซิว​หร่าน​

จี้​ซิว​หร่าน​ไม่ได้​เก็บ​มา​ใส่ใจ​ ​เขา​หัวเราะ​เบา​ๆ​ ​พร้อม​กล่าว​่า​ ​“​งั้น​เธอ​ก็​เอา​ไป​ลอง​ใช้​เล่น​สักพัก​ ​แล้ว​ค่อย​เอา​มาคืน​ฉัน​ก็ได้​”

“​อา​ ​งั้น​เหรอ​…​”​ ​เยี​่ย​หวัน​หวั่น​จ้องมอง​ดาบ​เล่ม​นั้น​ด้วย​ความหวั่นไหว​เล็กน้อย

นับตั้งแต่​ตอนที่​ได้​เห็น​ดาบ​เล่ม​นี้​เป็นครั้งแรก​ใน​ห้อง​จัด​เลี้ยง​ ​เธอ​ก็​รู้สึก​กระสับกระส่าย​ ​และ​ตอนนี้​กลับ​มี​คน​ให้ยืม​เพื่อมา​ลอง​ใช้​พอดี

ใน​ตอนนี้​ ​คู​กู่​ก็​ก้าว​ขึ้น​มา​ข้างหน้า​ ​แล้ว​นำ​กล่อง​ยาว​ยื่น​ใส่​มือ​ของ​เยี​่ย​หวัน​หวั่น​โดยตรง

เยี​่ย​หวัน​หวั่น​รีบ​รับ​ไว้​ด้วย​ความระมัดระวัง​ ​“อื​้ม​ ​งั้น​ต้อง​ขอ​ขอบคุณ​มาก​เลย​ค่ะ​ ​ฉัน​จะ​เก็บรักษา​มัน​ไว้​อย่างดี​”

“​ไม่ต้อง​เกรงใจ​หรอก​”​ ​จี้​ซิว​หร่าน​หัวเราะ​ ​แต่​สักพัก​ก็​กลับ​ยิ้ม​เจื่อน​ลง​พลาง​กล่าวว่า​ ​“​ขอโทษ​นะ​ ​ที่​ผม​ไม่​สามารถ​ประมูล​ของ​ที่​ตัวเอง​บริจาค​ไป​ได้​ ​แหวน​วง​นั้น​…​”​

เมื่อ​เยี​่ย​หวัน​หวั่น​ได้ยิน​ดังนั้น​ ​ความโกรธ​ใน​ใจ​ของ​เธอ​ก็​ปะทุ​ขึ้น​มา​อีกครั้ง​ ​แต่​เธอ​ก็​ระงับ​มัน​ไว้​พลาง​กัดฟัน​กล่าวว่า​ ​“​ไม่เป็นไร​ ​ฉัน​มี​วิธี​ของ​ฉัน​ค่ะ​”

เมื่อ​เยี​่ย​หวัน​หวั่น​กล่าว​จบ​ ​เธอ​ก็​กลัว​ว่า​จี้​ซิว​หร่าน​จะเข้า​ใจ​ผิด​จึง​รีบ​พูดเส​ริม​อย่างรวดเร็ว​ ​“​อืม​ ​คือ​ว่า​ ​คุณ​อย่า​เข้าใจผิด​นะ​ ​ฉัน​ไม่ได้​มีความหมาย​อื่น​ ​ที่จริง​แล้ว​ฉัน​ต้องการ​แหวน​วง​นี้​เพื่อ​แลก​กับ​อะไร​บางอย่าง​ที่​โรงเรียน​ชื่อ​เยี​่​ยน​…​”

เยี​่ย​หวัน​หวั่น​ยัง​ไม่ทัน​พูด​จบ​ ​ดวงตา​สีซีด​ของ​จี้​ซิว​หร่าน​ก็​จับจ้อง​ไป​ยัง​ใบหน้า​ของ​หญิงสาว​พร้อม​เอ่ย​ถาม​ ​“​ไม่ได้​มีความหมาย​อื่น​เหรอ​?​”

เยี​่ย​หวัน​หวั่น​รู้สึก​เขินอาย​เล็กน้อย​กับ​รอยยิ้ม​ของ​จี้​ซิว​หร่าน​ ​ใน​ฐานะ​ของ​ไป๋​เฟิง​ ​เธอ​กับ​จี้​ซิว​หร่าน​ยัง​มี​ความสัมพันธ์​ที่​คลุมเครือ​กัน​อยู่​ ​ใน​สายตา​ของ​จี้​ซิว​หร่าน​แล้ว​ ​เขา​คง​ไม่เชื่อ​ว่า​เธอ​จะ​ทำ​เพื่อ​คะแนน​เกียรติยศ​เท่านั้น​

เยี​่ย​หวัน​หวั่น​ยัง​ไม่ทัน​ได้คิด​ว่า​จะ​ตอบ​ยังไง​ ​เป่ย​โต​่​วที​่​อยู่​ด้าน​ข้าง​ก็​เอ่ย​ขึ้น​ว่า​ ​“​ไม่ได้​มีความหมาย​อื่น​เหรอ​?​ ​พี่​เฟิง​ ​พี่​จะ​หลอก​ใคร​อะ​?​”​

เยี​่ย​หวัน​หวั่น​ที่​ได้ยิน​ดังนั้น​ก็​โกรธจัด​จน​เส้นเลือด​หน้าผาก​ปูด​ ​“​เป่ย​โต​่ว​ ​ฉัน​ว่า​ช่วงนี้​แก​กวน​ตีน​ไป​หน่อย​ไหม​?​”

เป่ย​โต​่​วรีบ​หลบ​ไป​อีก​ด้าน​ทันที​ ​“​เปล่า​ครับ​ๆ​!​ ​พี่​เฟิง​ ​พี่​ไม่ได้​หมายความ​เป็น​อย่าง​อื่น​เลย​จริงๆ​ ​พี่​ทำ​เพราะ​ความรัก​และ​ความถูกต้อง​ทั้งนั้น​!​”

เยี​่ย​หวัน​หวั่น​หมด​คำพูด

——————————————————————————–

บท​ที่​ ​1904​ ​เคย​สัญญา​แล้ว​ไง​ว่าไม่ได้​หมกมุ่น​เรื่อง​อย่างว่า

บน​รถยนต์​ระหว่างทาง​กลับ

ชี​ซิง​ดูเหมือน​จะ​คิด​อะไร​ออก​ ​“​พี่​เฟิง​ ​ที่​พี่​พูด​เมื่อกี้​หมายความว่า​ยังไง​…​พี่​ประมูล​แหวน​ของ​จี้​หวง​ ​อย่า​บอก​นะ​ว่า​แค่​จะ​แลก​กับ​คะแนน​เกียรติยศ​เท่านั้น​อะ​?​”

เยี​่ย​หวัน​หวั่น​ทำ​หน้า​เหมือน​คน​จะ​จมน้ำ​ ​ใน​ดวงตา​มี​ไฟ​ลุกโชน​ ​เธอ​รู้สึก​เหมือน​บรรทุก​ข้าวของ​มา​เต็ม​ลำ​ ​แต่​กลางทาง​กลับ​ถูก​โจร​ปล้น​ไป​จน​หมด​ ​เธอ​ได้​แต่​พูด​ไป​พูด​มาซ​้ำ​ๆ​ ​“​ได้​แหวน​ส่วนตัว​ของ​จี้​หวง​ ​ภารกิจ​ระดับ​เอส​ ​ได้​คะแนน​เกียรติยศ​หนึ่ง​หมื่น​แต้ม​”​

อื​้ม​ ​จากนั้น​ทุกอย่าง​ก็​บิน​หาย​ไป​แล้ว​

เป่ย​โต​่​วจึง​ตระหนัก​ได้​ใน​ทันใด​ ​“​ที่แท้​พี่​เฟิ​งก​็​ทำ​เพื่อ​คะแนน​เกียรติยศ​หรอก​เหรอ​เนี่ย​!​”

“​ก็​ใช่​น่ะ​สิ​?​ ​ใน​สายตา​ของ​พวก​นาย​ ​ฉัน​ไม่​ทำการทำงาน​ ​ไร้สาระ​ไป​วัน​ๆ​ ​เอาแต่​บ้า​เรื่อง​ลามก​ ​คาว​โลกีย์​ ​หมกมุ่น​เรื่อง​อย่างว่า​ทั้งวัน​หรือไง​หา​?​”​ ​ ​เยี​่ย​หวัน​หวั่น​กล่าว​อย่าง​โกรธเคือง

เป่ย​โต​่​วรีบ​เอาตัวรอด​อย่างรวดเร็ว​ ​โชคดี​ที่​ครั้งนี้​เขา​ไม่ได้​หา​เหา​ใส่​หัว​ ​จากนั้น​จึง​รีบ​เอ่ย​ว่า​ ​“​ตอนแรก​ผม​ก็​คิด​แบบนี้​แหละ​ ​แต่​ผม​มานั​่ง​ทบทวน​ถึง​ก่อนหน้านี้​ที่​เข้าใจผิด​ต่อ​พี่​เฟิง​ ​เรื่อง​ตัณหา​ราคะ​เป็น​เพียง​เปลือกนอก​ของ​พี่​เท่านั้น​ ​ที่จริง​แล้ว​พี่​เป็น​คนที​่​มีเหตุผล​ ​เฉลียวฉลาด​ ​และ​มีไหวพริบ​ที่สุด​!​”

เยี​่ย​หวัน​หวั่น​ยิ้ม​กับ​การ​อวย​จน​เว่อร์​ของ​เป่ย​โต​่ว

ก็​ประมาณ​นั้นแหละ​…

รถยนต์​วิ่ง​ฉิว​ผ่าน​แผง​ขายของ​ข้าง​ถนน​แห่งหนึ​่ง​ ​ ​บน​แผง​ขายของ​มี​งานฝีมือ​จาก​เชือก​แดง​ถัก​วางขาย​เป็น​จำนวนมาก

เยี​่ย​หวัน​หวั่น​เรียก​ชี​ซิง​ที่​กำลัง​ขับรถ​ ​“​ชี​ซิง​ ​เดี๋ยว​ๆ​ ​จอด​รถ​ก่อน​ ​นาย​ช่วย​ลง​ไป​ซื้อ​เชือก​แดง​ถัก​ให้​ฉัน​เส้น​นึง​สิ​”

“​พี่​เฟิง​ ​พี่​จะ​ซื้อ​จี้​เหรอ​?​”​ ​ชี​ซิง​เอ่ย​ถาม

“​เปล่า​ ​ฉัน​จะ​ซื้อ​แค่​เชือก​ถัก​หนึ่ง​เส้น​”​ ​เยี​่ย​หวัน​หวั่น​กล่าว

“​ครับ​”​ ​ชี​ซิง​ลง​ไป​ซื้อ​ให้​เยี​่ย​หวัน​หวั่น​ ​แม้ว่า​เขา​จะ​ไม่รู้​ว่า​หญิงสาว​จะ​ซื้อ​เชือก​แดง​ถัก​ไป​ทำ​อะไร​

หลังจากนั้น​ ​ชี​ซิง​ก็​ลง​จาก​รถ​ไป​แล้ว​พูด​กับ​ป้า​คน​ขาย​อย่าง​สุภาพ​ ​ไม่นาน​ก็​กลับ​ขึ้น​มาบ​นรถ

“​เป็น​ไง​บ้าง​?​ ​ซื้อ​แล้ว​หรือยัง​?​”​ ​เยี​่ย​หวัน​หวั่น​รีบ​ถาม

ชี​ซิง​ยื่นมือ​ส่ง​เชือก​แดง​ถัก​ให้​เยี​่ย​หวัน​หวั่น​ ​“​แม่ค้า​ให้​ฟรี​ครับ​ ​ไม่​คิดเงิน​”

เยี​่ย​หวัน​หวั่น​ยกมือ​ขึ้น​มา​ลูบไล้​ใบหน้า​ของ​ชี​ซิง​เบา​ๆ​ ​พลาง​หัวเราะ​คิกคัก​ ​“​ดีมาก​ ​ดีมาก​ ​เก่ง​มาก​ๆ​ ​เลย​!​”

ชี​ซิง​เม้มปาก​เบา​ๆ​ ​ด้วย​ใบหน้า​ที่​เขินอาย​เล็กน้อย

ส่วน​เป่ย​โต​่​วก​็​พึมพำ​ออกมา​ทันที​ ​“​ก็​แค่​เชือก​เส้น​เดียว​ ​ถ้า​ฉัน​ลง​ไป​ซื้อ​นะ​ ​ฉัน​หลอก​เอา​มา​ได้​ทั้ง​มัด​!​”

เยี​่ย​หวัน​หวั่น​กลอกตา​มอง​บน

“​แต่ว่า​พี่​เฟิง​ ​พี่​ให้​เหล่า​ชีลง​ไป​ซื้อ​เชือก​แดง​ราคา​ถูก​พวก​นี้​พี่​จะ​เอา​ไป​ทำ​อะไร​เหรอ​?​”​ ​เป่ย​โต​่ว​ถาม​อย่าง​ใคร​รู้​ ​ส่วน​เหล่า​ชี​ก็​ทำ​หน้า​สงสัย​เช่นกัน

เยี​่ย​หวัน​หวั่น​ไม่​พูด​อะไร​ ​เธอ​เอื้อมมือ​ไป​หยิบ​กล่อง​กำมะหยี่​สีดำ​อัน​เล็ก​ออกมา​จาก​ใน​อก​เสื้อ

เมื่อม​อง​เห็น​กล่อง​เล็ก​อันนี้​ ​เป่ย​โต​่​วก​็​ตาก​็​เป็นประกาย​ ​นี่​มัน​กระดุม​ข้อมือ​ของ​นาย​แห่ง​อาชู​ร่านี​่​นา​!

นี่​มัน​ราคา​ร้อย​ล้าน​เลย​นะ​ ​หนึ่งร้อย​ล้าน​!

“​พี่​เฟิง​ ​พี่​คิดออก​แล้ว​ใช่​มั้ย​ว่า​จะ​เอา​ไป​ขาย​?​ ​ผม​รู้​แล้ว​ ​เมื่อกี้​ที่​พี่​ไม่​ขาย​ให้​คุณหนู​สาม​ตระกูล​เสิ่น​ ​ก็​เพราะ​สามารถ​ขาย​ได้​ใน​ราคา​ที่สูง​กว่านี​้​ ​ผม​ว่า​กระดุม​อันนี้​ขึ้นราคา​เป็น​สอง​ร้อย​ล้าน​ก็​ยัง​ได้​!​ ​พี่​เฟิง​พี่​นี่​โคตร​ฉลาด​เลย​…​”

เป่ย​โต​่ว​พูด​จน​น้ำไหลไฟดับ​ในขณะที่​เยี​่ย​หวัน​หวั่น​หยิบ​กระดุม​ข้อมือ​หิน​ออบ​ซิ​เดียน​ออกมา​ ​แล้ว​ร้อย​มัน​เข้ากับ​เชือก​สีแดง​ ​จากนั้น​ก็​สวม​ลง​บน​คอ​ของ​ตัวเอง

“​เป็น​ไง​?​ ​สวย​มั้ย​?​”​ ​เยี​่ย​หวัน​หวั่น​ใช้​ปลายนิ้ว​ที่​อบอุ่น​ลูบไล้​บน​กระดุม​ข้อมือ​เบา​ๆ​ ​พลาง​เลิก​คิ้ว​ถาม​ด้วย​ความหลง​ใหล​ได้​ปลื้ม

เป่ย​โต​่ว​พูดไม่ออก

ตั้ง​สอง​ร้อย​ล้าน​!​ ​จะ​ไม่​สวย​ได้​ยังไง​?

ไหน​ว่าไม่ได้​ลามก​ ​ไหน​ว่า​ไม่ใช่​คน​คาว​โลกีย์​ ​ไหน​ว่าไม่ได้​หมกมุ่น​เรื่อง​อย่างว่า​ทั้งวัน​ไง​?

นี่​โชคดี​ที่​ไม่​สามารถ​ประมูล​แหวน​ของ​จี้​ซิว​หร่าน​มา​ได้​ ​ถ้า​ประมูล​ได้​ ​เธอ​ไม่​สวม​ทั้ง​แหวน​ของ​จี้​หวง​ ​สวม​ทั้ง​สร้อยคอ​กระดุม​ข้อมือ​ของ​นาย​แห่ง​อาชู​ร่า​เลย​เหรอ​?

คอมเม้นต์

การแสดงความเห็นถูกปิด