แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี – ตอนที่ 1501 ผมชอบมาก / บทที่ 1502 คงไม่ทำอะไรกับจี้หวงใช่ไหม

อ่านนิยายจีนเรื่อง แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี ตอนที่ 1501 ผมชอบมาก / บทที่ 1502 คงไม่ทำอะไรกับจี้หวงใช่ไหม อ่านนิยายจีน.COM | อ่านนิยายจีนแปลไทย.

บทที่ 1501 ผมชอบมาก

ไม่ใช่กับดัก ไม่ใช่ระเบิด แต่เป็นกุหลาบขาวสดใหม่ชุ่มฉ่ำหยดน้ำอัดแน่นเต็มตู้รถ…

อ่อนหวานงดงาม…

หลังสถานที่นิ่งเงียบหลายวินาที สีหน้าของทุกคนต่างโง่งมอยู่บ้าง

เอ่อ…นึกไม่ถึงว่าจะเป็น…ดะ…ดอกกุหลาบ?

นี่มันเรื่องอะไรล่ะนี่

ทุกคนล้วนมีสีหน้างุนงง

เยี่ยหวันหวั่นมองจี้หวงพลางเอ่ยปากอย่างไม่รีบร้อน “ของขวัญเล็กๆ น้อยๆ ไม่ถือเป็นเกียรติอะไร จี้หวงชอบไหม”

พริบตาที่สิ้นเสียงของเยี่ยหวันหวั่น ไม่รู้ว่ามีดเหล็กในมือใครตกลงมา เกิดเป็นเสียงเคร้งดังก้อง จากนั้นก็เป็นเสียงสูดลมหายใจเย็นกันพร้อมเพรียง

สีหน้าที่ทุกคนมองเยี่ยหวันหวั่นเหมือนเห็นผีไม่ปาน!

เวรๆๆ!

พวกเขาเห็นอะไรเข้าแล้ว!

ไป๋เฟิงนี่…ถึงกับ…

ถึงกับให้ดอกกุหลาบจี้หวง

“เชี่ย! ไป๋เฟิงนี่บ้าไปแล้วเหรอ”

“ได้ยินมาตลอดว่าผู้นำพันธมิตรอู๋เว่ยไป๋เฟิงมากรักหลายใจ ดูท่าจะจริงแล้ว!”

“แต่กล้าแหย่แม้แต่จี้หวง ออกจะใจกล้าไปหน่อยหรือเปล่า”

“ฉันว่าเธอรนหาที่ตายแล้วละ! จี้หวงจะยอมให้เธอไม่เกรงใจได้ยังไง!”

ไม่ใช่กับดัก ไม่ใช่ระเบิด แต่เป็นกุหลาบขาวสดใหม่ชุ่มฉ่ำหยดน้ำอัดแน่นเต็มตู้รถ…

อ่อนหวานงดงาม…

หลังสถานที่นิ่งเงียบหลายวินาที สีหน้าของทุกคนต่างโง่งมอยู่บ้าง

เอ่อ…นึกไม่ถึงว่าจะเป็น…ดะ…ดอกกุหลาบ?

นี่มันเรื่องอะไรล่ะนี่

ทุกคนล้วนมีสีหน้างุนงง

เยี่ยหวันหวั่นมองจี้หวงพลางเอ่ยปากอย่างไม่รีบร้อน “ของขวัญเล็กๆ น้อยๆ ไม่ถือเป็นเกียรติอะไร จี้หวงชอบไหม”

พริบตาที่สิ้นเสียงของเยี่ยหวันหวั่น ไม่รู้ว่ามีดเหล็กในมือใครตกลงมา เกิดเป็นเสียงเคร้งดังก้อง จากนั้นก็เป็นเสียงสูดลมหายใจเย็นกันพร้อมเพรียง

สีหน้าที่ทุกคนมองเยี่ยหวันหวั่นเหมือนเห็นผีไม่ปาน!

เชี่ยๆๆ!

พวกเขาเห็นอะไรเข้าแล้ว!

ไป๋เฟิงนี่…ถึงกับ…

ถึงกับให้ดอกกุหลาบจี้หวง

“เชี่ย! ไป๋เฟิงนี่บ้าไปแล้วเหรอ”

“ได้ยินมาตลอดว่าผู้นำพันธมิตรอู๋เว่ยไป๋เฟิงมากรักหลายใจ ดูท่าจะจริงแล้ว!”

“แต่กล้าแหย่แม้แต่จี้หวง ออกจะใจกล้าไปหน่อยหรือเปล่า”

“ฉันว่าเธอรนหาที่ตายแล้วละ! จี้หวงจะยอมให้เธอไม่เกรงใจได้ยังไง!”

อย่าว่าแต่คนอื่น แม้แต่เป่ยโต่วยังรู้สึกว่าตัวเองตายแน่แล้ว ชีซิงก็มีสีหน้าเปี่ยมความตื่นตัว เตรียมพร้อมรับมือสถานการณ์ที่จะเกิดขึ้นฉับพลันทุกเมื่อ

ภายใต้สายตาของทุกคน จี้หวงขึ้นหน้าหนึ่งก้าว เดินช้าๆ มาถึงด้านหน้าดอกกุหลาบที่ท้ายรถนั้น

เห็นแค่มุมปากชายหนุ่มวาดเป็นรอยยิ้มบาง ยื่นนิ้วเรียวยาวดึงกุหลาบหนึ่งดอกจากในท้ายรถช้าๆ EG4YAup2hySgcimq8MkLuB6e34rNB2SF9h94LL1ryzzq

จากนั้นชายหนุ่มก็พลันคลี่ยิ้ม รอยยิ้มนั้น เยี่ยหวันหวั่นกะพริบตาปริบพลันถูกรอยยิ้มนั้นทำตาพร่าแล้ว

เวลานี้ชายหนุ่มตรงหน้านี้ ยังงดงามลานตายิ่งกว่ากุหลาบคาวทั้งคันรถนี้เสียอีก…

ขณะเดียกัน ในหัวของเยี่ยหวันหวั่นก็พลันเจ็บแปลบ

เกิดอะไรขึ้น?

เยี่ยหวันหวั่นขมวดคิ้วเล็กน้อย แต่ความรู้สึกผิดปตินั้นเธอยังไม่ทันจับพริบตาเดียวมันก็หายแล้ว

ในมือจี้ซิวหร่านถือกุหลาบขาวดอกนั้น จากนั้นสายตาก็มองไปยังหญิงสาวอย่างลุ่มหลงและอ่อนโยน “ขอบคุณผู้นำไป๋มาก ผมชอบมาก”

ทันทีที่จี้หวงพูดประโยคนี้จบ ดวงตาจองผู้ชมทุกคนก็แทบจะตะลึงจนหลุดออกมาแล้ว

เชี่ย! ไม่น่าเชื่อว่าจี้หวงจะไม่ซักไซ้ไล่เลียง?

“ผู้หญิงคนนี้มีโชคบ้าอะไรกันเนี่ย!”

“หึ ก็แค่จี้หวงเป็นมิตรเท่านั้นแหละ ถ้าเปลี่ยนเป็นท่านนั้น…เกรงว่าเธอคงตายไร้หลุมฝังศพไปนานแล้ว!”

“ท่านนั้น? ถ้าเธออยากตายจริงๆ ละก็นะ!”

ณ เวลานี้ ‘ท่านนั้น’ ในปากของทุกคนกำลังอยู่ในรถสีดำฝั่งตรงข้าม

หลินเชวียรู้สึกว่า…วินาทีที่กุหลาบท้ายรถนั้นเปิดออก พื้นที่แคบนี้ก็ใกล้จะถูกแรงกดดันของใครบางคนสะเทือนทลายแล้ว…

แม่งเอ๊ย! ไม่สู้เป็นระเบิดเต็มรถยังจะดีเสียกว่า!

นี่น่ากลัวกว่าระเบิดซะอีกนะ!

เดิมทีเชาแค่เห็นว่าพี่เก้าหลายวันมานี้อารมณ์น่ากลัวเกินไปแล้ว EG4YAup2hySgcimq8MkLuB6e34rNB2SF9h94LL1ryzzq ให้ตายเขาก็นึกไม่ถึงว่าจะดันปะทะเข้ากับฉากนี้

นี่มัน…วันสิ้นโลกชัดๆ!

อีกด้านหนึ่งเป่ยโต่วกับชีซิงก็ถอนหายใจโล่งอก เป่ยโต่วกลัวจนเกือบจะทรุดแล้ว

ยังดีๆ…

ยังดีที่จี้หวงเป็นมิตร…

ยังดีที่เป้าหมายที่เจ้านายให้ดอกไม้ไม่ใช่ผู้นำอาชูร่า…

คูกู่ที่อยู่ข้างกายจี้หวงกระแอมไอหนึ่งที่ สีหน้าเปี่ยมไปด้วยความกระอักกระอ่วน นิสัยของเจ้านายท่านนี้ยังเหมือนแต่ก่อนไม่มีผิด ถึงกับทำเรื่องอย่างให้ดอกไม้จี้หวงต่อหน้าทุกคนออกมาได้

แต่…

คูกู่เหลือบมองเจ้านายตัวเองแวบหนึ่ง แต่มองดูท่าทางของจี้หวง ก็น่าจะอารมณ์ดี?

——————————————————————————

บทที่ 1502 คงไม่ทำอะไรกับจี้หวงใช่ไหม

ภายใต้สายตาตกตะลึงของทุกคน เดิมทีเยี่ยหวันหวั่นเตรียมจะให้ของขวัญเสร็จก็ส่งคน แต่ไม่รู้กลับสัมผัสอะไรได้ หางตาเธอสังเกตเห็นรถคันสีดำที่อยู่ไม่ไกล…

รถคันนั้น เธอเคยเห็นในคฤหาสน์ของอาชูร่า…

ดังนั้นหลังเยี่ยหวันหวั่นครุ่นคิดเล็กน้อยก็เปลี่ยนประเด็นและเอ่ยปากทันที “ชอบก็ดีแล้ว งั้น…ไม่ทราบคืนนี้จี้หวงว่างไหม ไปกินข้าวด้วยกันเป็นไง”

ตอนแรกให้ดอกไม้…

ตอนนี้นัดเดตโดยตรงแล้ว

จี้หวงเหลือบมองเหล่าหัวหน้าที่ด้านข้างที่เมื่อครู่นัดเขากินข้าวก่อนเอ่ยปาก “ขอโทษด้วยทุกท่าน วันนี้ผมมีนัดแล้ว ไว้วันอื่นแล้วกัน!”

งั้นจี้หวงก็ถึงกับรับคำเชิญของแบดเจอร์?

“เชิญ!” เยี่ยหวันหวั่นพอใจกับผลลัพธ์นี้มาก เธอดึงประตูรถเฟอร์รารีสีแดงคนนั้นเปิดอย่างสุภาพถึงขีดสุด

เธอให้ดอกไม้จี้หวงด้านหนึ่งเพื่อรักษาตัวตนของไป๋เฟิง ไม่ให้จี้หวงสงสัย อีกจุดประสงค์หนึ่งเหรอ ก็ย่อมต้องทำเพื่อ…ยั่วยุใครบางคนไงล่ะ…

ด้วยประการฉะนี้ จี้ซิวหร่านก็ก้าวเดินขึ้นรถไปภายใต้สายตาของทุกคน

จากนั้นก็เห็นเฟอร์รารีเย่อหยิงคันนั้นวิ่งไปไม่เห็นฝุ่น…

ในรถสีดำ หลินเชวียหันคอมองชายหนุ่มที่นั่งด้านหลังรถอย่างตะกุกตะกัก “พะ…พี่เก้า…จะตามไปดูไหมครับ”

“กลับ” ชายหนุ่มหลับตาใหม่อีกครั้ง

เห็นท่าทีซือเยี่ยหานสงบนิ่งขนาดนี้ หลินเชวียกลับยิ่งพลั่นพรึง

นี่มัน…ความสงบก่อนพายุฝนชัดๆ…

ถายใต้าสายตาตกตะลึงของทุกคน เดิมทีเยี่ยหวันหวั่นเตรียมจะให้ของขวัญเสร็จก็ส่งคน แต่ไม่รู้กลับสัมผัสอะไรได้ หางตาเธอสังเกตเห็นรถคันสีดำที่อยู่ไม่ไกล…

รถคันนั้น เธอเคยเห็นในคฤหาสน์ของอาชูร่า…

ดังนั้นหลังจากเยี่ยหวันหวั่นครุ่นคิดเล็กน้อย ก็เปลี่ยนประเด็นและเอ่ยปากทันที “ชอบก็ดีแล้ว งั้น…ไม่ทราบคืนนี้จี้หวงว่างไหม ไปกินข้าวด้วยกันเป็นไง”

ตอนแรกให้ดอกไม้…

ตอนนี้นัดเดตโดยตรงแล้ว

จี้หวงเหลือบมองเหล่าหัวหน้าที่ด้านข้างที่เมื่อครู่นัดเขากินข้าวก่อนเอ่ยปาก “ขอโทษด้วยทุกท่าน วันนี้ผมมีนัดแล้ว ไว้วันอื่นแล้วกัน!”

แบบนั้นจี้หวงก็ถึงกับรับคำเชิญของแบดเจอร์?

“เชิญ!” เยี่ยหวันหวั่นพอใจกับผลลัพธ์นี้มาก เธอดึงประตูรถเฟอร์รารีสีแดงคนนั้นเปิดอย่างสุภาพถึงขีดสุด

เธอให้ดอกไม้จี้หวงด้านหนึ่งเพื่อรักษาตัวตนของไป๋เฟิง ไม่ให้จี้หวงสงสัย อีกจุดประสงค์หนึ่งเหรอ ก็ย่อมต้องทำเพื่อ…ยั่วยุใครบางคนไงละ…

ด้วยประการฉะนี้ จี้ซิวหร่านก็ก้าวเดินขึ้นรถไปภายใต้สายตาของทุกคน

จากนั้นก็เห็นเฟอร์รารีเย่อหยิงคันนั้นวิ่งไปไม่เห็นฝุ่น…

ในรถสีดำ หลินเชวียหันคอมองชายหนุ่มที่นั่งด้านหลังรถอย่างตะกุกตะกัก “พะ…พี่เก้า…จะตามไปดูไหมครับ”

“กลับ” ชายหนุ่มหลับตาใหม่อีกครั้ง

เห็นท่าทีซือเยี่ยหานสงบนิ่งขนาดนี้ หลินเชวียกลับยิ่งพลั่นพรึง

นี่มัน…ความสงบก่อนพายุฝนชัดๆ…

ร้านอาหารตะวันตกระดับสูงแห่งหนึ่งในรัฐอิสระ

เป่ยโต่ว

เป่ยโต่วขัดขวางคำสั่งของพี่เฟิงตัวเองสุกชีวิต ไม่ได้จองห้องคู่รักแต่จองห้องธุรกิจระดับสูงแทน

หลังทั้งสองเข้าไปก็ตามด้วยเป่ยโต่วที่ยืนคุ้มกันอยู่นอกประตู

เป่ยโต่วประสานสองมือทำท่าไหว้พระ “อมิตาพุทธของแท้! โชคดีที่จี้หวงไม่โกรธ!”

ชีซิงไม่ได้เอ่ยปาก เขากลับไม่แปลกใจผลลัพธ์นี้แม้แต่น้อย

ด้วยความสุขุมของจี้หวง เขาไม่มีทางเผยอารมณ์บนใบหน้า ตอนนี้จี้หวงไม่ได้ตั้งใจจะลงมือกับพันธมิตรอู๋เว่ย จึงไม่น่าทำเรื่องเล็กอย่างนี้ให้เป็นเรื่องยาก

“ตอนนี้ฉันชักยินดีหน่อยๆ ที่พี่เฟิงถูกใจจี้หวงแล้ว…ถ้าเธอยังคิดถึงผู้นำอาชูร่าอย่างไม่กลัวตาย…นั่นแหละถึงจะพินาศของจริง…” เป่ยโต่วพึมพำอย่างกลัวไม่หาย

เป่ยโต่วเพิ่งถอนหายใจก็ไม่รู้คิดอะไรขึ้นได้… เขาพลันตกใจกลัวจนหน้าถอดสีซีดเผือดแล้ว “จบเห่แล้วๆ! ชายโสดหญิงโสดอยู่ในห้องเดียวกัน! พี่เฟิงคงไม่ได้ห้ามตัวเองไม่อยู่ลงมือทำเรื่องอะไรออกมาหรอกนะ”

ชีซิงชำเลืองมองเป่ยโต่วแวบหนึ่งก่อนขมวดคิ้วเล็กน้อย “ไม่น่าถึงขั้นนั้น”

เป่ยโต่วเอ่ยอย่างตื่นตัว “ไม่น่าถึงขั้นนั้นอะไรหา เธอเป็นคนที่กล้าจูบแม้แต่ผู้นำอาชูร่าเชียวนะ…บังคับโผเข้าหาจี้หวงเรื่องอย่างนี้เธอต้องทำออกมาได้แน่โอเคไหม!”

เวลานี้ในห้องส่วนตัว

ความจริงบรรยากาศสงบสุขมาก

เยี่ยหวันหวั่นยกแชมเปญดื่มให้ชายตรงหน้าหนึ่งแก้ว “เรื่องครั้งก่อนฉันเสียการควบคุมล้วนๆ คุณไม่ถือสาใช่ไหม”

อันที่จริงเธอไม่รู้สึกว่าจี้หวงมีอะไรให้ถือสาสักนิดเดียว

ครั้งก่อนตอนไปบ้านจี้หวงถึงรู้ว่าเดิมทีจี้หวงมีคู่หมั้นอยู่แล้ว อีกทั้งตระกูลจี้ยังยอมรับ ความสัมพันธ์ของเขากับไป๋เฟิงเกรงว่าจะเป็นแค่คู่รักปลอมๆ ก็เท่านั้น

จี้หวงได้ยินดังนั้นก็หัวเราะไม่แสดงความคิดเห็น “เรื่องพิษกู่ ผมจะช่วยคุณคิดหาวิธี”

“ขอบคุณมากๆ! คุณวางใจได้เลย ฉันยอมตายดีกว่าจะยอมแพ้!” เยี่ยหวันหวั่นเอ่ยมุ่งมั่น สีหน้าเหมือนไม่คิดอะไรกับผู้นำอาชูร่าแม้แต่น้อย

คอมเม้นต์

การแสดงความเห็นถูกปิด