บทที่ 595 น้องสาวฉันอยู่ที่ไหน?

“น้องชายคนนี้ พวกเราไม่รู้เบาะแสของเนี่ยอู๋โยวจริงๆ และไม่เคยเจอเนี่ยอู๋โยวแห่งตระกูลเนี่ย ยิ่งไม่รู้ด้วยว่าหน้าตาเธอเป็นยังไง คุณน่าจะมาหาผิดที่แล้ว” ผู้อาวุโสชุดขาวกล่าว

ตอนนี้รอยยิ้มของหนุ่มหน้าสวยแข็งทื่อเล็กน้อย สีหน้าเคร่งขรึมขึ้นมา “ไม่บอกใช่ไหม…”

“พวกเราไม่เคยเห็นเนี่ยอู๋โยวจริงๆ!” ผู้อาวุโสชุดขาวบอก

“ในเมื่อเป็นแบบนี้ พวกคุณคนทรยศตระกูลเนี่ยก็ไม่มีความจำเป็นต้องอยู่ต่อแล้ว” ชายหนุ่มผู้ทรงเสน่ห์ค่อยๆ ลุกขึ้นยืน ดวงตาเต็มไปด้วยความโหดเหี้ยม

“ฮึ!”

ชายอาวุโสชุดขาวแค่นเสียงด้วยความโกรธ “พวกเราเป็นคนทรยศตระกูลเนี่ยหรือเปล่า เกี่ยวอะไรกับแกด้วย แกอย่าคิดว่าแค่แกคนเดียวจะทำอะไรได้?!”

สิ้นเสียง ผู้มีฝีมือดีหลายคนของตระกูลตรงมาด้านหน้า พุ่งเข้ามาล้อมชายหนุ่มไว้ทันที

“ไม่ว่าแกจะมาจากไหน วันนี้ไม่มีทางให้แกกลับไปได้แน่ ต้องตายที่นี่!” แววตาผู้อาวุโสชุดขาวเย็นเยือก

เพิ่งกล่าวจบ แขนเสื้อของชายหนุ่มกลับมีกริชเป็นประกายเล่มหนึ่งไหลออกมา

‘ฉัวะ!’

ชั่วครู่เดียว ยอดฝีมือของบ้านหลายคนคนล้อมเขาไว้ ในขณะที่ถอยหลังกลับโดนกริชแทงเข้าที่คอ เลือดแดงฉานพุ่งกระจาย ทำให้พื้นเปลี่ยนเป็นสีน่าสะพรึง

“อะไรกัน!?” ผู้อาวุโสชุดขาวมีสีหน้าตกใจ

ระหว่างที่พูด ชายหนุ่มผู้ทรงเสน่ห์ก็มาถึงหน้าเขาแล้ว มือหนึ่งวางไว้บนไหล่เขา

“แกเป็นใครกันแน่!” ผู้อาวุโสชุดขาวพูดด้วยความโกรธ

“คุณเรียกผมว่า…อี้จือฮวา (ดอกไม้กิ่งหนึ่ง) ก็ได้…” ชายหนุ่มทรงเสน่ห์หัวเราะเสียงเบา

“อี้จือฮวา…” ม่านตาผู้อาวุโสชุดขาวหดลง จับจ้องชายหนุ่มหน้าสวยตรงหน้า พูดด้วยความไม่อยากเชื่อ “คุณคือ… อี้จือฮวา…จากยุโรป!”

อี้จือฮวาเป็นฉายา เหมือนเดธโรสเมื่อปีนั้น แต่ความน่ากลัวของอี้จือฮวา…กลับไม่ด้อยไปกว่าเดธโรสแน่นอน!

ก็เหมือนกับเดธโรส อี้จือฮวาหายตัวไปอย่างไร้ร่องรอยนานแล้ว ไม่เผยโฉมหน้ามานานมาก ข่าวลือมากมายต่างบอกว่าอี้จือฮวาตายไปนานแล้ว

คนแบบนี้ ทำไมจู่ๆ ถึงได้มาปรากฏตัวที่ประเทศ Z… มาหาพวกเขา…

“ในเมื่อไม่รู้เบาะแสของเนี่ยอู๋โยว งั้นก็หายสาบสูญไปเถอะ” มุมปากอี้จือฮวาเผยอขึ้นเล็กน้อย โค้งเป็นรอยยิ้มที่คล้ายมีมนตร์สะกด

สิ้นคำพูด มีเสียงฝีเท้าดังมา ผู้ชายสี่คนค่อยๆ เดินเข้ามาในห้องโถงตระกูลเก่า

“โย้ ท่านหัวหน้า มาแล้ว!” พอเห็นเนี่ยอู๋หมิง ความกระหายเลือดและเย็นชาในดวงตาของอี้จือฮวาสลายไป กลายเป็นประกายแวววาว ไม่สนใจผู้อาวุโสชุดขาวอีกต่อไป ทำท่าจะพุ่งเข้าไปในอ้อมกอดของเนี่ยอู๋หมิง

“ออกไป” เนี่ยอู๋หมิงพูดอย่างไม่สบอารมณ์

“ฮับบี้…หัวหน้ารังแกฉัน…” อี้จือฮวามองไปทางหนุ่มภูเขาน้ำแข็งหน้าสวยที่แบกโลงศพอยู่ข้างๆ เนี่ยอู๋หมิง สีหน้าเต็มไปด้วยความตัดพ้อ

“ฮับบี้…พูดอะไรหน่อยสิ สักคำก็ยังดี…” เห็นหนุ่มภูเขาน้ำแข็งหน้าสวยไม่มีทีท่าสนใจเขาเลย อี้จือฮวาเบะปาก

“ออกไป” สายตาของหนุ่มภูเขาน้ำแข็งหน้าสวยกวาดมองทางอี้จือฮวา พูดอย่างเย็นชา

อี้จือฮวาหุบปากไป

เวลานี้ เนี่ยอู๋หมิงมองทางผู้อาวุโสชุดขาว พูดราบเรียบว่า “ครั้งสุดท้ายที่น้องสาวฉันปรากฏตัวก็ที่พรมแดนประเทศ Z แล้วทั้งประเทศ Z นี้ คนที่มีความสามารถควบคุมน้องสาวฉันได้ก็มีแต่คนทรยศสาขาย่อยในประเทศ Z อย่างพวกแกนี่แหละ ว่ามา น้องสาวฉันอยู่ที่ไหน?”

“แก…แกเป็นใคร?” ผู้อาวุโสชุดขาวประเมินมองเนี่ยอู๋หมิงอย่างหวาดกลัว

“เนี่ยอู๋หมิง” เนี่ยอู๋หมิงบอกชื่อตัวเองไปตามตรง

“อะ…อะไรนะ…เนี่ยอู๋หมิง…” ผู้อาวุโสชุดขาวได้ยินก็สูดหายใจเฮือก พลันทรุดตัวลงไปที่พื้นเหมือนโคลน นัยน์ตาเต็มไปด้วยความหวาดผวาและยำเกรง

………………………………………………………………

บทที่ 596 ดูดวงคนให้มากขึ้น

“ขอแค่มอบตัวเนี่ยอู๋โยวมา… ฉันจะอนุญาตให้พวกแกมีชีวิตอยู่ต่อที่ประเทศ Z นี้ต่อไป” เนี่ยอู๋หมิงเดินมาข้างหน้า หัวเราะเบาๆ

“ผม… คุณเนี่ยอู๋หมิง… ผมไม่เคยเจอจริงๆ… และไม่ได้ขังเธอไว้ที่นี่…” ผู้อาวุโสชุดขาวตัวงอสั่นเล็กน้อย

“หัวหน้า ผมรู้สึกว่าไอ้แก่นี่ ไม่น่าจะกล้าลงมืออู๋เนี่ยโยว ถึงแม้จะทรยศตระกูลเนี่ย แต่หนีตระกูลเนี่ยไม่ทัน จะกล้ามีเรื่องกับอู๋โยว?” หนุ่มน้อยที่แต่งตัวเป็นนักพรตเต๋าข้างๆ พูด

“อืม นายพูดมีเหตุผล” เนี่ยอู๋หมิงพยักหน้า “ในเมื่อเป็นเช่นนี้ ก็ไม่จำเป็นต้องทิ้งคนทรยศไว้แล้ว ฆ่า”

“ไม่… อย่า!” ผู้อาวุโสชุดขาวสีหน้าเต็มไปด้วยความหวาดกลัว เดินถอยไปด้านหลัง

‘ฉึก’

จากนั้น กริชที่เคลือบประกายความหนาวเย็นก็เชือดคอเขาทันที

เห็นหัวหน้ากลุ่มโดนฆ่า ผู้นำระดับสูงในห้องโถงต่างหวาดผวาตื่นตระหนก

“พวกคุณก็ไม่ต้องกลัว” เนี่ยอู๋หมิงพูดเสียงเรียบ “คนทรยศตระกูลเนี่ย มีแค่เขาคนเดียว ต่อจากนี้ ครอบครัวที่นี่ก็แค่เปลี่ยนหัวหน้าครอบครัว และยังคงอยู่ต่อไปได้”

“ขอบ…ขอบคุณ…” ผู้นำระดับสูงหลายคนต่างพูดขอบคุณตามกัน

“อืม ถ้าไม่เป็นการรบกวน ไปทำเกี๊ยวหลายจานมาให้พวกเรากินหน่อย” เนี่ยอู๋หมิงคิดแล้วก็พูดขึ้นมา

“หา…เกี๊ยว?”

ผู้นำระดับสูงหลายคนมองหน้ากัน

“หัวหน้ากลุ่มอยากกินเกี๊ยว ยังไม่รีบไปอีก!” กรรมกรต่างชาติพูด

“ครับๆๆ …” ผู้นำระดับสูงหลายคนต่างพยักหน้า

“นอกจากเกี๊ยวแล้ว เอาเหล้าชั้นดีและกับข้าวดีๆ มาด้วย…” อี้จือฮวาพูดเสริม

“ไม่มีปัญหา ไม่มีปัญหาเลย…”

ผู้นำระดับสูงหลายคนปาดเหงื่อที่หน้าผาก แล้วรีบออกไปอย่างรวดเร็ว

ไม่นาน ศพของผู้อาวุโสชุดขาวและผู้กล้าหลายคนในบ้านก็โดนลากออกไป ในห้องโถงถูกทำความสะอาด

“พวกเขาฆ่าหัวหน้าแล้ว… หรือว่า พวกเราก็ปล่อยไปแบบนี้?!”

ผู้นำระดับสูงคนหนึ่งกล่าวกัดฟันพูด

“หึ คุณรู้ไหม ว่าเนี่ยอู๋หมิงนั่นเป็นใคร อย่าว่าแต่เนี่ยอู๋หมิงเลย คุณรู้ไหมว่าลูกน้องเขาสี่คนนั้นเป็นใคร?! ความโง่เขลาของคุณ จะทำให้พวกเราตระกูลโจว โดนทำลายจนสิ้นซาก!” ผู้นำระดับสูงอีกคนหัวเราะเย็นชา

“แล้วพวกเขาเป็นใคร” มีคนสีหน้าสงสัย

ผู้นำระดับสูงคนนั้นตัวสั่นสะท้าน สุดท้ายส่ายหน้า แต่ไม่ได้อธิบาย เพียงแต่รีบให้คนเตรียมเกี๊ยว

…..

เนี่ยอู๋หมิงนั่งอยู่ที่นั่งประธาน ขมวดคิ้วเข้ม

เดิมทีคิดว่าตระกูลโจวจะมีเบาะแสของน้องสาวเนี่ยอู๋โยว ไม่คิดมาก่อนเลย สุดท้ายแล้วกลับคว้าน้ำเหลว

“หัวหน้ากลุ่ม ตระกูลโจวนี่รวยมาก พวกเราเอาเงินเขาสักล้านแปดดีไหม?” อี้จือฮวายิ้มแล้วพูด

“หัวหน้ากลุ่ม นายโรคจิตนี่พูดถูกนะ ตอนแรกหัวหน้าออกกฎ ไม่อนุญาตให้พวกเราใช้อาวุธหาเงิน แล้วพวกเราก็ไม่ได้มีทักษะใดๆ แล้วยังไม่รู้ว่าในอนาคตเมื่อไรจะเจอตัวเนี่ยอู๋โยว ช่วงเวลานี้ พวกเราจะกินอะไร ดื่มอะไรล่ะ…” นักพรตต้มตุ๋นพูด

“งั้นพวกนายหมายความว่า ฉันยอมให้ฉันและนายไปแย่งเงินด้วยกัน?” เสียงเนี่ยอู๋หมิงเริ่มเยือกเย็น

“หัวหน้ากลุ่ม พวกเราล้อเล่น เรื่องแบบนี้นี่ดูถูกพวกเราสุดๆ ! แย่งเงินมาล้านแปด สู้เงินล้านแปดที่พวกเราอาศัยแรงตัวเองหามาไม่ได้หรอก!” อี้จือฮวาเห็นสายตาเย็นชาของเยี่ยอู๋หมิง ก็รีบเปลี่ยนคำพูด

“ใช่ๆๆ … นายโรคจิตนี่พูดถูก อีกหน่อยผมจะขยัน ดูดวงคนให้มากขึ้น ดูว่าพวกเราจะอดตายอีกไหม หัวหน้ากลุ่มท่านวางใจได้!” นักพรตต้มตุ๋นรับประกันพยักหน้าติดต่อกัน

“ฉันให้เวลาพวกหลายเดือนนี้ ถ้าหาอู๋โยวไม่เจอ ฉันจะฆ่าพวกนาย” เนี่ยอู๋หมิงพูดเสียงเย็นชา

…………………………………………………..