บทที่ 681 ไม่เล่นตามบท

ที่เบาะคนขับ ตงไจ๋ผู้ช่วยเคลื่อนรถไปอย่างยากลำบาก กำลังพยายามดิ้นรนหาทางหลุดพ้น ถังซิงหั่วก็พูดโน้มน้าวด้วยความหวังดีอีกรอบ “กงซวี่ ไม่ใช่ว่าฉันจะพูดให้ตกใจกลัว ครั้งนี้เห็นได้ชัดว่าหวงเทียนต้องการจะเล่นงานนาย คนในวงการบันเทิงครึ่งหนึ่งแชร์กันหมด ตอนนี้เรื่องยิ่งใหญ่ขึ้นทุกที นาย…”

“ปู่นายสิ รถสปอร์ตคันนี้ของฉันรอมาตั้งปีกว่า 900 แรงม้า เร่งความเร็วถึง 100 กิโลเมตรได้ภายใน 2.8 วินาที จำกัดความเร็วที่ 350 km/h ทำความเร็วสูงสุด 384 km/h กระจกนั่นเป็นงานศิลปะเลย…มีปัญญาก็ลองเขวี้ยงมาใส่ที่รักของฉันอีกสิ! แม่ง! ยังเขวี้ยงมาอีก! คุณชายจะสู้ตายกับพวกนาย…”

ถังซิงหั่วที่อยู่ข้างๆ ทำหน้าหัวเสีย “ไอ้เทวดาเอ๊ย นายฟังที่ฉันพูดบ้างไหม นายโฟกัสตรงไหนเนี่ย เฮ้ยๆๆ อย่า นายอย่าลงจากรถนะ กงซวี่นายบ้าไปแล้ว…”

ถังซิงหั่วห้ามไม่อยู่ มองดูไอ้เจ้ากงซวี่นั่นลงจากรถไปในสถานการณ์แบบนี้ตาปริบๆ

พอกงซวี่ลงจากรถ ก็เหมือนเทน้ำเย็นลงไปในหม้อน้ำมัน สื่อต่างกรูกันเข้ามาอย่างบ้าคลั่ง ยิงแต่ละคำตามเหมือนปาลูกเห็บพุ่งตรงไปที่หน้า

นักข่าวถาม “กงซวี่! เรื่องที่คุณจองหองสาดกาแฟใส่ตัวหลิงเส่าเจ๋อ ขอถามหน่อยคุณมีความเห็นยังไง”

กงซวี่เชิดคาง เชิดใบหน้าหล่อเหลาหยิ่งยโสขึ้นมา “ไม่ผิด คุณชายอย่างฉันอวดดีจองหองกว่าหลิงเส่าเจ๋อ!”

นักข่าวถาม “คุณกลั่นแกล้งคนอื่นแบบนี้ไม่รู้สึกหรือว่าตัวเองทำเกินไป”

กงซวี่ฉีกยิ้มฟันขาววับ “ฉันกลั่นแกล้งคนอื่นแบบนี้แล้วจะทำไม นายมากัดฉันสิ!”

นักข่าวพูด “งั้นท่าทีของคุณก็คือจะไม่ขอโทษหลิงเส่าเจ๋อใช่ไหม”

กงซวี่เลิกคิ้ว “หา ขอโทษ? ไอ้โง่หลิงเส่าเจ๋อนั่น ถ้าคุณชายเจอเขาอีกจะสาดใส่ทุกครั้งที่เจอเลย! มีปัญญาก็เรียกเขาออกมาตัวต่อตัวกับฉันได้!”

…….

ได้ยินคำพูดกงซวี่ที่ยิ่งทำให้เรื่องแย่ลง แฟนคลับและคนผ่านมาที่มุงดูอยู่ระเบิดลงแล้ว ทุกคนต่างพุ่งเข้าไปด้วยความโกรธ “กงซวี่ไอ้สารเลว! แกมันระยำ! สันดานชั่ว! ไสหัวออกไปจากวงการเลย!”

กงซวี่เลิกคิ้ว สะบัดมุมเสื้อ “โอ้โห มาสิ เขวี้ยงมาสิ เขวี้ยงมาตรงนี้เลย เสื้อผ้าฉันไม่ใช่ของถูกๆ เหมือนที่หลิงเส่าเจ๋อใส่ ผ้าชิ้นหนึ่งราคาหนึ่งล้าน เขวี้ยงมาเลยสิ! มาเลย! มาๆๆ…”

ถังซิงหั่วเงียบ

ตงไจ๋เงียบเช่นกัน

ทั้งสองคนมองกงซวี่เบียดเข้าไปในฝูงชนแล้วเริ่มทำตามอำเภอใจโดยที่ทำอะไรไม่ได้…

ตงไจ๋ร้อนรนจนจะร้องไห้แล้ว “พี่ซิง จะทำยังไงดี คุณรีบไปช่วยห้ามหน่อยเถอะ อย่าปล่อยให้พี่ซวี่ทำตามอำเภอใจแบบนี้เลย…”

ถังซิงหั่วมองคนข้างหน้าที่ด่าทออย่างเกรี้ยวกราดและหาเรื่องกงซวี่ “นายว่าฉันจะห้ามไหว?”

นักข่าวที่ทุกครั้งรับผิดชอบตามกงซวี่นั้นดีใจเป็นที่สุด เพราะว่าไม่มีทางขาดประเด็นร้อนและพาดหัวข่าวแน่นอน มีข่าวตลอด…

ไม่ต้องคิดก็เดาได้ว่าประเด็นร้อนพรุ่งนี้จะพาดหัวข่าวอะไร

ถังซิงหั่วเบียดฝูงชนเข้าไป ออกแรงสุดกำลังถึงจะลากตัวกงซวี่ออกมาได้ “ไอ้คุณชาย พอแล้วๆ ไม่ต้องด่าแล้ว!”

“มีสิทธิ์อะไร! มีแต่พวกมันจะเช็ดรถฉันให้สะอาดนั่นแหละ!” กงซวี่นึกถึงแต่รถสุดที่รักของตัวเองเท่านั้น

ถังซิงหั่วกัดฟัน “ฉันเช็ดเอง ฉันจะหาคนมาเช็ดให้เองพอใจหรือยัง รีบๆ เข้าไปโอเคไหม!”

กงซวี่เดินตรงไปด้านหน้าฝูงชนอย่างเฉียบขาด “ไม่ได้! ใครปาคนนั้นมาเช็ดให้ฉัน! ถ้าวันนี้ไม่มีใครเช็ดให้ฉันจนสะอาด ไม่ว่าหน้าไหนแม่งก็ห้ามผ่านไป! ฉันไม่จบไม่สิ้นกับพวกนายแน่”

กลุ่มคนพูดอะไรไม่ออก

ตอนที่เหล่าดาราพบเจอสถานการณ์ถูกรุมล้อมแบบนี้ ทุกคนล้วนประหม่าหวาดกลัว จะรีบหลีกเลี่ยงสุดชีวิต แต่กงซวี่กลับขวางหน้านักข่าวไว้ไม่ให้พวกเขาไป…

ไม่เล่นตามบทปกติเลย…

เป็นคนที่แปลกไม่เหมือนใครในวงการบันเทิงโดยแท้

………………………………………………………………

บทที่ 682 ห้ามเขาไม่ไหว

แค่ไปอาบน้ำแป๊ปเดียว มือถือเยี่ยหวันหวั่นเกือบจะความจำเต็มเพราะข้อความที่ส่งมานับไม่ถ้วน

กดลิงค์หนึ่งในนั้นขึ้นมา คลิปวีดีโอเล่นทันที

ภาพในคลิปสั่นไหมา เสียงคนดังโหวกเหวก สถานการณ์ดูวุ่นวาย

ท่ามกลางผู้คนที่หนาแน่น กงซวี่ในชุดแจ็คเกตสีน้ำเงินเรืองแสงดูสะดุดตาผิดปกติ

“ไม่ผิด คุณชายอย่างฉันอวดดีจองหองกว่าเขาหลิงเส่าเจ๋อ!”

“คุณชายจจะกลั่นแกล้งคนอื่นแบบนี้แล้วจะทำไม นายมากัดฉันสิ!”

เสื้อ “โอ้โห มาสิ เขวี้ยงมาสิ เขวี้ยงมาตรงนี้เลย มาๆๆ…”

“วันนี้ใครก็ไปไหนไม่ได้ทั้งนั้น…”

ได้ยินประโยคสุดท้าย เยี่ยหวันหวั่นทั้งโมโหทั้งขำ

เจอสื่อแล้วยังไม่รีบหลบ ยังกลับอวดดีกับสื่อไม่ให้พวกเขาไป ทั้งวงการบันเทิงนอกจากงซวี่แล้ว เกรงว่าจะหาคนที่สองไม่ได้แล้ว

เสียงมือถือดังขึ้นมาอย่างต่อเนื่อง เป็นสายของตงไจ๋ผู้ช่วยกงซวี่

เยี่ยหวันหวั่นรับสาย “ฮัลโหล?”

น้ำเสียงตงไจ๋ใกล้จะร้องไห้แล้ว “พี่เยี่ย ขอโทษครับ เมื่อกี้ที่หน้าบ้านเจอสื่อกับแฟนคลับ ผมดูแลกงซวี่ไม่ดีเอง กงซวี่เขา…”

เยี่ยหวันหวั่นพูด “ฉันเห็นแล้ว”

ตงไจ๋ตอบ “พี่เยี่ย ตอนนี้จะทำยังไงดี ผมห้ามเขาไม่ไหว!”

สถานการณ์แบบนี้อยู่ในความคาดเดาของเยี่ยหวันหวั่น “ไม่เป็นไร ปล่อยเขาไป”

ตงไจ๋ได้ยินก็อึ้งไป “หา? ปล่อยเขาไป? ได้ที่ไหนกัน! พี่เยี่ยพี่แน่ใจเหรอ”

“แล้วนายห้ามเขาไหว?” เยี่ยหวันหวั่นถามกลับ

ตงไจ๋สำลักทันที “ห้าม… ห้ามไม่ไหว”

เยี่ยหวันหวั่นพูด “ดังนั้น ยังมีปัญหาอะไรอีกไหม”

ตงไจ๋ตอบ “ไม่มี…”

ตงไจ๋วางสายไปด้วยสีหน้ามึนงง

หัวหน้าที่เขาเจอนี่เป็นแบบไหนกัน

ทำไมแต่ละคนดูไม่เล่นไปตามบทปกติเลย

เยี่ยหวันหวั่นดูหน้าเว็ปคร่าวๆ ตอนนี้ทั่วทั้งโลกต่างมีแต่คำนินทาและข่าวที่เกี่ยวกับ ‘กงซวี่’

มีเพียงไม่กี่คนในวงการบันเทิงที่สามารถสร้างปรากฏการณ์ ‘โดนแบน’ อย่างน่ากลัวแบบนี้ได้

บุคลิกของกงซวี่นั้นพิเศษมาก ดังนั้นเปิดตัวครั้งแรกมาเขาก็เป็นเจ้าพ่อที่ถูกพูดถึงมาตลอด เป็นจุดรวมความสนใจของผู้คน เขาเป็นดารามาแต่กำเนิด

บุคลิกที่เปิดเผยแบบนี้ถ้าไม่ควบคุมและชี้แนะไป สำหรับเขาแล้วอาจถึงขั้นส่งผลต่อชีวิตได้ อย่างเช่นตอนนี้

แต่ว่า ขอแค่มีการพีอาร์ที่เหมาะสม วันข้างหน้าทั้งวงการบันเทิง ไม่มีใครเป็นที่นิยม มียอดเข้าชมและพูดถึงเทียบเขาได้เลย เขาจะเป็นเจ้าพ่อที่คนชื่นชม

เดิมทีการรับมาดูแลกงซวี่ต่อถือเป็นเรื่องบังเอิญ สำหรับความท้าทายอย่างตอนนี้ เธอกลับรู้สกสนใจมาก…

………

เช้าวันต่อมา

ที่กวงเย่ามีเดีย ในห้องทำงานเยี่ยหวันหวั่น

เยี่ยหวันหวั่นจัดการธุระสักพักแล้วรู้สึกอ่อนเพลีย มือข้างหนึ่งยันศีรษะไว้ กำลังพิงโซฟาหลับตาเพื่อพักสายตา

เวลานี้ ประตูห้องทำงานมีเสียง ‘ปัง’ โดนคนผลักเปิดออก

กงซวี่พุ่งเข้ามาด้วยความโมโห ตงไจ๋เดินสะดุดตามหลังมา “พี่ซวี่ พี่ช้าหน่อย! ช้าหน่อย!…”

“แม่งนี่ ฉันจะฆ่าปิดปากหลิงเส่าเจ๋อ อีกหน่อยในวงการบันเทิงถ้ามีเขาต้องไม่มีฉัน มีฉันต้องไม่มีเขา! พี่เยี่ย พี่รีบช่วยผมไปบอกเบื้องบน ผมตะฆ่าปิดปากหลิงเส่าเจ๋อ! อย่ามาดูถูกผม เขาเห็นผมเป็นแมวป่วยหรือไง ถึงได้กล้าเล่นงานผม! อยากจะเล่นใช่ไหม! คุณชายจะเล่นจนตาย…”

กงซซี่เหมือนพลุที่ระเบิดแตกเสียงดัง พูดจบตอนแล้ว จู่ๆ ก็เห็นชายหนุ่มกำลังพิงโซฟาพักผ่อนอยู่

แสงอาทิตย์ลอดผ่านระแนงหน้าต่างเข้ามา สาดส่องอยู่บนใบหน้างามสงบของชายหนุ่ม ทำให้เขาเงียบสงบลงได้ในพริบตา…

ตึกตัก

ตึกตัก

หัวใจเริ่มเต้นผิดจังหวะอีกแล้ว

โอ้ย! เต้นๆๆ! ยังไม่จบใช่ไหม!

ไม่ได้ วันนี้จำเป็นต้องตัดสินให้รู้เรื่อง! เขาต้องพิสูจน์ว่าตัวเองไม่ได้เป็นเกย์!

………………………………………………………………