บทที่ 685 มังกรเก้าตัวก็ดึงกลับมาไม่ได้

กงซวี่ไม่เห็นแก่หน้าหยางจิ้นหยวนเลย เขาผลักประตูเดินออกไป

ในห้องประชุมเกิดบรรยากาศที่น่าอึดอัด

ทั้งบริษัทนอกจากเยี่ยไป๋แล้ว กงซวี่ไม่เคยไว้หน้าใครจริงๆ แม้แต่ฉู่หงกวงก็ไม่เว้น คิดแบบนี้แล้ว หยางจิ้นหยวนค่อยสงบลงหน่อย

“แยกย้ายเถอะ แผนกประชาสัมพันธ์อย่าหละหลวม คอยจับตาดูให้ฉันต่อ อย่าให้เรื่องบานปลายอีก!” หยางจิ้นหยวนกำชับ

……….

กลางดึก ในห้องรับรอง VIP ที่บาร์แห่งหนึ่ง

ศิลปินของหวงเทียนเอนเตอร์เทนเมนต์กำลังรวมตัววกันสังสรรค์ ทุกคนต่างล้อมวงกันวิพากษ์วิจารณ์ถึงเรื่องที่เกิดขึ้นอย่างดีใจ

“ฮาๆๆ ครั้งนี้ไอ้กงซวี่นั่นยังไม่ตาย! แต่ละคนถล่มน้ำลายใส่ให้เขาตายไปเลย!”

“มีคนหนุนหลังกงซวี่อยู่ เกรงว่าไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะล้มเขานะ?” มีคนแสดงความสงสัย

มีคนวงในรีบพูดขึ้นมาด้วยท่าทีลึกลับ “เรื่องนี้นายไม่รู้ ตระกูลกงมีลูกชายสามคน กงซวี่เป็นคนลูกที่สอง เป็นลูกที่โดนชังมากที่สุด ครั้งนี้ก่อเรื่องใหญ่ขนาดนี้ หุ้นตระกูลกงได้รับผลกระทบ ฉันเพิ่งได้ข่าวมาล่าสุด ตอนนี้กงซวี่โดนที่บ้านกักบริเวณแล้ว ตัดความช่วยเหลือทุกอย่าง แล้วยังจะถูกส่งไปยังบริษัทเล็กๆ ที่ไม่มีใครสนใจในต่างประเทศอีกด้วย ชีวิตที่ดีของเขาจบสิ้นแล้ว!”

“ฮาๆ ฉันว่านะ นายนี่ไม่ช้าก็เร็วจะต้องทำตัวเองจนตาย!”

ว่านชานชานนั่งอยู่ข้างหลิงเส่าเจ๋อ รินเหล้าให้เขา พูดด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยความเย้ยหยัน “ฝั่งกวงเย่าออกมาให้ข่าวแล้ว บอกว่าอีกสามวันจะเปิดงานแถลงข่าวกับนักข่าว ชิ ก่อนหน้านี้ตอนอยู่ที่กองละครจองหองขนาดนั้น ตอนนี้ไม่มีที่บ้านหนุนหลังแล้ว สุดท้ายก็ต้องมาขอโทษเธอแต่โดยดี!”

“ใช่แล้วๆ! ยังคิดมาสู้กับเส่าเจ๋อของพวกเรา จะเทียบชั้นกับเส่าเจ๋อ หน้าไม่อายจริงๆ ถ้าไม่ใช่เพราะเงินสกปรกบ้านเขานั่น เขาไม่ได้เป็นอะไรทั้งนั้น!”

ได้ยินคำวิจารณ์ของทุกคน หลิงเส่าเจ๋อนั่งพิงโซฟาด้วยสีหน้าสบายใจ พอคิดถึงกงซวี่ที่ชอบกดขี่เขาก้มหัวให้ ในใจนั้นมีความสุขมาก

เรื่องครั้งนี้ไม่เพียงเหยียบย่ำกงซวี่มิด ในขณะเดียวกันเพราะความโกรธของแฟนคลับ และความเห็นใจของคนที่ชื่นชมผลงาน ความนิยมของเขาเรียกได้ว่าพุ่งสูงขึ้น

ว่าไปแล้ว กาแฟแก้วนี้ที่หกรดใส่ถือว่าคุ้มค่าเหลือเกิน!

………

ตั้งแต่หลังกงซวี่กลับไปก็ไร้ข่าวคราวเลย

ต่อมาถังซิงหั่วออกหน้ามาหาเยี่ยหวันหวั่น หลายวันนี้ลั่วเฉินก็ร้อนรนเพราะเรื่องนี้ ตอนนั้นที่ว่านชานชานเพิ่งก่อเรื่อง ลั่วเฉินรีบโพสต์เวยป๋ออธิบายเรื่องราวทั้งหมดทันที น่าเสียดายที่ไม่มีใครเชื่อคำพูดเขาเลย

ถังซิงหั่วถอนหายใจ “พี่เยี่ย พี่จะไม่สนใจเขาจริงๆ แล้วเหรอ”

เยี่ยหวันหวั่นจ้องมองถังซิงหั่ว ไม่ได้ตอบ แต่ถามขึ้นมาประโยคหนึ่ง “กงซวี่ที่นายรู้จักเป็นคนยังไง”

ถังซิงหั่วถอนหายใจเบาๆ จากนั้นตอบตามความจริง “เอ่อ กดเขานิดหน่อย เขาก็สามารถทะยานขึ้นท้องฟ้า ปลดปล่อยตัวเองเป็นอิสระ มังกรเก้าตัวก็ดึงกลับมาไม่ได้ ตีให้ตายก็ไม่ยอมแพ้ เขาจะอวดดีจนถึงที่สุด ทะยานขึ้นไปอีกเก้าหมื่นลี้…”

เยี่ยหวันหวั่นหัวเราะเบาๆ “อย่างที่นายว่า”

ตอนนี้เธอไม่ลงมือ ส่วนหนึ่งเป็นเพราะต้องการรอเวลาที่เหมาะสม อีกส่วนหนึ่งก็เป็นเพราะ กงซวี่ไม่เหมือนกับลั่วเฉิน นิสัยเขาไม่สามารถอดทนได้เลย

“คิดจะใช้วิธีปกติจัดการกงซวี่ นั่นเป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้” เยี่ยหวันหวั่นพูด

ถังซิงหั่วพูดอย่างปวดหัวหนัก “เหตุผลผมก็เข้าใจ… งั้น…. งั้นพี่เยี่ยพี่ว่าควรทำยังไงดี สถานการณ์ตอนนี้ย่ำแย่มาก กงซวี่ทะเลาะกับที่บ้านใหญ่แล้ว ก่อนหน้านี้นิสัยเขาจองหองอวดดี ไม่ต้องคิดก็รู้ว่าตอนนี้ต้องโดนทุกคนโจมตี ถ้ายังปล่อยให้เขาหาเรื่องทำตัวเองตายแบบนี้ งานแถลงข่าวพรุ่งนี้ต้องเป็นหายนะแน่นอน…”

………………………………………………………………

บทที่ 686 พี่ชาย ปล่อยผมไปเถอะ!

ถังซิงหั่วกำลังถามเยี่ยหวันหวั่นว่าตอนนี้ควรจะทำยังไงดี จู่ๆ ลั่วเฉินที่อยู่ข้างๆ ก็มีสีหน้าร้อนรนจ้องมือถือแล้วพูดขึ้นมา “พี่เยี่ย แย่แล้ว กงซวี่โพสต์เวยป๋ออีกแล้ว…”

พอได้ยินว่ากงซวี่โพสต์เวยป๋อ ถังซิงหั่วปวดฟันไปหมด “โอ้ย! นายนั่นโพสต์อะไรอีก”

ถังซิงหั่วรีบกดเปิดหน้าหลักของกงซวี่ จากนั้นเห็นกงซวี่แชร์ที่แอนมินของกวงเย่าโพสต์ในเวยป๋อว่ากงซวี่จะอธิบายทุกคนในงานแถลงข่าว จากนั้นตอบกลับประโยคหนึ่ง [ขอโทษปู่นายสิ! (โชว์นิ้วกลาง)]

เหอะๆ กวงเย่าถึงกลับกล้าบังคับกงซวี่ ออกมาประกาศฝ่ายเดียวว่าจะเปิดงานแถลง่าวกับนังข่าว บอกวาถึงเวลากงซวี่จะขอโทษ กงซวี่ก็กล้าที่จะตอกหน้ากวงเย่ากลับต่อหน้าทุกคนจริงๆ

สีหน้าถังซิงหั่วนั้นดำเหมือนก้นหม้อ “แม่ง นายนี่… อวดดีน้อยลงหน่อยจะตายไหม ก่อนมานี่ฉันยังเตือนเขาอยู่เลย!”

เยี่ยหวันหวั่นนั่งพิงโซฟา กวาดตามองโพสต์เวยป๋อนั้นที่กงซวี่แชร์ ปากหยักขึ้นโดยไม่ทันสังเกต

จากนั้น เธอกดเข้าไปเบาๆ แชร์ต่อ พิมพ์หลายอักษรลงไป [อยู่ข้างเดียวกับนาย]

ถังซิงหั่วจ้องมองดูเยี่ยไป๋ที่ไม่เพียงแต่ไม่โน้มน้าว ซ้ำยังแชร์เวยป๋อต่อด้วย ราดน้ำมันลงบนกองไฟแสดงออกว่าสนับสนุนกงซวี่ ลูกตาแทบจะถลนออกมาแล้ว

แย่แล้ว! เยี่ยไป๋โดนนายกงซวี่นั่นแพร่เชื้อใส่หรือไง

“อะไรเนี่ย! พี่เยี่ย! พี่ทำอะไร!!!”

ดีๆๆ พี่บอกว่าใช้วิธีปกติจัดการกงซวี่ไม่ได้ผมเช้าใจ หรือว่าวิธีไม่ปกติของพี่คือขึ้นท้องฟ้าไปด้วยกันกับกงซวี่หรือไง!

ถังซิงหั่วกำลังสติแตกอยู่ ปรากฏว่า วินาทีต่อมา เขาปัดดูโพสต์ใหม่ล่าสุดของเวยป๋อ

ลั่วเฉินที่อยู่ข้างๆ เขา แชร์โพสต์ของเยี่ยหวันหวั่นต่อ เขียนห้าคำเหมือนกันว่า [อยู่ข้างเดียวกับนาย]

ลั่วเฉินกำมือถือ มองไปทางเยี่ยหวันหวั่น สายตาไม่สั่นไหวเลยแม้แต่น้อย

ถึงแม้ว่าเขาจะไม่รู้ว่าเยี่ยหวันหวั่นวางแผนอะไร แต่ไม่ว่าเธอคิดจะทำอะไร เขาจะตามไปจนถึงที่สุด ไม่ถามเหตุผล

ถังซิงหั่วเงียบ

เขาไม่อยากจะพูดอะไรทั้งนั้นแล้ว…

ในพริบตาก็ถึงวันแถลงข่าว

หลังจากผ่านการบ่มมาหลายวัน ความร้อนแรงของเรื่องนี้ก็มาจนถึงจุดสูงสุด นักข่าวที่งานแถลงเบียดเสียดแออัดกันมาก สื่อเล็กสื่อใหญ่ต่างมากันครบ

ทุกคนคาดไม่ถึงว่ากงซวี่จะมาตามนัด อีกทั้งหาได้ยากที่จะมาตรงเวลาด้วย

ถ้าเป็นคนอื่น เวลานี้น่าจะทรมานจนหม่นหมองดูไม่ได้แล้ว ถึงแม้จะไม่หม่นหมอง ก็ต้องใส่ชุดสีดำทั้งตัวเพื่อให้ดูหม่นหมอง

ทว่า ไม่เห็นหน้าหลายวัน กงซวี่กลับโดดเด่นแพรวพราวเหมือนเคย สวมแจ็คเก็ตเรืองแสง ไม่สวมแว่นดำและหน้ากาก ใบหน้าไม่มีอะไรบดบังเลย ปรากฏตัวต่อหน้าสื่อแบบนี้…

บนเวที กงซวี่นั่งตรงกลาง ข้างๆ คือผู้บรืหารระดับสูงแผนกประชาสัมพันธ์และผู้อำนวยการใหญ่หยางจิ้นหยวน ซ้ายมือเยี่ยหวันหวั่นนั่งอยู่ ข้างๆ เยี่ยหวันหวั่นเป็นลั่วเฉิน

ตอนนี้หยางจิ้นหยวนเสียใจหนักมาก คำพูดที่พูดไม่ออกต่างก็พูดไปหมดแล้ว ไม่ว่าเรื่องอะไรก็ตามที่อาจเกิดขึ้นเขาทำได้แค่กัดฟันทนต่อไป

แต่ว่า หยางจิ้นหยวนก็ยังดิ้นรนจนถึงตอนสุดท้าย เขาโน้มเข้ามาพูดข้างหูเยี่ยหวันหวั่น “ผู้อำนวยการเยี่ย คุณว่าพวกเราปรึกษากันหน่อยดีไหม คุณโน้มน้างกงซวี่ ให้เขาแกล้งทำเป็นไม่สบาย แล้วพวกเราเลื่อนงานแถลงออกไป…”

กงซวี่เท้าคาง ยิ้มตาหยีไปทางหยางจิ้นหยวนแล้วพูดว่า “เฮ้อ อย่าเลย ผู้อำนวยการหยางเตือนว่าวันนี้ผมต้องมาที่งานไม่ใช่เหรอครับ ไม่มางานก็จะแบนผมไม่ใช่เหรอ คุณว่าผมเป็นเด็กดีไหมล่ะ”

หยางจิ้นหยวนเงียบ

พี่ชาย ขอร้องปล่อยผมไปเถอะ…

……………………………………………………..