บทที่ 747 เป็นไม้ประดับ

เยี่ยหวันหวั่นพาพวกเฟิงเสวียนอี้และเนี่ยอู๋หมิงลงมาชั้นล่าง มารวมตัวกับพวกเซวียลี่และทีมผู้เชี่ยวชาญ

ด้านข้างเยี่ยหวันหวั่นนอกจากสืออีและเฟิงเสวียนอี้แล้ว ยังมีใบหน้าแปลกตาอีกห้าคน รวมทั้งหมดแปดคน ดูยิ่งใหญ่มาก

เซวียลี่เห็นดังนั้นก็ขมวดคิ้ว ไม่สนใจว่าเธอพาใครมา เอ่ยว่า “คุณหนูเยี่ย เวลาทำงานในครั้งนี้มีจำกัด พวกเราไม่ควรเสียเวลาแล้ว ตอนนี้เราจะไปที่ร้านขายของสะสมที่ใหญ่ที่สุดในเมือง H ก่อนหน้านี้ผู้อำนวยการฉินติดต่อให้เถ้าแก่ช่วยเก็บหยกดิบที่มีคุณลักษณะยอมเยี่ยมส่วนหนึ่งไว้ให้เราแล้ว”

ผู้เชี่ยวชาญการพนันหยกด้านหลังเซวียลี่ล้วนเป็นคนของฉินรั่วซี ในตอนนี้พากันเอ่ยว่า “การทำงานในครั้งนี้คุณหนูเยี่ยได้โปรดวางใจได้ ผู้อำนวยการฉินคุ้นเคยกับตลาดที่เมือง H ดี ยังมีประสบการณ์มากกว่าพวกเราเสียอีก ก่อนหน้านี้ได้ตรวจสอบหลายครั้งแล้ว”

“ถูกต้อง ของที่ผู้อำนวยการฉินเลือกด้วยตัวเองไม่มีทางผิดแน่ คุณแค่ซื้อตาม แล้วโอนเงินก็สำเร็จแล้ว”

คำพูดของคนพวกนี้เกรงใจอยู่มาก แต่ในคำพูดแฝงแววประชดประชันชัดเจน เห็นเธอเป็นแค่ไม้ประดับ

เยี่ยหวันหวั่นกลับไม่ว่าอะไร หัวเราะเอ่ยว่า “ได้ค่ะ ไปกันเถอะ”

เมือง H สมกับเป็นเมืองแห่งการพนันหยกของพม่า ที่หัวมุมมีร้านขนาดเล็กขนาดใหญ่ตั้งอยู่ทั่ว เต็มไปด้วยพ่อค้าหยกเจไดต์ เถ้าแก่มีเงิน และนักท่องเที่ยวที่มาจากทั่วทุกมุมโลก บนถนนครึกครื้นกันมาก

สิ่งที่เรียกว่าการพนันหยกเป็นคำศัพท์ของธุรกิจอัญมณี ในตอนที่เพิ่งเก็บหยกเจไดต์มา ด้านนอกจะมีผิวที่เกิดจากการกัดเซาะของลมห่อหุ้มอยู่ ด้วยระดับในตอนนี้ ไม่ว่าจะมีความสามารถขนาดไหน ก็ไม่มีทางรู้ได้ว่าด้านในหยกดิบเป็นของดีหรือของเลว จำเป็นต้องผ่าออกมาก่อนถึงจะทราบคุณภาพของหยกเจไดต์

ถ้าหากผ่าออกมาแล้วด้านในเป็นหยก อีกทั้งยังมีคุณภาพสูง เช่นนี้ก็เท่ากับพนันชนะ ถ้าหากว่าด้านในไม่มีอะไร เป็นแค่หินไร้ประโยชน์ อย่างนั้นก็พนันแพ้

ราคาของหยกดิบในตอนนี้อย่างต่ำคือสองสามร้อยหยวน หยกดิบที่คุณภาพดีหรือมีอัตราเป็นหยกเจไดต์สูงจะมีราคาหลายแสนหลายล้านไปจนถึงหลายพันล้าน หากแพ้พนันขึ้นมาก็เท่ากับล้มละลาย แน่นอนว่าถ้าชนะ ก็จะได้ผลตอบแทนหลายสิบหลายร้อยเท่า ร่ำรวยในชั่วค่ำคืน

ธุรกิจอัญมณีเป็นหนึ่งในธุรกิจหลักใต้เครือซือกรุ๊ป การซื้อขายหยกเจไดต์ยึดครองสัดส่วนค่อนข้างมาก

สำหรับการซื้อขายหยกเจไดต์ ขั้นตอนสำคัญที่สุดคือการซื้อหยกดิบ

อย่างเช่นไม่นานก่อนหน้านี้ คู่แข่งในธุรกิจอัญมณีของซือกรุ๊ปได้รับหยกเจไดต์ที่ใสเหมือนแก้วมาก้อนหนึ่ง มีค่าควรเมือง โด่งดังขึ้นในชั่วพริบตา ดึงดูดลูกค้าระดับท็อปไปกลุ่มใหญ่

เมื่อเห็นเยี่ยหวันหวั่นพิจารณารอบๆ ดวงตาของเซวียลี่ก็เผยความดูแคลน “คุณหนูเยี่ย ร้านเล็กๆ ข้างทางแบบนี้ไม่จำเป็นต้องดูแล้ว ไม่ต้องพูดถึงว่าคุณภาพแย่เกินไป ของปลอมก็มีอยู่มากด้วย ทั้งทำผิวปลอม ฉาบผิว เจาะแกนออกทาสีทับ ทำให้ดูเหมือนลมกัดเซาะ…คุณไม่รู้เรื่องจะถูกหลอกเอาง่ายๆ!”

ภายใต้การนำของเซวียลี่ ทุกคนมาถึงร้านค้าของสะสม ซึ่งเป็นหนึ่งในร้านพนันหยกร้านใหญ่ของเมือง H

ในโถงใหญ่โออ่าชั้นล่าง บนคานฝังอัญมณีขนาดต่างๆ คนไม่น้อยถือแว่นขยายและไฟฉายพกพา กำลังพิจารณาหยกดิบอย่างละเอียด

พวกเยี่ยหวันหวั่นเพิ่งเข้าประตูไป ก็มีคนรับใช้ตาแหลมมาต้อนรับอย่างอบอุ่นทันที

“อ้าว คุณเซวีย มาแล้วเหรอครับ เข้ามาเลยครับ!”

ก่อนหน้านี้เซวียลี่กับฉินรั่วซีมาหลายรอบ หุ้นส่วนมองแค่ครั้งเดียวก็จำเขาได้ รู้ว่าเขาเป็นผู้บริหารของซือกรุ๊ปจากประเทศ Z ย่อมแสดงท่าทีเอาใจ

พอเห็นคนที่มากับเซวียลี่ในครั้งนี้เป็นผู้หญิงหน้าตาสวยจัดคนหนึ่ง หุ้นส่วนก็อดมองไม่ได้ เพียงแต่ไม่ถามมั่วซั่วอย่างรู้ความ

——————————————————–

บทที่ 748 โชคร้ายเกินไป

“เถ้าแก่ร้านเรารอมานานแล้ว เชิญนั่งทางนี้ครับ เดี๋ยวผมขอไปเรียกเถ้าแก่ก่อน!” หุ้นส่วนทางหนึ่งให้คนชงชา ทางหนึ่งวิ่งเหยาะๆ ไปเรียกคนที่ชั้นบน

เยี่ยหวันหวั่นเห็นว่าสองตาของนักพรตใจบริสุทธิ์เป็นประกายตั้งแต่เมื่อครู่แล้ว

“อยากลองดูเหรอ” เยี่ยหวันหวั่นถามด้วยรอยยิ้ม

เนี่ยอู๋หมิงที่อยู่ด้านข้างกวาดมองนักพรตใจบริสุทธิ์ เอ่ยด้วยสีหน้าเคร่งขรึม “พวกเราห้ามทำทุกอย่างเกี่ยวกับการพนัน”

นักพรตใจบริสุทธิ์กล่าวสนับสนุน “ล้อเล่นเหรอครับ มาพนงพนันอะไรกัน ผู้สูงส่งที่หลุดพ้นทางโลกอย่างผมจะสนใจได้ยังไง!”

หนุ่มกรรมกรต่างชาติเกาศีรษะเอ่ย “หรือไม่ใช่เพราะเราโชคร้ายเกิน?”

อี้จือฮวาหัวเราะจนตัวงอ “เสี่ยวเถียนเถียน อย่าพูดเรื่องจริงสิ!”

เยี่ยหวันหวั่นได้ยินก็อดหัวเราะไม่ได้ การพนันหยกใช้ความสามารถแค่สามส่วน พึ่งโชคอีกเจ็ดส่วน นอกจากประสบการณ์แล้ว โชคยังสำคัญมาก

เธอไม่มีทั้งสองอย่าง ความรู้เฉพาะทางก็เพิ่งมาเริ่มอัดในไม่กี่วันมานี้ ถ้าโชคไม่มา คงส่งผลเสียกับเธอ

เพื่อหลีกเลี่ยงไม่ให้คนทั้งห้าตกเป็นเป้าสนใจ เยี่ยหวันหวั่นจึงสั่งให้ไปดื่มชา และห้ามทำอะไรวู่วามโดยไม่ได้รับคำสั่งจากเธอ

รออยู่ครู่หนึ่ง เถ้าแก่สวมเสื้อคอจีนสีน้ำตาลอายุราวๆ สี่ห้าสิบปีคนหนึ่งก็เดินลงมาจากชั้นบน

พอเห็นเซวียลี่กับทีมผู้เชี่ยวชาญ เถ้าแก่แห่งร้านค้าของสะสมโหวเม่าเฟิงก็หัวเราะฮ่าๆ ประสานมือทักว่า “คุณเซวีย ไม่ได้เจอกันนานนะครับ! อุตส่าห์มาไกล ขออภัยที่ต้อนรับไม่ทั่วถึง!”

เซวียลี่เอ่ยด้วยรอยยิ้ม “เถ้าแก่โหว เป็นคนรู้จักกันแล้ว ไม่ต้องเกรงใจขนาดนี้!”

หลังจากที่เซวียลี่กับทีมผู้เชี่ยวชาญทักทายกับเถ้าแก่ เถ้าแก่จึงค่อยมองไปด้านหลังเขา กล่าวด้วยสีหน้าสงสัย “คุณหนูฉินล่ะครับ? ทำไมครั้งนี้ไม่มากับคุณด้วย?”

เซวียลี่มองเยี่ยหวันหวั่นด้วยสายตาสงบนิ่ง แนะนำให้เถ้าแก่รู้จัก “คืออย่างนี้ครับ ครั้งนี้คนที่มาเป็นผู้ช่วยของประธานบริษัท เยี่ยหวันหวั่น คุณหนูเยี่ย! คุณหนูเยี่ย นี่คือผู้ทำธุรกิจพนันหยกที่ใหญ่ที่สุดในเมือง H เถ้าแก่แห่งร้านค้าของสะสมโหวเม่าเฟิง หรือเถ้าแก่โหว!”

“เถ้าแก่โหว” เยี่ยหวันหวั่นทักทายง่ายๆ

โหวเม่าเฟิงพิจารณาเยี่ยหวันหวั่นขึ้นลง สีหน้าไม่ดีนัก “คุณเซวีย ก่อนหน้านี้ผมคุยกับคุณหนูฉินมาตลอด ครั้งนี้ทำไมอยู่ๆ ถึงเปลี่ยนคนล่ะ ผมเห็นแก่หน้าคุณหนูฉินหรอกนะ ถึงค่อยเก็บของพวกนี้มาจนถึงตอนนี้ แม้แต่เถ้าแก่หวงมาด้วยตัวเองผมยังไม่ให้เลย! ตอนนี้คุณกลับส่งใครก็ไม่รู้มาเอาของไปเนี่ยนะ?”

จู่ๆ โหวเม่าเฟิงก็สร้างปัญหา สีหน้าของสืออีกับเฟิงเสวียนอี้ไม่น่าดูถึงขีดสุด

อะไรคือส่งใครก็ไม่รู้มา?

สืออีกล่าวด้วยใบหน้าจริงจัง “เถ้าแก่โหว คนคนนี้เป็นนายหญิงในอนาคตของตระกูลซือ ความหมายของคุณคือ แม้นายหญิงของพวกเรามาเองก็ยังให้เกียรติไม่พออีกเหรอ?”

โหวเม่าเฟิงนั่งลงด้านข้าง ประคองถ้วยชา ใช้ฝาถ้วยดึงใบชาด้านในถ้วยออกมาเบาๆ สีหน้าจองหองมาก “ของพวกนี้ผมเก็บไว้ให้คุณหนูฉิน คนอื่นมาเอา ผมไม่ยอมรับ”

นายหญิงในอนาคตอะไรกัน เรื่องทางตระกูลซือ เขาเคยได้ยินมาบ้าง ต่อให้ได้รับความโปรดปรานเพราะอาศัยหน้าตาและความสามารถในการเอาใจผู้ชายก็อยู่ได้ไม่นาน จะเทียบกับต้นไม้ใหญ่ที่หยั่งรากลึกอย่างตระกูลฉินได้อย่างไร

คนหนึ่งคือนายหญิงที่ถูกกำหนดตัวไว้แล้ว อีกคนเป็นคนรักที่เอาไว้ฆ่าเวลา จะมีศักดิ์ศรีเท่ากันได้อย่างไร?

อีกอย่าง ธุรกิจพนันหยกในพม่าเป็นถิ่นของเขา ต่อให้ซือกรุ๊ปมาที่นี่ก็ต้องให้เกียรติเขา

ถ้าอยากจะได้หยกดิบที่ดีที่สุด ก็ต้องเอาจากเขาเท่านั้น

………………………………..