บทที่ 783 จอมมารน้อยเปลี่ยนวิธีอีกครั้ง

วันต่อมา

ว่านเฮ่ออวิ๋นเถ้าแก่หอหลินหลางกระตือรือร้นเชิญพวกเยี่ยหวันหวั่นมาทานข้าวเลี้ยงส่ง

ตอนนี้ข่าวที่หอหลินหลางผ่าได้หยกจักพรรดิชั้นยอดแพร่สะพัดไปทั่วแล้ว จึงโด่งดังเป็นพลุแตก

หวงซื่อซินกำลังทะเลาะกับโหวเม่าเฟิง ถ้าไม่ใช่เพราะโหวเม่าเฟิงเอ่ยห้าม แต่เดิมหวงซื่อซินก็คงได้ซื้อหยกดิบกองนั้นไปแล้ว

ว่านเฮ่ออวิ๋นใช้เงินทุนก้อนใหญ่ที่ได้จากเยี่ยหวันหวั่นมาซื้อหยกดิบเพิ่มเติม และคนก็ซื้อแย่งซื้อกันอย่างบ้าคลั่งจนหมดเกลี้ยงภายในสองวัน

คงเป็นเพราะเมื่อถึงเวลาจริงๆ โชคก็มา หยกกองใหม่นี้เปิดเจอหยกคุณภาพใช้ได้ไม่น้อย ตั้งแต่นั้นมาหอหลินหลางก็ได้ชื่อว่า ‘ร้านภูตผี’

“คุณหนูเยี่ย ถ้าไม่ได้คุณเกรงว่าหอหลินหลางของผมคงไม่มีวันนี้แน่ ขอดื่มคารวะคุณหนูหนึ่งแก้ว!” ว่านเฮ่ออวิ๋นดื่มคารวะอย่างรู้สึกขอบคุณสุดซึ้ง

“เถ้าแก่ว่านเกรงใจเกินไปแล้ว! ฉันไม่ดื่มเหล้า ขอดื่มชาแทนแล้วกัน ขอให้เถ้าแก่ทำมาค้าขายรุ่งเรืองค่ะ!”

“ขอบคุณๆ ผมก็ขอให้เป็นอย่างนั้น!”

หวังฮู่ที่อยู่ด้านข้างเอ่ยด้วยรอยยิ้ม “ตั้งแต่ที่คุณหนูเยี่ยเปิดได้หยกจักรพรรดิที่ร้านพวกเรา ร้านพวกเราก็โชคดีขึ้นจริงๆ คุณหนูเยี่ยมั่งมีโชค พวกเราก็เลยพลอยได้โชคไปด้วย!”

หลังจบมื้ออาหาร ทุกคนกลับไปยังโรงแรม

เมื่อเยี่ยหวันหวั่นถึงห้องชุดก็บอกลากับกลุ่มห้าคนนั้น

แต่ตอนที่กำลังจะพูด เสียงเรียกเข้าที่คุ้นเคยก็พลันดังขึ้นมา อีกทั้งยังเป็นวิดีโอคอลด้วย

เยี่ยหวันหวั่นเลิกคิ้วเล็กน้อย “หัวหน้าเนี่ย คุณไม่รับโทรศัพท์เหรอ”

เนี่ยอู๋หมิงหน้าเขียว เกาหัวเดินวนไปมาในห้อง “เชี่ย…นี่มันอะไรเนี่ย! ความถี่นี้ไม่ปกติแล้วนะ! วันก่อนจอมมารน้อยก็เพิ่งโทรมาไม่ใช่เหรอ แล้วทำไมโทรมาอีกแล้ว…”

สี่คนที่เหลือสบตากัน ก่อนจะหดตัวอยู่ในมุมแสร้งทำเหมือนไม่มีตัวตนอยู่

เนี่ยอู๋หมิงทำท่าขอพรแล้วจึงรับสาย จากนั้นเขาพูดออกไปรวดเดียว “หาพ่อแกไม่เจอ แม่แกก็ยังหาไม่เจอ แต่ฉันที่เป็นอาของแกจะต้องหาเจอแน่ๆ ไม่งั้นฉันจะตอนตัวเองเลยเอ้า!”

“ลนอะไร ผมแค่คิดถึงคุณลุง” เสียงของจอมมารน้อยจากปลายสายไม่ทุกข์ไม่ร้อน

“เอ่อ…” เนี่ยอู๋หมิงพลันกลืนน้ำลายลงคอ คิดถึงเขา? คำนี้ทำไมถึงน่าขนพองสยองเกล้านักล่ะ

“อยู่คนเดียว?” จอมมารน้อยที่ปลายสายกวาดตามองด้านหลังเขาแล้วเอ่ยถาม

“เปล่า…เจ้าพวกนั้นก็อยู่…” เนี่ยอู๋หมิงตอบอย่างมึนงงเล็กน้อย

“อืม” จอมมารน้อยพยักหน้าอย่างไร้อารมณ์ ก่อนจะถามอีกประโยค “คุณลุงกินข้าวยัง”

เนี่ยอู๋หมิงตกใจจนเกือบโยนโทรศัพท์ทิ้ง จอมมารน้อยถึงกับถามไถ่สารทุก์สุขดิบเขา?

เชี่ยๆๆ! พ่อคุณทูนหัวตัวน้อยนี่คิดจะทำอะไรกันแน่

เนี่ยอู๋หมิงจนปัญญาแต่ก็ไม่กล้าวางสาย ได้แต่ตอบต่อไปว่า “กะ…กินแล้ว…นี่พ่อคุณ มีธุระอะไรเหรอ”

“ไม่มีธุระก็โทรมาคุยไม่ได้?”

เห็นจอมมารน้อยในวิดีโอคอลเม้มปาก หน้านิ่งเย็นชา ท่าทางเหมือนคนอยากพูดคุยตรงไหนกัน

จอมมารน้อยเปลี่ยน…วิธีทรมานอีกแล้วเหรอ?

เนี่ยอู๋หมิงจวนจะถูกทรมานจนบ้าแล้ว “ได้สิ…”

เขาไม่อยากพูดคุยกับอีกฝ่ายสักนิดเดียวโอเคไหม

เยี่ยหวันหวั่นที่อยู่ด้านข้างเห็นเนี่ยอู๋หมิงชักช้าไม่วางสายสักทีก็ไอเบาๆ เดินเข้าไปพูดว่า “หัวหน้าเนี่ย ถ้าไม่มีเรื่องอะไรแล้ว ฉันไปก่อนนะคะ”

เนี่ยอู๋หมิงรีบร้อนตอบ “โอ้ ได้ๆ…”

ตอนที่เนี่ยอู๋หมิงตอบเยี่ยหวันหวั่น โทรศัพท์ก็ส่ายเล็กน้อย จอมมารน้อยจึงเห็นเยี่ยหวันหวั่นในวิดีโอวูบผ่านไป

หลังเยี่ยหวันหวั่นจากไปแล้ว เนี่ยอู๋หมิงก็จัดการกับจอมมารน้อยบ้านตัวเองต่อ “พวกเราคุยกันต่อไหม?”

จอมมารน้อยเหลือบมองลุงของตัวเองด้วยสายตาดูถูกเหมือนมองแมลงเม่า “ก่อนจะหาพ่อกับแม่ผมเจอ ผมจะคุยดีกับลุงเพื่อ?”

พูดจบก็วางสายวิดีโอคอลดัง ‘ปัง’

เนี่ยอู๋หมิงหน้าเอ๋อไปเลย…

————————————————————-

ตอนที่ 784 เด็กบ้านฉันเลี้ยงง่ายมาก

ตกกลางคืน

เซวียลี่กำลังวิดีโอคอลกับฉินรั่วซี

“ขะ…ขอโทษด้วยครับ ผู้อำนวนการฉิน แผนพังแล้ว…”

เดิมทีพวกเขาคิดว่าต่อให้ครั้งนี้เยี่ยหวันหวั่นแย่งเครดิตไปได้ ขณะเดียวกันเธอก็จะไม่มีที่ยืนในบริษัทด้วย แต่พวกเขาไม่นึกเลยว่าสินค้าล็อตนั้นที่ฉินรั่วซีเป็นคนเลือกจะมีปัญหา ส่วนในกองหยกดิบขยะที่ผู้หญิงคนนั้นเลือกมาส่งๆ กลับมีหยกจักพรรดิชั้นยอด

ตอนนี้ทั้งบริษัทกำลังถกเรื่องนี้กัน พูดว่าถ้าฉินรั่วซีไปบ้างล่ะ หรือไม่ก็หากซื้อสินค้าล็อตนั้นที่ฉินรัวซีจัดเตรียมไว้ล่วงหน้าไป รับรองว่าพวกเขาได้ขาดทุ่นย่อยยับแน่

ถึงทุกคนรู้ว่าของอย่างการพนันหยกอาศัยโชคด้วยเจ็ดส่วน แต่การให้ผู้หญิงคนนี้ได้ที่ยืนมั่นคงในบริษัทเป็นก้าวแรกผ่านภารกิจนี้ ก็เป็นจุดเริ่มต้นที่ย่ำแย่อย่างแท้จริง

“บ้าที่สุด ยายผู้หญิงคนนั้นทำไมถึงโชคดีขนาดนี้นะ” หยวนเซิงที่อยู่ด้านข้างขบกรามเอ่ย

เซวียลี่เผยสีหน้าอำมหิต “ชีวิตยังอีกยาวนาน ผมไม่เชื่อหรอกว่าผู้หญิงคนนี้จะโชคดีได้ทุกวัน!”

ฉินรั่วซีมีแววตาใจเย็นมั่นคงตลอด แต่ในส่วนลึกกลับมีคลื่นลมซัดสาด

หยวนเซิงกลอกตาขบคิด ขยับเข้าใกล้ฉินรั่วซีและเอ่ยปาก “อะแฮ่ม คุณหนูรั่วซี ผมมีเรื่องที่ไม่รู้ว่าควรจะพูดดีไหม…”

ฉินรั่วซีกล่าว “พูดมา”

หยวนเซิงพูด “ความจริง…ต่อให้คุณชายเก้ามีนิสัยใจเย็นแค่ไหน แต่เขาก็เป็นผู้ชาย คุณหนูรั่วซีเก่งกว่ายายปีศาจจิ้งจอกนั่นทุกด้าน หล่อนอาศัยอะไรถึงได้รับความรักจากคุณชายเก้า ก็ไม่ใช่เพราะยายนั่นโปรยเสน่ห์เป็นล่อลวงคนเก่งเหรอ? เพราะงั้น…”

ฉินรั่วซียกมุมปากยิ้มเย็นชา “เพราะงั้น คุณหมายความว่าจะให้ฉันทำเหมือนผู้หญิงคนนั้น ประจบสอพลอขอความรักจากคุณเก้างั้นเหรอ?”

เซวียลี่ในวิดีโอคอลฉุนเฉียวทันที “กล้ามาก! หยวนเซิง! นายเห็นคุณหนูรั่วซีเป็นคนยังไงไปแล้ว เห็นเป็นผู้หญิงมั่วซั่วด้านนอกนั่นเหรอ?”

หยวนเซิงลนลานแล้ว รีบเร่งอธิบาย “ไม่…ไม่ใช่แบบนั้น! ผมจะกล้าคิดแบบนั้นได้ยังไง! คุณหนูรั่วซีเป็นว่าที่นายหญิงตระกูลซือในอนาคต ผู้หญิงทรามๆ พวกนั้นเทียบคุณหนูติดได้ที่ไหน ผมแค่เป็นห่วงเกินไป เป็นห่วงว่าคุณหนูรั่วซีจะถูกนางปีศาจจิ้งจอกยุแยงตะแคงรั่ว จนคุณชายเก้าเอาใจออกห่างน่ะครับ”

เซวียลี่ยังคงมีสีหน้ากรุ่นโกรธ “ต่อให้ผู้หญิงคนนั้นได้รับความรักแต่ก็เป็นได้แค่ของเล่นไว้ปรนเปรอคนเท่านั้นละ!”

“พอได้แล้ว เลิกโวยวาย ฉันรู้ว่าอะไรควรไม่ควร” ฉินรั่วซีตัดบทการถกเถียงกันของสองคน และหันไปพูดกับเซวียลี่ “คุณเก้าชอบอะไรก็ปล่อยให้เขาชอบเถอะ ฉันยังต้องสอนเขาเหรอ?”

ประกายแสงวาบในดวงตาเซวียลี่ เขารีบตอบทันที “เข้าใจแล้วครับคุณหนู”

…

วันถัดมาที่สนามบิน

เมื่อคืนวานเนี่ยอู๋หมิงถูกวิดีโอคอลประหลาดของจอมมารน้อยทำตกใจกลัวจนนอนไม่หลับทั้งคืน ก่อนจากกันเขาจึงรั้งเยี่ยหวันหวั่นไว้เพื่อขอความช่วยเหลือ

“น้องเยี่ยโหย่วหมิง ชีวิตครอบครัวฉันขึ้นอยู่กับเธอแล้ว เธอต้องช่วยฉันนะ!”

เยี่ยหวันหวั่นไหนเลยจะรู้ว่าเขาจะเอาจริง?

แต่พอเห็นสภาพของอีกฝ่ายก็ยิ่งยากจะปฏิเสธ อย่างไรเสียพวกเขาก็ช่วยเธอไว้ครั้งใหญ่

กับแค่ช่วยโอ๋เด็กเท่านั้น คงไม่เป็นไรหรอกมั้ง?

เยี่ยหวันหวั่นเปิดปากอย่างจนใจ “ฉันต้องบอกก่อนนะว่าฉันเลี้ยงเด็กไม่เป็นสักนิด”

เนี่ยอู๋หมิงตอบทันทีทันใด “ไม่เป็นไรๆ เด็กบ้านฉันเลี้ยงง่ายมาก”

นักพรตใจบริสุทธิ์เอ่ยขึ้นทันที “หัวหน้า ผมว่าคุณทำแบบนี้ไม่ได้นะ มันไม่จริงใจ”

อี้จือฮวาก็ว่า “แค่ก หัวหน้า ครั้งนี้ผมว่าคุณพูดปิดหูปิดตาไปนะ”

หนุ่มกรรมกรต่างชาติสมทบ “เลี้ยง…ง่าย? ผมเข้าใจภาษาจีนผิดเหรอ?”

หนุ่มภูเขาน้ำแข็ง “…?”

…………………………….