บทที่ 795 เพราะฉันโคตรเก่ง

เยี่ยหวันหวั่นกุมหน้าผาก หลังจากเกิดใหม่ ทำไมเธอถึงเจอแต่คนประหลาดๆ กัน?

แต่ว่า แม้แต่เรื่องอย่างเกิดใหม่ก็ยังเกิดขึ้นแล้ว ความสามารถในการรับได้ทางจิตใจของเธอยังถือว่าใช้ได้ ไม่อย่างนั้นเปลี่ยนเป็นคนอื่นคงจะสับสนทำอะไรไม่ถูกแน่

“ไม่มีวีแชทเหรอ? งั้นมาแอด QQ แล้วกัน!” ชายผมขาวรีบบอกหมายเลขบัญชี QQ ของตัวเอง

เยี่ยนหวันหวั่นล้วงโทรศัพท์ออกมาแอด QQ ของเขาอย่างจนปัญญา

คนสองคนแอดเป็นเพื่อนกัน เยี่ยหวันหวั่นเห็นชื่อเล่นของอีกฝ่ายคือ ‘โดดเดี่ยวแสวงพ่าย’ รูปโปรไฟล์เป็นภาพเซลฟี่ของเขาเอง ถ้าไม่ใช่เพราะมีหน้าตาช่วยเอาไว้ ผมสีขาวนี่คงดูเหมือนพวกประหลาดเฉิ่มเชย

คำบรรยายส่วนตัวก็ยาวมาก ‘ไร้คู่ต่อกรเดียวดายเพียงไหน ไร้คู่ต่อกรอ้างว้างเพียงไหน อยู่บนยอดเขาคนเดียว สายลมเย็นเยียบพัดมาไม่หยุดหย่อน ความเปล่าเปลี่ยวของข้าจะมีใครเข้าใจ’

เยี่ยหวันหวั่นกลอกตา

เธอส่งอั่งเปาหนึ่งร้อยหยวนให้เขาอย่างหมดคำจะพูด

ชายผมขาวกดรับอั่งเป่าด้วยรอยยิ้มกว้าง จากนั้นพลันจ้องมองเธอและถามว่า “คุณผู้หญิง กระบวนท่าพวกนั้นของคุณ ใครเป็นคนสอนให้เหรอ”

เยี่ยหวันหวั่นกวาดมองเขา ตอบว่า “ฉันเรียนของฉันเอง ทำไมเหรอ?”

ไม่นานมานี้ในหัวเธอมีกระบวนท่าและศิลปะการต่อสู้จำนวนหนึ่งผุดขึ้นมาเป็นประจำ

ชายผมขาวได้ยินก็เลิกคิ้วขึ้น “คุณแน่ใจนะว่าไม่มียอดฝีมือที่ทั้งหล่อทั้งเจ๋งคนไหนสอนให้?”

เยี่ยหวันหวั่นตอบ “…ฉันว่าฉันโคตรจะมีพรสวรรค์”

ชายผมขาวสำลัก “คุณผู้หญิง คุณนี่ไม่ถ่อมตัวเลยนะ…”

เยี่ยหวันหวั่นตัดบท “มีเรื่องอะไรอีกไหม? ถ้าไม่มีฉันจะไปซ่อมรถแล้ว”

“อ๊า อยู่ๆ ก็นึกขึ้นได้ว่าผมนัดสู้กับคนอื่นไว้ ขอตัวก่อนละ! คุณผู้หญิง ถ้าคุณอยากขอบคุณผมจริงๆ ก็สมัครเป็นสมาชิก QQ แล้วกันนะ! เรียกเก็บรายปี!” ชายผมขาวมองรอยยุบขนาดใหญ่บนรถของเธอ คงเป็นเพราะกลัวเธอจะเรียกร้องค่าชดใช้ จึงโบกมือทิ้งคำพูดนี้ไว้ แล้ววิ่งหายไปทันที

เยี่ยหวันหวั่นค้างเติ่ง

แสร้งทำเป็นยอดฝีมือก็ทำให้มันดีหน่อยได้ไหม?

ไม่เห็นใส่ใจเลย…

สถานที่แบบนี้อยู่นานไม่ได้ หลังจากชายผมขาวจากไปแล้ว เยี่ยหวันหวั่นก็ตามออกไปติดๆ ยังดีที่เครื่องยนตร์ไม่เป็นอะไร รถยังขับได้ตามปกติ

ดูจากความสามารถของคนเหล่านี้ในคืนนี้แล้ว วิเคราะห์ได้ว่าไม่อาจประเมินกลุ่มอิทธิพลที่อยู่เบื้องหลังพวกเขาได้อย่างแม่นยำ

เพียงแต่คนพวกนี้เหมือนกลัวเกรงอะไรสักอย่าง ไม่กล้าลงมือกับเธออย่างตรงไปตรงมา

เป็นกลุ่มอำนาจไหนกันแน่ที่อยากได้ชีวิตของเธอ…

ผู้อาวุโสในตระกูลซือ ฉินรั่วซี? หรือมีอำนาจหลังฉากที่เธอยังไม่รู้ทั้งที่อยู่มาสองชีวิตแล้ว?

ชาติก่อนเธอก็เจอการลอบสังหารที่คล้ายๆ กันนี้ ต่อมายังตายอย่างไม่รู้ต้นสายปลายเหตุ ขนาดตายยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตัวเองตายอย่างไร ดังนั้นจึงไม่มีเบาะแสโดยสิ้นเชิง

ยังมีชายผมขาวที่จู่ๆ ก็โผล่มาแล้วหายไปคนนี้อีก เขาเป็นใครมาจากไหนกันแน่ ไม่เข้าใจเลยสักนิด…

ขณะกำลังใคร่ครวญ เยี่ยหวั่นหวั่นก็เปลี่ยนทิศทาง ขับมาถึงลานบ้านแห่งหนึ่งแถบชานเมือง

เธอให้เฟิงเสวียนอี้จัดหาสถานที่แห่งหนึ่งไว้ให้พวกทหารรับจ้างที่เธอรวบรวมมาจากพม่าแล้ว

สภาพการณ์ในตอนนี้ของเธอเป็นช่วงเวลาที่ต้องใช้คน

ตอนที่เยี่ยหวันหวั่นเข้าไป ต่างคนต่างกำลังจับกลุ่มแอบวิจาร์ณนายคนใหม่ของตัวเอง

โลลิน้อยเท้าคาง “คิดไม่ถึงเลยว่าหญิงหม้ายชุดดำจะสวยขนาดนี้ ดูดีกว่าในข่าวลืออีก”

คนอ้วนส่ายหน้าทำเสียงจิ๊จ๊ะ “ต้องดูดีอยู่แล้ว บำรุงจากเลือดสดๆ ของเด็กสาวอย่างเธอเลยนะ!”

ชายผมยาวว่า “พวกนายคิดว่าทำไมหญิงหม้ายชุดดำถึงสร้างตัวตนแอบอยู่ในตระกูลซือแบบนี้”

ชายไว้เครามองค้อนเขาแวบหนึ่ง “ที่รักบื้อจริงๆ ยังต้องถามอีกเหรอ ก็ต้องทำเพื่อผู้ชายอยู่แล้ว มีใครไม่รู้บ้างว่าหญิงหม้ายชุดดำชอบหนุ่มหล่อๆ ที่สุด! ว่ากันว่าเจ้าบ้านตระกูลซือคนนี้ถึงจะโหดเหี้ยม แต่ว่าหน้าตาเรียกได้ว่าจิ๊ๆๆ…หัวหน้ายอมซ่อนสถานะแทรกซึมเข้ามา ยังจะเพื่ออะไรอีก ก็ต้องเพื่อลักหลับเขาอยู่แล้ว…”

เยี่ยหวันหวั่นที่ยืนอยู่ตรงประตูกลอกตา

————————————————–

บทที่ 796 ขอให้ได้นอนกับเขาเร็วๆ

“หะ…หัวหน้า! พอเห็นเยี่ยหวันหวั่น แต่ละคนก็รีบลุกขึ้น ตกใจจนหน้าซีดกันหมด

ชายชรารีบอธิบาย “มาดามอย่าเอาเรื่องสองคนนี้เลยครับ พวกเขาไม่ได้ตั้งใจพูดหรอกครับ”

โลลิน้อยตกใจ “แม่จ๋า หนูไม่อยากโดนดูดเลือด ไม่อยากกลายเป็นตุ๊กตา…”

ชายไว้เคราขาสั่น “หัวหน้า ผมผิดไปแล้ว ผมผิดไปแล้ว ผมไม่ควรพูดส่งเดช!”

ชายผมยาวรีบร้อนกล่าว “ใช่ๆๆ หัวหน้าอย่าไปสนใจความเห็นทั่วไปของพี่เฉียงเลยครับ! ที่หัวหน้าซ่อนตัวในตระกูลซือ ต้องมีแผนการสำคัญมากอยู่แล้ว พวกเรารู้ดี พวกเรารู้ดี!”

เยี่ยหวันหวั่นก้าวเข้าไปนั่งลงบนโซฟาหนังสีดำอย่างเกียจคร้าน ก่อนกวาดมองเหล่าคนที่ตั่วสั่นงันงกตรงหน้า กล่าวว่า “ไม่มี ฉันแค่คิดจะนอนกับซือเยี่ยหาน”

กังวลว่าจะใช้ข้ออ้างอะไรอธิบายกับพวกเขาอยู่พอดี ตอนนี้หมดปัญหาแล้ว

พวกทหารรับจ้างห้าคนสำลัก

“แค่กๆๆ…” ชายผมยาวเกือบสำลักน้ำลายตัวเองตาย อ้ำอึ้งอยู่พักหนึ่งค่อยพูดว่า “เอ่อ…งั้น…งั้นขอให้หัวหน้า…ได้นอนกับเขาเร็วๆ…”

คนอ้วนที่อยู่ด้านข้างเอ่ยปากอย่างรู้ความ “คือว่าหัวหน้าครับ หัวหน้าอยากได้ความช่วยเหลือไหม ผมมียาอยู่ชนิดหนึ่ง ใช้แล้วรับประกันได้เลยว่าหัวหน้าจะทำอะไรกับเขาก็ได้ ต่อให้เป็นคนรูปงามที่เหี้ยมกว่านี้ก็ยอมทำทุกอย่างตามที่หัวหน้าปรารถนา!”

เยี่ยหวันหวั่นปฏิเสธ “…ไม่ต้อง”

หนุ่มผมยาวกล่าวอย่างโมโห “เจ้าอ้วนนี่ แกจะไปเข้าใจอะไร ไม่มีรสนิยมเอาซะเลย ด้วยความสามารถของหัวหน้า ถ้าหากคิดจะทำยังไม่ง่ายอีกเหรอ?”

คนอ้วนพูดทันที “ใช่แล้วๆ ผมนี่ยุ่งไม่เข้าเรื่อง!”

ครั้งนี้ชายชราที่อยู่ด้านข้างถามว่า “มาดามมาดึกขนาดนี้ มีเรื่องอะไรต้องการมอบหมายเหรอ?”

เยี่ยหวันหวั่นเอ่ยปากสั่ง “ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป พวกคุณจะต้องปฏิบัติภารกิจอยู่ข้างฉัน ฉันจะเปลี่ยนสถานะให้พวกคุณ นอกจากนี้แล้วห้ามเผยสถานะของฉันให้คนอื่นรู้ด้วย เข้าใจไหม?”

“รับทราบ!”

“ขอบคุณครับ/ค่ะหัวหน้า!”

ทั้งห้าคนขานรับพร้อมกัน

เยี่ยหวันหวั่นแบ่งหน้าที่ให้ จากนั้นก็กลับคอนโดไป

ทางด้านหลัง กลุ่มทหารรับจ้างห้าคนมองแผ่นหลังของเยี่ยหวันหวั่นที่ห่างออกไป และแอบปรึกษากันอีกครั้ง

“ครั้งนี้พวกเราโชคดีจริงๆ ถ้าไม่ใช่เพราะเดธโรสมา พวกเราคงจบเห่อยู่ที่นั่นแน่!” ชายผมยาวถอนใจ

คิดถึงช่วงเวลาที่ต้องหนีตายหลังจากถูกหลอกลวง คิดถึงพี่น้องหลายคนที่ตายด้วยน้ำมือของคนเหล่านั้น สีหน้าของคนทั้งห้าไม่ค่อยดีเท่าไรนัก

คนอ้วนเอ่ยว่า “พวกเราเข้าองค์กรใหม่ ต้องมอบอะไรเอาใจหัวหน้าไหม ถือว่าทดแทนบุญคุณที่หัวหน้าช่วยชีวิต!”

“งั้นจะให้อะไรล่ะ? ฉันชอบหมีน้อยขนปุย! น่ารักมาก!” โลลิน้อยบอก

“ผู้ใหญ่พูดกันอยู่ เด็กไปไกลๆ เลย!” คนอ้วนเบียดโลลิน้อยอกไป เดินไปด้านหนาชายผมยาวและชายไว้เครา “ผ่านมานานแล้วหัวหน้ายังจัดการกินเจ้าบ้านตระกูลซือไม่ได้ จะต้องกระหายมากแน่ พวกเราไปหาผู้ชายหน้าตาดีๆ มากันไหม?”

“เป็นความคิดที่ดี…”

“ฉันว่าใช้ได้อยู่!”

…

ตกดึก เยี่ยหวันหวั่นนอนกระสับกระส่ายอยู่บนเตียง ไม่นานมานี้เกิดเรื่องขึ้นเยอะเกินไป

พอคิดถึงชายผมขาวเมื่อตอนเย็น เยี่ยหวันหวั่นหยิบโทรศัพท์ออกมาดู Qzone[1] ของเขา

ยอดฝีมือผู้เร้นกายที่ไหนพอเจอกันก็แลก QQ กันแล้ว พิลึกจริงๆ

ขณะที่เยี่ยหวันหวั่นกำลังคิดก็กวาดตามองไปด้วย ก่อนหน้านี้หลายชั่วโมง ชายผมขาวเปลี่ยนข้อมูลส่วนตัวใหม่ ‘สิ่งที่เปล่าเปลี่ยวกว่าการไร้เทียมทาน คืออู๋โยวน้อยมิได้อยู่ข้างกาย (ร้องไห้)’

อู๋โยว?

เยี่ยหวันหวั่นมองสองคำบนจอโทรศัพท์ สายตาเพ่งมองเล็กน้อย

เป็นชื่อคนหรือว่าเป็นอะไร?

ฟังดูคุ้นๆ นะ…

……………………………………………………..

[1] Qzone มีลักษณะเหมือนโปรไฟล์ในเฟซบุ๊ก