บทที่ 843 รุ่งโรจน์เหมือนวันเก่าๆ

ลั่วเฉินสำลัก

เยี่ยหวันหวั่นเหลือบมองกงซวี่แวบหนึ่ง “นายจะรับจริงเหรอ”

ความจริงเธอก็คิดว่ารับงานโฆษณานี้ได้ ถึงตอนนี้ยังไม่มีตัวอย่างมาก่อน แต่อนาคตในอีกหลายปี ดาราชายที่เป็นพรีเซ็นเตอร์สินค้าสำหรับผู้หญิงก็เยอะมากขึ้นจริงๆ อีกอย่างทั้งคู่ยังเป็นดาราดาวรุ่งพุ่งแรง ผลลัพธ์น่าจะดีมาก แค่ตอนนี้ยังไม่มีคนทดลองเป็นคนแรกเท่านั้น

กงซวี่กลอกตาคิด ก่อนจะเอ่ยปากด้วยรอยยิ้มแฉ่ง “รับสิ แต่เถ้าแก่ครับ ครั้งนี้ผมเสียสละมากขนาดนี้ น่าน้อยใจขนาดนี้ ขอรางวัลหน่อยได้หรือเปล่า?”

เยี่ยหวันหวั่นไม่ตอบ ดูไม่ออกจริงๆ ว่าอีกฝ่ายน้อยใจตรงไหน…

“นายอยากได้รางวัลอะไร นอกจากขนม”

กงซวี่ได้ยินสี่คำหลังนั้นก็พลันคอตก “ขนมไม่ได้ งั้นผมอยากกินเนื้อ…”

เยี่ยหวันหวั่นนิ่งเงียบ ช่วยขออย่างอื่นหน่อยไม่ได้เหรอ?

เห็นท่าทางน่าสงสารจับใจของกงซวี่ สุดท้ายเยี่ยหวันหวั่นก็ใจอ่อน “ก็ได้”

…

ตกกลางคืน เวลาหนึ่งที่งานเลี้ยงสังสรรค์

ในห้องจัดงานเลี้ยงผู้คนแต่งตัวหรูหรา แก้วไวน์ชนกันไม่ขาดสาย ผู้คนจากแวดวงต่างๆ คนดังในวงการแฟชั่น ดารา รวมถึงคนใหญ่คนโตมารวมตัวกันในงานเลี้ยงนี้

เมื่อก่อนรอบตัวไฉหย่งหลีมีคนแน่นขนัด ตอนนี้เขากลับอยู่โดดเดี่ยว มีเพียงช่างถ่ายภาพเซียงอวี่ถงอยู่ข้างๆ

เทียบกันแล้ว ผู้อำนวยการของนิตยสาร ‘ซิ่วเซ่อ’ เหลียงฉงกลับมีคนห้อมล้อม ได้รับคำชื่นชมทักทายราวกับดาวล้อมเดือน ‘ซิ่วเซ่อ’ ฉบับนี้ยังไม่วางขายอย่างเป็นทางการก็โด่งดังแล้ว เหลียงฉงที่มีฐานะเป็นหัวหน้ากองบรรณาธิการจึงพลอยโด่งดังตามไปด้วย

“ยินดีด้วยหัวหน้าบ.ก.เหลียง ดูท่ายอดขายนิตยสารฉบับนี้จะทุบสถิติอีกแล้ว!”

“สองปีมานี้นิตยสารกิจการไม่ค่อยดี แต่ลำพังยอดสั่งซื้อล่วงหน้าของ ‘ซิ่วเซ่อ’ ก็เกือบถึงสองหมื่นเล่มแล้ว นอกจากหัวหน้าบ.ก.เหลียงแล้วยังจะมีใครทำได้อีก”

เหลียงฉงยิ้มเอ่ยว่า “ทุกคนเกรงใจไปแล้ว ทั้งหมดต้องขอบคุณทุกคนที่ให้เกียรติเหลียงคนนี้ครับ!”

“จริงสิ ถ่ายปกครั้งนี้ ‘VIVI’ เชิญใครมาเหรอ เหมือนจะเป็นราชินีจอเงินโหยวซือเฟย?” มีคนถามขึ้นมา

ช่างภาพของนิตยสาร ‘ซิ่วเซ่อ’ เหยารุ่ยจงใจหันไปมองไฉหย่งหลีที่อยู่ไม่ไกล แล้วจึงเอ่ยด้วยสีหน้าทะนงตัว “ซือเฟยยกเลิกสัญญากับพวกเขาแล้ว เธอแค่เห็นแก่หน้าในอดีตเลยตอบรับช่วยถ่ายรูปขึ้นปก แต่ไฉหย่งหลีคนนั้นเรียกร้องเกินเลยต่างๆ นานา ซือเฟยเลยโกรธไม่ถ่ายแล้ว ตอนนี้เธอเพิ่งตกลงขึ้นปกฉบับหน้าให้ ‘ซิ่วเซ่อ’ ของเรา!”

“ชิ เกินเหตุขนาดนั้นเชียว? ความคิดของไฉหย่งหลีล้าสมัยมานานแล้ว แถมยังแสร้งทำเป็นสั่งสอนราชินีจอเงินโหยวทั้งที่ไม่รู้เรื่อง ไม่แปลกที่คนเขาจะโกรธ ราชนีจอเงินโหยวร่วมมือกับ ‘ซิ่วเซ่อ’ เป็นตัวเลือกที่ฉลาดจริงๆ!”

เซียวอวี่ถงมองเหลียงฉงที่ถูกทุกคนล้อมอยู่ไม่ไกลด้วยแววตาเย็นชา

เมื่อก่อนคนพวกนี้เทิดทูนไฉหย่งหลีที่เรียกร้องความสมบูรณ์แบบมากเกินไป ตอนนี้พอพูดถึง เขากลับกลายเป็นคนที่ไม่รู้เรื่องแต่เสแสร้งเข้าใจไปแล้ว

วงการนี้ก็เป็นแบบนี้ ไม่มีมิตรภาพถาวร มีแค่ผลประโยชน์ตลอดกาล…

ไฉหย่งหลีทำแค่ชายตามองเล็กน้อย ด้วยเห็นสถานการณ์อย่างนี้จนชาชินนานแล้ว เขาหันไปถามเซียวอวี่ถงว่า “เตรียมการสั่งซื้อล่วงหน้ากับประกาศทางการพร้อมหรือยัง”

เซียวอวี่ถงพยักหน้า “พร้อมเรียบร้อยแล้วค่ะ”

ในที่สุดก็ทันเวลาไม่ต้องปล่อยหน้าว่าง ไม่อย่างนั้นครั้งนี้ ‘VIVI’ ต้องเสียหน้าหมดสิ้นจริงๆ

แต่น่าเสียดายที่กระแสของ ‘VIVI’ ผ่านพ้นจบสิ้นไปแล้ว ไม่อาจรุ่งโรจน์เหมือนวันเก่าๆ ได้อีก…

เวลานี้เอง ไช่หย่งเซิ่งกับหยางลู่ซีเดินเข้ามา ทั้งสองคนกำลังเด่นดัง ทุกคนเห็นก็เอ่ยทักทายกันทันที

ไช่หย่งเซิ่งพาหยางลู่ซีเดินเข้าไปด้วยรอยยิ้มกว้าง “หัวหน้าบ.ก.เหลียง ยินดีด้วยที่ขายได้ล้นหลามเลย!”

เหลียงฉงชูแก้วพูดอย่างอารมณ์ดีมาก “ผู้อำนวยการไช่ ผมขอคารวะคุณหนึ่งแก้ว ยังไงคราวนี้ก็ได้คุณช่วยดูแล นิตยสารของพวกเราถึงโด่งดังได้ ซีซีก็มีเครดิตมากเหมือนกัน!”

——————————————————————-

บทที่ 844 ไม่รู้จักที่ต่ำที่สูง

หยางลู่ซีมีสีหน้าถ่อมตัว “ที่ไหนกันคะ ทั้งหมดเป็นผลงานของหัวหน้ากองบรรณาธิการเหลียงกับคุณช่างภาพต่างหากล่ะคะ!”

ไช่หย่งเซิ่งเอ่ยอย่างคนสุขสมหวัง “หัวหน้าบ.ก.เหลียงเกรงใจเกินไปแล้ว หวังว่าหลังจากนี้พวกเราจะมีโอกาสได้ร่วมงานกันมากขึ้นอีกนะครับ!”

เหลียงฉงรีบบอก “นั่นแน่นอนอยู่แล้ว! ได้ร่วมงานกับผู้จัดการมืออาชีพอย่างผู้อำนวยการไช่ นั่นนับเป็นเกียรติของผม!”

ทุกคนกำลังชนแก้วพูดคุยกันอย่างรื่นเริง แต่ชั่วพริบตานั้นบรรยากาศเงียบกริบลง

ตรงประตูทางเข้า เยี่ยหวันหวั่น เยี่ยมู่ฝาน กงซี่ และลั่วเฉินทั้งสี่คนเดินเข้ามา

ตั๋วเข้างานครั้งนี้ไฉหย่งหลีช่วยหาให้พวกเขา ไม่อย่างนั้นฝ่ายจัดงานก็ไม่มีทางเชิญพวกเขามา เนื่องจากจะเป็นการขัดต่ออิทธิพลของโกลบอล

เซียวอวี่ถงกวักมือเรียก “คุณเยี่ย ทางนี้ค่ะ!”

พวกเยี่ยหวันหวั่นเดินเข้าไป “คุณอวี่ถง วันนี้คุณสวยมาก!”

เซียวอวี่ถงสองแก้มแดงระเรื่อ “ขอบคุณค่ะ แต่พวกคุณสี่คนต่างหากทำฉันตาพร่าหมดแล้ว!”

เมื่อเห็นเยี่ยหวันหวั่นยืนอยู่กับพวกไฉหย่งหลี ศิลปินรายเล็กของกวงเย่าที่อยู่ข้างหยางลู่ซีแค่นเสียง “คนประเภทเดียวกันมักจะอยู่ด้วยกันจริงๆ! ตอนนี้เยี่ยไป๋ไปอยู่กับบริษัทตกอันดับอย่างนั้นซะแล้ว!”

หยางลู่ซีแบมือ “นี่ก็ช่วยไม่ได้ ไม่มีโกลบอลคอยหนุนหลัง เยี่ยไป๋จะคว้างานชั้นยอดไปอย่าง ‘ซิ่วเซ่อ’ ได้ยังไง

จำได้ว่าตอนนั้นที่พวกฉันจะถ่ายรูปคู่ชายหญิงขึ้นปก เยี่ยไป๋ไม่ใช่แค่ไม่เห็นด้วย แต่ยังขู่ว่าให้รับผิดชอบผลที่ตามมาอะไรนี่แหละ แต่ตอนนี้เป็นยังไงล่ะ นี่คือผลตามที่เขาว่าเหรอ? คิกๆ…”

นักแสดงอีกสองสามคนข้างๆ และคนดังในวงการแฟชั่นที่ได้ยินพากันเอ่ยปากอย่างประหลาดใจ “มีเรื่องอย่างนี้ด้วย? ไม่ใช่ว่าเยี่ยไป๋ตาดีมากเหรอ การประชาสัมพันธ์นักแสดงกับการวางแผนงานก็มีฝีมือดีนี่!”

นักแสดงรายเล็กพูด “เพราะงั้นถึงได้ทำท่าทางเหมือนเจ๋งมากไง แต่ความจริงนะ ก็แค่ชื่อเสียงดังกว่าฝีมือ…”

ไช่หย่งเซิ่งทำหน้าดูถูก “เด็กนั่นคิดว่าตัวเองนั่งตำแหน่งรองประธานก็สุดยอดมากแล้ว ทั้งที่ความจริง ถ้าไม่ใช่เพราะลุงผมไล่โจวเหวินปินออกไป เขานึกว่าตัวเองจะได้เลื่อนตำแหน่งง่ายขนาดนี้เหรอ? เด็กนั่นก็แค่หมากในมือลุงผมเท่านั้น แต่ยังไม่เข้าใจสถานะตัวเอง คิดว่าตัวเองเป็นตัวเอกแล้ว!”

เหลียงฉงยิ้มบอก “คนหนุ่มนี่นะ ไม่รู้จักที่ต่ำที่สูงกันง่ายๆ!”

เขาพูดพลางตาวาว เอ่ยปากเหมือนยิ้มแต่ก็ไม่เหมือนยิ้ม “ผมได้ยินว่าเยี่ยไป๋หันไปร่วมมือกับ ‘VIVI’ แล้ว?”

หยางลู่ซีได้ยินแล้วหัวเราะเยาะ “ใช่แล้วค่ะ แถมถ่ายรูปคู่ขึ้นปกเหมือนพวกเราด้วย แต่ให้กงซวี่กับลั่วเฉินผู้ชายตัวใหญ่สองคนถ่ายรูปคู่ขึ้นปกด้วยกัน นี่คงใช้ความสามารถตัวเองจนหมด ยอมแพ้สิ้นหวังแล้วละมั้งคะ”

เหลียงฉงส่ายหน้าถอนหายใจ “เฮ้อ นึกถึงว่าแต่เดิม ‘VIVI’ ดีเลวยังไงก็เป็นรุ่นพี่ของพวกเรา เป็นนิตยสารเก่าแก่ที่สร้างผลงานสำคัญไว้ในวงการแฟชั่น นึกไม่ถึงว่าตอนนี้จะยิ่งแย่ลงเรื่อยๆ ไม่ว่าใครก็ร่วมมือด้วยหมด…”

ไช่หย่งเซิ่งพลันเอ่ยขึ้น “ฮ่าๆ ไฉหย่งหลีคนวิสัยทัศน์ค่ำครึแบบนั้นจะเทียบหัวหน้าบ.ก.เหลียงได้ยังไง ตอนนี้มีใครไม่พูดบ้างว่าผู้นำทัพโลกแฟชั่นก็คือคุณคนนี้!”

ไช่หย่งเซิ่งชูนิ้วโป้งให้

เหลียงฉงถูกประจบสอพลอจนทั้งกายและใจเป็นสุข เอ่ยปากว่า “จริงสิ ฉบับตีพิมพ์พิเศษปีนี้ของเรา ผมตัดสินใจแล้วซีซี…”

ไช่หย่งเซิ่งหน้าชื่นตาบ้านดึงหยางลั่วซีมาชนแก้วกับเหลียงฉงทันที “ขอบคุณมากจริงๆ ครับ! ซีซี ยังไม่รีบรินสักแก้วให้หัวหน้าบ.ก.เหลียงอีก…”

…

งานเลี้ยงจบลงอย่างรวดเร็ว ที่หน้าประตู เยี่ยหวันหวั่นกับพวกไฉหย่งหลีกำลังจะจากไป ด้านข้างก็พลันมีคนเรียกไฉหย่งหลีไว้

เห็นแค่ว่าอีกฝ่ายสวมชุดราตรีสั่งตัด ด้านนอกสวมเสื้อกั๊กสั้นขนเฟอร์สีแดง ใบหน้าแต่งหน้าอย่างประณีต แววตาหยิ่งทระนงที่มองไฉหย่งหลีดูรำคาญใจอยู่มาก

………………………..