บทที่ 855 โคตรแมนเลย!

ด้านในห้องทำงานของฉู่หงกวง

ผู้ช่วยผู้จัดการกล่าวอย่างระมัดระวังว่า “ประธานฉู่ ใจเย็นๆ ก่อนครับ ความจริงหานเซี่ยนอวี่…จะช้าจะเร็วก็ต้องไปอยู่ดี…”

ฉู่หงกวงยังคงโมโห “ฉันรู้อยู่แล้วว่าไม่ช้าก็เร็วเขาต้องออกไป แต่ว่าจากกันด้วยดี เหมือนกับสถานการณ์ในตอนนี้หรือไง”

วันหน้าต่อให้หานเซี่ยนอวี่ไป บริษัทของพวกเขาก็เป็นฝ่ายปั้นขึ้นมา เขาเติบโตได้ดีก็เป็นเกียรติของบริษัท

นอกจากนี้ถ้าเขาคิดออกจากบริษัท อย่างนั้นก็เป็นเขาไร้เหตุผล อำนาจหลักกับอำนาจทางวาจาอยู่ในมือบริษัท ความเห็นของสังคมต้องอยู่กับบริษัทเช่นกัน ต่อจากนี้ถ้าพวกเขาคิดจะร่วมมือกันก็ชิงอำนาจมาไว้ก่อนได้

แต่ว่าตอนนี้ล่ะ? จุดอ่อนร้ายแรงแบบนี้ตกอยู่ในมือคนอื่น ทุกเรื่องพังเพราะคนโง่ที่ทำแต่เรื่องโง่ๆ ไม่เคยทำเรื่องดีๆ นั่นแล้ว!

เลขานุการเคาะประตูเสียงดังแล้วเดินเข้ามา “ประธานฉู่ ผู้อำนวยการไช่อยู่ด้านนอก บอกว่าต้องการพบท่านค่ะ…”

“ไล่มันไปซะ!”

“ค่ะ!” เลขาฯ สาวตกใจจนรีบออกไป

ฉู่หงกวงโมโหเดือดดาล แต่ไม่ทันไรก็ใจเย็นลง ในสังกัดของโกลบอลมีบริษัทและแผนกนับไม่ถ้วน นักแสดงแถวหน้าก็มีมากมาย ก็แค่กวงเย่ากับบุคลากรไม่กี่คน ต่อให้เสียไปกำไรก็ลดลงไม่เท่าไร

สำหรับหานเซี่ยนอวี่ ตอนนี้เขาได้แต่ส่งคนไปเกลี้ยกล่อมอย่างเต็มที่…

เรื่องเร่งด่วนในตอนนี้ไม่ใช่เรื่องเล็กๆ พวกนี้ แต่เป็น…คู่แข่งอย่างหวงเทียนเอ็นเตอร์เทนเมนต์ต่างหาก!

ได้ยินว่าเยี่ยอีอีคุณหนูใหญ่แห่งตระกูลเยี่ยกำลังจะหมั้นหมายกับกู้เยว่เจ๋อผู้สืบทอดของตระกูลกู้ ถึงเวลานั้นเมื่อเชื่อมเป็นทองแผ่นเดียวกัน จะส่งผลกระทบต่อโกลบอลของพวกเขายิ่งกว่า…

…

“โอ้โห! พี่เยี่ยรีบดูเร็ว พี่เซี่ยนอวี่โคตรแมนเลย!”

ขณะเยี่ยหวันหวั่นกำลังทำงาน กงซวี่รีบถือโทรศัพท์พุ่งเข้ามาหา จากนั้นเธอก็เห็นว่าหานเซี่ยนอวี่แชร์โพสต์เวยป๋อของตัวเอง

เยี่ยหวันหวั่นเอ่ย “เซี่ยนอวี่กลับมาแล้ว…”

เธอรู้ว่าก่อนหน้านี้หานอวี่เซี่ยนถ่ายทำหนังแบบปิดที่ต่างประเทศอยู่ตลอด ถ้าเธอจำไม่ผิด วันนี้เป็นวันกลับมาประเทศพอดี

ดังนั้น…เขาน่าจะเพิ่งได้รับรู้เรื่องราวภายนอก ก็แชร์เวยป๋อของเธอทันที…

แถมยังเป็นในสถานการณ์ที่ส่วนในของโกลบอลออกคำสั่ง ห้ามไม่ให้นักแสดงในสังกัดติดต่อกับเธออีกด้วย…

เยี่ยหวันหวั่นอ่านประโยค ‘นายเหมาะกับโลกที่กว้างใหญ่กว่า’ ‘ขอแค่นายต้องการฉันก็พร้อมจะอยู่ข้างนายตลอดไป’ ในใจรู้สึกอบอุ่น

ในชาติก่อน ทุกคนให้หลังให้เธอ ต้องตายไปอย่างโดดเดี่ยว แต่ตอนนี้ด้านข้างกลับมีเพื่อนๆ ที่จริงใจเยอะขนาดนี้

เยี่ยมู่ฝานที่อยู่ด้านข้างพยักหน้า พลางใช้น้ำเสียงที่เหมือนถูกใจน้องเขยเอ่ยว่า “นักแสดงอย่างหานเซี่ยนอวี่ไม่เลวจริงๆ! แม่ของเรา…แฮ่ม แม่ของฉันเป็นแฟนคลับเขา! ดูแต่ละครเขาทุกวัน แม้แต่โฆษณาของเขาก็ยังดูซ้ำตั้งหลายรอบ…”

สีหน้าลั่วเฉินฉายแววกังวล “รุ่นพี่เซี่ยนอวี่แชร์เวยป๋อแบบนี้ โกลบอลจะทำอะไรเขาหรือเปล่า…”

ขณะที่พูดกันอยู่ บริเวณหน้าเคาน์เตอร์ด้านนอกก็พลันมีเสียงอุทานตื่นเต้นของเสี่ยวชิงดังมา…

“กรี๊ด เซี่ยน…เซี่ยนอวี่!”

เสี่ยวชิงกับตงไจ๋เป็นผู้ช่วยของนักแสดง ล้วนเป็นตัวนักแสดงที่จ่ายค่าจ้างเอง ไม่ได้สังกัดบริษัท หลังจากพวกเขาออกจากกวงเย่าก็ตามมาด้วยกัน ทว่าช่วงนี้รับสมัครบุคลากรไม่ทัน เสี่ยวชิงจึงมาประจำที่เคาน์เตอร์ชั่วคราว

เยี่ยหวันหวั่นได้ยินความวุ่นวายด้านนอก ก็หันไปมองทางประตูโดยสัญชาตญาณ

วินาทีถัดมา คนหนุ่มหน้าตาหล่อเหลาสวมเสื้อโค้ทกันลมก็ปรากฏตัวที่ประตูห้องทำงานของเธอด้วยอาการเหน็ดเหนื่อย

———————————————————————–

บทที่ 856 เอาของขวัญมาให้นาย

หานเซี่ยนอวี่มองเยี่ยไป๋ บนใบหน้าที่เหน็ดเหนื่อยเต็มไปด้วยความอ่อนโยน “เยี่ยไป๋ ไม่เจอกันนานนะ”

เยี่ยหวันหวั่นคิดไม่ถึงว่าเมื่อครู่เพิ่งเห็นเวยป๋อของหานเซี่ยนอวี่ ครั้งนี้กลับเห็นตัวจริงแล้ว ก็พลันประหลาดใจอยู่บ้าง “อ้าว เซี่ยนอวี่…นายมาทำอะไรเนี่ย?”

หานเซี่ยนอวี่เลิกคิ้วขึ้นชนิดที่สังเกตแทบไม่เห็น จากนั้นพูดว่า “ยินดีด้วยที่ได้ตั้งบริษัท ฉันเอาของขวัญมาให้นาย”

เยี่ยนหวันหวั่นทำอะไรไม่ถูกอยู่บ้าง “ของขวัญ? ของขวัญอะไร?”

หานเซี่ยนอวี่พยักหน้า “อืม ตัวฉันนี่ไง”

เยี่ยหวันหวั่นนิ่งค้างไป

กงซวี่ตกใจ

พอเห็นเยี่ยหวั่นหวันที่มักทำอะไรเด็ดขาดมีสีหน้าแตกตื่นตะลึงลานอย่างหาได้ยาก ดวงตาของหานเซี่ยนอวี่ก็ปรากฏรอยยิ้มแวบหนึ่ง “รับไหม?”

เยี่ยหวันหวั่นอึ้งไปเพราะรอยยิ้มบางๆ ที่เปล่งประกายของชายหนุ่ม ผ่านไปนานจึงค่อยรู้สึกตัว “หา?”

เฟ่ยหยางที่อยู่ด้านหลังหานเซี่ยนอวี่เหลือบมองนักแสดงของตัวเอง กระแอมเสียงเบา มุมปากกระตุกอย่างหมดคำจะพูด อดแขวะในใจไม่ได้ว่าพวกเขาแค่มาคุยเรื่องร่วมงาน มาจีบกันหาพระแสงอะไร? นอกจากนี้อีกฝ่ายก็เป็นผู้ชายด้วย…

ปกติยังไม่เคยเห็นนายสนใจอะไรผู้หญิงเลย…

“อะแฮ่ม เป็นแบบนี้ครับ ผู้อำนวยการเยี่ย…ไม่ใช่สิ ตอนนี้ต้องเปลี่ยนคำเรียกแล้ว ประธานเยี่ย พวกเรามาขอเข้าบริษัทของพวกคุณ!” เฟ่ยหยางอธิบาย

เฟ่ยหยางไม่อธิบายยังพอว่า พออธิบายจบเยี่ยหวันหวั่นยิ่งตกใจกว่าเดิม “อะไรนะ…เข้าบริษัทฉัน?”

หานเซี่ยนอวี่บอก “อะไรกัน ไม่ต้อนรับเหรอ?”

เยี่ยหวันหวั่นความคิดสับสนเล็กน้อย อดเอามือกุมหน้าผากไม่ได้ “เดี๋ยวๆๆๆ…ให้ฉันตั้งตัวก่อน นายเป็นคนของโกลบอล ทำไม…”

หานอวี่เซี่ยนตอบกลับ “หนึ่งชั่วโมงก่อนหน้านี้ ฉันยกเลิกสัญญากับโกลบอลแล้ว”

เยี่ยหวันหวั่นพูดอะไรไม่ออก

ข่าวนี้…มันกะทันหันเกินไปแล้ว…

หานเซี่ยนอวี่ถึงกับยกเลิกสัญญากับโกลบอล แถมยังต้องการเข้าบริษัทของเธอ?

เธอรู้อยู่แล้วว่าหานเซี่ยนอวี่ให้ความสำคัญกับน้ำใจไมตรีมาโดยตลอด เป็นเพราะว่าตัวเองเคยช่วยเขา ที่แล้วมาเขาจึงคอยเป็นห่วงเป็นใย แค่สนับสนุนเธออย่างเปิดเผยก็ทำให้เธอซาบซึ้งมากแล้ว แต่เยี่ยหวันหวั่นไม่นึกเลยว่านักแสดงหนุ่มจะทำถึงขั้นนี้

กงซวี่ที่อยู่ด้านข้างเบิกตากว้าง ลั่วเฉินกับเยี่ยมู่ฝานสบตากัน มีสีหน้าตกใจเหมือนกัน

หานเซี่ยนอวี่จะเข้าบริษัทของพวกเขา?

จากยักษ์ใหญ่อย่างโกลบอลมายังบริษัทเล็กๆ ที่เพิ่งตั้งขึ้นของพวกเขาเนี่ยนะ?

สีหน้าของเยี่ยหวันหวั่นค่อยๆ เปลี่ยนเป็นเคร่งขรึม “เซี่ยนอวี่ นี่ไม่ใช่เรื่องเล็กนะ นายอย่าเพิ่งวู่วาม ไม่คิดหน้าคิดหลัง ทางฉันเพิ่งตั้งบริษัทใหม่ได้ไม่นาน ทุกอย่างยังไม่เข้าที่เข้าทาง ในสังกัดฉันมีกงซวี่กับลั่วเฉินก็ยุ่งอยู่แล้ว ด้วยเงื่อนไขและความสามารถของนาย ไม่มีความจำเป็นต้องมาหาพวกเราเลยสักนิด ยิ่งไปกว่านั้นต่อให้นายยินดี ความสามารถของบริษัทพวกเราก็ไม่…”

ไม่รอเยี่ยหวันหวั่นพูดจบ หานเซี่ยนอวี่ตัดบทเธอ สายตาจับจ้องอยู่ที่เธออย่างจริงจัง “เยี่ยไป๋ ฉันรู้ดี ดังนั้นผู้จัดการของฉันเลยยังเป็นพี่หยาง งานของฉันให้เขารับผิดชอบ ผู้ช่วยฉันจะเตรียมเอง เรื่องการแสดงนายก็ไม่จำเป็นต้องห่วงเหมือนกัน นายไปจัดการเรื่องของตัวเองได้ ไม่ต้องกังวลเรื่องของฉัน”

เยี่ยหวันหวั่นนิ่งอึ้ง

ขอร้องล่ะ! ประเด็นมันไม่ได้อยู่ตรงนั้นไง…

อีกอย่าง ในเมื่อนายไม่ต้องใช้อะไรฉัน แล้วจะมาหาฉันเพื่ออะไร?

เยี่ยหวันหวั่นมองหานเซี่ยนอวี่อย่างหัวเราะไม่ได้ออกร้องไห้ไม่ออก “นายพูดแบบนี้…ฉันออกจะเอาเปรียบเกินไปมั้ง…แบบนี้ไม่ได้เด็ดขาด”

หานเซี่ยนอวี่กล่าวด้วยรอยยิ้ม “เถ้าแก่เยี่ย ฉันไม่สนใจว่าจะถูกเอาเปรียบด้วยซ้ำ นายยังจะสนอีกเหรอ?”

…………………………………….

Related