บทที่ 991 เชื่อฟังขนาดนี้ ว่านอนสอนง่ายขนาดนี้

หลังกลับคฤหาสน์กุหลาบ เยี่ยหวันหวั่นก็เรียกห้าคนมาเปิดประชุมเล็ก

เยี่ยหวันหวั่นย้้ำพวกเขาซ้ำๆ ว่าตอนนี้อยู่ในประเทศจีน เธอเป็นนักธุรกิจธรรมดา ต้องรักษากฎหมาย ไม่สามารถเอะอะก็ฆ่าคนได้

จนกระทั่งทั้งห้าคนบันทึกลงสมุดจดเสร็จแล้ว เยี่ยหวันหวั่นจึงค่อยวางใจลงนิดหน่อย

ที่ทางเข้าพลันมีเสียงเครื่องยนต์รถดังขึ้น ซือเยี่ยหานเพิ่งจบงานเลี้ยงกลับมา

เพราะถังถัง เยี่ยหวันหวั่นกับซือเยี่ยหานจึงปรึกษากับเล็กน้อย ให้ทุกวันตอนกลางคืนเขาอยู่ในคฤหาสน์กุหลาบของเธอเท่าที่จะทำได้ ยังไงเสียตอนนี้พวกเขาก็ต้องแสดงเป็นครอบครัวสามคน

โชคดีที่ซือเยี่ยหานก็ให้ความร่วมมือเป็นอย่างดี

“คุณเก้า กลับมาแล้วเหรอ!”

เยี่ยหวันหวั่นเห็นสวี่อี้ติดตามอยู่ด้านหลังซือเยี่ยหาน ในมือถือถุงใหญ่ถุงน้อยมากมาย

เยี่ยหวันหวั่นกวาดตามอง พบว่าทั้งหมดเป็นของเล่นสีสันสดใส “เฮ้ ของพวกนี้เอามาจากไหนเหรอ”

“เซี่ยเจ๋อจือส่งมาให้” ซือเยี่ยหานตอบเสียงเรียบ

เยี่ยหวันหวั่นได้ยินแบบนั้นก็แปลกใจเล็กน้อย

ที่แท้เป็นเซียเจ๋อจือ นึกไม่ถึงว่าว่าราชาจอเงินเซี่ยจะใส่ใจขนาดนี้

สวีอี้ที่ด้านข้างอยากพูดอะไรบางอย่างแต่ก็ลังเล ถึงส่วนหนึ่งราชาจอเงินเซี่ยจะเป็นคนส่งมา แต่ส่วนใหญ่คุณชายเก้าเป็นคนซื้อมาเอง…

ซือเยี่ยหานเห็นดึกขนาดนี้เธอยังไม่นอนก็เอ่ยปากถาม “ทำไมยังไม่นอนอีก”

เยี่ยหวันหวั่นส่ายหัว “มีคนมาหาเรื่องที่กองถ่าย แต่ไม่เป็นไร จัดการเรียบร้อยแล้ว!”

เยี่ยหวันหวั่นพูดพลางก็อธิบายเรื่องราวอย่างง่ายๆ

จากนั้น เยี่ยหวันหวั่นก็อดคล้องแขนซือเยี่ยหานไม่ได้ เธอเอ่ยค่อนแคะ “เฮ้อ พวกในบ้านยังต้องสั่งสอนดีๆ อีก ทำเรื่องอะไรก็มุทะลุเกินไป มุทะลุแบบนี้ น่ากลัวขนาดนี้ ต่อสู้ทียั้งมือไม่อยู่ใช้ด้ที่ไหนกัน”

ซือเยี่ยหานฟังคำพูดของหญิงสาว มองเธอ สีหน้ายากบรรยายอยู่บ้าง

เยี่ยหวันหวั่นกะพริบตาปริบ “ทำไม หรือว่าฉันพูดผิดเหรอ”

เยี่ยหวันหวั่นมีสีหน้าแปลกใจ คำพูดนี้ฟังดูแปลกยังไง

“ถังถังล่ะ” ซือเยี่ยหานถามโดยไม่ได้คิด

“หลับไปแล้วละ!” เยี่ยหวันหวั่นพูดพลางจูงมือซือเยี่ยหานไปนั่งลงบนโซฟา “คุณเก้า ฉันมีเรื่องอยากปรึกษาคุณ…”

ซือเยี่ยหานถาม “อะไร”

เยี่ยหวันหวั่นกะพริบตา ถามหยั่งเชิงว่า “พวกเราสองคนปกติต้องทำงาน คุณคิดไหมว่าถังถังปกติอยู่บ้านคนเดียวเหงาเกินไป”

ซือเยี่ยหานหันมองเธอ “แล้ว?”

“หึๆ งั้นพวกเราให้ถังถังเลี้ยงสัตว์สักตัวเถอะ! สัตว์เลี้ยงช่วยปลูกฝังความรักของเด็ก แถมยังอยู่เป็นเพื่อนถังถังได้ด้วย ดีมากเลยใช่ไหม” เยี่ยหวันหวั่นแนะนำอย่างตื่นเต้น

ซือเยี่ยหานเอ่ยถาม “อยากเลี้ยงอะไร ให้สวี่อี้ช่วยซื้อให้”

เยี่ยหวันหวั่นส่ายมือรัว “ไม่ต้องๆ ไม่ต้องยุ่งยากขนาดนั้น ไม่ใช่ก็มีอยู่แล้วเหรอ”

ซือเยี่ยหานได้ยินดังนั้นก็ขมวดคิ้วน้อยๆ เงยหน้ามองหญิงสาว

เยี่ยหวันหวั่นเอ่ยปากทันที “พวกเรามีต้าไป๋ไง! ไม่สู้คุณเรียกต๋าไป๋มาให้เขาอยู่เป็นเพื่อนถังถังเลยดีกว่า! ถังถังต้องชอบมากแน่!”

ซือเยี่ยหานหมดคำพูด

เยี่ยหวันหวั่นเอ่ยอย่างตื่นเต้น “คุณดูสิ ต้าไป๋น่ารักขนาดนี้ เชื่อฟังขนาดนี้ ว่านอนสอนง่ายขนาดนี้! ให้มันอยู่เป็นเพื่อนถังถังจะดีขนาดไหน! คุณเก้า ไอเดียฉันสุดยอดมากเลยใช่ไหม”

สวี่อี้ที่จัดวางของอยู่ด้านข้างนิ่งไปแล้ว

ถึงกับให้สลอเทอร์เป็นสัตว์เลี้ยง?

คุณหนูหวันหวั่น…‘ว่านอนสอนง่าย’ คำนี้ของคุณ เข้าใจอะไรผิดหรือเปล่า

เขาคิดว่าคุณเก้าต้องไม่ตอบรับเรื่องไร้เหตุผลอย่างนี้แน่นอน…

ซือเยี่ยหานเอ่ย “สวี่อี้ ไปเตรียมการ”

สวี่อี้ตอบรับ “ครับ…”

——————————————————————————————-

บทที่ 992 ในใจจะไม่มีคะแนนเชียวเหรอ

เช้าวันถัดมา

กงซวี่ติดอันดับการค้นหาอีกแล้ว

เนื้อหาอันดับการค้นหาคือ #กงซวี่สุดยอดคลังละครน้ำเน่า#

เห็นได้ชัดว่า ครั้งนี้ก็มีองค์กรที่วางแผนร้ายล่วงหน้าอีกแล้ว ขณะเดียวกันก็ยังฉุด ‘เป็นหรือตาย’ ลงน้ำอีกด้วย มุมมองแง่ลบต่างๆ นานา คาดเดาว่าเรื่องนี้ต้องเป็นสุดยอดละครน้ำเน่า

ตั้งแต่ที่คาแรคเตอร์ของกงซี่ถูกเยี่ยหวันหวั่นล้างจนใสสะอาด นิสัยและพฤติกรรมของเขาก็ไร้จุดให้เหยียดหยาม จะมีก็แค่ทักษะการแสดง…ที่ตอนนี้เรียกได้ว่า ต่อให้เป็นเยี่ยหวันหวั่นก็ไร้กำลังจะพลิกฟ้าช่วยเขาชำระล้าง…

เหล่าศิลปินร่วมบริษัท หานเซี่ยนอวี่ที่เป็นจุดร่วมอันสมบูรณ์แบบของสายความสามารถและสายไอดอล ลั่วเฉินเริ่มอาชีพครั้งแรกก็ได้แสดง ‘มังกรผงาด’ ของผู้กำกับซ่งจินหลิน และหวนแสดงอีกครั้งใน ‘มังกรผงาด 2’ ละครทั้งสองเรื่องยืนยันความสามารถของเขาแล้ว

มีแค่กงซวี่ที่ตั้งแต่ต้นจนจบอย่างถอดหมวก ‘แจกันดอกไม้’ ไม่ได้

ถึงแม้ดาราที่ฐานแฟนคลับแน่นส่วนใหญ่จะอาศัยหน้าตาทำมาหากิน ความสามารถแย่ แต่ทักษาการแสดงของกงซวี่แหกกรอบโดดเด่นเกินไปแล้วจริงๆ พูดตามตรงก็คือ แย่ถึงขั้นประทับฝังลึกในใจคน แย่ถึงขนาดที่ทั่งทั้งวงการบันเทิงไม่มีใครสู้เขาได้

เมื่อไรที่พูดถึงทักษะการแสดงกาก คนแรกที่ทุกคนนึกถึงล้วนเป็นกงซวี่

เยี่ยหวันหวั่นกวาดตาอ่านข่าวซุบซิบยามเช้าไปพลางเดินลงชั้นล่างไปพลาง หางตาเธอเหลือบเห็นเจียวเจียวกำลังบันทึกละครน้ำเน่าที่น่าตะลึงพวกนั้นของกงซวี่ตามคลังที่มีในการค้นหายอดนิยมอย่างลับๆ

เด็กคนนี้…รสนืยมแปลกดีจริงๆ…

ชอบเลือกดูละครที่ทั้งน้ำเน่าทั้งน่าช็อกพวกนั้นโดยเฉพาะ ละครของกงซวี่เลยกลายเป็นของชอบเธอที่สุด…

เรื่องร้อนแรงวันนี้นอกจากอันดับการค้นหายอดฮิตที่กงซี่ถูกต่อว่า ยังมีเวยป๋อหนึ่งที่กงซวี่เพิ่งโพสต์เมื่อไม่นานมานี้—

[บิดามันเถอะ! ดูก็รู้ว่าตั้งใจชี้เรื่องนั้นเพื่อมาดิสฉัน ทักษะการแสดงแย่แล้วทำไม เรื่องนั้นฉันไม่แคร์! ถ้าฉันเอาจริงขึ้นมา แม้แต่ตัวเองก็ยังกลัว! ก็แค่ทักษะการแสดงไม่ใช่เหรอ! ก็แค่ความสามารถไหม ละครถัดไปของบิดาจะเอาถ้วยรางวัลจินหลานราชาจอเงินมาโยนใส่หน้าพวกแก! ทำไม่ได้ฉันจะพาลั่วเฉินมาถ่ายทอดสดกินขี้! โพสต์นี้ขอสัญญา ไม่ลบโพสต์เด็ดขาด!]

เวยป๋อโพสต์นี้ทำเอาเยี่ยหวันหวั่นดูจนหัวจะระเบิด

กงซวี่เจ้าเด็กบ้า ทนยั่วยุนิดหน่อยก็ไม่ได้ แค่นิดเดียวก็เดือดแล้ว…

ที่สำคัญคือ เจาบ้ากินคนเดียวก็ช่างปะไร แต่จะพาลั่วเฉินไปด้วยเพื่อ

กงซวี่เพิ่งโพสต์เวยป๋อนี้ออกมา คอมเมนต์ที่ด้านล่างก็ระเบิดแล้ว…

[เชี่ยฮ่าๆๆ! ฉันเห็นอะไรเข้าเนี่ย! วิธีเปิดเวยป๋อวันนี้ของฉันต้องมีปัญหาแน่เลย กงซวี่ถึงกับพูดว่าเขาจะเป็นราชาจอเงิน!]

[นี่เป็นเรื่องตลกที่สุดที่ฉันได้ยินในปีนี้แล้ว! กงซวี่เสียสติบ้าไปแล้วเหรอ คำพูดอย่างนี้ก็พูดออกมาได้ เขาแสดงเป็นยังไง ในหัวตัวเองไม่มีสมองเหรอ]

[ที่สำคัญ…กงซวี่นายกิน ขี้อะไรนั่นทำไมต้องดึงลั่วเฉินของพวกเราไปร่วมด้วย]

[ฮ่าๆๆ พูดเวอร์ชะมัดเลย แต่ไหงรู้สึกว่ากงซวี่น่ารักอย่างบอกไม่ถูกหว่า]

ยังดีที่มนุษยสัมพันธ์ของกงซวี่ยังนับว่าไม่เลว ด้านล่างนอกจากคำแซะเจ็บแสบบางส่วน ส่วนใหญ่ก็หยอกล้ออย่างเจตนาดี แล้วก็มีแฟนคลับคู่จิ้นของเขากับลั่วเฉินที่คอยล้อเล่น ควบคุมสถานการณ์

เยี่ยหวันหวั่นเพิ่งค้นเว็บเพจเสร็จ โทรศัพท์ก็ดังขึ้นมา

ตงไจ๋ร้องไห้พลางโทรศัพท์หาเธอ “พี่เยี่ย จบเห่แล้ว กงซวี่สร้างเรื่องอีกแล้ว…”

เยี่ยหวันหวั่นถอนหายใจ “รู้แล้ว ฉันเห็นแล้ว”

“ขอโทษนะพี่เยี่ย ผมขวางไว้ไม่อยู่…พี่เยี่ย คราวนี้จะทำยังไงดี! กงซวี่ให้ตายยังไงก็ไม่ยอมลบเวยป๋อ หรือว่าถึงตอนนั้นจะต้องถ่ายทอดสดกินจริงๆ…”

เยี่ยหวันหวั่นหัวเราะน้อยๆ “อย่ามองแง่ลบขนาดนั้น ไม่แน่ถึงตอนนั้นกงซวี่อาจได้เป็นราชาจอเงินจริงๆ ก็ได้นะ”

ตงไจ๋น้ำเสียงเจือแววสะอื้น “พี่เยี่ย อย่าล้อเล่นสิครับ…”

ศิลปินตัวเองทักษะการแสดงเป็นยังไง ในใจเขาจะไม่มีคะแนนเชียวเหรอ

………………………………….

Related