บทที่ 1447 กินจากทั้งสองฝั่ง

“ไม่ได้ พวกผมต้องปกป้องคุณ! ห้ามอยู่ห่างจากคุณแม้แต่ครึ่งก้าว นี่เป็นหน้าที่ของพวกผม!” นักพรตใจบริสุทธิ์รีบบอก

“ใช่แล้วๆ เขาพูดถูก!” หนุ่มกรรมกรต่างชาติรีบพยักหน้าเสริม

เยี่ยหวันหวั่นพูดไม่ออก

แม่เอ็ง ขี้เกียจก็บอกว่าขี้เกียจเหอะ ข้ออ้างแบบนี้ก็พูดออกมาได้ไม่อายปาก! นี่เธอจ่ายเงินจ้างพระโพธิสัตว์สองรูปมายืนเฉยๆ รึไง?!

ทว่าการต่อสู้ครั้งนี้เกิดขึ้นเร็ว แต่ก็จบเร็วเช่นกัน เสี่ยวเถียนเถียนกับนักพรตใจบริสุทธิ์แทบไม่ต้องลงมือ ผู้อาวุโสตระกูลหยวนถูกเป่ยโต่วกับชีซิงซ้อมจนตาย คนจากตระกูลหยวนที่เหลือเองก็บาดเจ็บล้มตาย หลายคนคุกเข่าลงกับพื้น ยกสองมือกุมหัว ไม่กล้าขัดขืนอีก

คนที่พวกเขากำลังเผชิญหน้าอยู่ ก็คือยอดนักสู้ของพันธมิตรอู๋เว่ย…

“จับไอ้พวกสวะนี่ไปขัง!” เป่ยโต่วหันไปชี้นักสู้หนุ่มที่ยืนอยู่ข้างกายผู้นำตระกูลอู๋

“ครับ!” ชายหนุ่มฮึกเหิมขึ้นมาทันที เขาหันไปเตะพวกนักสู้จากตระกูลหยวนที่ยอมแพ้แรงๆ จากนั้นก็จับพวกเขาไปขังในคุกของตระกูลหยวน

“ขอบคุณท่านหัวหน้ามากนะครับ!” ผู้นำตระกูลอู๋คุกเข่าแล้วพูดกับเยี่ยหวันหวั่น

เยี่ยหวันหวั่นยิ้มเล็กน้อย แล้วบอกว่า “ตระกูลอู๋เป็นกลุ่มที่อยู่ใต้อำนาจพันธมิตรอู๋เว่ย จะปล่อยให้คนอื่นรังแกได้ยังไง”

ผู้นำตระกูลอู๋ทำหน้าซาบซึ้ง ไม่นึกฝันว่าจะได้รับเมตตาขนาดนี้ ไม่คิดเลยว่าหัวหน้าพันธมิตรอู๋เว่ย แบดเจอร์แห่งรัฐอิสระจะพูดกับเขาด้วยท่าทางอ่อนโยนอย่างนี้…แถมยังออกหน้าช่วยเหลือตระกูลอู๋ด้วยตัวเองอีก!

“ผู้นำตระกูลอู๋ เส้นทางไปตระกูลหยวนข้างหน้าโดนวางกับดักกู่พิษ แถวนี้มีทางลัดไหม?” เยี่ยหวันหวั่นถามผู้นำตระกูลอู๋

ผู้นำตระกูลอู๋รีบพยักหน้า “ท่านหัวหน้าวางใจ ที่นี่มีเส้นทางน้ำ ผมมีเรือ ตรงไปตระกูลหยวนได้เลย! แต่ว่าถ้าตระกูลหยวนวางกับดักกู่พิษบนทางพื้น พวกนั้นต้องวางกับดักทางน้ำไว้ด้วยแน่ๆ…”

“ไม่ต้องห่วง คุณแค่พาพวกฉันไปก็พอ” เยี่ยหวันหวั่นบอก

“ครับ!” ผู้นำตระกูลอู๋พยักหน้าถี่ๆ จากนั้นก็ลุกขึ้นยืน

……

กลางดึกสงัด พวกเยี่ยหวันหวั่นแยกกลุ่มกันนั่งเรือมาถึงบริเวณใกล้ๆ ตระกูลหยวนในที่สุด

แต่ตระกูลหยวนในตอนนี้กลับมีการคุ้มกันแน่นหนามาก

เยี่ยหวันหวั่นขมวดคิ้ว โบราณว่าจับโจรให้จับหัวหน้าโจรก่อน แต่พวกเธอมากันเยอะขนาดนี้ คิดจะลักลอบเข้าไปในตระกูลหยวนเงียบๆ ก็คงเป็นไปได้ยาก

เยี่ยหวันหวั่นหันไปมองเสี่ยวเถียนเถียนกับนักพรตใจบริสุทธิ์

ในที่สุดก็ได้ใช้ประโยชน์เจ้าสองคนนี้แล้ว…

“พวกเราสามคนแอบเข้าไป” เยี่ยหวันหวั่นพูดกับพวกเขาสองคน

“ท่านหัวหน้า พวกผมสองคนดูต้นทางอยู่ข้างนอกดีกว่า…” นักพรตใจบริสุทธิ์กล่าว

แต่นักพรตใจบริสุทธิ์เพิ่งจะพูดจบ เยี่ยหวันหวั่นกลับบิดหูนักพรตใจบริสุทธิ์อย่างแรง ดูต้นทางแม่เอ็งน่ะสิ ฉันเสียเงินจ้างพวกนายมาตั้งแพงเพื่อให้พวกนายดูต้นทางรึไง?!

ท่ามกลางความจนใจ นักพรตใจบริสทธิ์กับเสี่ยวเถียนเถียนทำได้เพียงพาเยี่ยหวันหวั่นลักลอบเข้าไปในตระกูลหยวน

ด้วยฝีมือของพวกเขาสองคน ทั้งสามเคลื่อนไหวได้อย่างเงียบเชียบ ไม่ทำให้คนที่เฝ้าระวังพวกนั้นแตกตื่นแม้แต่นิดเดียว

เยี่ยหวันหวั่นลอบยิ้มได้ใจ อาศัยเสี่ยวเถียนเถียนกับนักพรตใจบริสุทธิ์ จับตัวผู้นำตระกูลหยวนไม่ใช่เรื่องยากเลย ความสามารถของสองคนนี้อยู่ในระดับสูงกว่า S แล้วด้วยซ้ำ ในรัฐอิสระคงยากจะเจอคู่ต่อสู้ที่มีฝีมือสูสีกัน

ด้านในตระกูลหยวน ทุกอย่างมืดมิด มีเพียงไฟในห้องหนังสือเท่านั้นที่ยังสว่าง

พวกเยี่ยหวันหวั่นค่อยๆ ย่องไปถึงข้างนอกห้องหนังสือ แล้วเงี่ยหูฟัง ปรากฏว่าได้ยินเสียงคนกำลังคุยกันจริงๆ

ไม่เพียงเท่านี้ เยี่ยหวันหวั่นกลับรู้สึกว่าเสียงที่ได้ยินคุ้นหูมาก

แต่เยี่ยหวันหวั่นไม่ได้คิดอะไรมาก เมื่อกี้ได้ยินเสียงใครคนหนึ่งเรียกอีกฝ่ายว่าผู้นำตระกูลหยวน…แล้วก็ได้ยินเสียงตอบรับของผู้นำตระกูลหยวนด้วย…

นั่นก็แสดงว่าผู้นำตระกูลหยวนอยู่ในห้องหนังสือห้องนี้!

เยี่ยหวันหวั่นลุกยืนตัวตรง จากนั้นก็ยกเท้าถียบประตูห้องหนังสือ

“ไอ้คนตาย แกใช้กู่พิษบ้าบออะไรของแก ไหนบอกว่าไม่พลาดแน่ไง แล้วพวกเขาบุกเข้ามาได้ยังไง!” เวลานี้ ชายหนุ่มแต่งกายสีสันฉูดฉาดคนหนึ่งกำลังหันไปด่าหนุ่มภูเขาน้ำแข็งที่แบกโลงศพอยู่ข้างหลัง

หนุ่มภูเขาน้ำแข็งเหลือบมองเขาเล็กน้อย ไม่ได้พูดอะไร

ขณะเดียวกัน เยี่ยหวันหวั่นกับนักพรตหนุ่มแล้วยังมีเสี่ยวเถียนเถียนบุกเข้ามาในห้อง ทั้งสองฝ่ายยืนประจันหน้ากัน

วินาทีต่อมา ทั้งสองฝ่ายจ้องหน้ากันแล้วอึ้งค้างไปทันที…

เยี่ยหวันหวั่นเองก็ตกใจไม่ต่างกัน

เชี่ย! อี้จือฮวากับหนุ่มภูเขาน้ำแข็ง?

สองคนนี้มาอยู่ในตระกูลหยวนได้ยังไง?

————————————————————————————-

บทที่ 1448 เนี่ยอู๋หมิงผู้สมควรถูกประหารพันดาบ

ณ เวลานี้ในห้องหนังสือตระกูลหยวน ทั้งห้าคนรวมเยี่ยหวันหวั่นต่างมองหน้ากันไปมองหน้ากันมา เวลาราวกับหยุดนิ่ง ในห้องหนังสือมีแต่ความเงียบกริบ

เยี่ยหวันหวั่นมองอี้จือฮวาที่แต่งตัวจัดเต็ม จากนั้นก็หันไปมองหนุ่มภูเขาน้ำแข็งที่ยืนแบกโลงศพอยู่ข้างหลังอี้จือฮวา…

เยี่ยหวันหวั่นหน้าตางงงัน ปากกระตุกเล็กน้อย ไม่น่าล่ะก่อนหน้านี้ที่เธอไปหาเนี่ยอู๋หมิงแล้วตั้งใจจะจ้างอี้จือฮวากับเจ้าคนตาย แล้วเนี่ยอู๋หมิงบอกว่าสองคนนี้ไม่ว่าง ออกไปรับภารกิจข้างนอก ก็รับภารกิจแน่ล่ะสิ รับภารกิจจากตระกูลหยวน แล้วก็กินค่าจ้างจากทั้งสองฝั่ง!

ใยที่สุดเยี่ยหวันหวั่นก็รู้แล้วว่ากู่พิษที่อยู่บนทางไปตระกูลหยวนมาจากไหน…

นักพรตใจบริสุทธิ์บอกว่าในกลุ่มพวกเขา มีแค่เจ้าคนตายเท่านั้นที่ชำชองวิชากู่ ไม่นึกเลยว่ากู่พิษบนถนนเส้นนั้นจะมาจากเจ้าคนตายจริงๆ…แล้วก็เพราะกู่พิษนั่น ที่ทำให้พี่น้องพันธมิตรอู๋เว่ยบาดเจ็บเสียหายไปไม่น้อย…

ข้างกายอี้จือฮวากับหนุ่มภูเขาน้ำแข็ง มีชายชราอายุประมาณสี่สิบห้าสิบปีคนหนึ่งยืนอยู่ คนคนนั้นแต่งตัวหรูหราดูมีระดับ น่าจะเป็นผู้นำตระกูลหยวน

ผู้นำตระกูลหยวนหันไปมองพวกเยี่ยหวันหวั่นแล้วขมวดคิ้วแน่น

ก่อนหน้านี้เขาก็ได้รับข่าวแล้ว ว่าพันธมิตรอู๋เว่ยอาจจะมาแก้แค้น ด้วยเหตุนี้ก็เลยจ้างทหารรับจ้างระดับสูงสุดมาสองคน แถมหนึ่งในทหารรับจ้างสองคนนี้ก็วางกับดักกู่พิษไว้บนถนนตระกูลหยวน คนพวกนี้…ฝ่าด่านถนนเส้นนั้นจนมาถึงตระกูลหยวนได้ยังไงกัน…

“ทั้งสอง รีบคุ้มกันฉันให้ปลอดภัย!” ผู้นำตระกูลหยวนหันไปมองอี้จือฮวากับหนุ่มภูเขาน้ำแข็ง พลันรีบกล่าว “ฆ่าพวกนั้นให้หมด!”

แต่อี้จือฮวากับหนุ่มภูเขาน้ำแข็งกลับไม่พูดอะไร พวกเขายังไม่เข้าใจว่าเสี่ยวเถียนเถียนกับนักพรตใจบริสุทธิ์มาได้ยังไง…

“ดีเหลือเกินนะ!” จู่ๆ นักพรตใจบริสุทธิ์ก็ชี้หน้าอี้จือฮวากับหนุ่มภูเขาน้ำแข็ง แล้วตะโกนอย่างเดือดดาล “พวกนายสองคนกล้าแอบรับงานหลังฉันกับเสี่ยวเถียนเถียนงั้นเหรอ!”

อี้จือฮวายังคงพูดไม่ออก

หนุ่มภูเขาน้ำแข็ง “…?”

“เหอะ!” อี้จือฮวาที่ได้สติก่อนแค่นเสียงขึ้นจมูก เหลือบมองนักพรตใจบริสุทธิ์กับหนุ่มกรรมกรต่างชาติทีละคน แล้วบอกว่า “ยังมีหน้ามาว่าพวกฉันอีก พวกนายสองคนเองก็แอบรับงานลับหลังฉันกับที่รักไม่ใช่เหรอ…”

พูดจบ อี้จือฮวาก็หันไปคล้องแขนหนุ่มภูเขาน้ำแข็ง “ใช่ไหมล่ะ ที่รัก…”

แต่หนุ่มภูเขาน้ำแข็งกลับแค่เหลือบมองอี้จือฮวาเล็กน้อย เหมือนไม่คิดจะพูดอะไรทั้งนั้น

“ที่รักบอกว่าพวกนายสองคนมันหน้าไม่อาย แอบรับงานแล้วยังมีหน้ามาว่าพวกฉันอีก ถุย!” อี้จือฮวาหันไปด่านักพรตใจบริสุทธิ์กับเสี่ยวเถียนเถียน

เยี่ยหวันหวั่นจ้องหน้าอี้จือฮวา แต่กลับไม่รู้จะพูดอะไรดี ให้ตายเถอะ เจ้าคนตายยังไม่ได้อ้าปากด้วยซ้ำ นายอ่านใจเขาออกรึไง?!

“ภารกิจของพวกฉัน หัวหน้าเป็นคนรับ!” นักพรตใจบริสุทธิ์เท้าสะเอว

“ใช่แล้วๆ เขาพูดถูก!” หนุ่มกรรมกรต่างชาติพยักหน้าเสริม

“ชิ ไอ้นักพรตเลว นายคิดว่าฉันกลัวเหรอ!” อี้จือฮวาไม่ยี่หระ “ภารกิจของพวกฉันหัวหน้าก็เป็นคนอนุมัติเหมือนกัน!”

ทันใดนั้น บรรยากาศก็กระอักกระอ่วนขึ้นมาทันที เยี่ยหวันหวั่นกระตุกมุมปากขึ้นเล็กน้อย เผยให้เห็นรอยยิ้มอิหลักอิเหลื่อแต่ยังคงความสุภาพเอาไว้ เจ้าหมาเนี่ยอู๋หมิง!

“ช่างเถอะๆ ถ้างั้นพวกเราก็ไปกันเถอะ…” นักพรตใจบริสุทธิ์หันไปพูดกับหนุ่มกรรมกรต่างชาติ

หนุ่มกรรมกรต่างชาติพยักหน้ารัวๆ ข้างนอกร้อนมาก ตระกูลหยวนแอร์ก็ไม่มี เขาอยากกลับบ้านไปนั่งตากแอร์กินแตงโมแล้ว