บทที่ 1529 สุขสันต์วันเลิกกัน

“ไม่มีรหัส!” คุณชายใหญ่ตระกูลเสิ่นกล่าว

“เปล่า ฉันหมายถึง…”

“รูดได้ตามสบาย!” คุณชายใหญ่ตระกูลเสิ่นกล่าวอีก

เยี่ยหวันหวั่นเงียบ

“นี่เป็นของขวัญที่มาร่วมงานเลี้ยง?” เยี่ยหวันหวั่นขมวดคิ้วถาม

“แน่นอนสิ! ใครๆ ก็ได้ แต่บางคนก็ได้เป็นทองหรืออัญมณี บางคนได้เครื่องประดับราคาแพง บางคนก็ได้บ้านได้รถ แต่เธอ…ได้บัตรเอทีเอ็ม!” คุณชายใหญ่ตระกูลเสิ่นทำหน้าภูมิใจ

เยี่ยหวันหวั่นอึ้งจนพูดไม่ออก เธอล่ะอยากจะคุกเข่าให้คุณชายผู้ร่ำรวยคนนี้จริงๆ!

“มา คนสวย ฉันจะพาเธอไปดูเทพผู้คุ้มครองที่อยู่หน้าบ้านฉัน”

คุณชายใหญ่ตระกูลเสิ่นเหมือนนกยูงรำแพนขน เดินตามเยี่ยหวันหวั่นอย่างตื่นเต้น แล้วชี้ไปที่มังกรตัวยาวราวกับมีชีวิตสองตัวนั้นพร้อมพูดแนะนำ

ขณะเดียวกัน คุณชายใหญ่ตระกูลเสิ่นกลับไม่รู้ตัวเลย ว่าห่างออกไปข้างหน้าไม่ไกล มีสายตาสองคู่เหลือบมองมาทางเขากับเยี่ยหวันหวั่นเป็นระยะ เขาแค่รู้สึกเย็นสันหลังแปลกๆ เท่านั้น…

“รูปปั้นนี้พ่อฉันให้ช่างชื่อดังทำให้ วัสดุไม่ใช่ธรรมดาๆ เธอรู้ไหมมังกรตัวหนึ่งกี่หยวน?” คุณชายใหญ่ตระกูลเสิ่นจ้องเยี่ยหวันหวั่น

“กี่หยวน?” เยี่ยหวันหวั่นฉงน มังกรตัวหนึ่งอย่างต่ำสุดก็น่าจะประมาณสองล้านหยวนล่ะมั้ง…รวยจริงๆ พ่อคุณ

คุณชายใหญ่ตระกูลเสิ่นหันไปชูห้านิ้วให้เยี่ยหวันหวั่น

“ห้าล้าน?” เยี่ยหวันหวั่นอึ้ง ฟุ่มเฟือยเกินไปแล้วมั้ง!

“บวกไปอีกสิบ!” คุณชายใหญ่ตระกูลเสิ่นหัวเราะ

“ห้าล้านหนึ่งแสน?” เยี่ยหวันหวั่นถาม

“ห้าสิบล้าน!” คุณชายตระกูลเสิ่นส่ายหน้า

เยี่ยหวันหวั่นอ้าปากค้าง นั่นเขาไม่ได้เรียกว่าบวกสิบ เขาเรียกว่าคูณสิบต่างหาก!

ก็หมายความว่า มังกรสองตัวที่อยู่หน้าคฤหาสน์ตระกูลเสิ่นนี่ รวมกันแล้วมีมูลค่าร้อยล้านน่ะสิ…

“ถ้าไง…นายยกมังกรสองตัวนี้ให้ฉันดีกว่า…” เยี่ยหวันหวั่นหันไปพูดกับคุณชายใหญ่ตระกูลเสิ่น

คุณชายใหญ่ตระกูลเสิ่นอึ้ง เหมือนนึกไม่ถึงว่าเยี่ยหวันหวั่นจะขออะไรอย่างนี้ “ถ้าเธออยากได้ ฉันจ้างช่างไปทำให้เธอซักสองตัวก็ได้ นี่มันก็เก่าแล้ว…จะเอาของเก่าให้เธอได้ยังไง”

“อย่าเลย ฉันแค่ล้อเล่น…อย่าคิดจริงจังเชียวนะ…” เยี่ยหวันหวั่นรีบเอ่ยปาก ตาคนรวยสมองทึ่มนี่ถ้าเกิดเขาทำให้เธอจริงๆ แล้วเธอไม่มีที่วางขึ้นมาจะทำยังไง…อีกอย่าง ราคาก็สูงเฉียดฟ้าขนาดนั้น เธอรับไว้ไม่ได้หรอก

“ฮ่าๆๆ น้องชายเสิ่น!” เยี่ยหวันหวั่นยังไม่ทันพูดอะไร จู่ๆ เนี่ยอู๋หมิงก็เดินมาจากข้างหลัง แล้วประสานหมัดทักทายคุณชายใหญ่ตระกูลเสิ่นพร้อมเสียงหัวเราะ

“พี่เนี่ย เอ้า นี่ของพี่!” วินาทีต่อมา คุณชายใหญ่ตระกูลเสิ่นหยิบทองคำแท่งแท่งหนึ่งออกมายื่นให้เนี่ยอู๋หมิง

“นายดูตัวเองสิ น้องชายเสิ่น เราคนกันเองแต่นายยังเกรงใจกันขนาดนี้!” เนี่ยอู๋หมิงทำหน้าเหมือนไม่พอใจ แต่กลับรีบฉวยทองคำแท่งไว้

“น้องโหย่วหมิง เธอก็มาด้วยเหรอ?” เนี่ยอู๋หมิงรับทองคำแท่งไว้ แล้วจึงค่อยสังเกตเห็นเยี่ยหวันหวั่นที่ยืนอยู่ข้างคุณชายใหญ่ตระกูลเสิ่น

“เพิ่งมา” เยี่ยหวันหวั่นกล่าว

เยี่ยหวันหวั่นกำลังจะถามเนี่ยอู๋หมิงว่าถังถังอยู่บ้านรึเปล่า แต่ก็เห็นกลุ่มชายหญิงอายุน้อยกลุ่มหนึ่งเดินมาทางนี้

“โรงเรียนชื่อเยี่ยน…”

“โรงเรียนซิงหยาง…”

“โรงเรียนเฉาอวิ๋น…”

เมื่อชายหญิงเหล่านั้นปรากฏตัว หลายคนที่อยู่บริเวณนั้นต่างส่งเสียงฮือฮา

ชายหญิงกลุ่มนี้ เป็นนักเรียนระดับ S ขึ้นไปของโรงเรียนทหารรับจ้างชื่อดังสามแห่ง

ที่มากไปกว่านั้น มีบางคนเห็นนักเรียนระดับ SSS ด้วย!

“รุ่นพี่เสิ่น พวกเรามาแล้วครับ…ขอให้…ขอให้…เอ่อ สุขสันต์วันเลิกกันครับ!” นักเรียนระดับ SSS คนหนึ่งของโรงเรียนชื่อเยี่ยนหันไปมองคุณชายใหญ่ตระกูลเสิ่น ตอนแรกตั้งใจจะพูดคำอวยพร แต่คิดอยู่นานก็คิดไม่ออกว่าควรอวยพรอะไร สุดท้ายก็ได้แต่อวยพรไปตามเนื้องาน พูดออกไปแล้วสีหน้าก็ดูประดักประเดิด

รุ่นพี่เสิ่น?

เยี่ยหวันหวั่นชะงักไปเล็กน้อย แล้วหันไปพูดเสียงเบากับเนี่ยอู๋หมิง “คุณชายใหญ่ตระกูลเสิ่น ก็เป็นนักเรียนของโรงเรียนชื่อเยี่ยนเหมือนกันเหรอ…”

————————————————————————————-

บทที่ 1530 สุดยอด รวยพร่ำเพรื่อจริงๆ

เนี่ยอู๋หมิงพยักหน้า “ก็ใช่น่ะสิ อย่าดูถูกน้องชายเสิ่นเชียว เขาเป็นถึงหนึ่งในนักเรียนระดับ SSS ไม่กี่คนของโรงเรียนชื่อเยี่ยนเชียวนะ!”

“ระดับ 3S?” เยี่ยหวันหวั่นทำหน้าประหลาดใจ ต้องมองคุณชายใหญ่ตระกูลเสิ่นคนนี้ใหม่ซะแล้ว

ระดับ 3S ถือว่ามีความสามารถด้านวิทยายุทธที่สุดยอดมากแล้ว ในรัฐอิสระ ถ้าไม่ไปเจอ BOSS ตัวจริงเข้าก็เรียกได้ว่าเดินกร่างได้เลย

นักเรียนระดับ 3S ที่เก่งจริงบางคน ถึงขนาดนั้นท้าทายตัว BOSS แล้วก็ล้มอีกฝ่ายได้ด้วย แน่นอนว่าทั่วทั้งรัฐอิสระ มีแค่เจ้าหมาจรจัดอี้สุ่ยหานคนเดียวที่ไม่นับรวม

เยี่ยหวันหวั่นอดไม่ได้ที่จะสงสัยลึกๆ ไหนว่าตระกูลเสิ่นให้ความสำคัญกับธุรกิจ ไม่เน้นเรื่องวิทยายุทธไง…คุณชายใหญ่ตระกูลเสิ่นคนนี้กลับเป็นนักเรียนระดับ 3S ของโรงเรียนชื่อเยี่ยน!

นับตั้งแต่นี้ เยี่ยหวันหวั่นคงต้องมองคุณชายใหญ่ตระกูลเสิ่นใหม่แล้วจริงๆ

“เฮ้อ บอกพวกเธอกี่ครั้งแล้วว่าอย่าเรียกฉันว่ารุ่นพี่เสิ่น ให้เรียกฉายาทหารรับจ้างของฉัน!” คุณชายใหญ่ตระกูลเสิ่นขมวดคิ้วบอก

นักเรียนระดับ 3S ของโรงเรียนชื่อเยี่ยนชะงักเล็กน้อย จากนั้นก็พยักหน้า “ครับ…รุ่นพี่สื่อเสิน [1]ผมผิดเองครับ”

ทหารรับจ้างทุกคนเมื่อฝึกจนถึงขั้นสูงสุดแล้ว จะไม่ใช้ชื่อตัวเองอีก แต่ใช้ฉายาแทน

อย่างเช่นเนี่ยอู๋หมิง ถึงชื่อของเนี่ยอู๋หมิงจะเป็นที่รู้จักในรัฐอิสระ แต่ถ้าพูดถึงฉายาของเนี่ยอู๋หมิง ทุกคนในรัฐอิสระจะต้องรู้แน่นอน เพียงแต่เยี่ยหวันหวั่นเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าฉายาของเนี่ยอู๋หมิงคืออะไร

“สื่อ…สื่อเสิน?!” เยี่ยหวันหวั่นอ้าปากค้างเล็กน้อย มองคุณชายใหญ่ตระกูลเสิ่นอย่างไม่อยากเชื่อ

ก่อนหน้านี้เคยได้ยินผู้อาวุโสในพันธมิตรอู๋เว่ยพูดถึง ว่านักเรียนระดับ 3S ของโรงเรียนชื่อเยี่ยนที่มีฉายาว่าสื่อเสิน เคยเก่งกาจไร้คู่ต่อสู้…ความสามารถไร้เทียมทาน!

เยี่ยหวันหวั่นไม่เคยนึกฝัน ว่าคุณชายใหญ่ตระกูลเสิ่นคนนี้กลับเป็น สื่อเสิน นักเรียนระดับ 3S ของโรงเรียนชื่อเยี่ยน…

“นายคือสื่อเสิน?” เยี่ยหวันหวั่นมองคุณชายใหญ่ตระกูลเสิ่นด้วยแววตาเลื่อมใส

“จริงแท้แน่นอน” คุณชายใหญ่ตระกูลเสิ่นยิ้มเล็กน้อย

เยี่ยหวันหวั่นเพิ่งเลื่อมใสได้ไม่นาน เนี่ยอู๋หมิงกลับกระซิบข้างหูเยี่ยหวันหวั่น “น้องชายเสิ่นใช้เงินซื้อมันมา…”

“ใช้เงินซื้อมา?” เยี่ยหวันหวั่นทำหน้างง หมายความว่ายังไง?

“อะแฮ่ม…” เนี่ยอู๋หมิงทำหน้ากระอักกระอ่วนใจ แล้วหันไปอธิบายกับเยี่ยหวันหวั่น “เอ่อ…สองปีก่อนน้องชายเสิ่นตามหาสื่อเสินแห่งโรงเรียนชื่อเยี่ยน แล้วใช้เงินมหาศาลซื้อฉายาของเขามา ฉะนั้น…ในทางลิขสิทธิ์ สื่อเสินก็คือน้องชายเสิ่น…”

เยี่ยหวันหวั่นอ้าปากค้าง มีเรื่องแบบนี้ด้วยเหรอ?! ฉายาก็ซื้อกันได้ด้วย?!

“มีเงินจะทำอะไรก็ได้…เธอต้องเข้าใจเรื่องนี้นะ” เนี่ยอู๋หมิงหัวเราะ

“งั้น ระดับ 3S ของคุณชายใหญ่เสิ่นก็คงไม่ใช่ว่าซื้อมาด้วยหรอกนะ?” เยี่ยหวันหวั่นถาม

“อ๋อ…อันนั้นไม่ได้ซื้อมาแน่นอน” เนี่ยอู๋หมิงรีบส่ายหน้า “ระดับนักเรียนในโรงเรียนทหารรับจ้างแบ่งตามการบริจาค น้องชายเสิ่นบริจาคอาวุธให้โรงเรียนชื่อเยี่ยนเยอะมาก แล้วยังปรับปรุงโรงเรียนชื่อเยี่ยนใหม่ยกเครื่อง แถมยังสร้างหอพักหรูๆ ร้อยกว่าตึกอีก…เขาบริจาคให้โรงเรียนชื่อเยี่ยนเยอะมาก ก็เลยได้อยู่ระดับ 3S เพราะคุณความดีที่มี…”

เยี่ยหวันหวั่นอึ้ง นั่นมันก็เหมือนซื้อมานั่นแหละ!

“เธออย่าดูถูกคุณชายเสิ่นเชียว คุณชายเสิ่นมีคุณสมบัติของทหารรับจ้างระดับ 3S จริงๆ เขาทำภารกิจระดับยากสุดของโรงเรียนชื่อเยี่ยนสำเร็จหลายครั้งแล้วนะ!” เนี่ยอู๋หมิงบอก

“อย่างเช่น?” เยี่ยหวันหวั่นข้องใจ

“ฉันจำได้ว่ามีภารกิจหนึ่ง ที่ให้ไปขโมยของของอาชูร่า กลุ่มอำนาจหนึ่งในคุกแห่งบาป…เธอคิดดูสิ ทหารรับจ้างทั่วไปใครจะกล้าขโมยของของนายแห่งอาชูร่า แต่น้องชายเสิ่นกล้า เขาไปขโมยของของนายแห่งอาชูร่าคนเดียว” เนี่ยอู๋หมิงชูนิ้วโป้ง

“แล้ว?” เยี่ยหวันหวั่นไม่อยากเชื่อ นายแห่งอาชูร่าก็ปล่อยเขาไปง่ายๆ อย่างงั้นเหรอ?

“จากนั้น…น้องชายเสิ่นก็ให้เงินอาชูร่า เรื่องนั้นก็เลยจบไป…” เนี่ยอู๋หมิงตอบ

เยี่ยหวันหวั่นพูดไม่ออก

สุดยอด รวยพร่ำเพรื่อจริงๆ…

……………………………………………………….

[1] สื่อเสิน แปลเป็นไทยได้ว่าเทพแห่งความตายหรือเทพมรณะ