บทที่ 1651 กลับชื่อเยี่ยน

ถ้าอาศัยแค่ทรัพย์สินของพันธมิตรอู๋เว่ยมาเลี้ยงเดธโรสเกรงว่าจะไม่ใช่แผนระยะยาว พอถึงตอนนั้นพันธมิตรอู๋เว่ยก็ต้องไม่พอใจแน่ๆ

“อืม เจ้านาย พวกฉันเข้าใจแล้วค่ะ เรื่องการรับภารกิจทหารรับจ้าง พวกฉันเข้าใจเป็นอย่างดี ไม่มีปัญหาแน่นอนค่ะ!” โลลิน้อยรีบกล่าว

หลังจากมอบหมายงานยิบย่อยเสร็จ เยี่ยหวันหวั่นจึงค่อยออกจากเดธโรส

พอมาถึงใกล้ๆ พันธมิตรอู๋เว่ย เป่ยโต่วก็ยืนรออยู่ข้างรถนานแล้ว

เยี่ยหวันหวั่นตัดสินใจตั้งแต่เมื่อวานแล้ว ว่าจะให้เป่ยโต่วขับรถกลับไปส่งเธอที่โรงเรียนชื่อเยี่ยน

“พี่เฟิ่ง พวกเราจะไปจีนเมื่อไหร่?”

ระหว่างทาง เป่ยโต่วหันมาถามเยี่ยหวันหวั่น

“นายกับชีซิงเตรียมคนไว้ให้พร้อมก่อน อีกไม่กี่วันก็ต้องไปกันแล้ว” เยี่ยหวันหวั่นมองเป่ยโต่ว แล้วกล่าว

“พี่เฟิ่ง เมื่อก่อนตอนพี่ไปจีน…ที่นั่นมีอะไรน่าสนุกบ้างไหม…” เป่ยโต่วถามด้วยความแปลกใจ

อย่างเป่ยโต่วกับชีซิง ตั้งแต่เด็กจนโตแทบไม่เคยออกจากรัฐอิสระเลย ถึงแม้จะได้ออกจากรัฐอิสระบ้าง ส่วนใหญ่ก็เป็นประเทศเล็กๆ ที่ล้าหลังใกล้ๆ รัฐอิสระเท่านั้น

“มีเรื่องน่าสนุกเยอะเลยล่ะ” เยี่ยหวันหวั่นกล่าว

“ฮ่าๆ งั้นก็ดี…ผมยังไม่เคยไปจีนซักครั้งเลย…” เป่ยโต่วหัวเราะ น้ำเสียงเต็มไปด้วยความคาดหวัง

ช่วงบ่าย ในที่สุดเป่ยโต่วก็ขับรถมาถึงตีนเขาโรงเรียนชื่อเยี่ยน

หลังลงจากรถ เยี่ยหวันหวั่นก็บอกให้เป่ยโต่วขับรถกลับพันธมิตรอู๋เว่ย ส่วนตัวเองก็เดินขึ้นเขาไป

……

เยี่ยหวันหวั่นยืนอยู่หน้าโรงเรียนชื่อเยี่ยน แล้วหยิบเครื่องสำอางขึ้นมาแต่งหน้า จากนั้นก็เดินเข้าไปในโรงเรียนชื่อเยี่ยน

หลังกลับมาที่โรงเรียน เยี่ยหวันหวั่นไม่ได้มุ่งหน้าไปที่ห้อง D ทันที แต่กลับเดินไปที่โซนประกาศภารกิจแทน

เวลานี้ ที่โซนประกาศภารกิจเต็มไปด้วยผู้คนคับคั่ง เยี่ยหวันหวั่นทำได้แค่ยืนชะเง้อมองจากนอกวง

ผ่านไปนาน เยี่ยหวันหวั่นเริ่มขมวดคิ้ว

เธอทำภารกิจระดับ A เสร็จแล้วควรไปรับการตรวจสอบภารกิจที่ไหน…

“รุ่นน้องเยี่ย?!”

จู่ๆ หลี่ซินที่ไม่รู้ว่าโผล่มาจากไหน ก็ยืนอยู่ข้างเยี่ยหวันหวั่น แล้วทำหน้าประหลาดใจ

“ทำไมเหรอ?” เยี่ยหวันหวั่นมองหลี่ซินเหมือนไม่เข้าใจ

“ทำไมอะไร…รุ่นน้อง เธอหลบหนีไปแล้วไม่ใช่เหรอ ทำไมถึงกลับมาแล้วล่ะ?!” หลี่ซินหันไปมองรอบๆ ด้วยสีหน้าแตกตื่น

“อะไรนะ?!” เยี่ยหวันหวั่นทำหน้างง “หลบหนี?”

“ก็ใช่น่ะสิ อาจารย์ประจำชั้นเราบอกว่าเธอหลบหนีไปแล้ว!” หลี่ซินกระซิบบอกเยี่ยหวันหวั่น

แววตาเยี่ยหวันหวั่นแปรเปลี่ยนเป็นเย็นชาทันที

อาจารย์ที่ชื่อจางต๋านั่น กับจางจั้วเหนียนต้องการชีวิตเธอ แต่เธอเป็นทหารรับจ้างหลบหนีหรือไม่ ไม่ใช่เรื่องที่พวกเขาจะตัดสินได้

“พี่ว่าฉันที่เป็นทหารรับจ้างระดับ D ปลายแถว ต้องหลบหนีด้วยเหรอ” เยี่ยหวันหวั่นมองหลี่ซิน

ถ้าเป็นทหารรับจ้างระดับ S จะไม่มีสิทธิ์ออกจากโรงเรียนด้วยตัวเอง ถึงจะเปลี่ยนไปเข้าโรงเรียนอื่น ก็ถือว่าเป็นการทรยศและหลบหนีเหมือนกัน แต่ทหารรับจ้างระดับ D คนหนึ่ง…

“เรื่องนั้นฉันก็รู้หรอก รุ่นน้องเยี่ย ทหารรับจ้างระดับ D อย่างพวกเรา ถ้าจะบอกว่าหลบหนีก็เป็นเรื่องตลกเกินไปล้ว แต่อาจารย์จางต๋าต้องอยากให้เธอตายแน่ๆ…ถึงได้จงใจไปรายงานว่าเธอหลบหนีอย่างงั้นน่ะ…” หลี่ซินถอนหายใจ

เยี่ยหวันหวั่นส่ายหน้าอย่างเอือมระอา ขี้เกียจสนใจพวกจางต๋ากับจางจั้วเหนียน

“ใช่สิ ถ้าทำภารกิจเสร็จแล้วต้องไปรับการตรวจสอบที่ไหน?” เยี่ยหวันหวั่นหันมาถามหลี่ซิน

หลี่ซินมาอยู่โรงเรียนชื่อเยี่ยนก่อนเธอหลายเดือน เขารู้จักโรงเรียนชื่อเยี่ยนดีกว่าเธอ

————————————————————————————-

บทที่ 1652 ไปต่อแถวตรงนั้น

“หลังจากเสร็จภารกิจแล้วก็ต้องไปที่โซนส่งมอบภารกิจ คนระดับสูงที่อยู่ในนั้นจะเป็นคนตรวจสอบให้เอง” หลี่ซินบอกไปตามตรง

พูดมาถึงตรงนี้ หลี่ซินชะงักเล็กน้อย เขามองเยี่ยหวันหวั่น “รุ่นน้องเยี่ย ก่อนหน้านี้เธอฝืนรับภารกิจระดับ A ไปสองภารกิจไม่ใช่เหรอ…หลังจากนั้นยังรับภารกิจอะไรไปอีก ทำไมฉันไม่เห็นรู้เรื่องเลย?”

จากความคิดของหลี่ซิน ภารกิจที่ทำเสร็จแล้วของเยี่ยหวันหวั่น ต้องไม่ใช่ภารกิจระดับ A ที่เกี่ยวกับพันธมิตรอู๋เว่ยแน่นอน

เยี่ยหวันหวั่นเองก็ขี้เกียจอธิบาย หลี่ซินไม่เชื่อ แล้วเธอจะอธิบายให้เขาเชื่อได้ยังไงล่ะ

หลังจากรู้ว่าต้องไปที่โซนส่งมอบภารกิจ เยี่ยหวันหวั่นก็ให้หลี่ซินนำทาง ทั้งสองเดินออกจากโซนประกาศภารกิจพร้อมกัน

“รุ่นน้องเยี่ย…ฉันว่าเธอหนีไปดีกว่า…ยังไงจางต๋าก็เป็นอาจารย์ระดับล่างคนหนึ่ง…เราสู้เขาไม่ได้หรอก อีกอย่าง เขารายงานไปแล้วด้วยว่าเธอเป็นทหารรับจ้างหลบหนี ตอนนี้เธอไปที่โซนส่งมอบภารกิจ ไม่เท่ากับรนหาที่ตายเหรอ…” หลี่ซินเกลี้ยกล่อมเยี่ยหวันหวั่นด้วยความห่วงใย

แต่เยี่ยหวันหวั่นกลับไม่สะทกสะท้านซักนิด จางต๋าคิดว่าเธอไม่มีทางทำภารกิจระดับ A สองภารกิจสำเร็จ ถึงได้ไปรายงานว่าตัวเองหลบหนีด้วยความมั่นใจ กลับคาดไม่ถึงว่าเธอทำภารกิจระดับ A สองภารกิจนั้นได้ แถมยังทำได้ภายในอาทิตย์เดียวด้วย

เยี่ยหวันหวั่นกลับอยากรู้ ว่าจางต๋าจะกลบเกลื่อนคำโกหกของตัวเองยังไง

ผ่านไปครู่หนึ่ง ภายใต้การนำทางของหลี่ซิน เยี่ยหวันหวั่นมาถึงบริเวณหลังเขาของโรงเรียนชื่อเยี่ยน

โซนส่งมอบภารกิจของโรงเรียนชื่อเยี่ยนตั้งอยู่หลังเขาลูกนี้นี่เอง

เวลานี้ ณ โซนส่งมอบภารกิจมีคนอยู่เยอะมาก มีทหารรับจ้างระดับ A ที่ใส่ชุดสีดำ แม้แต่ทหารรับจ้างระดับ S ที่ใส่ชุดสีทองก็อยู่ด้วย

โดยทั่วไปแล้ว พอมาถึงโซนส่งมอบภารกิจ ก็ถือได้ว่าทำภารกิจเสร็จสิ้นแล้ว ทหารรับจ้างที่มาตรวจสอบภารกิจจะได้เห็นนักเรียนทหารรับจ้างระดับสูงสุดของโรงเรียนชื่อเยี่ยนได้ที่นี่ กระทั่งได้เจอบุคคลระดับสูงอย่างพวกผู้อาวุโสด้วย

เยี่ยหวันหวั่นเห็นทหารรับจ้างระดับ A ชุดสีดำกลุ่มหนึ่งข้างหน้า กำลังต่อแถวกรอกแบบฟอร์มส่งมอบภารกิจ เยี่ยหวันหวั่นให้หลี่ซินรอข้างนอก แล้วตัวเองก็ไปยืนต่อแถว

“รุ่นน้องคนนี้ เธอมาผิดที่รึเปล่า”

ไม่นาน ทหารรับจ้างระดับ A เสื้อดำคนหนึ่งมองเยี่ยหวันหวั่นด้วยสีหน้าแปลกใจ

“เปล่าค่ะ…ฉันก็มาส่งมอบภารกิจเหมือนกัน” เยี่ยหวันหวั่นคิด แล้วตอบออกไปตามตรง

ทหารรับจ้างระดับ A คนนั้นได้ยินก็ส่ายหน้า แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรอีก

เป็นแค่ทหารรับจ้างระดับ D แต่วิ่งมาต่อแถวส่งมอบภารกิจระดับ A เนี่ยนะ? จะบอกว่าทหารรับจ้างระดับ D คนหนึ่งรับภารกิจระดับ A ไปทำ แล้วก็ทำสำเร็จด้วยงั้นเหรอ? ล้อเล่นอะไรกัน

ผ่านไปประมาณครึ่งชั่วโมง ในที่สุดก็ถึงคิวเยี่ยหวันหวั่น

ข้างหน้าเธอมีผู้หญิงคนหนึ่งใส่ชุดเครื่องแบบของอาจารย์ อายุรประมาณสิบปี

หญิงสาวหนังตากระตุกเล็กน้อย พอเห็นเครื่องแบบสีเทาบนตัวเยี่ยหวันหวั่น ก็ขมวดคิ้วเล็กน้อย แล้วพูดด้วยใบหน้าไร้อารมณ์ “เธอมาผิดที่แล้ว ที่นี่เป็นจุดส่งมอบภารกิจระดับ A”

เยี่ยหวันหวั่นยังไม่ทันพูดอะไร หญิงสาวก็ชี้ไปที่จุดส่งมอบภารกิจระดับ D ซึ่งอยู่ไม่ไกล แล้วพูดเสียงเรียบเฉยว่า “ไปต่อแถวตรงนั้น”

“ฮ่าๆๆๆ…”

“นักเรียนใหม่โผล่หัวมาจากไหน ไม่พกสมองมาด้วยรึไง”

“เป็นแค่นักเรียนใหม่ระดับ D ยังมีหน้ามาต่อแถวส่งมอบภารกิจระดับ A อีก ฮ่าๆๆ สมองมีปัญหาแน่ๆ!”

“อย่าพูดอย่างงั้นสิ คนอื่นเขาเป็นนักเรียนใหม่ ก็ไม่แปลกที่จะยังไม่เข้าใจกฏเกณฑ์”

ทหารรับจ้างระดับ D ชุดเทาที่อยู่มานานกลุ่มหนึ่งพูดพร้อมหัวเราะเสียงดัง

ในโรงเรียนชื่อเยี่ยน ทหารรับจ้างระดับ D มีหลายสิบห้อง ห้องที่เยี่ยหวันหวั่นอยู่เป็นเพียงหนึ่งในนั้น มีทหารรับจ้างระดับ D หลายคนที่ไม่เคยเจอเยี่ยหวันหวั่น