บทที่ 1697 ทำให้คนอิจฉามาก

“นึกไม่ถึงว่า ลูกศิษย์คนใหม่ของผู้อาวุโสกงจะถึงกับทำลายสถิติของเนี่ยหลิงหลง บ้าเอ๊ย เนี่ยหลิงหลงชนะยี่สิบแปดตา เยี่ยหวันหวั่นชนะสามสิบเจ็ดตา…”

“หยิบเยี่ยหวันหวั่นนั่นมาเทียบกันเนี่ยหลิงหลง? พวกนายล้อเล่นเหรอ งานแลกเปลี่ยนวิทยายุทธที่เนี่ยหลิงหลงเข้าร่วมปีนั้น ทหารรับจ้างระดับ SS ที่เข้าร่วมมากมายยังกับดอกเห็ด คุณภาพของนักเรียนที่เข้าร่วมงานแข่งขันทั้งสองครั้งไม่เหมือนกันสักนิดเดียว พูดแบบถอนออกมาอีกหมื่นก้าว เยี่ยหวันหวั่นก็แค่ทำลายสถิติของเนี่ยหลิงหลงสถิติเดียวไม่ใช่เหรอ แถมยังไม่ใช่สถิติมีค่าอะไรด้วย”

อย่างจำนวนของภารกิจระดับ S คะแนนคุณงามความดีเอย ทำให้เนี่ยหลิงหลงแทบจะกลายเป็นตำนานไร้พ่ายของโรงเรียนชื่อเยี่ยน ไม่อาจสั่นสะเทือนได้

บนที่นั่งกิตติมศักดิ์ เบื้องบนของโรงเรียนชื่อเยี่ยนหลายคนมองเยี่ยหวันหวั่นบนเวที อดพยักหน้าชื่นชมไม่ได้

จากนั้นคนเบื้องบนส่วนหนึ่งก็เดินไปหาผู้อาวุโสกง และเอ่ยแสดงความยินดีด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม

“ฮ่าๆ ผู้อาวุโสกงรับศิษย์ศักยภาพเต็มเปี่ยมเข้าแล้วจริงๆ ตอนนี้ยังเป็นแค่ทหารรับจ้างระดับ D ก็สามารถกวาดชัยชนะของงานแลกเปลี่ยนวิทยายุทธครั้งนี้ได้แล้ว…”

“ผู้อาวุโสกงทำให้คนอิจฉามากจริงๆ ”

ได้ยินแบบนั้น แม้ใบหน้าของผู้อาวุโสกงไม่แสดงอารมณ์อะไร แต่ในดวงตากลับวาบแววดีใจ และเอ่ยว่า “ลูกศิษย์เลวยังมีหนทางอีกยาวไกลที่ต้องเดิน ครั้งนี้ทำลายสถิติคว้าที่หนึ่งได้ก็แค่ฟลุกเท่านั้น ไม่ควรค่าน่าอวดเบ่งชื่นชมอะไร”

ได้ยินดังนั้น ผู้อาวุโสเหลยเฮ่อก็เหลือบมองผู้อาวุโสกง สีหน้าทะมึนเหมือนเมฆครึ้มฟ้า ตาแก่นี่ได้หน้ายังจะมาเล่นลิ้นเล่นคำ

“หึๆ หลิงหลง เห็นสถิติตัวเองถูกทำลายรู้สึกยังไงบ้าง”

เวลานั้นเบื้องบนของโรงเรียนชื่อเยี่ยนคนหนึ่งก็มองไปยังเนี่ยหลิงหลงที่อยู่ไม่ไกลและยิ้มถามอย่างเป็นมิตรมาก

ได้ยินคำพูดนี้ เนี่ยหลิงหลงก็มองเบื้องบนท่านั้นก่อนเอ่ยด้วยสีหน้าไร้อารมณ์ “โอ้…หนูเคยทำลายสถิตินี้ด้วยเหรอคะ”

“ก็ใช่น่ะสิ ตอนนั้นหลิงหลงเธอเข้าร่วมงานแลกเปลี่ยนวิทยุทธเป็นครั้งแรก ชนะทั้งหมดยี่สิบแปดตา ทำลายสถิติของเนี่ยอู๋โยวพี่สาวเธอ…”

เบื้องบนคนนั้นพยักหน้าติดต่อกัน หรือว่าเนี่ยหลิงหลงจะลืมแม้แต่สถิติที่ตัวเองทำลายแล้วเหรอ

“อย่างนี้นี่เอง” เนี่ยหลิงหลงพยักหน้าน้อยๆ แล้วเอ่ยปากเสียงเรียบ “สถิติเล็กๆ แบบนี้ หนูไม่ได้จำใส่ใจ ผ่านมานานลืมไปหมดแล้วค่ะ”

“ฮ่าๆ …” คนเบื้องบนหัวเราะ “เป็นแบบนั้นจริงๆ หลิงหลง ปีนั้นงานแลกเปลี่ยนวิทยายุทธที่เธอเข้าร่วม คุณภาพสูงกว่างานครั้งนี้มาก…อีกอย่าง เธอก็ทำลายสถิติระดับสูงไว้ตั้งมากมาย จำสถิติเหมือนอย่างนี้ไม่ได้ก็ถือเป็นเรื่องปกติ”

“ผู้อำนวยการ ในเมื่อการแข่งขันจบแล้ว งั้นฉันขอตัวลาก่อนนะคะ” เนี่ยหลิงหลงเดินไปข้างตัวผู้อำนวยการชื่อเยี่ยนก่อนจะเอ่ยปาก

ได้ยินดังนั้นผู้อำนวยการชื่อเยี่ยนก็พยักหน้าให้เนี่ยหลิงหลงจากไปก่อน

“ผู้นำ การแข่งจบแล้ว เวลาดึกมากแล้ว ยังมีเรื่องมากมายต้องให้ผู้นำไปจัดการ ไม่สู้พวกเรากลับเร็วหน่อยดีกว่าครับ” เจียงเหยียนมองชายหนุ่มสีหน้าไร้อารมณ์ที่ด้านข้างขณะกระซิบเอ่ย

“ในเมื่อเป็นแบบนี้ งั้นผมก็ขอตัวก่อนแล้ว”

เห็นงานแข่งขันแลกเปลี่ยนวิทยายุทธสิ้นสุดลง ทุกคนทยอยกันจากไป นายของอาชูร่าก็ลุกขึ้นเอ่ย

“ตกลง นายของอาชูร่าตามสบาย” ผู้อำนวยการพยักหน้าเอ่ย

นายของอาชูร่ายังเดินไปไม่กี่ก้าวก็กลับพลันหันตัวกลับมา ดวงตาเย็นชาสุดขั้วกระดูกตกลงบนตัวของจี้ซิวหร่านที่เหมือนไม่เตรียมจะจากไปช้าๆ

“จี้หวงเหมือนมีเวลาเหลือเฟือ งานแข่งจบแล้วจี้หวงยังรั้งอยู่ที่นี่ทำอะไร” นายของอาชูร่ามองจี้ซิวหร่านพลางเอ่ยเสียงเย็นชา

ได้ยินคำพูดนี้ จี้ซิวหร่านก็หัวเราะน้อยๆ แล้วจึงเอ่ย “ผมมีเวลาเหลือเฟือหรือเปล่า รั้งอยู่หรือไม่อยู่ที่นี่ ไม่ทราบว่าเกี่ยวอะไรกับนายของอาชูร่าเหรอ”

————————————————————————————————-

บทที่ 1698 ค่าจ้างและสวัสดิการสูง

เวลานี้จู่ๆ นายของอาชูร่ากับจี้หวงก็แยกเขี้ยวใส่กันขึ้นมา ทำให้ทุกคนมีสีหน้างุนงง ก่อนหน้านี้ยังเป็นคนบ้านเดียวกันที่รักใคร่ซึ่งกันและกัน ทำไมตอนนี้ถึงคละคลุ้งกลิ่นดินปืนอย่างปราศจากเค้าลางซะแล้ว…

ไม่มีใครรู้ว่าทำไมทั้งสองคนจู่ๆ ถึงเป็นแบบนี้

“จี้หวง การแข่งขันจบแล้วถ้าจี้หวงมีธุระก็กลับไปก่อนได้นะ” ผู้อาวุโสกงเดินขึ้นหน้ามาเอ่ยกับจี้ซิวหร่าน

ได้ยินดังนั้น หลังจี้ซิวหร่านเงียบไปชั่วครู่จึงเอ่ย “ก็ได้”

หลังอำลากับผู้อำนวยการ จี้ซิวหร่านก็หันไปหานายของอาชูร่า “นายของอาชูร่า เชิญครับ”

ภายใต้สายตาตกใจของทุกคน จี้ซิวหร่านกับนายของอาชูร่าทั้งสองคนก็ไม่พูดจากลับเดินเคียงบ่าจากไป

บนเวที เยี่ยหวันหวั่นพลันหมดคำพูด สองคนนี้แปลกจริงๆ

แต่ที่ทำให้เยี่ยหวันหวั่นสงสัยนิดหน่อยในใจคือ นายของอาชูร่า…จำเธอได้?

ถ้านายของอาชูร่าไม่ใช่ซือเยี่ยหาน งั้นทำไมเขาถึงจำเธอในรูปลักษณ์แบบนี้ได้

เวลานี้เยี่ยหวันหวั่นก็ยังไม่ได้คิดลึกซึ้ง ยังไงเสียก็เกือบจะยืนยันได้แล้วว่านายของอาชูร่าก็คือซือเยี่ยหาน ต่อให้คิดมากกว่านี้ก็ไม่มีความหมายอะไรมากนัก

ตอนนี้เยี่ยหวันหวั่นมีสีหน้าสงสัยเล็กน้อย งานแข่งขันคราวนี้ แต้มคุณงามความดีจากการที่ตัวเธอสร้างสถิติคือห้าพันแต้ม และจากที่หนึ่งในการแข่งขันคือหนึ่งหมื่นแต้ม…

รวมกับทำภารกิจระดับ A สำเร็จสองภารกิจอีกหนึ่งหมื่นแต้ม ตอนนี้เธอมีแต้มคุณงามความดีรวมทั้งหมดสองหมื่นห้าพันแต้ม

บวกกันแล้วดูเหมือนจะนับว่าไม่เลว แต่ว่า…แต้มคุณงามความดีนี้จะเอาไปใช้ทำอะไรกันแน่

“หวันหวั่น มานี่”

เวลานี้ผู้อาวุโสกงบนที่นั่งกิตติมศักดิ์คลี่ยิ้มเอ่ยกับเยี่ยหวันหวั่น

ได้ยินดังนั้น เยี่ยหวันหวั่นก็เดินไปข้างตัวผู้อาวุโสกงทันทีและยิ้มแป้นเอ่ย “อาจารย์”

“อืม หวันหวั่น เธอเข้าร่วมงานแลกเปลี่ยนวิทยายุทธครั้งนี้ อยู่เหนือความคาดหมายอาจารย์ไปมาก ทำลายสถิติหนึ่งสถิติกระทั่งว่ายังได้ที่หนึ่ง” ผู้อาวุโสกงมองเยี่ยหวันหวั่นด้วยสีหน้าเปี่ยมความปลื้มใจ

“อาจารย์ หนูเพิ่งจะเท่าไรเอง ทั้งหมดเป็นเพราะตอนสุดท้ายรุ่นพี่พวกนั้นปล่อยหนู จงใจยอมแพ้ ไม่งั้นหนูจะได้ที่หนึ่งได้ยังไง” เยี่ยหวันหวั่นหัวเราะเบาๆ เอ่ย

ได้ยินคำพูดนี้ของเยี่ยหวันหวั่น ผู้อาวุโสเหลยเฮ่อที่อยู่ไม่ไกลก็มองมาทางนี้อย่างไร้สุ้มเสียง

คนพวกนั้นตอนสุดท้ายปล่อยเยี่ยหวันหวั่น ก็มีแค่ลูกศิษย์ของเขา คนหนึ่งถูกเยี่ยหวันหวั่นฆ่า อีกคนถูกเยี่ยหวันหวั่นทำร้ายจนบาดเจ็บ!?

“ฮ่าๆ ดีๆๆ ไม่โอ้อวดไม่ใจร้อน อาจารย์ปลื้มใจมาก” ผู้อาวุโสยิ้มเอ่ยปาก

ยังไม่รอให้เยี่ยหวันหวั่นเอ่ยปากพูดต่อ ผู้อาวุโสกงก็เอ่ยอีก “หวันหวั่น ตอนนี้เธอมีแต้มคุณงามความดีสองหมื่นห้าพันแต้ม พอให้เลื่อนระดับทหารรับจ้างของตัวเองได้แล้ว สองหมื่นห้าพันแต้มเลื่อนเป็นทหารรับจ้างระดับ A ได้พอดี”

ได้ยินคำอธิบายของผู้อาวุโสกง เยี่ยหวันหวั่นจึงค่อยเข้าใจ ที่โรงเรียนชื่อเยี่ยน ถ้าอยากกลายเป็นทหารรับจ้างระดับสูง เสพสุขกับค่าจ้างและสวัสดิการสูงๆ ละก็ นอกจากพลังต่อสู้ต้องเหมาะสมแล้ว ยังต้องมีแต้มคุณงามความดีพอด้วย

สองหมื่นห้าสามารถเลื่อนเป็นทหารรับจ้างระดับ A ทหารรับจ้างระดับ S ต้องหารห้าหมื่นแต้มคุณงามความดี

แน่นอนว่าถ้าพลังต่อสู้ตัวเองไม่พอ อยากจะได้แต้มคุณงามความดีพอก็เป็นเรื่องเพ้อฝัน

โดยทั่วไป บรรลุภารกิจทหารรับจ้างระดับ A สูงสุดหนึ่งครั้งก็ได้ไม่กี่พันแต้มคุณงามความดีเท่านั้น

ถ้าพลังต่อสู้เพียงพอก็สามารถกวาดเอาภารกิจได้ กลายเป็นระดับ A หรือระดับ S ไม่ใช่เรื่องยากเย็น

และแต้มคุณงามความดีนอกจากสามารถเลื่อนระดับตัวเองได้แล้ว ก็ยังมีประโยชน์อีกหลากหลาย

ตัวอย่างเช่น สามารถให้ผู้อำนวยการหลอมอาวุธให้ตัวเองได้ หรือว่าจ้างนักเรียนระดับสูงสุดยอดของโรงเรียนชื่อเยี่ยนได้ ในโรงเรียนชื่อเยี่ยนนี้ แต้มคุณงามความดีเป็นตัวแทนของทุกอย่าง!