บทที่ 1733 ใกล้น้อยใจจนจะขดตัวเป็นลูกบอลอยู่แล้ว

“ไม่ได้! ผมหึงแล้ว! พี่เยี่ย คนแรกที่พี่มาหาหลังกลับประเทศกลับเป็นพี่เซี่ยนอวี่เนี่ยนะ!” กงซวี่บ่นด้วยสีหน้าเปี่ยมความอิจฉา

หัวคิ้วเยี่ยหวันหวั่นเลิกขึ้นเล็กน้อย เอ่ยด้วยน้ำเสียงเหมือนต้องเป็นอย่างนั้นอยู่แล้ว “ไม่ใช่เรื่องแน่นอนอยู่แล้วเหรอ”

“พี่เยี่ยพี่เกินไปแล้ว!” กงซวี่พลันโกรธจนอยากข่วนคน แต่ก็ไม่อาจโต้แย้งอีก มาก่อนได้ก่อน ใครให้พี่เยี่ยรู้จักหานเซี่ยนอวี่เร็วที่สุด ความสัมพันธ์ดีที่สุดกันล่ะ

เยี่ยหวันหวั่นเก็บท่าทางขี้เล่นกลับไป “ช่วงที่ฉันออกไปนี้ ทุกคนยังสบายดีไหม”

ความจริงที่มาหาหานเซี่ยนอวี่นั้น เป็นเพราะถ้าอยากคลี่คลายสถานการณ์ของบริษัทให้เร็วที่สุด การมาหาเขาก็เหมาะสมที่สุดแล้ว นึกไม่ถึงว่าทุกคนต่างอยู่ที่นี่ด้วย พอดีเลย

ทันทีที่เยี่ยหวันหวั่นถามประโยคนี้ออกไป กงซวี่พลันระเบิดความน้อยใจทั้งหมดออกมา กำลังจะพรั่งพรูความทุกข์

แต่ยังไม่รอให้กงซวี่เอ่ยปาก เอวเขาก็กลับพลันถูกลั่วเฉินที่อยู่ด้านข้างหยิกไปหนึ่งทีจนร้อง ‘อ้าก’

เชี่ย! เจ้าโง่! นายหยิกฉันทำไมหา

กงซวี่ถลึงตาใส่อย่างโมโห

ลั่วเฉินไม่แม้แต่มองกงซวี่ เหมือนคนที่หยิกเขาเมื่อกี้ไม่ใช่ตัวเอง เขามองเยี่ยหวันหวั่นพลางเอ่ยอย่างไร้ความผิดปกติใดๆ “พี่เยี่ยไม่ต้องห่วง พวกเราสบายดีมาก”

กงซวี่เอ่ยในใจ ‘ไอ้บ้า สบายดีอะไรไม่ทราบ! สบายดีตรงไหนกัน! เขาใกล้น้อยใจจนจะขดตัวเป็นลูกบอลอยู่แล้วเนี่ย!’

ก่อนหน้านี้ตอนจูเสินสือไต้ยังไม่ถูกซื้อ ที่บริษัทไม่มีใครกล้าทำให้เขาน้อยใจ เขาก็คือราชาภูเขา คือคนที่กลุ่มตามใจ คืออัญมณีคุ้มบ้าน!

แต่ตอนนี้ล่ะ เขาใกล้จะเป็นหลานอยู่แล้ว!

กงซวี่เพิ่งเตรียมจะเอ่ยปากก็ถูกลั่วเฉินหยิกอีกหนึ่งที

เยี่ยหวันหวั่นย้อนนึกถึงข่าวที่ตัวเองเห็นที่รัฐอิสระก่อนหน้านี้ “จูเสินสือไต้ถูกหวงเทียนเอนเตอร์เทนเมนต์ซื้อกิจการแล้วเหรอ”

พอได้ยินประโยคนี้ สีหน้าของพวกลั่วเฉินก็ทะมึนลงหลายส่วน ไม่นานหานเซี่ยนอวี่ก็พูดขึ้น “เยี่ยไป๋ ขอโทษที่ไม่ได้ปกป้องบริษัทไว้ แต่ตอนนั้นภายใต้สถานการณ์อย่างนั้นนี่เป็นตัวเลือกที่ดีที่สุดแล้วจริงๆ

“เพราะประธานเยี่ยถูกต้องสงสัยว่าฆาตกรรม บริษัทจึงได้รับผลกระทบใหญ่หลวง โซ่เงินทุนถูกตัดขาด การซื้อกิจการของหวงเทียนถึงจะเป็นการฉวยผลประโยชน์ แต่อย่างน้อยก็รักษาบริษัทไว้ได้ ตอนนี้เหยาเจียเหวินบริหารตำแหน่งแทนประธานเยี่ยแล้ว การดำเนินงานของบริษัทจึงยังนับว่ามั่นคงอยู่” หานเซี่ยนอวี่พูดถึงท่อนหลังท่าทางก็ใจเย็นมาก ในดวงตาที่แฝงพลังปลอบประโลมใจคนตามธรรมชาตินั้นราวกับฝุ่นที่หายตลบแล้ว ไม่มีเรื่องใดๆ ทั้งนั้น

ราวกับว่าเรื่องนี้คลี่คลายอย่างสงบสุข และพวกเขาก็ไม่ได้รับการปฏิบัติอยุติธรรมไร้พลังจะตอบโต้อะไร

เยี่ยหวันหวั่นมองพวกหานเซี่ยนอวี่ด้วยสายตาซับซ้อน “หวงเทียนสร้างความลำบากให้พวกนายหรือเปล่า”

เจียงเยียนหรานรีบเอ่ยปาก “ถึงถูกซื้อกิจการไปแล้วแต่ความนิยมของพวกเราอยู่ตรงนี้ พวกเขาก็ไม่กล้าทำอะไรพวกเราหรอก”

ดูจากคำพูดของหานเซี่ยนอวี่กับเจียงเยียนหราน ให้หวงเทียนซื้อกิจการไป เป็นตัวเลือกของพวกเขา เป็นการตัดสินใจที่ดีที่สุดของพวกเขาแล้วเมื่อตอนนั้น

แต่…ความจริงสถานการณ์ไม่ใช่แบบนั้นแม้แต่น้อย

จะประเคนบริษัทที่ตัวเองสร้างมากับมือให้ศัตรูคู่อาฆาตได้ยังไงกัน

ตอนนั้นพวกเขาต่อสู้ขัดขืนสุดชีวิต พยายามสุดความสามารถปกป้องบริษัทไว้ เดิมทียังเดิมพันว่าไม่แน่อาจจะผ่านวิกฤตินี้ไปได้ ยังไงก่อนเยี่ยหวันหวั่นไป รากฐานของบริษัทก็สร้างไว้ดีแล้ว ความสัมพันธ์กับผู้คนในวงการก็ไม่เลวมาตลอดด้วย

เห็นบริษัทก้าวหน้าขึ้นทีละน้อย จนกระทั่ง…อำนาจเบื้องหลังหวงเทียนเอนเตอร์เทนเมนต์เข้ามาเกี่ยวข้อง!

สมาคมหงซิ่งเป็นองค์กรมืดที่มีประวัติศาสตร์ยาวนานและยิ่งใหญ่ที่สุดของตะวันออกเฉียงใต้ มีสาขาครอบคลุมอยู่ทั่วทั้งเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ เบื้องหลังลึกลับยากหยั่งถึง ช่วงหลายปีมานี้เริ่มก้าวเท้าเข้ามาในวงการบันเทิง ใช้วงการบันเทิงฟอกเงินจำนวนมหาศาล

—————————————————————————–

บทที่ 1734 ราชาจอเงินกับราชินีจอเงินกระหน่ำทักษะการแสดง

ก็ไม่รู้ว่าหวงเทียนเอนเตอร์เทนเมนต์ตกเส้นสายนี้ได้ยังไง ใช้เบื้องหลังในวงการบันเทิงของตัวเองรวมถึงอิทธิพลของสมาคมหงซิ่ง บีบบังคับพวกเขาขายจูเสินสือไต้ในราคาที่ต่ำที่สุด

กระทั่งวิธีการยังทำให้คนขยะแขยงถึงที่สุด…

พวกเขาติดสินบนเหยาเจียเหวินใช้ประโยชน์จากการที่พวกเขาเชื่อใจเหยาเจียเหวิน ให้เหยาเจียเหวินช่วยจากภายใน ลักพาตัวเจียงเยียนหราน บังคับให้หานเซี่ยนอวี่ที่บริหารบริษัทแทนเมื่อตอนนั้นเซ็นสัญญาซื้อขายที่อยุติธรรมที่สุด

ถ้าเยี่ยหวันหวั่นรู้ความจริงเรื่องนี้…

เขายากจะจินตนาการได้ ด้วยนิสัยเธอจะทำเรื่องอะไรออกมา!

ภายใต้สถานการณ์ลำบากแบบนี้ตอนนี้ ถ้าเยี่ยหวันหวั่นเข้าร่วมสุ่มสี่สุ่มห้าจะอันตรายเกินไป

คนพวกนี้แต่เดิมก็ไร้มนุษยธรรมและแนวคิดศีลธรรม กระทั่งว่าเพิกเฉยกฎหมาย

สถานการณ์ตอนนี้ของเยี่ยหวันหวั่นก็ยากลำบากมากเกินพอแล้ว พ่อกับพี่ชายต่างยังคงอยู่ในคุก ถูกตระกูลเยี่ยเพ่งเล็ง จะให้เธอมาเสี่ยงอันตรายเรื่องของบริษัทไม่ได้อีกเป็นอันขาด

ต่อให้เก่งแค่ไหน แต่ท้ายที่สุดแล้วเธอก็เป็นแค่หญิงสาวธรรมดา แถมบ้านยังเกิดเรื่องใหญ่ขนาดนั้น…

ในจุดนี้หานเซี่ยนอวี่ ลั่วเฉิน และเจียงเยียนหรานไร้ข้อสงสัยอย่างถึงที่สุด

ส่วนกงซวี่ที่เห็นเยี่ยหวันหวั่นก็ตื่นเต้นมากนั้น…เข้าใจขึ้นมาอย่างรวดเร็ว

กงซวี่ที่เดิมทียังโกรธจัดกะพริบตาปริบๆ มองลั่วเฉิน มองเจียงเยียนหราน แล้วก็มองหานเซี่ยนอวี่

เหตุผลที่พวกเขาห้ามเขาบอกพี่เยี่ย เกรงว่าคงเพราะไม่อยากให้เธอเอาตัวเข้ามาเสี่ยงอันตราย…

กงซวี่เม้มปาก ระลึกได้ทันควัน…เมื่อกี้เขาใจร้อนเกินไปแล้ว…

ดังนั้นกงซวี่จึงปลุกทักษะของราชาจอเงินในทันที ร่วมมือกับราชาจอเงินรางวัลจินหรานลั่วเฉิน ราชินีรางวัลจินหรานเจียงเยียนหราน รวมถึงราชาจอเงินระดับนานาชาติหานเซี่ยนอวี่ เอ่ยด้วยน้ำเสียงเกินจริงว่า “เชี่ย! คุณชายเป็นใครล่ะ! ใครกล้าสร้างความลำบากให้พวกเรากัน! คุณชายเป็น NO. 1 ในวงการบันเทิงตอนนี้เชียวนะ พวกเขาบูชาผมจุดธูปให้ผมทุกวันยังจะใช่กว่า!”

หานเซี่ยนอวี่มองกงซวี่ เห็นเขาร่วมมือด้วยเช่นนี้ก็คาดไม่ถึงอยู่บ้าง

แต่หานเซี่ยนอวี่ไม่เพียงแสดงดี เขายังเข้าใจเยี่ยหวันหวั่นยิ่งกว่าและครุ่นคิดมากยิ่งกว่า รู้ว่าพูดจนดูปลอมเกินไปเยี่ยหวันหวั่นจะไม่เชื่อ

ดังนั้นเขาจึงเอ่ยปากอย่างครึ่งจริงครึ่งหลอก “เยี่ยหวันหวั่น ไม่ปิดเธอ ตอนนี้เหยาเจียเหวินเป็นคนฝั่งเยี่ยอีอีแล้ว…คนไปตำแหน่งสูงกว่า เดินทางคนละเส้นกัน จุดนี้ไม่มีอะไรน่าพูดถึง

“แต่ยังดี เห็นแก่ความสัมพันธ์ในอดีต เธอเลยยังพอใช้ได้กับพวกเราอยู่บ้าง ทุกคนก็นับว่าอยู่ด้วยกันอย่างสงบสุข”

หลังจากทักษะการแสดงของกงซวี่ตื่นขึ้น เขาก็ร่วมมือกับหานเซี่ยนอวี่ต่อ “ผู้หญิงคนนั้นก็ชั่วเกินไปแล้ว เพื่อเลื่อนตำแหน่งถึงกับสาดน้ำโคลนใส่พี่! แต่พี่วางใจได้ ตอนนั้นผมลงสนามปฏิเสธด้วยตัวเอง สนับสนุนพี่ทุกอย่าง อีกอย่างปากพวกนั้นเชื่อถือไม่ได้ ไม่มีทางสร้างผลกระทบใหญ่เกินไปให้พี่ แฟนคลับก็ยังเชื่อพี่อยู่นะ!”

“ใช่ หวันหวั่น เธอตั้งสมาธิจัดการเรื่องฝั่งพี่ชายเธอกับคุณอาก็พอ ไม่ต้องห่วงฝั่งพวกเรา” เจียงเยียนหรานเอ่ยปลอบ

ทั้งสี่คนร่วมมืออย่างรู้กัน ไม่มีพิรุธใดๆ เฟ่ยหยางกับเสี่ยวฉิงแล้วก็ตงไจ๋ก็ไม่ได้ปากมาก

เยี่ยหวันหวั่นได้ยินคำพูดของหานเซี่ยนอวี่ ดวงตาก็วาบประกายสีดำยากสังเกตเห็น เธอยิ้มพลางเอ่ยปาก “งั้นฉันก็วางใจแล้ว ฉันต่างหากที่ควรขอโทษ ยังไงครั้งนี้ก็เป็นเรื่องของบ้านพวกเราที่ทำดึงบริษัทมาพัวพัน ตอนนี้บริษัทถูกซื้อไป พวกนายก็ยังตั้งใจพัฒนาอาชีพของตัวเอง พยายามแยกพวกฉันกับเรื่องราวสุดความสามารถ…”