แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี – ตอนที่ 1927 ไปด้วยตัวเอง / บทที่ 1928 นี่พยายามจะฆ่าภรรยาตัวเองเหรอ?
บทที่ 1927 ไปด้วยตัวเอง
“นายว่าไงนะ?”
เยี่ยหวันหวั่นดีดตัวขึ้นมาทันที
มิน่าละ ไอ้เด็กบ้าเป่ยโต่วถึงไม่กล้ามารายงานเธอด้วยตัวเอง!
ของจากพันธมิตรอู๋เว่ยของพวกเขา กลับถูกคนอื่นมาปล้นไป และหัวหน้าโจรก็ถูกปล้นอีก ถ้าเรื่องนี้แพร่งพรายออกไป เกรงว่าคงจะกลายเป็นเรื่องตลกของรัฐอิสระ
ภายใต้สถานการณ์ที่เธอเกือบจะแน่ใจแล้วว่านายแห่งอาชูร่าก็คือซือเยี่ยหาน เธอยังคงแน่ใจกับภารกิจในครั้งนี้ สิ่งที่เลวร้ายที่สุดคือหาหนทางกลับมาไม่ได้ แต่เธอคิดไม่ถึงเลยว่าฝ่ายตรงข้ามจะยึดของๆ เธอไปแล้ว!
“สมควรตาย…”
ภารกิจนำของไปส่งในครั้งนี้ได้ประกาศมานานแล้ว แต่ไม่มีใครกล้ารับเพราะมันยากเกินไป อีกอย่างตามกฎแล้ว ถ้าหากของหายไป จะต้องถูกหักคะแนนเกียรติยศถึงหนึ่งหมื่นห้าพันคะแนน!
นั่นไม่เท่ากับการย้อนกลับไปก่อนการปล่อยเหรอ!
เยี่ยหวันหวั่นกุมหน้าอกไว้แน่น เธอโกรธจนปวดไปทั้งหัวใจ…
โกรธเขาที่สุด! แล้วนายสารเลวนั่นยังหน้าไม่อาย มาบอกว่าพวกเขาแต่งงานกันแล้วอีก!
นี่เป็นสิ่งที่สามีตัวเองควรทำเหรอ?
ต่อให้…ต่อให้เธอหลอกเขาว่ายังอยู่ที่ประเทศจีน ก็คงจะไม่โหดร้ายกับเธอขนาดนี้!
“ฉันจะไปเอง” เยี่ยหวันหวั่นกล่าวพลางลุกขึ้นยืน
“ไม่ได้นะพี่ ไม่ได้เด็ดดาด มันอันตรายเกินไป” ชีซิงรีบร้อนมาขวางเยี่ยหวันหวั่นเอาไว้
“หลีกไป” เยี่ยหวันหวั่นออกคำสั่ง
เดิมทีเธอตั้งใจจะเล่นกับใครบางคนต่อไป แต่เธอต้องเผชิญกับอุปสรรคครั้งแล้วครั้งเล่า และความซับซ้อนนี้ทำให้ชีวิตของเธอยุ่งเหยิง ทำให้เธอหมดความอดทนอีกต่อไป
เธอต้องไปจัดการกับใครบางคน!
“พี่เฟิง! พี่เฟิง…”
จนกระทั่งเยี่ยหวันหวั่นจากไป เป่ยโต่วจึงโผล่หัวออกมาจากที่ซ่อนอย่างระมัดระวัง “เวรแล้วๆ เหล่าชี เราจะทำยังไงกันดีวะ…”
“ฉันกำชับแกแล้วไม่ใช่เหรอ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นแกต้องคุ้มกันของให้ดี?” ชีซิงกล่าวด้วยสีหน้าที่ดูไม่ดีนัก
“ฉันรู้แล้วน่า ต่อให้ฉันเสียชีวิตน้อยๆ นี้ไป ฉันก็จะไม่ให้ใครมาแย่งของไปจากเงื้อมมือของพันธมิตรอู๋เว่ยได้นะเว้ย!”
“แล้วมันเกิดอะไรขึ้น?” ชีซิงถามด้วยความงุนงง
ในสายตาของชีซิง เป่ยโต่วไม่ได้รับอันตราย แต่ของได้หายไปแล้ว เห็นได้ชัดว่าเขาไม่ได้พยายามอย่างเต็มที่เพื่อที่จะรักษาของไว้
“ฉันก็ไม่ค่อยแน่ใจนะ ฝ่ายนั้นขโมยของไป จากนั้นก็ปล่อยคนของเราออกมา พวกนั้นไม่ได้แตะต้องตัวพวกเราแม้แต่ปลายเล็บ…”
“แกคิดว่าอาชูร่าเป็นองกรณ์การกุศลเหรอไง?” ชีซิงแสดงออกอย่างชัดเจนว่าไม่เชื่อคำพูดของเป่ยโต่วแม้แต่น้อย
“แต่เรื่องจริงมันเป็นแบบนี้นี่นา!”
“หยุดพล่ามได้แล้ว ไปตามผู้อาวุโสและหัวหน้าทั้งหมดมา!”
ครั้งนี้เกรงว่าพันธมิตรอู๋เว่ยกับอาชูร่าจะประกาศศึกกันอย่างจริงๆ จังๆ เสียแล้ว…
……
ณ สำนักงานใหญ่อาชูร่า
หลินเชวียจ้องไปที่กล่องกำมะหยี่สีดำ และกล่องนิรภัยสีดำบนโต๊ะของนายแห่งอาชูร่า ในใจรู้สึกเศร้าสร้อย
ครานี้ทั้งสองคนทำเรื่องใหญ่แล้ว
แต่จะโทษพี่เก้าก็ไม่ได้ ตอนแรกเขาอดทนแล้ว แต่พันธมิตรอู๋เว่ยกลับส่งคนมาขอแหวนของจี้หวง แถมยังบอกว่าเงื่อนไขแล้วแต่เขาจะเสนออีก
ดังนั้น…จึงทำให้ใครบางคนโกรธเป็นฟืนเป็นไฟไปแล้ว…
ที่ด้านหน้าโต๊ะทำงานขนาดใหญ่ ชายผู้หนึ่งนั่งอยู่เงียบๆ ราวกับปีศาจที่คลานออกมาจากนรกขุมที่ลึกที่สุด
มือข้างหนึ่งของกดลงบนขมับอย่างแรง ใบหน้าของเขาซีดเผือดจนดูน่ากลัว…
หลินเชวียมองดูด้วยความจนใจ “ปวดหัวอีกแล้วเหรอครับ”
ร่างกายของเขาเพิ่งฟื้นฟูได้ไม่นาน พอกลับมาถึงรัฐอิสระก็ทำงานต่อทั้งวันทั้งคืน บวกกับอารมณ์ขึ้นๆ ลงๆ ในช่วงนี้ นี่ไม่ใช่ว่าต้องเริ่มทนทุกข์ทรมานอีกครั้งหรอกเหรอ…
“อยากให้ตามคุณหมอมาไหมครับ” ความจริงหลินเชวียรู้ดีว่าจิตใจของเขากำลังบาดเจ็บ และต้องการคนมาเยียวยา ต่อให้โทรเรียกหมอมาก็ไม่มีประโยชน์
“ออกไป” ชายหนุ่มโบกมือไล่เขา
—————————————————
บทที่ 1928 นี่พยายามจะฆ่าภรรยาตัวเองเหรอ?
หลินเชวียอยากจะพูดให้คำแนะนำกับเขาไม่กี่ประโยค แต่เขาไม่สามารถทนต่อแรงกดดันต่ำของใครบางคนได้ จึงทำได้เพียงหลบไปอย่างรวดเร็ว
หลังจากหลินเชวียจากไปได้ไม่นาน ก็มีเงาสีดำหลบเข้ามาใกล้มุมกำแพงอย่างเงียบเชียบ
ขณะนี้ ใบหน้าของเยี่ยหวันหวั่นสกปรก และเต็มไปด้วยขี้ฝุ่น ร่างกายของเธอก็เต็มไปด้วยฝุ่นกับเศษใบไม้แห้ง น่าอับอายที่สุด
“แค่ก...แค่ก...สมควรตาย…” เยี่ยหวันหวั่นกล่าวพลางพ่นใบไม้ออกจากปาก
องครักษ์ของนายแห่งอาชูร่านั้นเข้มงวดมาก แม้ว่าเธอจะจำเส้นทางตอนมาที่นี่ในครั้งก่อนได้ แต่การบุกเข้ามาเพียงลำพังก็ยังทำได้ลำบากมาก
มากเสียจนเธอต้องใช้วิธีการพิเศษบางอย่าง…
ชีวิตของเธอตกต่ำมาจนถึงจุดนี้ตั้งแต่เมื่อไร?
เพื่อที่จะมาเจอผู้ชายของตัวเอง แม้แต่ทางประตูใหญ่ก็เข้าไม่ได้ ต้องขุดทางหมาลอดเข้ามา!
เยี่ยหวันหวั่นจุดเปลวไฟเล็กๆ อย่างโกรธเคือง ในขณะที่ใช้มีดแงะบานหน้าต่างออกทีละน้อย
“อ๊าก” หญิงสาวส่งเสียงร้องตะโกนออกมา
ด้านหน้าโต๊ะทำงาน ชายหนุ่มที่ได้ยินเสียงกุกกักตรงด้านนอกก็หรี่ตาลง แล้วขว้างปากกาสีทองในมือไปยังหน้าต่างตรงที่มีคนอยู่ทันที
เพราะชายหนุ่มอารมณ์แปรปรวนเกินไป แม้แต่มีคนแอบเข้ามาจากด้านนอกเขาก็ไม่รู้ตัว
“ว้าว!”
นี่พยายามจะฆ่าภรรยาของตัวเองเหรอ!
เยี่ยหวันหวั่นรีบหลบไปด้านข้าง พร้อมกับรีบเอื้อมมือไปคว้าปากกาไว้โดยเร็ว
อื้ม?
ปากกาด้ามนี้สีทองแวววาว แค่ดูก็รู้แล้วว่าราคาแพงระยับ!
เยี่ยหวันหวั่นเอาปากกามาเช็ดด้านข้างลำตัว จากนั้นก็เอามาเหน็บไว้ในอกเสื้อ
หลังจากที่เห็นว่าใครมา ใบหน้าของชายหนุ่มก็ตกตะลึงอย่างเห็นได้ชัด แต่พอนึกขึ้นได้ว่าหญิงสาวมาเพราะจุดประสงค์ใด สีหน้าของเขาก็สลดลงทันที
“ผู้นำไป๋เห็นกองกำลังอาชูร่าของเราเป็นสถานที่แบบไหนกัน?”
“เป็นบ้านของตัวเองไงเล่า!” เมื่อเยี่ยหวันหวั่นได้ยินดังนั้นก็รีบตอบทันที
นายแห่งอาชูร่าพูดไม่ออก
เยี่ยหวันหวั่นเริ่มหมดความอดทน จากนั้นก็ปัดขี้ฝุ่นตามร่างกายออกแล้วกล่าวว่า “ฉันจะพูดตรงประเด็น ไม่อ้อมค้อมแล้วนะ จะให้ฉันทำยังไงคุณถึงจะยอมให้แหวนฉัน”
เป็นอย่างที่คิดจริงๆ…
แสงแห่งโชคสุดท้ายในสายตาของชายหนุ่มมลายหายจนไปหมดสิ้น แทนที่ด้วยความหนาวเย็นอันไร้ขอบเขต “อ้อนวอนฉันสิ”
แววตาของชายหนุ่มเย็นเยือกจนเหมือนกับเลือดทั้งตัวจะแข็งตามไปด้วย
“ฉันขอร้องคุณนะ!” เยี่ยหวันหวั่นเอ่ยอ้อนวอนตามที่เขาขอจริงๆ
นายแห่งอาชูร่าหมดคำพูด
เยี่ยหวันหวั่นไม่สนใจเรื่องขอร้องอ้อนวอนเขาแม้แต่น้อย
ถ้าเธอยอมพูดแค่คำสองคำ แล้วเขายอมให้แหวนเธอ เธอจะเอาเปรียบเขาเกินไปหรือเปล่า?
นับประสาอะไรกับแค่ขอร้องผู้ชายของตัวเองสักหน่อย จะเป็นไรไป
“ฉันขอร้องเถอะนะ! คุณเก็บเอาไว้ก็ไม่ได้ใส่อยู่ดีใช่ไหมล่ะ?” เยี่ยหวันหวั่นลองเอ่ยปากขออีกครั้ง
เห็นได้ชัดว่าชายหนุ่มไม่อยากได้ยินคำตอบนี้ ทั้งใบหน้ามืดหม่นลง จากนั้นก็กุมขมับอย่างเหลืออด “ออกไปให้พ้น”
“ไม่ไป! ถ้าคุณไม่ให้ฉัน ฉันก็ไม่ไป!”
“แล้วถ้าหาก…ฉันต้องการให้คุณเอาพันธมิตรอู๋เว่ยมาแลกล่ะ?”
เยี่ยหวันหวั่นอึ้งกิมกี่
ฮ่าๆๆ แค่แหวนวงเดียว ถึงกับจะให้เธอเอาพันธมิตรอู๋เว่ยมาแลกเลยเหรอ?
“ได้เลย โอเค! ดีลตามนี้! ไม่มีปัญหา!” เยี่ยหวันหวั่นกล่าวพลางพยักหน้าอย่างเรียบร้อย
ในใจเยี่ยหวันหวั่นคิดว่ายังไงเสีย ของของคุณก็เหมือนของของฉัน ของของฉันก็เหมือนของของคุณนั่นแหละ!
นายแห่งอาชูร่าพูดไม่ออก
ตอนนี้อารมณ์ของชายหนุ่มที่อยู่ตรงหน้า ราวกับเป็นศูนย์กลางของลมพายุที่โหมกระหน่ำ ทำให้แม้แต่เยี่ยหวันหวั่นก็อดที่จะสั่นสะท้านไม่ได้
หลังจากพยายามสูดหายใจเข้าลึกๆ ชายหนุ่มก็พูดอย่างสงบสติอารมณ์เป็นครั้งสุดท้าย “ออกไปให้พ้น ก่อนที่ผมจะเปลี่ยนใจ”
บ้าฉิบ! เขาไล่เธออีกแล้ว!
เธอจงใจไม่บอกเหตุผลที่แท้จริงที่ต้องการแหวนวงนี้ เพราะต้องการบีบให้เขายอมรับตัวตนที่แท้จริงของเธอ แต่ใครจะไปคิดว่ามาถึงขนาดนี้แล้ว เขายังปกปิดตัวเองไว้อย่างแน่นหนา
ชุดใหม่ของจี้หวง น่าสนใจไหม?
ในสายตาของเธอ เขามีค่าเท่ากับผลไม้ทั้งผลเลยนะ?
คอมเม้นต์