บทที่ 2632 ความปรารถนาจะสยบพิชิตของเพศผู้

ตอนนี้ผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้าเป็นคนสวยที่สุดที่เขาเคยได้พบในรอบหลายปีมานี้! เขายังไม่เคยเจอผู้หญิงที่สวยแบบนี้มาก่อนเลย แถมยังฉลาดขนาดนี้ด้วย…

ความปรารถนาจะสยบพิชิตของเพศผู้พลุ่งพล่านอยู่ในทรวงอกของเขา!

เขาต้องการผู้หญิงคนนี้! จะทำให้เธอกลายเป็นคนรักลำดับที่หนึ่งร้อยสามสิบแปดของตน…

“กู้ซีจิ่ว จำไว้นะ ฉันชื่อกวนย่าหนิง จำชื่อนี้เอาไว้ให้ดีๆ ล่ะ!”

กวนย่าหนิงเอ่ยประโยคนี้อย่างแกร่งกร้าวผยอง

กู้ซีจิ่วเลิกคิ้ว ดูเหมือนเจ้าคนที่อยู่ตรงหน้านี้จะเคยสืบประวัติความเป็นมาของเธออย่างละเอียดแล้ว จะรู้ชื่อของเธอก็ไม่แปลก…

“กู้ซีจิ่ว เธอยอดเยี่ยมมาก แต่ต่อให้เธอควบคุมยานรบบัญชาการเล็กๆ ลำนี้ได้ก็พลิกสถานการณ์ไม่ได้อยู่ดี เอ้า เธอมองไปข้างหน้าสิ เธอถูกปิดล้อมแล้ว!”

มือที่สวมถุงมือสีขาวของนายพลคนนั้นชี้ไปข้างหน้า

กู้ซีจิ่วเงยหน้าขึ้น มองเห็นว่า ณ เส้นขอบฟ้าเบื้องหน้า มียานรบหลายลำปรากฏตัวขึ้นแล้ว…

เธอถูกล้อมไว้แล้วจริงๆ ซ้ายขวาหน้าหลังล้วนปรากฏยานรบขึ้นแล้ว ปิดตายเส้นทางหนีทั้งหมดของเธอ!

แถมขนาดของยานรบเหล่านี้ ไม่ได้ต่างจากยานรบที่เธอควบคุมอยู่ลำนี้เลย ถึงขั้นที่ว่ามีอยู่สามสี่ลำที่ใหญ่โตกว่ายานลำนี้ของเธอเสียอีก! โดยเฉพาะยานรบลำนั้นที่อยู่ตรงหน้าเธอพอดี สีเงินแวววาวราวกับยานรบโรโบเทค[1] ตัวยานมีปืนใหญ่แปดกระบอก ในบรรดานั้นมีปืนใหญ่ปากสามเหลี่ยมกระบอกหนึ่งเล็งมาที่ยานลำนี้ของกู้ซีจิ่วด้วย มีแสงสีฟ้าส่องกะพริบอยู่

ชัดเจนยิ่งนัก นี่คือยานนำทัพ หากไม่เหนือไปจากที่คิดไว้ นายพลกวนย่าหนิงคนนี้ก็อยู่บนเรือรบลำนี้ด้วย

“เห็นปืนใหญ่ทรงสามเหลี่ยมกระบอกนี้ไหม? แสงที่ยิงออกมาจากปืนใหญ่กระบอกนั้นคือลำแสงโบรมีน[2] ทันที่ยิงออกไป จะครอบคลุมยานทั้งลำของเธอ สังหารเพียงสิ่งมีชีวิตที่อยู่บนยาน ไม่เคยมีใครรอดไปได้ทั้งนั้น ถูกยิงแล้วจะกลายเป็นเถ้าถ่านทันที แต่จะไม่สร้างความเสียหายต่อตัวยานเลย หลังจากเธอตาย นายพลอย่างฉันสามารถควบคุมยานนี้ของเธอจากระยะไกล พากลับไปที่ฐานได้ เธอคิดเอาเถอะ ฉันแจกแจงผลดีผลเสียให้เธอรู้แล้ว เธอจะเลือกแบบไหนล่ะ?”

ดูเหมือนกวนย่าหนิงจะรักหยกถนอมบุปผายิ่งนัก ปล่อยให้เธอเลือกอย่างมีน้ำใจ

กู้ซีจิ่วหรี่ตาลงเล็กน้อย ถึงแม้เธอจะไม่รู้ว่าอะไรคือลำแสงโบรมีน แต่เธอรู้ว่านายพลคนนี้พูดจริง

เธอยิ้มแวบหนึ่ง ยื่นมือไปปิดอุปกรณ์สื่อสาร เงาร่างของกวนย่าหนิงหายไปจากยานของเธอทันที ทำให้เขาพูดพล่ามอยู่ที่นี่ไม่ได้อีกแล้ว แน่นอน และทำให้เขาไม่อาจสอดแนมเธอได้อีก

เธอกระตุกมุมปากนิดๆ กดหลายปุ่มบนแผงควบคุมอย่างต่อเนื่อง ตูม! ตูม! ตูม!

เธอยิงปืนใหญ่แล้ว!

เผชิญหน้ากับยานมหึมาลำนั้นโดยตรง!

คล้ายว่ายานขนาดมหึมาลำนั้นจะเตรียมตัวไว้แต่แรกแล้ว พริบตาเดียวก็ยิงลำแสงสีแดงฉานกลุ่มหนึ่งออกมา ลำแสงทำลายล้างที่ยิงออกมาล้วนถูกสกัดขวางกลับไปหมด

ยานใหญ่ยักษ์ลำนั้นยังไม่ทันได้ตอบโต้โจมตีกลับ ยานรบลำอื่นๆ ที่หอมล้อมอยู่ก็ราวกับค่อนข้างข่มอารมณ์ไว้ไม่อยู่แล้ว พากันเผยปืนใหญ่ออกมา ล้วนเล็งมาที่ยานลำนี้ของเธอ…

อย่างไรก็ตามเขาพวกไม่ได้ยิงออกมา คิดว่าว่ากวนย่าหนิงที่อยู่บนยานหลักมอบหมายคำสั่งบางอย่างให้พวกเขาไว้…

กู้ซีจิ่วหัวเราะเบาๆ เธอก็ไม่เกรงใจเช่นกัน ในเมื่อระเบิดยานลำใหญ่ไม่ได้ ถ้างั้นเธอจะระเบิดยานลำเล็กที่อยู่รอบๆ พวกนั้นแทน ระเบิดทิ้งได้หนึ่งลำก็คือลดลงไปได้หนึ่งลำ!

ด้วยเหตุนี้เธอจึงหันเหปากกระบอกปืน ยิงออกไปอีกครั้งอย่างไม่เกรงอกเกรงใจ!

ไม่น่าเชื่อว่าบนยานพวกนั้นก็มีลำแสงสีแดงชนิดนั้นระเบิดออกมาเหมือนกัน ระบบป้องกันสมบูรณ์แบบอย่างยิ่ง

เพียงแต่ อานุภาพของลำแสงสีแดงที่ยิงออกมาจากยานเหล่านั้นถึงอย่างไรก็สู้ยานหลักไม่ได้ พอกู้ซีจิ่วกระหน่ำยิงไปพักหนึ่ง ยานลำหนึ่งในบรรดานั้นก็ถูกเธอระเบิดเข้าที่ส่วนท้ายยาน ไฟลุกพรึบขึ้นมา…

พฤติกรรมเช่นนี้ของเธอเป็นการยั่วยุอย่างไม่ต้องสงสัยเลย เจ้าหน้าที่บนยานเหล่านั้นล้วนโมโหแล้ว!

ในที่สุดก็มียานลำหนึ่งยิงปืนใหญ่ใส่ยานของเธอ!

ถึงอย่างไรกู้ซีจิ่วก็แค่เร้นกายลักจำวิธีขับยานมา

————————————————————————————-

บทที่ 2633 นี่คือวิธีการที่สิ้นคิดอย่างสิ้นเชิง!

ถึงอย่างไรกู้ซีจิ่วก็แค่เร้นกายลักจำวิธีขับยานมา ไม่ได้เข้าใจระบบทั้งหมดของยานลำนี้ อย่างเช่นเธอยิงปืนใหญ่เป็น แต่จะปล่อยลำแสงป้องกันออกมาอย่างไรเธอไม่รู้เรื่องเลย…

ถึงอย่างไรแผงควบคุมที่อยู่ตรงหน้าก็มีปุ่มอยู่กว่าร้อยปุ่ม เธอไม่สามารถเข้าใจอย่างเบ็ดเสร็จสมบูรณ์ได้ในระยะเวลาสั้นๆ แค่นี้…

ด้วยเหตุนี้ ยานลำนี้ของเธอจึงไฟลุกขึ้นมาแล้วเช่นกัน! เพลิงลุกโหมมิใช่น้อยเลยด้วย

“กู้ซีจิ่ว ถ้าเธอยังไม่หยุดอีก ฉันจะยิงลำแสงโบรมีนแล้วนะ พอถึงเวลานั้นเธอสำนึกเสียใจก็ไม่ทันกาลแล้ว! ฉันจะนับหนึ่งถึงสามถ้าเธอยังไม่ยอมวางมืออีกล่ะก็…”

เสียงของกวนย่าหนิงพลันแว่วออกมาจากอุปกรณ์ที่ดูคล้ายโทรโข่งชนิดหนึ่งภายในยานของกู้ซีจิ่ว

คำตอบของกู้ซีจิ่วคือ ยกมือขึ้น โจมตีทะลวงอุปกรณ์นั้นทันที! จากนั้นเธอก็บังคับยานลำนี้ของตนให้พุ่งดิ่งเข้าไปประหนึ่งดาวหาง!

นี่คือวิธีการที่สิ้นคิดอย่างสิ้นเชิง!

ชั่วชีวิตนี้ของกวนย่าหนิงยังไม่เคยเห็นเห็นวิธีที่สิ้นคิดขนาดนี้มาก่อนเลย!

ถึงแม้ยานรบลำนี้ของเขาจะใหญ่โตกว่ายานลำนั้นของกู้ซีจิ่วมากนัก แต่ถ้าถูกอีกฝ่ายพุ่งชนประหนึ่งดาวหางแบบนี้เข้าจริงๆ ก็จะถูกชนจนร่วงลงไปได้เหมือนกัน ต่อให้ไม่ร่วงลงไป ยานรบลำนี้ก็จะเสียหาย…

ในสถานที่แห่งนี้ หากยานรบเสียหายอย่างร้ายแรง แบบนั้นจะซ่อมก็ซ่อมไม่ได้แล้ว เพราะไม่มีอุปกรณ์พิเศษพวกนั้น!

ดังนั้นกวนย่าหนิงจึงดูแลรักษายานรบของตัวเองเป็นอย่างดีเสมอมา เสมือนท่านประธานที่ดูแลทะนุถนอมรถหรูไม่ง่ายเลยกว่าจะซื้อหามาได้ มีรอยขีดข่วนแม้เพียงนิดก็ปวดใจแล้ว!

เขาตัดสินใจยิงปืนใหญ่ทันที!

เพียงแต่สุดท้ายแล้วเขาก็ยังคิดจับเป็นอยู่ ปืนใหญ่ที่ยิงออกไปจึงเป็นชนิดที่สามารถทำลายระบบบัญชาการควบคุมในยานลำนั้นของอีกฝ่ายได้ ขอเพียงทำให้กู้ซีจิ่วควบคุมยานรบลำนั้นต่อไม่ได้ เขาที่อยู่ด้านนี้ก็สามารถเป็ดระบบปฏิบัติการฉุกเฉินควบคุมจากระยะไกลได้แล้ว…

หากว่าเข้าตาจนจริงๆ เขายังคงไม่คิดจะทำลายยานที่อยู่ตรงกันข้าม ถึงอย่างไรบนโลกใบนี้ ถ้ายานชนิดนี้พังเสียหายไปลำหนึ่งก็คือลดน้อยลงหนึ่งลำ

ยานที่อยู่ตรงกันข้ามพลันส่ายโงนเงน หยุดชะงักอยู่กลางทางจริงๆ

สำเร็จ!

กวนย่าหนิงคลายหัวคิ้ว เปิดระบบควบคุมระยะไกลทันที ควบคุมยานลำนั้นที่อยู่ฝั่งตรงข้าม จากนั้นก็เป็นอุปกรณ์สื่อสารห้ามิติอีกครั้ง ตอนนี้เงาร่างของเขาปรากฏขึ้นบนยานของกู้ซีจิ่วอีกครั้ง…

ผลลัพธ์ที่ปรากฏคือ กู้ซีจิ่วหายไปแล้ว

กวนย่าหนิงตะลึงงัน…

ขณะที่เขากำลังจะควบคุมจากระยะไกลเพื่อเปิดระบบกล้องวงจรปิดบนยานลำนั้นขึ้นมาอีกครั้ง จู่ๆ ระบบเตือนภัยบนแผงควบคุมก็ส่องแสงวูบวาบส่งเสียงเตือน เขาหันกลับไปทันที

แสงสีขาวสายหนึ่งส่องไปที่ตำแหน่งหนึ่งด้านหลังเขา กู้ซีจิ่วเผยตัวขึ้นในจุดนั้น…

สีหน้ากวนย่าหนิงแปรเปลี่ยนเล็กน้อย ยกมือกดลงไปบนปุ่มหนึ่งอย่างรวดเร็ว โดมหนึ่งปรากฏขึ้นหน้าแผงควบคุมดุจฟ้าแลบ ครอบคลุมเขาและลูกน้องของเขาบนยานลำนี้เอาไว้ด้านใน

เดิมทีกู้ซีจิ่วคิดจะเร้นกายเข้ามา กลับคาดไม่ถึงว่าระบบปฏิบัติการบนยานลำนี้จะล้ำสมัยขนาดนี้ เผยตัวตนของเธอออกมาทันทีคล้ายกับลำแสงอินฟาเรด

และโดมนี้ที่กวนย่าหนิงเปิดขึ้นมาเธอรัวยิงปืนทั้งสองกระบอกแล้วล้วนไม่สามารถสร้างรอยขีดข่วนได้เลย พิสูจน์แล้วว่าไม่สามารถทำลายได้ง่ายๆ…

เธอหรี่ตาแวบหนึ่ง แล้วลองใช้สองฝ่ามือซัดพลังวิญญาณออกไปอีกครั้ง!

พลังยุทธ์ชั้นซ่างเสินหาได้กระจอกงอกง่อยไม่ ถึงแม้พลังจากฝ่ามือทั้งสองข้างจะทำลายให้ย่อยยับไม่ได้ แต่ทำให้ยานลำนี้ส่ายโยกเสมือนเกิดแผ่นดินไหวได้ ยานทั้งลำเกือบตกลงไปในทะเลแล้ว!

สีหน้ากวนย่าหนิงแปรเปลี่ยนอย่างมหันต์ ไม่นึกเลยว่าแรงจากฝ่ามือของมนุษย์เพียงอย่างเดียวจะสามารถก่อเกิดพละกำลังอันยิ่งใหญ่ขนาดนี้ได้!

เขาพยายามควบคุมอย่างสุดชีวิต ถึงได้ทำให้ยานลำนี้ลอยนิ่งอยู่ในอากาศได้

โชคดีที่โดมนี้ของเขาทนทานพอ มิเช่นนั้นพวกเขาคงถูกสองฝ่ามือนี้ของเธอซัดจนเละเป็นเนื้อบดในทันที!

นี่ไม่ใช่พละกำลังของมนุษย์แน่นอน…

กวนย่าหนิงอกสั่นขวัญแขวนขึ้นมาแล้ว

————————————————————————————-

[1] ยานรบโรโบเทค เป็นการ์ตูนอนิเมชั่นแนววิทยาศาสตร์ไซไฟ ผลิตโดย Harmony Gold USA ร่วมกับ Tatsunoko Production ออกเผยแพร่ทางโทรทัศน์ในปีค.ศ. 1985

[2] โบรมีน (Bromine) เป็นธาตุที่มีเลขอะตอม 35 และสัญลักษณ์คือ Br เป็นอโลหะ จัดอยู่ในกลุ่มฮาโลเจนเป็นของเหลวสีแดง ระเหยง่ายที่อุณหภูมิห้อง มีความไวต่อปฏิกิริยาเคมี โบรมีนเป็นสารอันตรายที่ส่งผลระคายเคืองต่อเนื้อเยื่อของมนุษย์