บท​ที่​ ​2685​ ​ละครน้ำเน่า​ฉากใหญ่​ ​3

ตี้ฝู​อี​ใคร่ครวญ​อยู่​หลาย​ตลบ​ ​สุดท้าย​ก็​สละ​อำนาจ​ไม่​ลง​ ​หมางเมิน​ต่อ​กู้​ซีจิ​่ว​ ​เย็นชา​ด้วย​อย่างยิ่ง

เดิมที​ซีจิ​่​วก​็​ไม่ได้​รัก​เขา​อย่างแท้จริง​อยู่​แล้ว​ ​พอ​ถูก​เขา​ปฏิบัติ​ด้วย​เช่นนี้​อีก​ ​ก็​ยิ่ง​ทุกข์ระทม​ ​ถึง​ได้รับ​ความอยุติธรรม​นาง​ก็​ไม่มี​หน้า​ไป​พบ​ฟั่น​เชียน​ซื่อ​แล้ว​ ​ได้​แต่​อดทน​ไว้

ส่วน​ตี้ฝู​อี​เพื่อที่จะ​ถอน​ความรู้สึก​ที่​มีต​่​อนา​งอ​อก​ไป​ ​จึง​เรียกตัว​นาง​เซียน​หลาย​ตน​จาก​ดินแดน​เบื้องบน​มา​ ​รับ​ไว้​เป็น​อนุภรรยา

อนุ​เหล่านั้น​แต่ละคน​งดงาม​อ่อนวัย​ซ้ำ​ยัง​สดใส​ยิ่งนัก​ ​และ​ปฏิบัติ​ต่อตี​้ฝู​อี​เป็น​อย่างดี​ด้วย

ตี้ฝู​อีก​็​ดี​ต่อ​พวก​นาง​อย่าง​เท่าเทียมกัน​ ​เย็นชา​ใส่​แต่เพียง​ซีจิ​่ว​ ​ซ้ำ​ยัง​หา​ข้ออ้าง​อย่างหนึ่ง​มา​ ​ปลด​ซีจิ​่​วจา​กตำ​แหน่ง​ภรรยา​เอก​ ​ให้​กลายเป็น​อนุ​ ​ปล่อย​ให้​อนุ​เหล่านั้น​กลั่นแกล้ง​รังแก​นาง​…

แต่เดิม​ซีจิ​่ว​เป็น​หญิงสาว​ที่​ไม่​ประสา​เรื่องราว​ทางโลก​คน​หนึ่ง​ ​แต่​เมื่อ​ถูก​เขา​เคี่ยว​กรำ​เช่นนี้​ ​นิสัย​ก็​ค่อยๆ​ ​แปรเปลี่ยน​เป็น​เงียบขรึม​เยือกเย็น​ ​เมื่อก่อน​ชอบ​สวม​ชุด​ขาว​ ​อาภรณ์​ขาว​พลิ้วไหว​บริสุทธิ์​หลุดพ้น​โลกีย์​ ​แต่​หลังจาก​นิสัย​แปรเปลี่ยน​ ​รสนิยม​ของ​นาง​ก็​เปลี่ยนไป​ด้วย​ ​สวม​ชุด​ดำ​ดุจ​รัตติกาล​ ​ตัว​คน​ก็​ผ่ายผอม​ซูบ​เซียว​…

เจ้า​แห่ง​ลิขิต​สวรรค์​สามารถ​แต่ง​ภรรยา​รับ​อนุ​ได้​ ​แต่​ไม่​อาจ​หวั่นไหว​ได้​ ​หลังจาก​เขา​ทำ​เช่นนี้​ลง​ไป​ ​หก​ภพ​ภูมิ​ก็​ค่อยๆ​ ​กลับ​สู่​สภาพ​ปกติ​จริงๆ

ตี้ฝู​อี​พอใจ​มาก​ ​เสวยสุข​กับ​ชีวิต​มาก​ภรรยา​เช่นนี้​ ​นานๆ​ ​ที​ก็​เลือก​ไปหา​ซีจิ​่ว​สัก​หน​ ​แต่​ซีจิ​่ว​ค่อยๆ​ ​สิ้นหวัง​ใน​ตัว​เขา​ไป​แล้ว​ ​ทุกครั้งที่​เขา​เลือก​มาหา​นาง​ ​ล้วน​จะ​ได้​พบ​กับ​การขัดขืน​ต่อต้าน​ของ​นาง​…

ความสัมพันธ์​ของ​คน​ทั้งสอง​เย็นชา​ขึ้น​เรื่อยๆ​ ​แข็งกระด้าง​ขึ้น​เรื่อยๆ

จนกระทั่ง​วันหนึ่ง​ฟั่น​เชียน​ซื่อ​ได้มา​เยือน​ ​พบพาน​ซีจิ​่​วที​่​ซูบ​หมอง​ ​เห็น​เด็กน้อย​ที่​ตน​รัก​ถนอม​ประคอง​ไว้​กลางฝ่ามือ​เสมอมา​ได้รับ​การปฏิบัติ​ด้วย​อย่างไร​้​มนุษยธรรม​เช่นนี้​ ​ฟั่น​เชียน​ซื่อ​โกรธ​กริ้ว​นัก​ ​ไป​ขอ​คำอธิบาย​จาก​ตี้ฝู​อี​ทันที

ทั้งสอง​ทะเลาะเบาะแว้ง​กัน​ ​ต่อตี​กัน​ใหญ่โต​ ​สู้​กัน​จน​ฟ้า​ดิน​สะท้าน​สะเทือน​ ​ตะวัน​จันทรา​สิ้น​แสง

เทพ​ทั้งสอง​ต่อสู้​กัน​ ​ย่อม​ส่งผลให้เกิด​ภัยพิบัติ​มากมาย​ขึ้น​ ​อนุ​เหล่านั้น​ของ​ตี้ฝู​อี​ถูก​ลูกหลง​จาก​ศึก​ครั้งนี้​ด้วย​ ​ล้มหายตายจาก​ไป​เช่นกัน

ผล​ของ​การต่อสู้​ครั้งนี้​คือ​เทพ​ทั้งสอง​ต่าง​บาดเจ็บ​ ​แต่​ฟั่น​เชียน​ซื่อ​เหนือกว่า​ขั้น​หนึ่ง​ ​พาซี​จิ​่​วจาก​ไป​ ​กลับ​ไป​ยัง​ตำหนัก​เทวา​ของ​ตน

ส่วน​กู้​ซีจิ​่ว​หลังจาก​มาถึง​ตำหนัก​เทวา​แล้ว​ ​ถึง​ได้​รู้​ว่า​ฟั่น​เชียน​ซื่อ​มิใช่​ว่า​ไม่​อยาก​แต่ง​กับ​นาง​ ​แต่​เป็น​เพราะ​คิด​จะ​สร้าง​ความประหลาดใจ​ให้​นาง​ ​มา​จัดเตรียม​เรือนหอ​เอาไว้​เสมอมา​ ​ผล​คือ​เรือนหอ​ยัง​ไม่ทัน​เตรียมการ​เสร็จ​ดี​ ​ก็​เกิด​ความผิดพลาด​ถูก​ตี้ฝู​อี​ตัดหน้า​ไป​ก่อน​…

ซีจิ​่​วทั​้ง​สำนึกผิด​ทั้ง​เสียใจ​ ​ล้ม​ป่วยหนัก

ฟั่น​เชียน​ซื่อ​คอย​เฝ้าดูแล​นาง​อยู่​ข้าง​กาย​นาง​ตลอด​ ​สุดท้าย​ฟั่น​เชียน​ซื่อ​ได้​บอก​แก่นาง​ว่า​ ​ในเมื่อ​ตี้ฝู​อี​ไม่เห็นค่า​นาง​ ​เช่นนั้น​นาง​แยกทาง​กับ​ตี้ฝู​อี​เสีย​ก็ได้​ ​เขา​ไม่สน​ใจ​ว่านาง​จะ​เคย​แต่งงาน​มา​แล้ว​ ​สามารถ​แต่ง​นาง​เป็น​ภรรยา​ได้​ ​เนื่องจาก​เขา​รัก​ที่นาง​เป็น​นาง​ ​มิใช่​ที่​ร่างกาย​ของ​นาง

ด้วยเหตุนี้​ซีจิ​่​วจึง​ตรอง​ดู​อยู่​หลาย​รอบ​ ​ในที่สุด​ก็​ตัดสินใจ​ไปหา​ตี้ฝู​อี​เพื่อ​จร​จา​เรื่อง​แยกทาง​กัน​ ​กลับ​คาดไม่ถึง​เลย​ว่า​จะ​เป็นการ​ส่ง​เนื้อ​เข้า​ปาก​เสือ

ตี้ฝู​อี​ไม่​คิด​จะ​ละทิ้ง​อำนาจ​ของ​เจ้า​แห่ง​ลิขิต​สวรรค์​ ​และ​ไม่​อยาก​เห็น​นาง​ออกเรือน​ไป​กับ​คนอื่น​ ​ด้วยเหตุนี้​เขา​จึง​เลือก​หนทาง​ที่สาม​ ​พานาง​ไปล่​อง​ธาร​ดารา​ก่อน​ ​จากนั้น​ก็​พานาง​ไป​ท่องเที่ยว​แดน​มนุษย์​ ​ทุก​สถานที่​ที่นาง​ชมชอบ​ล้วน​พานาง​ไป​ท่องเที่ยว​รอบ​หนึ่ง​ ​ส่วน​กู้​ซีจิ​่​วก​็​นึก​ว่า​เขา​ทำ​เพื่อ​ส่งท้าย​ก่อน​เลิกรา​กัน​ ​จึง​ติดตาม​เขา​ไป​ท่องเที่ยว​ ​จนกระทั่ง​ท่องเที่ยว​ไป​ถึง​สถานที่​สุดท้าย

ที่นั่น​คือ​ริมทะเล​สาบ​แห่งหนึ​่ง​ ​สถานที่​แรก​ที่​เขา​กับ​นาง​เริ่ม​อยู่​ด้วยกัน​อย่างแท้จริง​ก็​คือ​ที่นี่​ ​ครั้งแรก​ที่​ได้​ล่องเรือ​ด้วยกัน​ก็​คือ​ที่นี่

เขา​พานาง​ขึ้น​นั่ง​บน​นาวา​สีคราม​สมุทร​ลำ​นั้น​อีกครั้ง​ ​นาวา​ล่อง​อยู่​เหนือ​ทะเลสาบ​ ​จากนั้น​เขา​ก็​ถาม​ว่านาง​ยัง​มี​ความปรารถนา​ใด​อยู่​อีก​หรือไม่​ ​เขา​จะ​ช่วย​นาง​ทำให้​เป็นจริง

และ​ความปรารถนา​เดียว​ที่​กู้​ซีจิ​่ว​ต้องการ​ก็​คือ​เลิกรา​กับ​เขา​ ​ทำให้​นาง​กับ​ฟั่น​เชียน​ซื่อ​สมหวัง

ตี้ฝู​อี​ยิ้มน้อย​ๆ​ ​กาง​อ้อมแขน​ให้​นาง​ ​“​ได้​ ​จะ​ให้​เจ้า​สมหวัง​ ​กอด​เป็น​ครั้งสุดท้าย​เพื่อ​บอกลา​หน่อย​เถอะ​”

————————————————————————————-

บท​ที่​ ​2686​ ​ละครน้ำเน่า​ฉากใหญ่​ ​4

กู้​ซีจิ​่ว​หลับตา​ลง​เล็กน้อย​ ​ยังคง​โผเข้าหา​อ้อมแขน​ของ​เขา​ ​โอบกอด​เขา​สักหน่อย

และ​หลังจาก​การก​อด​ครั้งนี้​ ​นาง​ไม่มี​โอกาส​ได้​ถอนตัว​อีกแล้ว​ ​เนื่องจาก​เขา​เรียก​มีด​สีคราม​เจิดจ้า​เล่ม​หนึ่ง​ออกมา​แล้ว​แทง​เข้าที่​หัวใจ​ของ​นาง​!

มีด​นั้น​ย่อม​มิใช่​มีด​ธรรมดา​ ​แต่​เป็น​อาวุธ​วิเศษ​ของ​เจ้า​แห่ง​ลิขิต​สวรรค์​ ​เซียน​ทั่วไป​ถูก​แทง​เล็กน้อย​ก็​ดวงวิญญาณ​แตกสลาย​แล้ว​ ​ถึงแม้​ซีจิ​่​วจะ​มี​ร่าง​กึ่ง​เทพ​ ​แต่​ก็​ไม่​สามารถ​ทน​รับ​ไหว​ ​นับประสา​อะไร​กับ​การ​แทง​นี้​ที่​เขา​เจตนา​ทำร้าย​นาง​เล่า​ ​นาง​อ่อน​ยวบ​อยู่​ใน​อ้อมแขน​ของ​เขา​ทันที​ ​สอง​มือ​สั่นเทา​คิด​จะ​ซัด​เขา​ออก​ไป​ทว่า​ไม่มีแรง

แขน​ข้าง​หนึ่ง​ของ​ตี้ฝู​อี​โอบกอด​นาง​ไว้​อย่าง​อ่อนโยน​ ​ถอนหายใจ​เบา​ๆ​ ​ครา​หนึ่ง​ริม​หู​นาง​ ​“​ซีจิ​่ว​ ​ข้า​ไม่มีทาง​ปล่อย​ให้​เจ้า​ไป​แต่ง​กับ​คนอื่น​ ​ชั่วชีวิต​นี้​เจ้า​เป็นได้​เพียง​ของ​ข้า​เท่านั้น​ ​ในเมื่อ​ไม่​อาจ​อยู่ร่วม​กับ​ข้า​ได้​ ​เช่นนั้น​ข้า​ก็​มี​แต่​ต้อง​ทำลาย​เจ้า​!​ ​ไม่​ให้​กลับชาติมาเกิด​ได้​อีก​ ​ต่อให้​กลับชาติมาเกิด​ใหม่​ข้า​ก็​ไม่มีทาง​ปล่อย​เจ้า​ไป​!​ ​จนกว่า​เจ้า​จะ​สิ้นชีพ​สิ้นใจ​ไป​จาก​ข้า​อย่างแท้จริง​!​”

น้ำเสียง​ของ​เขา​อ่อนโยน​แว่ว​หวาน​ ​ทว่า​วาจา​ที่​เอื้อน​เอ่ย​กลับ​เยียบ​เย็น​ไร้​ปรานี​ ​ดุจ​มีด​ที่​ทิ่มแทง​ลำคอ

เมื่อ​กล่าว​ประโยค​นี้​จบ​ ​เขา​ก็​บิด​มีด​ที่​ถือ​อยู่​ ​คว้าน​หัวใจ​ของ​สตรี​ใน​อ้อมแขน​จน​แหลก​เละ​อย่าง​สิ้นเชิง​ ​ในที่สุด​กู้​ซีจิ​่​วก​็​หลับตา​ลง​แล้ว​ ​แต่ก่อน​จะ​สิ้นใจ​ได้​ดิ้นรน​เอ่ย​วาจา​ออกมา​ประโยค​หนึ่ง​ ​“​ข้า​ไม่มีทาง​รัก​เจ้า​ ​ไม่มีทาง​ไป​ทุก​ชาติ​ภพ​!​”

ละคร​รัก​ประหัตประหาร​ที่​ฉาย​อยู่​ใน​จอ​ ​พล็อต​เรื่อง​มี​หย่อน​มี​เคร่ง​ ​เรียบเรียง​อย่าง​มี​จังหวะ​จะ​โคน​ ​ฉาก​สังหาร​ตอน​สุดท้ายนี้​เป็น​จุด​ไคลแมกซ์​ ​ไม่มี​ปล่อย​ผ่าน​รายละเอียด​เลย​ ​ดังนั้น​กู้​ซีจิ​่​วจึ​งม​อง​เห็น​สีหน้าท่าทาง​ของ​ตัวละคร​ใน​เรื่อง​ ​ถึงขั้น​ที่ว่า​แม้แต่​หยาดน้ำ​ค้าง​ที่​สั่น​ไหว​อยู่​บน​ยอด​หญ้า​ริมทะเล​สาบ​ก็​แจ่มแจ้ง​อย่างยิ่ง

ละคร​ฉาก​นี้​ทำให้​คน​มอง​แล้ว​หายใจไม่ออก​เลย​ ​โดยเฉพาะ​ยาม​ที่​เห็น​ว่า​ตัวละครเอก​ใน​เรื่อง​ที่​คือ​ตน​กับ​คนรัก​ ​ก็​ยิ่ง​ทำให้​คน​มอง​แล้ว​อยาก​พุ่ง​โขก​กำแพง​เสีย​!

กู้​ซีจิ​่​วกำ​มือ​ ​ฝืน​ข่ม​กลั้น​ความรู้สึก​ชั่ววูบ​ที่​อยาก​จะ​ทุบ​จอ​ฉาย​ภาพ​นี้​ให้​แหลก​ไป​ซะ​ไว้​ ​รับ​ชม​ต่อไป

เธอ​มองเห็น​ตี้ฝู​อี​ที่​หลังจาก​สังหาร​กู้​ซีจิ​่ว​ไป​แล้ว​ ​ก็​โยน​ศพ​ทิ้ง​ลง​ทะเลสาบ​ ​ใน​ทะเลสาบ​แห่ง​นี้​มี​ปลา​กิน​คนที​่​ดุร้าย​ยิ่งนัก​และ​งดงาม​ยิ่งนัก​อยู่

เมื่อก่อน​กู้​ซีจิ​่ว​เคย​ตกปลา​ชนิด​นี้​มากิน​ไม่น้อย​เลย​ ​ตอนนี้​ในที่สุด​ก็​ถูก​ปลา​กิน​บ้าง​แล้ว

ร่าง​นาง​มีพลัง​วิญญาณ​ ​เมื่อ​ปลา​เหล่านั้น​กิน​เลือดเนื้อ​ของ​นาง​เข้าไป​ไม่น่าเชื่อ​ว่า​จะ​พากัน​จำแลง​กาย​ได้​ภายใน​ระยะเวลา​อัน​สั้น​ ​เปลี่ยน​ร่าง​เป็น​มนุษย์​แล้ว

ตี้ฝู​อี​มอง​ภูต​มัจฉา​เหล่านี้​ ​ถอนหายใจ​เบา​ ​ๆ​ ​“​นาง​อยู่​บน​เส้นทาง​ปรโลก​คงจะ​เดียวดาย​นัก​ ​พวก​เจ้า​จง​ไปเป็นเพื่อน​นาง​เสียเถิด​!​”​ ​พลัน​โบก​แขน​เสื้อ​ ​แสง​เจ็ด​สี​พร่างพราว​พร่า​ตา​ ​ครอบคลุม​ภูต​มัจฉา​ทั้งหมด​เอาไว้​ ​เมื่อ​แสง​เจ็ด​สี​สลาย​ไป​ ​ภูต​มัจฉา​เหล่านั้น​ก็​กลายเป็น​เถ้า​ธุลี​ปลิด​ปลิว​สูญหาย​ไป​ด้วย

เมื่อ​จัดการ​ทุกอย่าง​นี้​เรียบร้อย​ ​ในที่สุด​ตี้ฝู​อีก​็​ไป​พบ​ฟั่น​เชียน​ซื่อ​ที่​ตามหา​เขา​มาโดยตลอด​ ​ฟั่น​เชียน​ซื่อ​ทวงถาม​คน​จาก​เขา​ ​เขา​หัวเราะ​เบา​ๆ​ ​ครา​หนึ่ง​ ​เอ่ย​ถาม​ฟั่น​เชียน​ซื่อ​ ​“​ความจริง​แล้ว​ที่​ท่าน​สร้าง​นาง​ขึ้น​มาก​็​เพื่อ​ใช้​กล​หญิง​งาม​มาทำ​ให้​ข้า​หวั่นไหว​กระมัง​?​”

ฟั่น​เชียน​ซื่อ​ชะงัก​ไป​แวบ​หนึ่ง​แล้ว​เอ่ย​ตอบ​ ​“​เริ่มแรก​เป็น​เช่นนี้​จริงๆ​ ​แต่​ข้ามี​ใจ​ปฏิพัทธ์​ต่อนาง​ไป​แล้ว​ ​นาง​ไม่​ควรจะ​ถูก​ใช้​เป็น​เครื่องมือ​ใน​เกม​ของ​ข้า​กับ​เจ้า​ ​เจ้า​ปล่อยมือ​จาก​นาง​เถอะ​ ​ข้า​จะ​พานาง​ปลีก​วิเวก​ ​หลีก​ห่าง​จาก​เรื่อง​วุ่นวาย​เหล่านี้​ ​เจ้า​ก็​เป็น​เจ้า​แห่ง​ลิขิต​สวรรค์​ของ​เจ้า​ต่อไป​เช่น​เดิม​ ​ส่วน​ข้า​ยินดี​ปล่อยวาง​เพื่อนาง​!​ ​นาง​อยู่​ที่ไหน​?​ ​ให้​นาง​ออกมา​เถอะ​”

ตี้ฝู​อีก​ล่า​วอ​ย่าง​เฉยชา​ ​“​ตาย​แล้ว​”

“​อะไร​นะ​?​!​”​ ​นัยน์ตา​ฟั่น​เชียน​ซื่อ​แดงก่ำ​ใน​ชั่วพริบตา

“​ท่าน​คิด​ว่า​ข้าม​อง​ไม่​ออก​หรือว่า​นาง​คือ​ตัว​หายนะ​ตัว​หนึ่ง​?​ ​ในเมื่อ​เป็นตัว​หายนะ​ย่อม​ไม่​อาจ​ปล่อย​ไว้​ได้​ ​มี​แต่​ต้อง​ส่ง​นาง​ไป​ปรโลก​ ​ฟั่น​เชียน​ซื่อ​ ​ในเมื่อ​ข้า​เคย​ชมชอบ​นาง​ ​เคย​ครอบครอง​นาง​ ​เช่นนั้น​ไม่ว่า​จะ​ร่างกาย​หรือว่า​หัวใจ​ของ​นาง​ก็​ต้อง​เป็น​ของ​ข้า​ตลอดไป​!​ ​ไม่มีทาง​เป็น​ของ​คนอื่น​ได้​อีก​ ​เจ้า​จะ​ไม่มีวัน​ได้​ครอบครอง​นาง​อีก​ไป​ชั่วนิรันดร์​ ​แม้ว่า​นาง​จะ​เคย​รัก​เจ้า​ก็ตาม​…​”​ ​ตี้ฝู​อี​เอ่ย​อย่าง​ชัดถ้อยชัดคำ​ ​แต่ละ​ประโยค​เสียดแทงใจ​!

….

————————————————————————————-