“เร็วเข้าพวกมันกำลังจะมาแล้วนะ” ลิงค์ เร่งด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา

 

“อย่ามาเร่งฉันนะ ฉันกำลังใส่เสื้อผ้าอยู่” เซลีน บ่นกระซิบเบาๆ

 

ลิงค์ หันศรีษะไปมองเธอ แล้วเขาก็ต้องตกตะลึง

 

สาวน้อยคนนี้ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากถอดชุดนอนตามคำสั่ง เพื่อใส่ผ้าคลุมสั้นและกางเกง ชุดชั้นในที่เธอสวมบางมากๆ ส่วนของเอวที่เปลือยเปล่าของเธอแวบออกมาอย่างซุกซน ภายใต้แสงสลัวของดวงจันทร์ที่ตัดกับส่วนโค้งของสะโพกด้านล่าง เอวของเธอที่ดูเหมือนจะกระชับมากเลยทีเดียว และผิวของเธอก็ขาวมากจนมันอาจจะทำให้ตาพร่ามัวได้

 

ลิงค์ รู้สึกได้ว่าเลือดของเขาเดือดพล่าน เขารีบเบือนสายตาหนีอย่างรวดเร็ว “ฉันเห็นพวกนักฆ่ากำลังเข้ามา ไว้ที่หลังเถอะตามฉันมา ถ้ามีอะไรเกิดขึ้นกับเธอฉันจะปกป้องเธอเอง” เขากระซิบอธิบายออกมาเบาๆ

 

นักเวทย์ฝึกหัดธรรมดาๆ ไม่มีโอกาสต่อต้านพวกมันได้

 

“นักฆ่าหรอ? นั่นมันน่ากลัวมาเลยนะ!” เซลีน รีบเร่งฝีเท้าของเธอ เสียงกรีดร้องจากข้างนอกหน้าต่างได้พิสูจน์สิ่งที่ ลิงค์ เพิ่งจะอธิบายไป

 

ขณะที่เธอสวมใส่เสื้อผ้าเสร็จแล้ว ลิงค์ ก็ได้เดินตรงไปที่ประตู ระยะห่างจากมัน 10 ฟุต เขาได้ชี้คทาของเขาไปที่ล็อคและเปิดใช้งานมือแห่งนักเวทย์ จากนั้นประตูก็เปิดออกมา

 

นักเวทย์ฝึกหัดบางส่วนออกมาออกันที่ข้างนอกประตู แต่โชคดีที่ไม่มีนักฆ่าอยู่

 

“ปลอดภัยแล้ว ตามฉันมา!”
ลิงค์ กวักมือเรียก เซลีน ถ้าไม่จำเป็นจริงๆเขาก็ไม่อยากจะปะทะกับพวกนักฆ่า เขาไม่ได้กลัวพวกมัน แต่มันหมายความว่าเขาจะต้องใช้มานาที่มีอยู่จำกัดของเขา

 

เซลีน เดินตามเขาไปโดยไม่ถามอะไร เธอพบว่า ลิงค์ ที่อยู่เบื้องหน้าเธอคนนี้เป็นคนที่แตกต่างจากปกติโดยสิ้นเชิง มีแรงดึงดูดอยู่รอบๆตัวเขา

 

“พิลึกคนจริงๆ” เซลีน มองไปที่หลังของเขาอย่างสงสัย เขาไม่มีท่าทีกังวลเลยแม้ว่าจะมีพวกสัตว์ประหลาดอยู่รอบๆพร้อมที่จะฆ่าเขา ลิงค์ เข้าไปสังเกตุการณ์ในห้องโถงโดยไม่สนใจพฤติกรรมที่แปลกไปของสาวน้อยเลยสักนิด

 

ภาพลักษณ์ในตัว เซลีน ของเขาตามความทรงจำของ ลิงค์ เธอเป็นคนที่อ่อนโยนและมีกริยามารยาทดี มันดูราวกับว่าไม่มีอะไรมาก่อกวนเธอได้ เพราะเหตุนั้น, ลิงค์ จึงไม่ได้คิดว่ามีอะไรผิดปกติเกี่ยวกับพฤติกรรมที่เธอเป็น

 

ภายในห้องโถงยุ่งเหยิ่งไปหมด นักเวทย์ฝึกหัดทุกคนต่างอยู่ในสภาพแตกตื่น พวกเขาไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น

 

“เกิดอะไรขึ้น ทำไมถึงเสียงดังขนาดนี้?”

 

“แม่งเอ้ย ฉันกำลังนอนหลับฝันดีอยู่เลย!”

 

“ตายจริง ,ยุ่งเหยิงอะไรกันขนาดนี้!”

 

เมื่อได้เห็น ลิงค์ ออกมาจากห้องของ เซลีน นักเวทย์ฝึกหัดทุกคนก็ได้หันไปหาเขาด้วยความประหลาดใจ บางคนไม่สามารถเก็บความคิดของพวกเขาเอาไว้ได้

 

“ไอเศษขยะกับสามัญชน เอาจริงดิ เกลือกกลั้วกันในเวลากลางค่ำกลางคืนเนี่ยนะ? ขยะจริงๆ!” นี่เป็นคำพูดที่ออกมาด้วยความอิจฉา

 

“เซลีน ทำไมเธอถึงทำเรื่องที่น่าอับอายแบบนี้?” คำพูดพวกนี้มาจากเพื่อนจอมเวทย์ฝึกหัดที่กำลังสับสน

 

ใบหน้าของ เซลีน ที่เคยเงียบสงบและเยือกเย็น ได้เจือออกมาด้วยสีชมพู ขณะที่เธอกำลังจะเปิดปากเพื่อพูดปกป้องตัวเอง เสียงกรีดร้องโหยหวนก็ได้ดังขึ้นมาจากชั้นแรกของหอพักนักเวทย์

 

มันเป็นเสียงกรีดร้องที่มาจากคนที่กำลังจะตายอย่างน่าสยดสยอง คมเข้มและดังก้องไปทั่วอาคาร ซึ่งนั่นก็ได้ดึงดูดความสนใจของทุกๆคนในครั้งเดียว

 

“เกิดอะไรขึ้น?”

 

“แม่งเอ้ย เสียงเหมือนกับมาดาม แฟร์แฟกซ์ เลย”

 

ปัง! นักเวทย์ฝึกหัดคนนึงได้วิ่งออกมาจากห้องของเขาและตะโกนออกมา “ดูที่ข้างนอกสิ มีคนกำลังโจมตีสถาบันอยู่!”

 

ในระยะเวลาสั้นๆ สิ่งก่อสร้างของสถาบันมากมายก็ได้ลุกไหม้ มีเสียงของระเบิดเวทย์มนต์ดังขึ้นเป็นระยะๆ ในสวนเวทย์มนต์ที่อยู่ไกล้ๆ พวกเขาได้เห็นเงาที่คลุมเครือของคนที่กำลังต่อสู้กันและประกายของเวทย์มนต์

 

มันคือความสับสนวุ่นวาย

 

“โอ้ เทพแห่งแสง,ท่านสามารถบอกฉันได้ไหมว่าเกิดอะไรขึ้น?”

 

“ตายจริง มันคือพวกดาร์คเอลฟ์ ข้ารับใช้ของราชินีแมงมุมลอร์ธ ดูนั่นสิพวกมันมาแล้ว!”

 

ที่ขั้นบนสุดของบันไดที่มุ่งตรงมาอย่างชั้นสองมีสัตว์ประหลาดสองตัวที่สวมหนังสีดำอยู่เต็มตัวยืนอยู่ แม้ว่าพวกมันจะสวมน่ากาก แต่ดวงตาสีแดงฉานและผิวหนังสีเทาของพวกมันก็ได้บ่งบอกเผ่าพันธุ์ของพวกมัน

 

ลิงค์ ตกใจเมื่อได้เห็นพวกมัน เขารู้ว่านี่เป็นการต่อสู้ที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ เขาจึงดึง เซลีน เข้าไปในห้อง

 

เขามีเหตุผลที่ทำอย่างนั้น ห้องโถงมีขนาดใหญ่เกินไป ซึ่งนั่นก็หมายความว่ามีพื้นที่รอบๆตัวพวกเขาทั้งสองคนมากเกินไป ทำให้จัดการพวกเอลฟ์ได้ยาก ตรงกันข้ามกับประตูห้องที่พวกเขาอยู่ข้างใน มันทั้งเล็กและแคบ ต่อให้พวกนักฆ่าตามพวกเขาเข้ามา เขาก็จะเผชิญหน้ากับฝ่ายตรงข้ามเพียงแค่ตัวเดียวในแต่ละครั้งเท่านั้น ซึ่งนี่จะช่วยลดการใช้มานาของเขาได้อย่างมาก

 

มีเสียงร้องเตือนดังมาจากข้างนอกประตู

 

“มันฆ่ามาดามแฟร์แฟกซ์!” นักเวทย์ฝึกหัดคนนึงตะโกนขึ้นมาและชี้ไปที่หนึ่งในพวกดาร์คเอลฟ์ ดาร์คเอลฟ์ตัวนั้นถือมีดที่เต็มไปด้วยเลือดอยู่

 

นักฆ่าตอบสนองกับการกระทำของเขา

 

หนึ่งในนักฆ่าได้บรรจุลูกศรลงไปในคันธนูที่อยู่ในมือของมัน ง้างมันอย่างรวดเร็วและมันก็ได้ปล่อยเชือกออกด้วยเสียงพลั่ก ซึ่งธนูดอกนั้นก็ได้ลอยราบไปตามพื้นและปักเข้าที่คอหอยของนักเวทย์ฝึกหัดคนนั้น

 

นักเวทย์ฝึกหัดล้มลงกับพื้น เลือดได้ไหลนองออกมารอบๆตัวเขา จนทำให้กลิ่นเลือดลอยฟุ้งอยู่เต็มอากาศ

 

นักเวทย์ฝึกหัดคนอื่นๆพูดไม่ออก

 

“อ้ากกกกกก!!!”

 

“ฆาตรกร!”

 

เหล่านักเวทย์หนุ่มต่างก็ตกตะลึงกับเหตุการณ์นี้จนทำอะไรไม่ถูก พวกเขาส่วนใหญ่ตกใจกลัว บางคนก็วิ่งกลับเข้าไปในห้องของพวกเขา บางคนก็ทำได้แค่ขดตัวเป็นลูกบอลและกรีดร้องออกมา ส่วนที่เหลือก็แสดงความกล้าหาญและตอบโต้กลับไป!

 

แต่เวทย์มนต์อะไรที่นักเวทย์ฝึกหัดสามารถใช้ได้หล่ะ? การโจมตีของพวกเขาก็ไม่ต่างอะไรจากของเด็กเล่นเมื่อเจอกับความแข็งแกร่งของพวกดาร์คเอลฟ์นักฆ่า

 

ขณะที่ถือคทาไว้ นักเรียนคนนึงได้ร่ายบอลเพลิงเลเวล 0 ใส่หนึ่งในพวกนักฆ่า

 

ลูกไฟสีส้มจางๆ ที่มีขนาดแทบจะไม่ต่างไปจากหินอ่อน ได้ลอยไปใส่นักฆ่าด้วยเสียงดังฟ่อ

 

นักฆ่าไม่ได้ขยับไปไหน มันแค่ยืนเผชิญหน้ากับบอลเพลิงอยู่เฉยๆ ,มีดสีดำสนิทได้ปรากฏขึ้นมาในมือของมัน และมันก็ได้เหวี่ยงมีดใส่เปลวไฟเล็กๆ

 

ฟุ่ป, บอลเพลิงได้ถูกตัดเป็นสองส่วน มันระเบิดเป็นประกายไฟแล้วก็จางหายไป

 

“อาวุธต่อต้านเวทย์มนต์อย่างงั้นหรอ!” นักเวทย์ ได้คร่ำครวญออกมา

 

นักรบแห่งทวีป ฟิรุแมน มียุทธการต่อกรกับพลังเวทย์อยู่แล้ว แต่มีเพียงแค่จากเลเวล 3 เป็นต้นไป จากด้านล่างนี้นักรบได้ใช้ไอเทมต่อต้านเวทย์มนต์ทุกชนิดเพื่อต่อกรกับนักเวทย์

 

อาวุธต่อต้านเวทย์มนต์ ,เกราะต้านทานเวทย์มนต์ธรรมชาติ และยา ทั้งหมดเป็นสิ่งที่นักรบใช้เพื่อต่อกรกับนักเวทย์

 

แน่นอนว่า ถ้าคนๆนั้นรวดเร็วและคมกริบพอ คนๆนั้นก็สามารถหลบหลีกพลังเวทย์ได้ แต่มันก็มีความเสี่ยงมากที่จะทำเช่นนั้น เพราะถ้าคนๆนั้นได้เจอกับนักเวทย์ที่แข็งแกร่ง เพียงแค่บอลเพลิงลูกเดียวก็สามารถเผาคนนั้นๆให้เป็นเถ้าถ่านได้อย่างรวดเร็วแล้ว

 

คำพูดพวกนั้นเป็นคำพูดสุดท้ายของนักเวทย์หนุ่มคนนั้น นักฆ่าไม่ยอมที่จะให้โอกาสเขาในการร่ายเวทย์อีก ดาร์คเอลฟ์ที่อยู่ด้านความได้ยกธนูของมันขึ้นมาและผนึกชะตาชีวิตของนักเวทย์ฝึกหัดด้วยลูกศรอีกดอกนึงเข้าไปที่คอหอย

 

จากนั้นพวกนักฆ่าก็ได้เริ่มทำการสังหารหมู่ ธนูของพวกมันขับร้องออกมาสั้นๆและสูงแหลมขณะที่นักเวทย์ฝึกหัดได้ล่วงลงไปกับพื้นทีละคนๆ พวกเขาถูกฆ่าเหมือนกับไก่ในโรงเชือดไม่มีผิด

 

พวกเอลฟ์แข็งแกร่งเกินไป และพวกมันก็ยังมีประสบการณ์ในการต่อสู้ พวกนักเวทย์ที่ไม่มีประสบการณ์จึงไม่สามารถการป้องกันตัวเองได้ ภายในช่วงพริบตาเดียว พวกเขาก็เหลือเพียงไม่กี่คนเท่านั้น หนึ่งในพวกเขาได้รีบเข้าไปซ่อนในห้องที่ ลิงค์ เข้าไป

 

เขาปิดประตูที่อยู่ข้างหลังเขาด้วยเสียงดังปั้ง จากนั้นเขาก็ขดตัวอยู่กับพื้นกุมศรีษะของเขาและตัวสั่นสะท้านอย่างไม่สามารถควบคุมได้ เขาอยู่ในสภาพที่ไม่รู้สึกตัว

 

ภายในห้อง เซลีน ได้ซ่อนอยู่ข้างหลัง ลิงค์  คิ้วของเธอขมวดจนเป็นรอยย่น มันเป็นเรื่องที่น่ากลัว สถาบันเวทย์มนต์ที่เงียบสงบได้กลายเป็นฉากนองเลือดต่อหน้าต่อตาเธอ เธอพบว่ามันยากที่จะเชื่อ

 

“พวกดาร์คเอลฟ์นี่มันเป็นพวกเดรัจฉานจริงๆ!”  เซลีน รักสภาพแวดล้อมที่สงบสุขของสถาบันมนุษย์ในช่วงเวลาสามเดือนที่เธออยู่ที่นี่ แต่พวกดาร์คเอลฟ์ก็ได้ทำลายพวกมันทั้งหมดภายในเวลาแค่ไม่กี่นาที

 

ลิงค์ เป็นคนที่ใจเย็นที่สุด เขาเผชิญหน้าอยู่ที่ประตู ถือคทานิวมูนไว้ในมือและเฝ้ารออย่างอดทน

 

ในขณะนั้น ลิงค์ เองก็รู้สึกได้ถึงความหวดกลัวในหัวใจของเขา นี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้รับประสบกรณ์นองเลือดแบบนี้จริงๆ แต่ความคิดที่แข็งแกร่งของเขาก็ได้สยบความหวาดกลัวของเขาเอาไว้ ไม่ยอมให้มันมีอิทธิพลเหนือความคิดและการกระทำของเขา

 

มีเสียงร้องดังขึ้นมาจากใต้ประตู จากนั้นก็มีเสียงประตูถูกเตะลง มีเสียงร้องดังมากขึ้น แล้วเสียงก็เงียบไปอย่างน่าประหลาด มันเห็นได้ชัดว่านักเวทย์ฝึกหัดที่อยู่ชั้นสองทั้งหมดได้ถูกฆ่าไปแล้ว แล้วเสียงฝีเท้าก็เริ่มดังขึ้น และเสียงมันก็ดังขึ้นเรื่อยๆขณะที่พวกมันก้าวเข้ามาไกล้ขึ้นๆ นักฆ่าได้เดินมาอยู่ข้างหน้าประตูที่พวกเขาสามคนซ่อนอยู่แล้ว

 

“อย่าฆ่าฉันนะ,อย่าฆ่าฉันเลย ฉันยังไม่อยากตาย! ฉันยังไม่อยากตาย!” นักเวทย์หนุ่มได้ร้องไห้ฟูมฟายออกมาอย่างไม่สามารถควบคุมได้ขณะที่เขาขดตัวอยู่กับพื้น เขายอมจำนนด้วยเสียงอวดครวญที่ดังก้อง น้ำมูกและน้ำตาของเขาไหลออกมาทั่วใบหน้า

 

เซลีน ไม่แม้แต่จะยักคิ้วขึ้น แต่ช่องว่างระหว่างเธอกับ ลิงค์ ก็ได้แนบชิดกันมากขึ้น

 

เสียงฝีเท้าได้หยุดลงที่ด้านนอกของประตู มีการหยุดสั้นๆไปสองวินาที   นักเวทย์ฝึกหัดที่อยู่ในห้องแต่ละคนได้ถูกลากเข้าไปในความไม่สิ้นสุด

 

ทัดใดนั้น ด้วยเสียงดังปั้ง รอยแตกได้ปรากฏขึ้นบนประตูไม้

 

ประตูไม้แผ่นบางๆไม่สามารถทนพละกำลังของดาร์คเอลฟ์นักฆ่าได้

 

“เจ้าหนูขี้ขลาด ทำไมไม่ปล่อยให้ฉันส่งแกไปลงนรกหล่ะ?”

 

ลิงค์ มองไปที่มัน แล้วข้อมูลของนักฆ่าก็ได้ปรากฏขึ้นมาในหัวของเขา

 

ดาร์คเอลฟ์นักฆ่า(หัวหน้า)

เลเวล-2 นักรบ

สกิลต่อสู้: สปีดเบิร์สท

อาวุธ: ธนูระดับมาตรฐาน (ใช้ได้)

 

ในเวลานี้ หัวหน้านักฆ่าเลเวล 2 ถือว่าแข็งแกร่งอย่างมากเมื่อเทียบกับคนธรรมดาทั่วไป เพื่อทำให้เหตุการณ์มันแย่ลง ดาร์คเอลฟ์นักฆ่าทุกตัวในคืนนี้อย่างน้อยจะอยู่ในช่วงเลเวลนี้ แกลดสโตนเป็นเมืองเล็กๆที่ไม่มีผู้แข็งแกร่งอาศัยอยู่ ดังนั้นมันจึงไม่น่าแปลกใจเลยที่เมืองนี้จะถูกทำลาย!

 

มีบางอย่างเปลี่ยนไปในพื้นที่การมองเห็นของ ลิงค์ ข้อความอีกข้อความนึงได้ปรากฏขึ้นมา— มันคือภารกิจ!

 

เปิดรายละเอียดของภารกิจ

ส่วนที่หนึ่งของภารกิจ: ตอบโต้!

รายละเอียด: กำจัดนักฆ่าในหอพักนักเวทย์ฝึกหัด

รางวัล: 15 โอมนิพ้อยท์

 

ลิงค์ รู้สึกตื่นเต้นขึ้นมา! เขาต้องการพลังและต้องการอย่างเร่งด่วนด้วย ภารกิจนี้จึงมาได้อย่างถูกเวลา!