เด็กสาวเป็นคนอ่อนน้อมและเคารพยำเกรง ซึ่งสองลักษณะนี้เป็นสิ่งที่สำคัญที่สุดของการเป็นศิษย์ที่ดี

 

ลิงค์ พอใจแล้วกลับไปที่ห้องของเขา หลังจากนั้น, เขาก็ใช้เวทย์ปรับเปลี่ยนเพื่อเปิดเส้นทางไปยังห้องใต้หลังคาและเอาโดมิงโก้คริสตัลที่วางอยู่ในถังน้ำบริสุทธิ์ใบใหญ่กลับมา

 

หลังจากผ่านไปหนึ่งเดือน, โดมิงโก้คริสตัลถูกทำให้บริสุทธิ์อย่างสมบูรณ์และดูเหมือนกับปริซึมโปร่งใส

 

อย่างไรก็ตาม, นั่นคือทั้งหมด, ไม่มีอะไรที่ต่างไปจากปกติสำหรับหน้าตาของมัน คงจะไม่มีใครจินตนาการได้ว่านี่คืออุปกรณ์ในตำนานที่สามารถทำให้นักเวทย์เป็นบ้าได้

 

“ฮ่า, ฉันเดาว่าความสวยงามที่แท้จริงมันอยู่ที่ภายในสินะ” ลิงค์ รู้สึกยินดีเป็นอย่างยิ่ง

 

จากนั้น ลิงค์ ก็เริ่มร่ายเวทย์ลูกแก้ว ผ่านการใช้เวทย์มนตร์นี้, เขาสามารถสะสมธาตุไฟที่อยู่รอบๆได้ จากนั้นเขาก็ส่งพลังงานเวทย์มนตร์ที่เพิ่มขึ้นใส่เข้าไปในโดมิงโก้คริสตัล, ทำให้คริสตัลเปล่งแสงสีขาวลางๆออกมา

 

ลิงค์ หยุดการปล่อยลูกแก้ว, แล้วค่อยๆสะสมพลังงานธาตุไฟ พลังงานทั้งหมดนี้ดูดซับเข้าไปในแสงเลือนลางของคริสตัลอย่างสุ่มๆ

 

โดมิงโก้คริสตัลเหมือนกับฟองน้ำสำหรับพลังงานเวทย์มนตร์

 

หลังจากที่ผ่านไปครู่หนึ่ง, ลิงค์ ก็หยุดส่งพลังงานและแสงสีขาวลางๆอันน่ามหัศจรรย์ก็หายไปในทันที ตอนนี้โดมิงโก้คริสตัลถูกปกคลุมด้วยแสงสีแดงเล็กน้อย

 

ลิงค์ ใช้ 320 มานาเพื่อร่ายเวทย์มนตร์เลเวล 4 ระเบิดเพลิง โดมิงโก้คริสตัลฉายออกมาด้วยแสงสีแดงบริสุทธิ์หลังจากที่ส่งพลังงานในครั้งนี้ ข้อความได้ปรากฏขึ้นในทัศน์วิสัยของ ลิงค์

 

โดมิงโก้คริสตัลไฟ

ความจุ: 15%

 

มันถูกเติมแค่ 15% หลังจากที่ใส่เวทย์มนตร์เลเวล 4 เข้าไป, มันช่างมีมความจุที่ใหญ่มากจริงๆ ลิงค์ คิด

 

ระเบิดเพลิงน่าจะเพียงพอที่จะจัดการกับนักเวทย์ เบล แล้ว, ไม่มีความจำเป็นอะไรที่จะต้องขยายความจุของโดมิงโก้คริสตัลและเสียมานาเพิ่มอีก นอกจากนี้, มันเป็นนิสัยที่ดีในการรักษามานาของเขาให้มากกว่าครึ่งนึงเผื่อเอาไว้ในกรณีฉุกเฉิน ซึ่งนี่เป็นเรื่องจริงโดยเฉพาะสำหรับ ลิงค์ ที่มีศัตรูมากมาย

 

จากนั้น ลิงค์ ก็เก็บโดมิงโก้คริสตัลกลับเข้าไปในจี้เก็บของของเขา แล้วสองชั่วโมงต่อมา, ก็มีเสียงเคาะประตูดังขึ้น

 

ลิงค์ ดูนาฬิกาของเขาแล้วเปิดประตูด้วยมือแห่งนักเวทย์ ประตูเปิดและ เรไล ก็ยืนอยู่ข้างหน้าประตูอย่างเขินอายพร้อมกับคทาพื้นฐานในมือของเธอ

“เข้ามาข้างในสิ” ลิงค์ กวักมือของเขา

 

เรไล รู้สึกวิตกกังวลอย่างมากและค่อยๆเดินไปข้างหน้า พอเธอเข้ามาในห้อง, ลิงค์ ก็ปิดประตูที่อยู่ข้างหลังเธอด้วยมือแห่งนักเวทย์ เสียงประตูปิดทำให้เธอกระโดดด้วยความกลัว, ทำให้เธอเดินช้าลงกว่าเดิม

 

เวทย์มนตร์เป็นสิ่งที่ลึกลับและทรงพลัง เรไล รู้ว่า ลิงค์ แข็งแกร่งจนไม่สามารถจินตนาการได้จากเรื่องราวที่เธอได้ยินตั้งแต่ตอนที่เธอเข้ามาในกลุ่มทหารรับจ้างฟลามิงโก้เมื่อสองสัปดาห์ก่อน

 

เธอรู้ว่า ลิงค์ เอาชนะโจรของสมาคมและภราดรแห่งความมืดมาได้ เวทย์มนตร์ของเขาคล้ายกับดาบแห่งการพิพากษา, ความหวาดกลัว และความเคารพจากทุกๆคน

 

พอคิดว่า ลิงค์ แก่กว่าเธอแค่ไม่กี่ปี, ก็ทำให้ เรไล รู้สึกกดดันจากการยืนอยู่ต่อหน้าเขาอย่างไม่สามารถอธิบายได้ ซึ่งตอนนี้ยิ่งน่ากดดันเป็นพิเศษเพราะพวกเขาอยู่ด้วยกันสองต่อสองในพื้นที่ปิด เธอรู้สึกเหมือนกับว่าเธอกำลังเผชิญหน้ากับสัตว์ป่าดุร้ายที่เตรียมที่จะฉีกกระชากเธอเป็นชิ้นๆในตอนที่เธอลดการป้องกันลง

 

ลิงค์ หัวเราะเบาๆกับปฏิกิริยาของ เรไล ไม่ว่าเมื่อไหร่ก็ตามที่เขาแสดงเวทย์มนตร์ต่อหน้าคนธรรมดา, เขาก็มักจะทำให้เกิดความรู้สึกหวาดกลัวและเคารพนี้อยู่ตลอด

 

ลิงค์ จัดตำแหน่งที่นั่งของเขาและนั่งลงบนเก้าอี้ของเขาอย่างสบายๆ จากนั้นเขาก็พูดด้วยน้ำเสียงที่นุ่มนวล “เธอรู้จักเวทย์มนตร์อะไรบ้างไหม?”

 

“มะ…ไม่…” เรไล ไม่สามารถพูดให้จบประโยคได้เพราะเธอกังวลเกินไป

 

“มันกล่าวได้ว่าไข่มุกที่สดใสที่สุดถูกประทานโดยผู้สร้าง มันคือการตกผลึกของภูมิปัญญาและทำให้เรื่องที่เป็นไปไม่ได้ให้เป็นไปได้ นอกจากนี้มันเป็นแค่เส้นทางเดียวที่มนุษย์จะได้สนทนากับพระเจ้า เธอต้องการจะเรียนรู้ทักษะที่มหัศจรรย์นี้ไหมหล่ะ?” ลิงค์ ยิ้มให้กับ เรไล

 

“ฉะ…ฉันต้องการค่ะ” เรไล ถูกดึงดูดอย่างเต็มที่ เธอรู้สึกเหมือนกับว่า ลิงค์ ได้ยื่นมือออกมาดึงเธอออกจากโคลนตมซึ่งก็คือโชคชะตาของเธอ เขาเหมือนกับพระเจ้าที่ส่งมอบความงดงามให้กับโลกมนุษย์

 

เธอลืมความหวาดกลัวและความกดดันทั้งหมดในทันที

 

ต่อให้เธอจะประสบความสำเร็จอย่างมากในเรื่องเวทย์มนตร์ในอีกหลายปีหลังจากนี้, ฉากนี้ก็ยังคงฝังแน่นอยู่ในหัวใจของเธอ นักเวทย์หนุ่มแสนขี้เกียจ, กำลังนั่งอยู่บนเก้าอี้ของเขา, ได้เปิดโลกทัศน์ใหม่ให้กับเธอ

 

“นั่งตรงนี้สิ” ลิงค์ รู้ว่าเขาปลดปล่อยความเครียดของเธอได้สำเร็จแล้ว

 

เรไล นั่งข้างๆเขาอย่างระมัดระวัง ระหว่างพวกเขามีโต๊ะที่วางหนังสือเวทย์มนตร์สามเล่มและคำภีร์เวทย์มนตร์หนึ่งม้วนเอาไว้ ลิงค์ รอให้ เรไล ตั้งสติได้, ก่อนที่จะถาม “เธออ่านหนังสือได้ไหม?”

 

เรไล พยักหน้า “ได้ค่ะ, คุณพ่อของฉันเคยสอนฉันเอาไว้”

 

“ดี” นี่เป็นข่าวดี ลิงค์ คงจะไม่ต้องใช้เวลาในการสอนวิธีอ่านหนังสือให้ เรไล, ซึ่งเป็นพื้นฐานของการเรียนเวทย์มนตร์ จากนั้นเขาก็ส่งคำภีร์เวทย์มนตร์ให้ เรไล

 

“เธอเคยอ่านคำภีร์เวทย์มนตร์มาก่อนไหม?”

 

“ไม่ค่ะ…” เรไล ส่ายหัว ในอีกด้านหนึ่ง, สายตาของเธอก็จ้องไปที่คำภีร์เวทย์มนตร์บนโต๊ะอย่างอยากรู้อยากเห็น

 

“เปิดมันสิ” ลิงค์ หัวเราะเบาๆ

 

ลิงค์ รู้ว่าขั้นแรกในการเรียนเวทย์มนตร์มักจะยากที่สุด ซึ่งนั่นเป็นเพราะความรุ่งโรจน์ละความลึกลับที่เห็นกันภายนอกของเวทย์มนตร์นั้นคือเครือข่ายของทฤษฎีและสูตรที่ซับซ้อน

 

ผู้คนมากมายที่มีพลังเวทย์มนตร์ได้ยอมแพ้ไปเพราะพวกเขาไม่สามารถทนกับการเรียนรู้ทฤษฎีทางโลกขั้นพื้นฐานได้ ลิงค์ ค่อนข้างยุ่งจึงไม่มีเวลามากพอที่จะดูแล เรไล เพราะฉะนั้นเวลาส่วนใหญ่, เธอจะต้องเรียนรู้เวทย์มนตร์ด้วยตัวเอง ดังนั้น, ลิงค์ จะต้องทำให้เธอเกิดความสนใจขึ้นมาเพื่อที่จะส่งเสริมการเรียนรู้ด้วยตัวเองของเธอ

 

เรไล วางคำภีร์เวทย์มนตร์ลงบนตักของเงธอแล้วเปิดมันอย่างระมัดระวัง

 

เวทย์มนตร์ที่ถูกเสริมพลังเข้าไปในคำภีร์คือเวทย์มนตร์เลเวล 0, แสงสว่าง ลิงค์  ได้ปรับเปลี่ยนคำภีร์ให้มีแค่เฉพาะคนที่มีพลังเวทย์มนตร์แฝงเท่านั้นถึงจะสามารถเปิดเวทย์มนตร์ที่ผนึกอยู่ข้างในมันได้

 

“เธอเห็นรูนเดี่ยวที่กำลังเปล่งแสงบนคำภีร์เวทย์มนตร์ไหม?” ลิงค์ ถาม

 

“ค่ะ” เรไล พยักหน้า ดวงตาของเธอเป็นประกายขณะที่เธอถือคำภีร์เวทย์มนตร์ในมือของเธอ เธอกลัวที่จะถลำเข้าไปข้างในเพราะกลัวว่าจะทำให้คำภีร์เสียหาย

 

“ตอนนี้, ทำหัวให้โล่งๆแล้วพุ่งความสนใจไปที่รูนนี้” ลิงค์ แนะนำ เรไล ไปตลอดทางอย่างอดทน

 

หลังจากนั้นสิบวินาที, รูนก็ส่องแสงขึ้นมาด้วยแสงสดใสที่ไหลเวียนไปให้ความสว่างกับส่วนที่เหลือของรูนที่เขียนเอาไว้บนคำภีร์เวทย์มนตร์ จากนั้นบอลแสงก็ลอยขึ้นมาจากคำภีร์อย่างช้าๆ

 

“เธอสามารถควบคุมมันได้, ฉันพูดถูกไหม?” ลิงค์ ถามเบาๆ

 

“ใช่ค่ะ” เรไล แปลกใจ เธอรู้สึกว่าจิตวิญญาณของเธอเชื่อมต่อกับบอลแสงนี้อย่างเหนียวแน่น ถ้าเธออยากจะให้มันไปทางซ้าย, มันก็จะลอยไปทางซ้ายอย่างช้าๆ มันมหัศจรรย์มาก

 

เธอไม่สนใจสายตาของ ลิงค์ และซึมซับเข้าไปในเวทย์มนตร์อย่างสมบูรณ์, ยอมให้มันไปใกลขึ้นและใกลขึ้นเรื่อยๆ ในตอนที่บอลแสงไปถึงระยะ 45 ฟุต, การเชื่อมต่อที่เธอรู้สึกก่อนหน้านี้ก็หายไปอย่างกะทันหัน

 

บอลแสงสั่นก่อนที่จะสลายไปในอากาศ

 

นี่ไม่ได้อยู่เหนือการคาดการณ์ของ เรไล อย่างไรก็ตาม, เธอก็ยังตกตะลึงและพยายามที่จะวิเคราะห์สิ่งที่เพิ่งจะเกิดขึ้น

 

ลิงค์ ไม่ได้รบกวนเวลาคิดของเธอและรออย่างช้าๆจน เรไล นึกถึงความมหัศจรรย์ของเวทย์มนตร์เสร็จ “นี่คือเวทย์แสงสว่าง มันคือเวทย์มนตร์แรกสุดของเธอ น่าสนใจใช่ไหมหล่ะ?”

 

“ใช่ค่ะ” เรไร ยอมรับอย่างมีความสุข นี่เป็นประสบการณ์ที่น่าอัศจรรย์จริงๆ

 

“แต่, เวทย์เมื่อสักครู่นี้เธอไม่ใช่คนร่ายนะ, แต่เป็นความช่วยเหลือของคำภีร์เวทย์มนตร์ นักเวทย์ตัวจริงสามารถร่ายเวทย์ได้ทรงพลังกว่านี้โดยไม่ต้องพึ่งพาความช่วยเหลือของวัตถุใดๆ”

 

จากนั้น ลิงค์ ก็สร้างลูกแก้วขึ้นมาในมือของเขา ในตอนที่เขาดีดนิ้วของเขา, ลูกแก้วก็หายไปและกลายเป็นบอลแสงที่นุ่มนวล, หลังจากผ่านไปหนึ่งวินาที, แสงทรงกลมก็กลายเป็นนกหวีดความถี่สูง, เสียงของมันดังก้องไปทั่วห้อง

 

เรไล ตกใจกลัวอย่างเต็มที่กับการเปลี่ยนแปลงที่ไร้รอยต่อระหว่างความแตกต่างของเวทย์มนตร์

 

“อาจารย์คะ, ฉันจำเป็นต้องทำอะไรบ้างคะ?” เรไล พูดหลังจากที่เงียบไปครู่หนึ่ง

 

“ขั้นแรก, อ่านหนังสือสามเล่มนี้ก่อน” ลิงค์ ผลักหนังสือเวทย์มนตร์สามเล่มบนโต๊ะไปทาง เรไล

 

หนังสือที่ส่งให้คือ, ความคิดดั้งเดิม, มานาการขยายความคิด, และทฤษฎีเวทย์มนตร์ขั้นพื้นฐาน หนังสือสามเล่มนี้ถูกเรียกว่าหนังสือการสอนเวทย์มนตร์, ซึ่งถูกใช้อย่างแพร่หลายในการฝึกทักษะพื้นฐานให้กับนักเวทย์รุ่นใหม่โดยใช้การฝึกฝนที่เฉพาะเจาะจง

 

“ทำตามสิ่งที่ระบุเอาไว้ในหนังสือ ฉันจะมาตรวจดูผลลัพธ์การฝึกของเธอในครั้งหน้าที่ฉันกลับมาจากสถาบัน ถ้าฉันพอใจกับความคืบหน้าของเธอ, ฉันจะสอนเธอถึงวิธีการปล่อยเวทย์มนตร์แรกของเธอ” ลิงค์ พูด

 

“ฉันเข้าใจแล้วค่ะ” เรไล พยักหน้า หลังจากการแสดงเวทย์มนตร์ที่น่าตกตะลึงของ ลิงค์, ความหวาดกลัวของเธอก็แปรเปลี่ยนเป็นความอยากรู้และความมุ่งมั่น เธอมั่นใจว่าการคว้าอำนาจนี้จะทำให้เธอเปลี่ยนแปลงโชคชะตาของเธอได้

 

ลิงค์ รู้สึกพอใจในตอนที่เขาเห็นความมุ่งมั่นในดวงตาของ เรไล

 

เขามั่นใจว่าถ้า เรไล ยังคงพกความรักในเวทย์มนตร์นี้ต่อไป, เธอก็จะกลายเป็นที่รู้จักกันดีในบรรดาเหล่านักเวทย์ในสิบปีข้างหน้านี้

 

ทั้งหมดที่เขาจำเป็นต้องทำคือชี้ทางให้เธอและมอบโอกาสให้เธอได้ฝึกฝนเวทย์มนตร์

 

เขาไม่ใช่แค่ทำหน้าที่ทั้งหมดของเขาในเมืองริเวอร์โควฟสำเร็จเท่านั้น, แต่เขายังสามารถเกณฑ์นักเวทย์ที่มีพรสวรรค์มาได้ด้วย มันถึงเวลาสำหรับเขาแล้วที่จะกลับไปที่สถาบัน

 

หลังจากบอกลากัน, ลิงค์ ก็ขึ้นรถม้าแล้วเดินทางไปที่สถาบันเวทย์มนตร์ระดับสูงอีสโควฟ เขากำลังแบกกระเป๋าที่เต็มไปด้วยขนมที่ ลูซี่ เตรียมเอาไว้ให้เขากินเล่นตลอดทาง ลิงค์ เปิดหน้าต่างทิ้งไว้และผิวปากในขณะที่ชื่นชมทิวทัศน์ที่สวยงามของป่าเกอร์เวนท์ มันเป็นการพักผ่อนที่น่าเหลือเชื่อจากชีวิตหลอกลวงในสถาบัน

 

อย่างไรก็ตาม, ช่วงเวลาดีๆยังไม่ถึงที่สิ้นสุด ลิงค์ รู้สึกถึงความวุ่นวายที่รุนแรงในองค์ประกอบของลมทั้งสองข้างทางของเส้นทางแห่งราชา เขาเป็นเป้าหมายของเวทย์มนตร์ระดับสูง!

 

มีใครบางคนพยายามจะลอบโจมตีฉัน! ความรู้สึกนี้มัน…อย่างน้อยก็เป็นเวทย์ลมเลเวล 3! ลิงค์ ตกใจ เขาต้องคิดอะไรเข้าสักอย่างให้รวดเร็ว

 

เวทย์มนตร์ป้องกันเลเวล 3, เอเดลไวซ์!

 

ในตอนที่เวทย์มนตร์ป้องกันเป็นรูปเป็นร่างขึ้นมา, คมมีดสายลมที่ยาวอย่างน้อยหกฟุตก็แล่นผ่านป่าในรูปแบบที่เหมาะเจาะ, กำลังมุ่งหน้าตรงมาที่รถม้าในระยะสายตาพร้อมจิตสังหาร ลิงค์ กำลังตกอยู่ในอันตราย!