การที่คนบ้าแปลกประหลาด ที่ดูโง่เง่าและน่าขบขัน เข้ามาในอ่าวคนเดียวแล้วเริ่มพูดดูถูกเหนียดหยามหัวหน้าของพวกเขา ใครจะไปทนได้กันล่ะ?

 

“ฆ่ามันซะ! ฆ่ามันซะ!”

 

“ยิงมันด้วยธนูเลย! ทำให้มันกลายเป็นเม่นซะ! ”

 

“ถลกหนังมันทั้งเป็นเลย! มันจะได้เรียนรู้บทเรียนที่มันจะจดจำไปตลอดชีวิต!”

 

พื้นที่ของอ่าวมีขนาดใหญ่และต้นไม้ถูกตัดลงทั้งหมด ที่ดินของอ่าวเป็นรูปวงรีและรอบๆก็เรียงรายไปด้วยกระท่อมไม้ประมาณยี่สิบหรือสามสิบหลัง มันดูเหมือนกับเป็นหมู่บ้านเล็ก ๆ ที่กลางอ่าวเป็นที่ราบลุ่มและตรงกลางก็เป็นถ้ำ

 

ร่างอวตารของ แจ็คเกอร์ บุกเข้ามาในที่โล่งและยืนอยู่ที่นั่นขณะที่เขากระแทกโล่โลหะด้วยค้อนสงครามในมือ “วิคเตอร์ ออกจากถ้ำมาเดี๋ยวนี้ ถ้าแกยังมีลูกป๋องแป๋งห้อยอยู่ก็ออกมา แล้วมาดวลกันซะ!” เขาตะโกน

 

ร่างอวตารยังคงพ่นคำดูถูกออกมาเรื่อยๆ ทำให้พวกโจรโกรธยิ่งกว่าเดิม

 

สมาชิกภราดรแห่งความมืดค่อยๆออกมาจากกระท่อมที่ตั้งอยู่รอบๆพื้นที่โล่งอย่างช้าๆ พวกเขาเพียงแค่ยืนอยู่รอบ ๆ ร่างอวตารโดยที่ไม่มีใครทำอะไรเลย

 

โจรพวกนี้มีอาวุธที่คุณภาพดีกันทั้งนั้น คนที่อยู่ใกล้กับร่างอวตารที่สุดถือดาบมือเดียวและโล่ เมื่อดูจากการสะท้อนแสงของมัน มันน่าจะทำมาจากเหล็ก แถมพวกเขายังสวมชุดเกราะหนังสีดำที่มีคุณภาพดีและแผ่นโลหะป้องกันซึ่งมีทั้งความสวยงามและดูใช้ได้จริง โจรที่อยู่ไกลที่สุดสวมชุดเกราะหนังเหมือนกัน แต่พวกเขาถือธนูยาวไว้ในมือของพวกเขาและธนูของพวกเขาทั้งหมดก็เล็งไปยังผู้บุกรุก

 

ที่นั่นมีโจรอยู่ประมาน70คน แต่ว่าไม่มีใครรีบร้อนที่จะขยับตัวเลย

 

โจรคนหนึ่งที่ถือดาบคู่อยู่ในมือเดินออกมาจากฝูงชน เขาหัวเราะเยาะร่างอวตารแล้วพูด “ผู้นำของพวกเราจะไม่ยอมรับคำท้าของใครทั้งนั้น ถ้าแกต้องการที่จะสู้กับเขาแกจะต้องเอาชนะพวกเราก่อน!”

 

โจรคนนั้นสวมชุดเกราะที่มีคุณภาพดีกว่าคนอื่นที่อยู่รอบตัวเขา แล้วเขายังสวมหมวกเหล็กอีกด้วย เขาน่าจะเป็นหัวหน้าหน่วยย่อยของพวกโจรในอ่าว

 

ร่างอวตารไม่ได้ตอบอะไรกลับไป แต่เขาแค่เปลี่ยนไปยืนด้วยท่าป้องกันแทน

 

“เหอะ! สุดท้ายแล้วแกก็เป็นแค่ไอโง่สินะ!” หัวหน่วยคนนั้นเดินกลับเข้าไปในฝูงชน

 

มีคนทั้งหมด 75 คนอยู่รอบๆผู้บุกรุก ธนูของพวกเขาง้างเอาไว้พร้อมแล้ว แม้ว่าผู้บุกรุกจะเป็นนักรบเลเวล 6 ที่เต็มไปด้วยเกราะเหล็กเต็มตัว แต่เขาก็คงต้องแพ้เมื่อนักธนูทั้งหมดยิงลูกศรลงมาที่เขา

 

ในตอนที่โจรทั้งหมดทุ่มความสนใจไปที่ร่างอวตาร กิลเดิร์น ก็ถามด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา “จะให้โจมตีเลยไหมครับ?”

 

ลิงค์ ส่ายหน้า “อย่าพึ่ง รอให้ร่างอวตารขยับตัวก่อน แล้วก็ กิลเดิร์น เป้าหมายของนายคือตัวหัวหน้าหน่วยนั่น จัดการมันในทีเดียวเลยนะ”

 

หลังจากการโจมตีครั้งแรกเกิดขึ้นจะมีการหยุดพักก่อนการโจมตีครั้งต่อไป ช่องว่างนี้เป็นช่วงเวลาที่ปลอดภัยที่สุดสำหรับพวกเราที่จะตอบโต้ ถ้าออกไปตอนนี้ความเสี่ยงที่จะโดนลูกศรที่กระจายมาสูงเกินไป

 

ทหารรับจ้างทั้งสามคนมีประสบการณ์ในการต่อสู้อย่างโชคโชน ดังนั้น พวกเขาจึงตอบด้วยการพยักหน้าอย่างสุภาพเพียงเท่านั้น

 

ลิงค์ หายใจเข้าและจิตวิญญาณทั้งหมดของเขาก็สงบลง สีหน้าที่อ่อนโยนของเขาหายไปอย่างไร้ร่องรอยและตอนนี้เขาก็ดูเคร่งขรึมและใจเย็น

 

ในช่วงเวลานั้นเขามุ่งความสนใจไปที่พลังงานทั้งหมดและเข้าสู่สภาพเยือกเย็นอย่างสมบูรณ์เพื่อเตรียมพร้อมสำหรับการร่ายเวทย์มนตร์

 

ในขณะนั้นทุกสิ่งทุกอย่างที่อยู่รอบๆตัว ลิงค์ เชื่อมต่อกันเหมือนการไหลของน้ำ อารมณ์ทุกอย่างในตัวเขาหายไป และสิ่งที่เขาเห็นตอนนี้มีเพียงแค่เป้าหมายที่อยู่ข้างหน้าเขาเท่านั้น การไหลของเวลาดูเหมือนจะชะลอตัวลง การเตรียมพร้อมสำหรับการร่ายเวทย์มนตร์เสร็จสิ้น

 

ดวงตาของเขาจดจ่ออยู่ที่วงล้อมของพวกโจร ร่างอวตารที่อยู่ตรงกลางของศัตรูของพวกเขาลดศีรษะลงในทันทีและทำท่าราวกับจะพุ่งเข้าปะทะ

 

“ฆ่ามันซะ!” หัวหน้าโจรออกคำสั่ง

 

เสียงปล่อยสายธนูดังขึ้นและลูกธนูกว่าสี่สิบลูกก็ยิงเข้าใส่ร่างอวตาร ร่างกายทั้งหมดของเขาได้ปกคลุมไปด้วยลูกศรไม้อย่างรวดเร็ว

 

แต่ร่างอวตารยังไม่ตาย โครงสร้างเวทมนต์ภายในร่างกายของเขายังไม่เสียหายและเขายังคงเคลื่อนที่ไปข้างหน้า

 

พวกโจรทั้งหมดต่างก็รู้สึกตกใจ ไม่มีใครเข้าใจในสิ่งที่พวกเขากำลังเห็น

 

ครู่ต่อมาหนึ่งในพวกโจรก็สังเกตเห็นร่างที่ล้มลงของหัวหน้าของพวกเขา ลูกศรถูกยิงทะลุดวงตาของเขาและเจาะเข้าไปในสมอง เขาตายแล้ว พวกโจรเริ่มตื่นตระหนกมากยิ่งขึ้น

 

มีคนยิงพลาดไปโดนหัวหน้าหรอ? แต่พวกเรายิงในระยะทางสั้นนิดเดียวเองนะ ใครจะทำเรื่องผิดพลาดโง่ๆเช่นนี้ได้? พวกโจรคิดในใจ

 

ทันใดนั้นก็มีการระเบิดอย่างรวดเร็วดังก้องไปทั่วอ่าว

 

ปัง!ปัง!ปัง!

 

หลังจากเกิดการระเบิด พวกนักธนูก็ล้มลง

 

ใบหน้าของนักธนูเหล่านั้นต่างก็ดูน่าสยดสยองและเละเทะไปด้วยเนื้อหนังและเลือด จมูกตาและริมฝีปากของพวกเขาแตกเป็นชิ้น ๆ พวกเขาทั้งหมดถูกกำจัดแล้ว

 

การโจมตีที่น่ากลัวมาจากทางไหนก็ไม่รู้และพวกโจรก็เริ่มตกใจ แต่ละคนหันซ้ายหันขวาอย่างสงสัยเพื่อหาศัตรูที่มองไม่เห็น

 

หลังจากนั้นประมาณสองวินาที คนที่ตาดีที่สุดในหมู่พวกเขาก็ระบุสถานที่ของผู้ที่โจมตีได้ ผู้ที่โจมตีกำลังซ่อนตัวอยู่หลังกระท่อมไม้ พวกเขามีทั้งหมดสี่คน เบื้องหลังมีคนตัวใหญ่ที่ดูคุ้นเคยเป็นอย่างมาก มีบอลเพลิงพุ่งออกมาอย่างรวดเร็ว ซึ่งบอลเพลิงนั้นมีประมาณ 20 ลูกที่ถูกปล่อยออกมาภายในหนึ่งวินาที โดยที่แต่ละลูกมีเป้าหมายที่นักธนูแต่ละคน

 

ในเวลาเพียงสองวินาที บอลเพลิงขนาดเล็กจำนวน 40 ลูก ก็ถูกยิงออกมาและระเบิดเมื่อมันกระทบกับเป้าหมาย หลังจากนั้นนักธนูทุกคนก็ล้มลงใบหน้าของพวกเขาหายไปอย่างสมบูรณ์ เห็นได้ชัดว่าไม่มีใครรอดชีวิตเลย

 

หลังจากได้รับประสบการณ์จากแกลดสโตน ลิงค์ ก็เคยชินกับการเห็นเลือด การฆาตกรรมและความตายแล้ว เขาไม่มีความเมตตาต่อพวกโจรเหล่านี้ ยังไงซะพวกเขาก็เป็นคนเลว!

 

นักธนูทั้งหมดตายแล้ว เหลือแค่พวกโจรที่มีดาบกับโล่เท่านั้น ตอนนี้พวกเขาไม่สามารถโจมตีระยะไกลได้แล้ว

 

“นี่มันเกิดเรื่องบ้าอะไรขึ้น?” โจรคนหนึ่งพูดออกมาเสียงดัง

 

เหล่าทหารรับจ้างต่างก็เบนสายตาหนีกับเหตุการณ์อันน่าสยดสยองที่อยู่เบื้องหน้าของพวกเขา พวกเขาทั้งหมดต่างรู้สึกตกตะลึง

 

ในสายตาพวกเขา ได้เห็นพวกนักธนูตายลงทีละคนๆเหมือนกับแมลง มันเหมือนกับแถวของข้าวสาลีที่ถูกตัดโดยเคียวของเทพเจ้าแห่งความตาย แต่ละคนต่างก็ตายไปอย่างไร้ความหมาย

 

นี่คือเวทมนต์จริงๆหรอ? นักเวทย์ที่แข็งแกร่งเป็นอย่างนี้สินะ?

 

ถึงแม้ว่า ลิงค์ จะอธิบายกับพวกเขาแล้วว่าถ้าเขามีเวลาสองวินาทีในการร่ายเวทย์ เขาสามารถกำจัดศัตรูที่แข็งแกร่งที่สุดของพวกเขาได้ แต่พวกเขาก็ยังไม่พร้อมสำหรับภาพอันน่าสยดสยองนี้ มันส่งผลกระทบอย่างมากต่อทหารรับจ้างทั้งสามคน มันโหดร้ายมากเกินไป!

 

“ไปกันเลย! พุ่งไปข้างหน้าได้แล้ว! ” ลิงค์ พูดขึ้นมากระทันหัน ในหัวของเขา เขาคิดว่าเวทมนตร์ระดับต่ำมันน่าเบื่อ ถ้าเป็นเวทมนตร์ระดับสูงเช่นเวทย์เลเวล4 พายุสายฟ้า หรือเวทย์เลเวล4 ระเบิดเพลิง มันคงไม่มีปัญหาที่จะเจอกับศัตรูเยอะขนาดนี้

 

แจ็คเกอร์ พุ่งเข้าไปโดยไม่คิดอะไร แล้ว ลูซี่ กับ กิลเดิร์น ก็ตามเขาไป พวกเขาต่างก็รู้สึกหวาดกลัวเหมือนกับพวกโจร

 

แต่อย่างไรก็ตาม พวกโจรก็ดึงสติกลับมาอย่างรวดเร็ว

 

“นั่นมันนักเวทย์! หาที่กำบังเร็วเข้า! ” มีคนหนึ่งในหมู่พวกโจรตะโกนขึ้น แต่พอเขาพูดจบลูกแก้วสีจางๆก็ยิงผ่านมาและชนเข้ากับใบหน้าของโจร และทิ้งไว้แค่ร่องรอยของแสง

 

ปัง! เสียงกระแทกดังมากจนเหมือนจะทำให้ต้นไม้ขนาดใหญ่โค่นได้ เช่นเดียวกับที่ใบหน้าของโจรที่ถูกระเบิด

 

โจรล้มลงไปกับพื้นอย่างเงียบงัน

 

โจรคนอื่น ๆ ตกใจมากพวกเขาตะลึงจนขยับตัวไม่ได้ พวกเขาปกปิดใบหน้าของพวกเขาด้วยโล่ของพวกเขาและปกปิดพวกเขาจาก ลิงค์ ด้วยความหวาดกลัว บางคนวิ่งไปทางกระท่อมบางคนไปทางถ้ำในส่วนลึกของอ่าว ทุกๆคนต่างวิ่งหนีการโจมตีที่น่าสะพรึงกลัว

 

เหตุการณ์เกิดขึ้นตามที่ ลิงค์ คาดเอาไว้ เขาเลือกที่จะใช้เวทมนตร์เพื่อทำให้โจรกลัวและทำให้พวกมันตื่นตระหนก

 

ในอีกสองวินาทีเขาใช้ลูกแก้วไปอีก 40 ลูก ซึ่งแต่ละลูกก็ยิงโดนเป้าหมายอย่างแม่นยำ ลิงค์รู้สึกเหนื่อยจากการที่ต้องใช้สมาธิอย่างมากของเขา เขาเริ่มปวดหัวขึ้นมาดังนั้นเขาจึงต้องลดความเร็วในการร่ายเวทย์ลง

 

แต่ถึงอย่างนั้นก็ตามในหนึ่งวินาทีเขาก็ยังคงใช้บอลเพลิงได้ถึง 7 หรือ 10 ลูกอยู่ดี

 

เพื่อให้แน่ใจว่าจะไม่เป็นภาระกับจิตใจของเขาไปมากกว่านี้ บอลเพลิงเหล่านี้จึงเล็งไปที่ร่างกายของโจรแทนที่จะใช้พลังงานมากในการเล็งยิงที่หัว แม้ว่าจะไม่ได้ฆ่ามันก็ตาม แต่ก็ไม่เป็นไร เพราะลูกแก้วสามารถสร้างความเสียหายร้ายแรงได้มากพอที่จะทำให้พวกมันนิ่งได้

 

และ กิลเดิร์น จะเป็นคนยิงธนูใส่พวกมัน เพื่อปลิดชีพพวกโจรที่บาดเจ็บเอง

 

พวกโจรที่ตื่นตระหนกไม่ได้โต้กลับมามากนัก กลับกันพวกมันยุ่งมากกับการซ่อนและพยายามหลบหนี แต่ไม่ว่าพวกมันจะเร็วแค่ไหนเท้าของพวกมันก็ไม่สามารถเทียบได้กับความเร็วของเวทมนตร์ของ ลิงค์ ได้ พวกเขาเสียนักธนู 40 ไปแล้ว และเหลือรอดเพียงแค่ 35 คนเท่านั้น

 

ห้าวินาทีต่อมาโจรคนสุดท้ายที่วิ่งเข้าไปทางถ้ำก็ล้มลง เนื่องจากหลังคอของเขาถูกโจมตีด้วยลูกแก้วของ ลิงค์ และศีรษะของเขาก็ถูกเป่าออกไปจากไหล่

 

อ่าวกลับสู่สภาพปกติอย่างรวดเร็ว สายลมอันนุ่มนวลไหลผ่านอากาศทำให้มีกลิ่นคาวเลือดที่รุนแรง ทั้งอ่าวได้กลายเป็นหลุมศพขนาดยัก

 

แจ็คเกอร์ กลืนน้ำลายอย่างกระวนกระวายใจ ส่วน ลูซี่ ก็อยู่เงียบๆในภวังค์ของตัวเอง

 

“นี่พวกเรามาร่วมมือกับสิ่งมีชีวิตประเภทไหนกันเนี่ย?” กิลเดิร์น พึมพำออกมา

 

พวกเขาเคยเป็นทหารรับจ้างมาหลายปีแล้ว ดังนั้นพวกเขาจึงเคยเห็นเวทย์มนตร์มาก่อน ในความเป็นจริงพวกเขาเคยทำงานร่วมกับนักเวทย์พเนจรฝึกหัดมาแล้วครั้งนึงด้วย ซึ่งพวกเขาพึ่งพาให้เขาเปิดประตูที่ถูกล็อคให้ แต่นักเวทย์คนนั้นก็ต้องใช้เวลาอย่างน้อยสามวินาทีในการร่ายเวทย์ง่ายๆอย่างแสงเทียน ในเวลานั้นกลุ่มทหารรับจ้างฟลามิงโก้จึงคิดว่านี่เป็นวิธีที่บรรดานักเวทย์ทำงาน แต่ตอนนี้ความคิดนั้นของพวกเขาได้ถูกคว่ำลงแล้ว

 

ทักษะทางด้านเวทมนตร์ของ ลิงค์ นั้นทรงพลังมาก ในเวลาที่เขาร่ายมนตร์จะมีชีวิตหนึ่งที่ถูกทำลาย และมันรวดเร็วมากๆ มันทำให้พวกเขารู้สึกท้องไส้ปั่นป่วนด้วยความกลัว

 

ถ้าเป็นฉันจะรอดจากการโจมตีแบบนี้ไหมเนี่ย? ทหารรับจ้างทั้งสามคนถามตัวเอง

 

พวกเขาคิดว่าพวกเขาคงไม่รอดแน่ ต่อให้พวกเขาเตรียมตัวรับมันแล้วก็ตาม

 

ในตอนที่เขาเห็นทั้งสามยืนอยู่เฉยๆที่ปากถ้ำ ลิงค์ ก็ยักคิ้วขึ้นแล้วรีบพูดออกมา “พวกนายรออะไรอยู่? รีบเข้าไปในถ้ำกันเถอะก่อนที่ วิกเตอร์ จะหนีไป!”

 

“ห้ะ? อ้า ได้เลย!” แจ็คเกอร์ ได้สติอย่างรวดเร็วและเป็นคนแรกที่รีบวิ่งเข้าไปในถ้ำ

 

ลิงค์ ตามเขาไป จากนั้นก็ ลูซี่ แล้วก็ กิลเดิร์น

 

ลิงค์ รู้สึกถึงความหวาดกลัวต่อเวทมนตร์ของพวกเขาดังนั้นเขาจึงพูดด้วยเสียงแผ่วเบา “ตอนนี้ผมเหนื่อยนิดหน่อยผมต้องพักผ่อนสักสองสามนาทีผมจะปล่อยให้พวกนายจัดการที่เหลือนะ”

 

นี่คือการแสดงจุดอ่อนของตัวเองในเวลาที่ถูกต้องเพื่อทำให้คนอื่นรู้สึกผ่อนคลาย

 

ตามที่คาดไว้ทหารรับจ้างทั้งสามคนรู้สึกผ่อนคลายขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัดทันทีที่ ลิงค์ พูดออกมา การเคลื่อนไหวที่เงอะงะของพวกเขาเฉียบคมขึ้น

 

อย่างน้อยเขาก็ยังเป็นคนอยู่หล่ะนะ ทั้งสามคนคิดพร้อมๆกัน

 

อย่างไรก็ตามเรื่องนี้ไม่ได้ทำให้พวกเขาเคารพ ลิงค์ น้อยลงเลย ในความเป็นจริงพวกเขาเคารพ ลิงค์ มากขึ้นด้วยซ้ำ เขาไม่เพียงแค่กำจัดภัยคุกคามที่ใหญ่ที่สุดของภารกิจที่ทางเข้าถ้ำ แต่เขายังเสริมความแข็งแกร่งของพวกเขาด้วยเวทมนต์อีกด้วย ถ้าพวกเขาไม่สามารถจัดการกับโจรในถ้ำได้พวกเขาก็คงไม่สามารถเรียกตัวเองว่ากลุ่มทหารรับจ้างฟลามิงโก้ได้อีกแล้ว

 

พวกเขาไม่ได้ดูโทรมเลยซักนิดเดียว!

 

ในตอนที่ร่างอวตารได้เดินเข้าไปในอ่าวผลึกในห้องของ วิกเตอร์ ก็ส่องแสงสว่างไสวด้วยแสงสีแดงสลัว ผลึกเวทมนตร์ที่ วิกเตอร์ ใช้สมบัติซื้อมาได้ถูกใช้งานตามที่คาดไว้

 

แสงสีแดงนั้นหมายถึงผู้บุกรุก แสงนั้นสลัวมาก เป็นการบอกว่าผู้บุกรุกนั้นมีจำนวนน้อย น่าจะมีไม่ถึง 10 คน

 

ทหารรับจ้างบางคนก็โลภเงินมากเกินไป แทนที่จะห่วงชีวิตของพวกเขาเอง วิกเตอร์ คิดอย่างสนุกสนาน

 

วิกเตอร์ ไม่ได้ขยับตัวออกจากเก้าอี้ด้วยซ้ำ เขาแค่นั่งอยู่ที่นั่นและยังคงหยิบกระดาษของเขาออกมา

 

ในฐานะผู้นำของกลุ่มภราดรอันยิ่งใหญ่เขายุ่งมากเกินกว่าที่จะมาจัดการกับเรื่องเล็ก ๆ อย่างเรื่องนี้ เขาจะปล่อยให้ผู้บุกรุกเจอกับลูกน้องของเขา เขามั่นใจว่าลูกน้องของเขาจะนำผู้บุกรุกเข้ามาหาเขาในไม่ช้า

 

ไม่ว่าพวกเขาจะพามาทั้งที่ยังมีชีวิตหรือเป็นศพไปแล้วมันก็ไม่สำคัญกับเขา