ภูเขาด้านหลังวิหารมังกร

 

ลิงค์กับเอลินนั้นซ่อนตัวอยู่หลังต้นไม้ใหญ่และกำลังปรึกษาหารือเกี่ยวกับแผนการจัดการสถานการณ์ในตอนนี้ของพวกเขา

 

“บางที, พวกเราน่าจะลองหนีออกจากหุบเขามังกรนี้ดูนะ” เอลินพูดพร้อมกับพยักหน้า เธอเชื่อว่าวิธีนี้เป็นวิธีที่ดีที่สุด

 

ราชินีมังกรแดงนั้นได้แบกรับความผิดปกติทั้งหมดเอาไว้ในภพวิญญาณและซ่อนมันเอาไว้ไม่ให้ผู้อยู่อาศัยในหุบเขามังกรเห็น ยังไงก็ตาม การกระทำนี้เองก็ได้แสดงให้เห็นถึงพลังอันน่ากลัวของเธอ

 

ต่อหน้าวิญญาณมังกรอันใหญ่โตมโหฬาร ลิงค์กับเอลินนั้นก็เหมือนกับหนูตัวเล็กๆที่อยู่ใต้เท้าของช้างตัวใหญ่ ถ้าแม้แต่ช้างยังแก้ปัญหานี้ไม่ได้ แล้วหนูตัวเล็กๆ 2 ตัวอย่างพวกเขาจะไปช่วยเหลืออะไรได้? หนทางที่ถูกต้องในการจัดการกับสถานการณ์แบบนี้ก็คือการวิ่งหนีจากมัน

 

ยังไงก็ตาม ลิงค์เพิ่งจะรับภารกิจไป ดังนั้นเขาจึงไม่สามารถเห็นด้วยกับแผนการนี้ได้ และยิ่งไปกว่านั้น มันเป็นไปไม่ได้ที่จะเดินทางผ่านวงกตมิติที่อยู่รอบๆหุบเขามังกร แทนที่จะบอกปฏิเสธความคิดของเอลินไปตรงๆ  ลิงค์กลับพูดแย้ง “เธอมั่นใจหรอว่าเธอรู้ทางออกหน่ะ?”

 

เอลินเงียบไปก่อนที่เธอจะเริ่มบ่น “ข้ารู้ว่ามันมีบางอย่างผิดปกติในตอนที่ข้ายอมรับคำเชิญนี้ ซึ่งข้าก็ไม่ได้คิดอะไรกับมันมากนัก แล้วดูสิว่าเกิดอะไรขึ้น! โชคร้ายชะมัดเลย!”

 

จากนั้นลิงค์ก็ชะโงกหัวออกไปมองราชินีมังกรแดงที่กำลังถูกอุปกรณ์ศักดิ์สิทธิ์แห่งความมืดกลืนกินอย่างช้าๆ หลังจากผ่านไปหลายนาที เขาก็หันกลับมาหาเอลินแล้วพูด “ถ้าเป็นแบบนี้ ราชินีจะตกสู่ด้านมืดอย่างสมบูรณ์ภายในเวลาครึ่งเดือนแน่ๆ และถ้าเกิดว่าสถานการณ์ไม่ดีขึ้นเลยภายในครึ่งเดือนนี้ พวกเราก็อาจจะต้องเผชิญหน้ากับราชินีมังกรแห่งความมืดอันแสนน่ากลัวก็เป็นได้นะ”

 

 

“แล้วเจ้ามีแผนอะไรรึเปล่า?” เอลินเอามือทั้งสองข้างมาจับหน้าของเธอเมื่อคิดถึงสถานการณ์ที่ย่ำแย่แบบนี้

 

“ตอนนี้ยังไม่มี…แต่กลับไปคุยกันต่อที่ห้องของพวกเราเถอะ ที่นี่ไม่ปลอดภัย” ลิงค์พูด

 

แม้ว่าลิงค์จะได้รับภารกิจให้ตามหาตัวการที่อยู่เบื้องหลังสถานการณ์นี้ แต่ข้อมูลที่เขามีอยู่นั้นมันก็น้อยเกินไป เขาต้องทำการสืบสวนให้มากกว่านี้ก่อนที่เขาจะตัดสินใจว่าจะทำอะไรต่อไป

 

“โอเค ถ้างั้นก็กลับกันเลย มองมาที่ตาของข้าสิ” เอลินพูด

 

ลิงค์ทำตามคำแนะนำของเธอ

 

ดวงตาของเอลินนั้นมืดมนตั้งแต่แรกอยู่แล้ว ยังไงก็ตาม มันค่อยๆใสขึ้นเรื่อยๆและเปล่งแสง มันขยายออกจนปกคลุมทัศนวิสัยของลิงค์

 

“วิญญาณคืนกลับ!” เอลินกระซิบ

 

มีเงาพุ่งเข้ามาที่ดวงตาของลิงค์ด้วยความเร็วอันน่าเหลือเชื่อ เขารู้สึกแค่ว่าตัวของเขาสั่นเล็กน้อยก่อนที่จะรู้สึกตัวว่าเขาได้กลับมาที่ห้องในโรงแรมมังกรราตรีแล้ว จากนั้นเขาก็มองไปที่เทียนวิญญาณที่อยู่ด้านหน้าของเขาและสังเกตุเห็นว่ามันเหลือแค่นิดเดียวเท่านั้น

 

มันเหมือนกับความฝัน

 

ลิงค์ทำได้แค่ตกใจกับทักษะของเอลิน วิธีการนี้มันปลอดภัยและมีประสิทธิภาพสูงกว่าคัมภีร์มิติของเอเลนอร์เป็นอย่างมาก

 

จากนั้นเสียงของเอลินก็ดังขึ้น “เจ้าเห็นแล้วสินะ ราชินีนั้นกำลังติดอยู่ในความวุ่นวาย เธอไม่มีเวลามาต้อนรับพวกเราหรอก”

 

ลิงค์ตกอยู่ในความเงียบและเคาะโต๊ะเบาๆ หลังจากผ่านไปครึ่งนาที เขาก็ลุกขึ้นพูด “พวกเราจะนั่งดูอยู่เฉยๆโดยไม่ทำอะไรเลยไม่ได้นะ ไปกันเถอะ พวกเราไปวนดูพื้นที่รอบๆเพื่อหาเบาะแสกัน”

 

“สืบหาเบาะแส? นี่เจ้าตั้งใจจะเข้าไปยุ่งกับเรื่องนี้จริงๆหรอ?” เอลินกระโดดลงมาจากโซฟาในตอนที่เธอพูด

 

“ฉันเกรงว่าพวกเราจะไม่มีทางเลือกอื่นแล้วหน่ะสิ” ลิงค์พูดพร้อมกับเรียกนานะให้มาอยู่ข้างๆเขา จากนั้นเขาก็เดินไปทางประตูและพูด “แทนที่จะรอความตาย มาทดสอบดวงของพวกเรากันดีกว่า”

 

ดูเหมือนว่าประโยคนี้จะไปกระตุ้นเอลินเข้า เธอกระโดดมาหาเขาและพูด “รอข้าก่อน ข้าจะไปด้วย”

 

พวกเขาทั้งสองไปถึงห้องรับรองของโรงแรมอย่างรวดเร็ว

 

จากนั้นลิงค์ก็ไปหาหัวหน้าโรงแรมและพูด “ฉันจะไปเดินเล่นซักหน่อย ถ้าผู้ส่งสารของราชินีมา บอกพวกเขาว่าเดี๋ยวฉันกลับมานะ”

 

หัวหน้าโรงแรมพยักหน้าและพูด “เข้าใจแล้วครับ แต่อย่าไปไกลเกินไปนะครับ คณะละครสัตว์เพิ่งจะมาถึงเมืองนี้ มันน่าสนใจมาก ถ้าสนใจเชิญลองไปดูได้นะครับ”

 

“ขอบคุณ” ลิงค์พยักหน้าพร้อมกับเข้าสู่ห้วงแห่งความคิดในระหว่างที่เขาออกมานอกโรงแรมพร้อมกับเอลิน

 

“เจ้ามีแผนอะไรรึยัง?” เอลินกระซิบ

 

“ก็พอมีอยู่” ลิงค์คิดถึงสถานการณ์ด้วยหลักเหตุผลพร้อมกับพึมพำความคิดของเขาออกมา “ความสมดุลนั้นไม่น่าเสียหายโดยไม่มีเหตุผลหรอก น่าจะมีใครบางคนตั้งใจทำให้มันเสียหาย ด้วยความที่เป็นอุปกรณ์ศักดิ์สิทธิ์ มันน่าจะมีมังกรระดับสูงคอยป้องกันอย่างแน่นหนานะ มังกรทั่วๆไปไม่น่าจะมีโอกาสแม้แต่จะได้เห็นอุปกรณ์ศักดิ์สิทธิ์ด้วยซ้ำ ดังนั้นคนที่ทำให้เป็นแบบนี้ก็น่าจะเป็นมังกรระดับสูง…”

 

“เป็นไปได้รึเปล่าว่าจะฝีมือของอิเซนดิลัน? ยังไงซะเขาก็เป็นสามีของราชินีมังกร” เอลินสูญเสียท่าทีตามปกติของเธอและจริงจังขึ้นมา

 

จากนั้นลิงค์ก็ส่ายหัวและพูด “นั่นคงจะไปเป็นได้ค่อนข้างยากหล่ะนะ มันถูกขับไล่ออกจากหุบเขามังกรไปแล้วหลังจากที่ถูกเปิดโปง ทุกๆอย่างในหุบเขามังกรที่เกี่ยวข้องกับมันก็ถูกตรวจสอบไปหมดแล้วด้วย ดังนั้นต่อให้มันคิดที่จะทำอย่างนั้น มันก็คงไม่สามารถทำสำเร็จได้ ฉันคิดว่าคนที่ทำแบบนี้ได้น่าจะเป็นใครบางคนที่มีชื่อเสียงในหมู่มังกรระดับสูงนะ”

 

เอลินต้องวิ่งเหยาะๆเพื่อตามฝีเท้าของลิงค์ในขณะที่พูด “ที่เจ้าพูดมามันก็ไม่ผิดหรอก แต่ว่านะ, พวกเราไม่มีข้อมูลการเมืองภายในของเผ่ามังกรเลย แล้วพวกเราก็ไม่ได้รับอนุญาตให้เข้าไปในวิหารมังกรด้วย ไม่มีทางที่เราจะหาคนๆนั้นได้หรอก….นี่ อย่าเดินเร็วนักสิ ข้าตามเจ้าไม่ทันนะ”

 

จากนั้นลิงค์ก็ได้สติกลับมาแล้วหันไปมองเอลินที่ยืนหอบอยู่ เขาพูดขอโทษ “ขอโทษที, ฉันไม่ทันสังเกตหน่ะ เธออยากให้นานะแบกไปมั้ย?”

 

“เอางั้นก็ได้ นานะ ขอรบกวนด้วยนะ” เอลินยิ้มในตอนที่เธอพูด ดูเหมือนว่าเธอจะเป็นมิตรกับนานะมากๆ

 

หลังจากที่นานะอุ้มเธอขึ้นมาจากพื้น ลิงค์ก็วิเคราะห์ต่อ “ถึงแม้ว่าพวกเราจะยังไม่เคยเข้าไปในวิหารมังกร แต่มันก็ไม่ได้หมายความว่าพวกเราจะหาตัวมังกรระดับสูงคนนั้นไม่ได้นะ ลองคิดดูสิ ราชินีกำลังมีปัญหาขนาดนี้ มันก็หมายความว่าคนๆนั้นได้ทำสำเร็จไปแล้ว และถ้าเกิดว่าเธอเป็นมัน เธอจะทำอะไรต่อหล่ะ?”

 

“ข้าหรอ?” เอลินขมวดคิ้วในตอนที่เธอคิด “ข้าไม่เคยวางแผนทำร้ายคนอื่นแบบนี้ แต่ว่า ข้าเคยทะเลาะกับพ่อในตอนที่ข้าอายุ 6 ขวบ ข้าแอบเอาฉี่ของแพะไปใส่ในไวน์ลูกพลัมเย็นและหนีไปอาศัยอยู่ที่บ้านป้าเป็นเวลา 1 เดือน เพราะข้าต้องการให้พ่อของข้ารู้ว่าข้าไปอยู่ที่บ้านป้ามาตลอด 1 เดือนและไม่มีเวลาทำแผนการสกปรกนี้”

 

“555!” ลิงค์ได้แต่หัวเราะ “ใช่แล้ว นั่นแหล่ะคือสิ่งที่คนๆนั้นจะทำ มันจะเริ่มสร้างพยานปกป้องตัวเอง นอกจากนี้ มันก็มีโอกาสสูงมากที่มันจะไม่ได้อยู่ในวิหารมังกรเพราะไม่ว่าจะเป็นการปลอมตัวแบบไหนก็อาจจะถูกเปิดเผยได้อย่างง่ายดาย การอยู่ในวิหารมังกรมันอันตรายเกินไป มันเป็นไปไม่ได้ที่จะหนีออกจากที่นั่น! ดังนั้น มันน่าจะหาข้ออ้างออกมาจากวิหารมังกรนะ”

 

“แล้วถ้าเกิดว่ามันออกไปจากหุบเขามังกรแล้วหล่ะ-พวกเราจะไปหาตัวมันได้ยังไงถ้าเป็นแบบนั้น?” เอลินคิดตามลิงค์และถามเขา

 

ลิงค์ส่ายหน้าและพูดอย่างมั่นใจ “มันไม่ได้อยู่ในวิหารมังกร และก็มีโอกาสน้อยมากที่มันจะออกไปจากหุบเขามังกรด้วย”

 

“ทำไมมันถึง…อ๋อ ข้าเข้าใจแล้ว มันต้องการจะดูผลที่มันอุตส่าลงแรงมาสินะ?” เอลินเข้าใจสถานการณ์แล้ว หลังจากที่เธอแอบใส่ฉี่แพะลงไปในไวน์ของพ่อเธอ เธอก็ยังคงพยายามหาวิธีตรวจสอบสถานการณ์แม้ว่าเธอจะอยู่บ้านป้าก็ตาม เธออยากจะรู้ว่าพ่อของเธอได้ดื่มน้ำอันน่าขยะแขยงนั่นหรือเปล่า

 

และผลก็คือ พ่อของเธอดื่มมันในที่สุด แม้ว่าแผนการของเธอจะถูกเปิดเผยไปด้วยและถูกตีก้นด้วยก็ตาม

 

ลิงค์ยิ้มและพูด “นั่นแหละ ถ้าเกิดว่าพวกเราสามารถตามหามังกรระดับสูงคนนี้ได้ พวกเราก็อาจจะพลิกสถานการณ์ได้”

 

“นั่นน่าจะยากนะ หุบเขามังกรมีเส้นผ่าศูนย์กลางมากกว่า 500 ไมล์ และมีมังกรระดับสูงมากกว่า 10,000 คน พวกเขาแต่ละคนต่างก็มีดินแดนของตัวเอง พวกเรามีเวลาแค่ครึ่งเดือน ดังนั้นพวกเราไม่มีเวลาไปดูพวกเขาทุกคนหรอก นี่มันเป็นไปไม่ได้!” เอลินขมวดคิ้วในตอนที่เธอพูด

 

ถ้าเกิดว่ามีมังกรระดับสูงที่สามารถให้ข้อมูลเรื่องการเมืองภายในได้ และรวมเข้ากับการวิเคราะห์ก่อนหน้านี้ของพวกเขา พวกเขาก็น่าจะหาผู้ต้องสงสัยได้อย่างรวดเร็ว

 

ยังไงก็ตาม ไม่มีใครช่วยพวกเขาได้หรอก พวกเขาทำได้แค่คาดเดาอย่างไม่มีเหตุผล

 

จากนั้นลิงค์ก็ยิ้มและพูด “มันไม่ยากเหมือนที่เห็นหรอก คิดดูสิ มังกรระดับสูงคนนั้นออกมาจากวิหารมังกรแล้ว และเพื่อไม่ให้เป็นจุดสนใจ, มันก็ต้องพยายามเก็บตัว แต่ว่านะ มันเองก็ต้องตรวจสอบสถานการณ์ภายในวิหารมังกรอยู่เสมอด้วย แล้วเธอคิดว่ามันจะทำยังไงหล่ะ?”

 

“หาใครบางคนมาช่วยงั้นหรอ?” เธอลังเลอยู่พักนึงก่อนที่เธอจะตอบ ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความตื่นเต้นในตอนที่เธอพูด “ผู้ส่งสารคนนี้จะต้องไม่เป็นที่สนใจและจะต้องเป็นมังกรทั่วไป โดยปกติแล้วมังกรพวกนี้อ่อนแอมาก และเพื่อที่พวกเขาจะได้รับข่าวจากวิหารมังกร พวกเขาก็ต้องอยู่ให้ใกล้ที่สุดเท่าที่จะทำได้ และสถานที่ที่ใกล้ที่สุดที่มังกรทั่วไปอย่างเขาจะสามารถมาได้ก็คือหมู่บ้านห้วยไม้!”

 

ลิงค์ดีดนิ้วในตอนที่พูด “ใช่แล้ว นั่นแหละคือมังกรที่เราต้องตามหา!”

 

หมู่บ้านห้วยไม้นั้นเป็นพื้นที่เล็กๆที่มีเส้นผ่าศูนย์กลางไม่ถึง 1 ไมล์และมีคนอาศัยอยู่ประมาณ 3,000 คน ซึ่งการตามหามังกรทั่วไปที่มีท่าทีแปลกๆนั้นไม่น่าจะเป็นเรื่องยาก โดยเฉพาะสำหรับนักเวทย์ที่มีทักษะการสังเกตุสูง

 

“ไปกันเถอะ พวกเราจะเริ่มตามหามังกรคนนั้นกัน อันที่จริง, พวกเราสามารถย่อกลุ่มเป้าหมายลงไปได้อีกด้วยนะ ถ้าเกิดว่ามังกรทั่วไปคนนั้นอยู่ที่นี่จริงๆ เขาก็ไม่น่าจะใช่คนของที่นี่ ดังนั้นเขาจะต้องพึ่งมาถึงที่นี่ด้วยเหตุผลที่สามารถยอมรับได้และจะต้องไม่เป็นที่สนใจด้วย ยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัว…ฉันคิดว่าฉันรู้คำตอบแล้วหล่ะ” ลิงค์หัวเราะ

 

เอลินยังไม่เข้าใจคำพูดของลิงค์ เธอรู้สึกว่าเธอขาดชิ้นส่วนที่สำคัญไปและความสงสัยก็อยู่เหนือกว่าความพยายามของเธอ เธอถามในทันที “มันคืออะไร? เขาอยู่ที่ไหน? บอกข้ามา!”

 

“หัวหน้าโรงแรมบอกว่ามีคณะละครสัตว์เพิ่งมาถึงที่หมู่บ้าน” ลิงค์เตือนความจำเอลิน

 

“อ๋อ ใช่ ทำไมข้าคิดไม่ถึงนะ! คนๆนั้นจะต้องซ่อนตัวอยู่ในคณะละครสัตว์แน่ๆ!” เอลินตะโกนออกมาก่อนที่เธอจะเร่งลิงค์ “ไปกันเถอะ! พวกเราจะไปลากตัวเขาออกมาเดี๋ยวนี้เลย!”

 

ลิงค์นั้นใจเย็นกว่ามากและพูดออกมา “อย่าตื่นเต้นเกินไปสิ นี่เป็นแค่ความคิดของพวกเรานะ พวกเราจะทำสำเร็จรึเปล่ามันก็ขึ้นอยู่กับดวงของพวกเรา”

 

การอนุมานก่อนหน้านี้ของเขานั้นถูกสร้างขึ้นมาจากแหล่งความรู้ที่มีอยู่จำกัด ยังไงก็ตาม ความจริงนั้นก็มักจะถูกสร้างขึ้นมาจากข้อมูลเล็กๆน้อยๆ แต่ถ้าเกิดว่าเขาพลาดข้อมูลอะไรที่สำคัญไประหว่างทาง พวกเขาก็อาจจะไปผิดทางเลยก็ได้

 

การคาดเดาของพวกเขานั้นเป็นแค่สิ่งที่ช่วยสร้างความมั่นใจให้กับการกระทำและจุดประสงค์ของพวกเขาในการทดสอบดวงของพวกเขา

 

คณะละครสัตว์นี้เป็นที่น่าสนใจอย่างมาก มันถูกตั้งอยู่ที่จัตุรัสกกลางของหมู่บ้าน การแสดงของพวกเขานั้นใกล้เคียงกับของโลกมนุษย์ ส่วนใหญ่ประกอบไปด้วยตัวตลก, สัตว์กระโดดข้ามห่วงไฟ, หมีโยนของและอื่นๆอีกมากมาย

 

ลิงค์กับเอลินเดินวนรอบคณะละครสัตว์ 1 รอบ หลังจากนั้นเอลินก็มองไปที่ลิงค์อย่างภูมิใจและถามเขา “เจ้าเจอเขารึยัง?”

 

ดูจากท่าทีหยิ่งผยองของเธอ ลิงค์รู้ได้เลยว่าเธอพบเป้าหมายของเธอแล้ว จากนั้นเขาก็พยักหน้าและพูด “ฉันเองก็เจอของฉันแล้ว”

 

ระหว่างที่เขาพูด เขาก็วาดรูปขึ้นมาตรงหน้าของเขา และเมื่อเห็นภาพนี้ เอลินก็หัวเราะ “ดูเหมือนว่าพวกเราจะเจอคนๆเดียวกันนะ”