ตอนที่ 1140: วิญญาณแค้นแห่งรังมรณะ (2)

ความโกรธแค้นฟุ้งไปทั่วรังมรณะ หมอกสีดำพุ่งขึ้นขณะที่ลมหนาวพัดผ่าน ทำให้พืชพรรณพริ้วไหวไปตามสายลม ลมฟังเหมือนเสียงครวญครางของผี

รังมรณะแบ่งออกเป็น 3 ชั้น ชั้นแรกนั้นมากพอที่จะคุกคามเซียนผู้คุมกฎ และวิญญาณแค้นที่ปรากฏขึ้นส่วนใหญ่อยู่ในระดับของเซียนผู้คุมกฎ วิญญาณแค้นในระดับเซียนราชาปรากฏตัวขึ้นบ้างเช่นกัน มันจะสะกดเซียนสวรรค์คนใดก็ตามที่เข้ามาในพื้นที่เพราะแม้แต่เซียนผู้คุมกฎก็มีโอกาสตาย ชั้นที่สองคือที่ซึ่งวิญญาณแค้นระดับเซียนราชารวมตัวกัน และอาจมีโอกาสเพียงเล็กน้อยที่วิญญาณแค้นระดับเซียนจักรพรรดิจะปรากฏตัว มีเพียงคนระดับเซียนราชาเท่านั้นที่จะสามารถมีชีวิตรอดได้

ชั้นที่สามเป็นสถานที่ที่น่ากลัวที่สุดของรังมรณะเนื่องจากเป็นที่ฝังศพของเซียนจักรพรรดิ มันเป็นที่ซ่อนของวิญญาณแค้นระดับเซียนจักรพรรดิและมันเป็นสิ่งที่น่ากลัวอย่างยิ่ง แม้แต่เซียนราชาขั้นสูงสุดก็ต้องระวังอย่างมากในโซนนั้น

วิญญาณแค้นระดับเซียนจักรพรรดิเกิดจากความแค้นของคนตาย พวกเขาสูญเสียความสามารถของพวกเขาจากตอนที่พวกเขายังมีชีวิตอยู่นานมาแล้ว การจัดการกับพวกเขาไม่ง่ายนัก พวกเขาแข็งแกร่งมาก

เจี้ยนเฉิน, เถี่ยต้า, และเฮยยู่เดินผ่านรังมรณะ พวกเขาเข้าไปในป่าลึก พวกเขาเผชิญกับการจู่โจมของภูตผีหลายครั้ง และความเยือกเย็นที่บุกเข้ามาในร่างกายของพวกเขาก็ปรากฏขึ้นบ่อยครั้งเช่นกัน อย่างไรก็ตามมันไม่สามารถหยุดไม่ให้พวกเขาไปต่อได้

หลังจากเดินทางไปหลายสิบกิโลเมตร ร่างพร่ามัวจากหมอกสีดำก็ปรากฏขึ้นห่างออกไปหลายร้อยเมตร

มันนั่งอยู่บนพื้นดิน สูดดมและหายใจออกด้วยความโกรธแค้น มันดูดซับแก่นแท้จากพื้นดินเพื่อบ่มเพาะ แก่นแท้ทั้งหมดนี้มีต้นกำเนิดมาจากพื้นดินที่ถูกย้อมด้วยเลือดของเซียนจักรพรรดิจำนวนนับไม่ถ้วน

ทั้งสามคนหยุดและจ้องมองไปที่วิญญาณแค้นห่างออกไปสองสามร้อยเมตร หลังจากการสังเกตอย่างใกล้ชิด เถี่ยต้าก็พูดว่า “นี่คือวิญญาณแค้นระดับเซียนราชา ข้าไม่เคยคิดเลยว่าเราจะเจอกับวิญญาณแค้นที่ทรงพลังอย่างรวดเร็วในชั้นแรก ถ้าเซียนผู้คุมกฎคนอื่น ๆ เจอกับวิญญาณแค้น มันคงยากที่พวกเขาจะมีชีวิตรอด”

“ดูเหมือนว่ามันกำลังบ่มเพาะ มันช่างไม่น่าเชื่อเลย วิญญาณแค้นที่ควบแน่นจากความโกรธแค้นของคนตายสามารถบ่มเพาะได้จริง พวกมันมีสติแล้วหรือ ? ” เจี้ยนเฉินถอนหายใจด้วยความประหลาดใจ เขาพบว่ามันค่อนข้างไม่น่าเชื่อ

ต่อจากนั้นเจี้ยนเฉินก็ใช้ทักษะมายาพริบตาและพุ่งเข้าหาวิญญาณแค้นระดับเซียนราชาที่อยู่ห่างออกไปหลายร้อยเมตร ในเวลาเดียวกันวิญญาณแค้นก็ค้นพบเจี้ยนเฉินและทันใดนั้นมันก็ลุกขึ้นยืน มันรวมตัวจากหมอกสีดำและความโกรธแค้นอันไม่รู้จบของคนตาย ดังนั้นมันจึงไม่มีตัวตนและไม่สามารถสัมผัสได้

การปรากฏตัวของวิญญาณแค้นนั้นพร่ามัว มันดูเหมือนว่าเป็นคน แต่มันไร้ใบหน้า มันหันหน้าไปทางทิศทางของเจี้ยนเฉินก่อนที่จะลอยไปหาเขาในรูปแบบของหมอกสีดำ มันเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วมาก

แม้ว่าวิญญาณแค้นจะมีความแข็งแกร่งระดับเซียนราชา แต่มันก็ไม่ได้ทรงพลังเท่ากับเซียนราชาที่แท้จริง เจี้ยนเฉินเริ่มต่อสู้กับวิญญาณแค้นในขณะที่ศึกษามันในเวลาเดียวกัน

ไม่นานหลังจากนั้นเจี้ยนเฉินก็ยืนยันว่าวิญญาณแค้นขาดการรับรู้ตนเอง การบ่มเพาะนั้นเป็นสัญชาตญาณของมัน ดังนั้นเจี้ยนเฉินจึงถอนหายใจด้วยความโล่งอก หากวิญญาณแค้นมีสติรู้ตัว พวกมันคงน่าหวาดกลัวเกินไป นอกจากนี้มีวิญญาณแค้นระดับเซียนจักรพรรดิหลายตัวในชั้นที่สาม

เจี้ยนเฉินทะลวงผ่านวิญญาณแค้นด้วยยุทธภัณฑ์จักรพรรดิเพียงครั้งเดียว มันกลายเป็นเป็นหมอกสีดำ อย่างไรก็ตามมันรวมตัวขึ้นอีกครั้งในวินาทีถัดไปและต่อสู้กับเจี้ยนเฉินต่อ ความเยือกเย็นที่ทำให้หายใจไม่ออกและความโกรธแค้นจำนวนมากก่อให้เกิดการโจมตีที่น่ากลัว ความเยือกเย็นได้รุกรานร่างของเจี้ยนเฉินเพื่อที่จะกลืนกินพลังของเขาในขณะที่ความโกรธแค้นพุ่งเข้าใส่วิญญาณของเจี้ยนเฉิน อย่างไรก็ตามเจี้ยนเฉินก็ยังคงไม่ได้รับผลกระทบจากทั้งคู่

วิญญาณแค้นนั้นไม่ใช่สิ่งที่จะถูกฆ่าได้ง่าย ๆ พวกมันรวมตัวมาจากความโกรธแค้นอย่างไม่มีที่สิ้นสุดและไม่ได้มีชีวิตเหมือนมนุษย์ พวกมันจึงไม่มีความอ่อนแอในจิตใจ มันคงไม่ใช่การพูดเกินจริงที่จะอธิบายว่าพวกมันเหมือนเป็นอมตะ วิธีเดียวที่จะจัดการกับพวกมันคือการโจมตีอย่างต่อเนื่องเพื่อให้พลังงานค่อย ๆ ลดลงไป เมื่อพลังงานของพวกมันถูกใช้จนหมด พวกมันก็จะเป็นเพียงส่วนหนึ่งของหมอกสีดำ

เจี้ยนเฉินจ้องมองอย่างไม่หวาดหวั่น เขาจู่โจมวิญญาณแค้นครั้งแล้วครั้งเล่าด้วยยุทธภัณฑ์จักรพรรดิ หลังจากการฆ่ามันมากกว่าสิบครั้ง พลังทั้งหมดของมันก็หายไปและกลับไปเป็นหมอกสีดำที่พุ่งพล่าน

“เจี้ยนเฉิน พลังที่ท่านใช้นั้นไม่ธรรมดาเลย หากท่านใช้พลังต่อต้านวิญญาณแค้น มันจะทำให้พวกมันตายเร็วขึ้น เซียนราชาคนอื่นคงต้องใช้เวลานานมากในการจัดการถ้าพวกเขาเจอกับวิญญาณแค้น” เฮยยู่กล่าว เขายืนไพร่หลังถัดจากเถี่ยต้า

เจี้ยนเฉินกำลังใช้ความคิดอยู่ เขาวางยุทธภัณฑ์จักรพรรดิลง เขาเดินทางต่อพร้อมกับเฮยยู่และเถี่ยต้า

มีวิญญาณแค้นระดับเซียนราชาน้อยมากในชั้นแรกของรังมรณะ ส่วนใหญ่พวกมันอยู่ในระดับเซียนผู้คุมกฎ ดังนั้นพวกเขาจึงไม่เจอวิญญาณแค้นระดับเซียนราชาในระหว่างการเดินทางอีก หลังจากเดินทางไปหลายพันกิโลเมตร ในที่สุดพวกเขาก็เดินผ่านชั้นแรกของรังมรณะและไปถึงชั้นที่สอง

ความเยือกเย็นและการปรากฏตัวของความโกรธแค้นที่แผ่ซ่านไปทั่วโซนที่สองนั้นมากกว่าโซนแรก 10 เท่า ความเยือกเย็นกัดกินไปที่ร่างกายในขณะที่ความโกรธแค้นบุกทะลวงวิญญาณ มันบังคับให้ทั้งสามคนหมุนเวียนพลังงานเพื่อต้านทาน เจี้ยนเฉินหลอมพลังบรรพกาลส่วนหนึ่งเข้ามาในร่างกายของเขาโดยอาศัยการป้องกันอันทรงพลังของร่างบรรพกาล

แสงสีทองจาง ๆ ปรากฏขึ้นรอบ ๆ เถี่ยต้า มันแยกเขาออกจากความเยือกเย็นและความโกรธแค้นของคนตาย แม้แต่เฮยยู่ก็เริ่มใช้พลังของตัวเองในการต่อต้านทั้งสอง

ทั้งสามคนรู้สึกประหลาดใจเมื่อพวกเขามาถึงชั้นที่สอง แค่ปราณหยินและความโกรธแค้นก็ก็เพียงพอแล้วในการจัดการเซียนราชา พวกเขาถอนหายใจและรู้สึกกลัวรังมรณะขึ้นมาอีกครั้ง

มีกระดูกและชิ้นส่วนอาวุธปรากฏให้เห็นในชั้นที่สอง กระดูกถูกทิ้งเกลื่อนและมีร่องรอยของเวลาอย่างชัดเจนว่ามันมีมานานนับปีแล้ว ชิ้นส่วนของอาวุธถูกสร้างขึ้นจากวัสดุที่มีค่ามาก แต่มันได้รับการปนเปื้อนจากปราณหยินและความโกรธแค้น ดังนั้นตอนนี้มันจึงมีลักษณะที่เป็นอันตรายและไม่สามารถใช้งานได้.

“สิ่งเหล่านี้เป็นกระดูกของสมาชิกเผ่ามังกร” เฮยยู่กล่าวในทันทีเมื่อเขาจ้องไปที่กระดูกที่มีขนาดของมนุษย์ น้ำเสียงของเขาเต็มไปด้วยความตกใจ

เจี้ยนเฉินและเถี่ยต้าเหลือบมองไปที่ต้นเสียง กระดูกนิรนามสีแดงเข้มราวกับว่าถูกย้อมด้วยเลือด

“ตระกูลมังกรหายไปในสมัยโบราณ เป็นเวลาหลายล้านปี ดังนั้นกระดูกที่ถูกทิ้งไว้ชิ้นนี้ก็บ่งบอกอย่างชัดเจนว่ามันมีก่อนที่ตระกูลมังกรจะหายไป มันผ่านมานานมาแล้ว มันควรจะกลายเป็นฝุ่น มันยังคงอยู่ในสภาพที่สมบูรณ์ได้อย่างไร ? ” เฮยยู่พูดด้วยน้ำเสียงที่ประหลาดใจมาก

“กระดูกนั้นเต็มไปด้วยปราณหยินและความโกรธแค้น มันมีพลังงานสองอย่างที่ป้องกันไม่ให้กระดูกผุ ซึ่งเป็นเหตุผลว่าทำไมมันถึงสมบูรณ์แบบหลังจากผ่านไปอย่างน้อยหนึ่งล้านปี” เจี้ยนเฉินเดา

เฮยยู่คิดอย่างตั้งใจและพูดว่า “คงเป็นเช่นนั้น นั่นก็หมายความว่าในรังมรณะมีกระดูกมากมายที่ถูกทิ้งไว้ตั้งแต่สมัยโบราณ”

ทั้งสามคนเดินทางต่อไป พวกเขาค้นพบกระดูกและอาวุธจำนวนมากขณะเดินทาง กระดูกจากตระกูลมังกรและตระกูลฟีนิกซ์เกลื่อนกลาดตลอดทางซึ่งเฮยยู่รู้จักมันทันที พวกเขายังพบแหวนมิติที่ถูกฝังอยู่ในดิน มันไม่ได้ถูกทำลายอย่างสมบูรณ์ เพราะสิ่งของข้างในยังสามารถเอาออกมาได้อยู่ อย่างไรก็ตามไม่มีอะไรในนั้นดึงดูดสายตาของเจี้ยนเฉิน