ตอนที่ 422: สร้างความเสียหาย

เจี้ยนเฉินออกจากโรงเตี๊ยมแล้วบินขึ้นไปในท้องฟ้ามุ่งหน้าสู่พระราชวังของอาณาจักรฉินกาน เขาไม่สนใจปัญหาที่เขานำมาให้กับเจ้าของเตี๊ยม

1 ชั่วยามต่อมา เจี้ยนเฉินก็มาถึงพระราชวัง เขาลงสู่พื้นดินอย่างช้า ๆ ในระยะ 500 เมตร เขาหยุดอยู่ที่ห้องโถงของพระราชวังอย่างมั่นคง

อาณาจักรฉินกานอยู่ในยุคแห่งความรุ่งเรือง แม้จะอยู่ห่างไกลจากการถูกเรียกว่าเป็นหนึ่งในมหาอำนาจทั้งแปด พวกเขายังคงเป็นอาณาจักรที่แข็งแกร่งอย่างยิ่งด้วยสถานะอันน่าเกรงขามและประวัติศาสตร์ที่ก้าวข้ามพันปี นั่นคือความแตกต่างหลายร้อยปีเมื่อเทียบกับอาณาจักรเกอซุน

แต่แล้วหายนะก็มาเยือนอาณาจักรฉินกาน เพียงหลีกเลี่ยงการทำลายล้างอย่างหวุดหวิด พลังของพวกเขาอ่อนแอลงและไม่สามารถลุกขึ้นได้อีก พวกเขากลายเป็นอาณาจักรเงียบ ดังนั้นแม้พระราชวังอันยิ่งใหญ่ของอาณาจักรฉินกานจะสง่างามเพียงใด มันก็เทียบไม่ได้กับอาณาจักรฉินหวง แต่เมื่อเทียบกับอาณาจักรข้างเคียง พระราชวังแห่งนี้ยังคงน่าประทับใจ

เจี้ยนเฉินยังคงบินข้ามห้องของพระราชวังก่อนที่จะมุ่งหน้าไปยังห้องโถงที่ใหญ่ที่สุดแห่งหนึ่งซึ่งดูเหมือนจะถูกล็อก เขาสะบัดมือขวา ธาตุไฟของโลกเริ่มรวมตัวกันก่อนที่จะเปลี่ยนเป็นกระบี่ไฟยาว 20 เมตรให้กับเจี้ยนเฉิน เปลวไฟพุ่งออกไปด้วยอุณหภูมิสูง ทำให้แสงอบอุ่นขณะมันทำให้อุณหภูมิรอบตัวสูงขึ้น

“มีบางคนอยู่บนท้องฟ้า ต้องเป็นเซียนสวรรค์แน่ ! “

“ดูท่าไม่ดีแล้ว เขาวางแผนที่จะโจมตีพระราชวัง เรียกที่ปรึกษาจักรพรรดิมาเร็ว ! “

“มันเป็นศัตรู นำที่ปรึกษาจักรพรรดิออกมาจัดการกับเขา ! “

ทหารยามที่ลาดตระเวนรอบพระราชวังสังเกตเห็นความแปลกประหลาดของสถานการณ์ทันที และเริ่มส่งเสียงเพื่อเตือนทหารชั้นยอดของวัง

เมื่อเขาโบกมืออีกครั้ง กระบี่ไฟที่อยู่ข้างหน้าเขาก็หายไปในพริบตาก่อนที่จะยิงเข้าไปในห้องโถงใหญ่ของพระราชวัง

ปัง !

ขณะที่เปลวไฟสีแดงสดระเบิดออกมาจากห้องโถง ประตูเหล็กก็เริ่มละลายลงไปที่พื้นของพระราชวัง ทหารที่อยู่ใกล้เคียงทุกคนเริ่มถอยห่างออกไปทันทีเพราะกลัวว่าจะไปสัมผัสกับเหล็กที่ถูกหลอมละลาย

ตึ๋ง ! ตึ๋ง ! ตึ๋ง ! ตึ๋ง !

สามารถได้ยินเสียงกลองดังทั่วทั้งวังเนื่องจากคนที่แข็งแกร่งที่สุดของอาณาจักรฉินกานเริ่มรวมตัวกันพุ่งไปยังเจี้ยนเฉิน

พระราชวังที่เงียบสงบส่งเสียงดังทันทีเมื่อทหารนับไม่ถ้วนไหลออกมาเหมือนน้ำ การเคลื่อนไหวของพวกเขานั้นรวดเร็ว แต่เมื่อพวกเขาเห็นเจี้ยนเฉินลอยอยู่กลางอากาศพวกเขาก็ตกใจ เซียนสวรรค์เป็นคนที่พวกเขาไม่สามารถต่อกรได้

เจี้ยนเฉินใช้พลังงานของโลก เขาเริ่มควบคุมธาตุไฟเพื่อสร้างกระบี่อีกครั้ง เขาโยนมันไปที่ห้องโถงใหญ่ เขากำลังวางแผนทำลายพระราชวังให้สิ้นซาก

ในขณะนั้นปราณกระบี่ที่น่าสะพรึงจำนวนมากบินออกมาราวกับสายฟ้าผ่าและโจมตีกระบี่ไฟ เปลวไฟเริ่มกระจายออกไปในอากาศด้วยประกายไฟที่ปกคลุมอากาศในพระราชวังเหมือนหมอก ไม่ว่าจะหันไปทางไหนก็จะมีแต่ไฟ พื้นที่ที่ถูกกระบี่สัมผัสตอนนี้มีรูลึก 1 เมตร

ชายผิวขาวรัดผมลอยลงมา 500 เมตรในท้องฟ้า เขามีสีหน้าโกรธเคือง

“ท่าน ท่านเป็นใคร และทำไมท่านจึงพยายามทำลายพระราชวัง ? ” ผู้อาวุโสจ้องมองเจี้ยนเฉินด้วยความโกรธ

“ข้ามาจากอาณาจักรเกอซุนด้วยจุดประสงค์ที่ชัดเจนซึ่งคือการทำลายเจ้า” เจี้ยนเฉินพูด

ผู้อาวุโสมองหน้าเขาอย่างตกใจ คำพูดของเจี้ยนเฉินฝังลงไปในใจของเขา ” เจ้าพูดว่าอะไรนะ เจ้ามาจากอาณาจักรเกอซุนหรือ ? เป็นไปไม่ได้ ! เรารู้จักผู้เชี่ยวชาญทุกคนในอาณาจักรเกอซุน และเจ้าก็ไม่ใช่หนึ่งในนั้น เจ้าเป็นใคร ? จงบอกความจริงมา ! “

เจี้ยนเฉินหัวเราะเย้ยหยันผู้อาวุโสก่อนที่จะหันไปยังส่วนในของพระราชวังและพูดว่า เฉียนหยุน ออกมายอมรับความตายของเจ้า เจี้ยนเฉินพูดเสียงดังกึกก้องไปด้วยเสียงดังสะท้อนไปทั่ววังทำให้ทุกคนที่ได้ยินรู้สึกหวาดกลัว เฉียนหยุนเป็นสมาชิกของราชวงศ์และยังเป็นผู้อาวุโสของราชาแห่งอาณาจักรฉินกาน เขาเป็นคนที่น่าเกรงขามจนหลายคนไม่กล้าพูดชื่อของเขา

ภายในวัง ชายชุดคลุมขาวกำลังนั่งอยู่บนเตียงของเขา แขนเสื้อซ้ายของเขาพาดลงอย่างไร้ประโยชน์โดยไม่มีแขนให้ห่อหุ้ม ซึ่งหมายความว่าคนที่สวมเสื้อคลุมนี้ไม่มีแขนซ้าย และข้างหน้าเขามีชายวัยกลางคน 3 คนที่ยืนอยู่ในท่าที่แสดงความเคารพแต่พวกเขามีสีหน้าที่ดูโกรธแค้น

อ๊า ! ผู้อาวุโสนั่งอยู่บนเตียงถอนหายใจ “เขามาจริง ๆ นี่คือหายนะที่ตามมาหลังจากทักษะการต่อสู้ระดับสวรรค์ หากไม่ใช่เพราะหัวใจที่ละโมบของข้า สิ่งนี้ก็จะไม่มีทางเกิดขึ้น”

“อาจารย์ ชายข้างนอกคนนั้นเป็นคนที่มาจากอาณาจักรเกอซุนจริง ๆ หรือ ? เขาเป็นคนที่ตัดแขนซ้ายของท่านหรือเปล่า ? ” ชายวัยกลางคนคนหนึ่งพูดด้วยแววตาที่โกรธแค้น

“ด้วยสี่อาณาจักรที่พร้อมจะต่อสู้กับอาณาจักรเดียว เขามาถึงอาณาจักรฉินกานของเราแทนที่จะปกป้องอาณาจักรของเขาเอง มันช่างน่ากลัวขนาดไหน ! เขาคิดว่าอาณาจักรฉินกานของเราเป็นอาณาจักรที่ไม่มีใครหรือ ? “

“อาจารย์ ความโกรธแค้นของข้าจะไม่ลดลง มันจะดีขึ้นหลังจากที่ข้าฉีกร่างของเขาเป็นชิ้น ๆ และข้าก็จะได้อยู่อย่างสงบสุขกับตัวเอง”

ชายทั้งสามพยายามพูดกับผู้อาวุโสด้วยเหตุผลที่จะต่อสู้กับผู้มาใหม่

ผู้อาวุโสตอบด้วยการถอนหายใจอย่างนุ่มนวลว่า “อย่าหยิบยกปัญหานี้ขึ้นมาอีก ชายคนนั้นแข็งแกร่งมาก ถึงแม้จะมีเซียนสวรรค์ 4 คนจากอาณาจักรปิงหยางก็ตาม เราก็ไม่ใช่คู่ต่อกรของเขา ไม่เพียงแค่นั้น เราคงได้รับบาดเจ็บสาหัสเพราะเขา อาณาจักรฉินกานของเราไม่แข็งแกร่งเหมือนเมื่อก่อนนี่เป็นศัตรูที่เราไม่ควรไปรุกราน เจ้าสามคนอยู่ที่นี่ ข้าออกไปรับหน้าเอง” ก่อนที่เขาจะพูดจบ ผู้อาวุโสก็เปลี่ยนเป็นแสงสีขาวสว่างและหายไปจากห้อง

“เป็นไปไม่ได้ ! อาจารย์และผู้เชี่ยวชาญ 4 คนไม่สามารถทำให้เขาเกิดรอยขีดข่วนได้อย่างไร ? แม้แต่เซียนสวรรค์วัฏจักรที่ 6 ก็ไม่สามารถมีความแข็งแกร่งเช่นนี้ได้”

คำพูดของอาจารย์ทำให้ทั้งสามคนตกตะลึง

ด้านนอก เฉียนหยุนติดอาวุธ เขายืนเคียงข้างเซียนสวรรค์และจ้องมองเจี้ยนเฉิน

ดวงตาของเจี้ยนเฉินจ้องมองเฉียนหยุนอย่างเฉยเมย “เฉียนหยุน ครู่หนึ่งข้าไม่คิดว่าเจ้าจะมาปรากฏตัว ข้าเคยบอกเจ้าไว้ก่อนหน้านี้ว่าเจ้าจะได้เป็นพยานเห็นอาณาจักรฉินกานถูกทำลายล้าง”

ผู้อาวุโสทั้งสองโกรธเคืองต่อคำพูดของเจี้ยนเฉินอย่างมาก ผู้อาวุโสที่อยู่ข้างเฉียนหยุนก็เริ่มจับอาวุธ “เจ้าคิดว่าตัวเองเป็นเซียนผู้คุมกฏหรือ ถึงกล้าพูดเช่นนั้น ระวังไว้ให้ดี เจ้าอาจจะพูดไม่ได้อีกต่อไป ! “

เฉียนหยุนเหยียดแขนออกเป็นเชิงปรามไม่ให้ผู้อาวุโสอีกคนพูด เขาหันไปหาเจี้ยนเฉินและพูดว่า “ท่าน ข้าได้บอกท่านก่อนหน้านี้แล้ว การกระทำของข้าไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับอาณาจักรฉินกาน หากมีปัญหาให้ท่านรีบจัดการข้าไม่ใช่คนอื่น หากอาณาจักรฉินกานเข้าสู่ความขัดแย้งนี้ มันจะเป็นปัญหาสำหรับอาณาจักรเกอซุน”

เจี้ยนเฉินเยาะเย้ยและพูดว่า “ฮืม เจ้าพูดว่ามันไม่เกี่ยวข้องเหรอ ? ดวงตาของเจ้าคงบอดไปแล้ว เมื่อวานนี้เซียนสวรรค์หลายคนจากอาณาจักรของเจ้ากับอาณาจักรวายุครามได้เข้าโจมตีป้อมปราการด้านตะวันออกของอาณาจักรเกอซุน เจ้าหมายถึงว่าพวกเขาไม่ได้มาจากอาณาจักรฉินกานหรือ ? “

” ไม่มีทางที่สิ่งเช่นนั้นจะเกิดขึ้น” เฉียนหยุนพูดยืนยันอย่างมั่นใจ แต่ผู้อาวุโสที่อยู่ข้างเขาก็ดึงเสื้อของเฉียนหยุนและกระซิบด้วยเสียงต่ำว่า “ตอนที่แขนซ้ายของท่านถูกตัดออก ฝ่าบาทอยากแก้แค้นให้ท่าน เราเข้าร่วมกองกำลังของอาณาจักรอื่น และขอให้เซียนสวรรค์หลายคนมาปราบปรามอาณาจักรนี้”

“อะไรนะ ? เจ้าทำสิ่งนั้นจริง ๆ ” เฉียนหยุนตกตะลึง เห็นได้ชัดว่าเขาไม่ทราบเกี่ยวกับการกระทำของอาณาจักรฉินกานต่ออาณาจักรเกอซุน ใบหน้าของเขาบิดเบี้ยวด้วยความโกรธ “ลำบากแล้ว ลำบากแน่ ! ทำไมเจ้าไม่คุยเรื่องนี้กับข้าก่อน ? “

ผู้อาวุโสถัดจากเฉียนหยุนถอนหายใจ “แม้ว่าเราจะมีพลังที่จะช่วยอาณาจักรวายุครามโจมตีอาณาจักรเกอซุน ผลลัพธ์สุดท้ายก็คือว่าเซียนสวรรค์ของเรา 3 คนถูกฆ่าตาย นอกจากนี้ร่างกายของพวกเขาไม่ได้ถูกนำกลับมาและอีก 2 คนที่เหลือได้รับบาดเจ็บสาหัส”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ เฉียนหยุนก็ดูเป็นทุกข์อย่างมาก นี่เป็นการสูญเสียครั้งใหญ่หลวงสำหรับอาณาจักรของพวกเขา เซียนสวรรค์แต่ละคนเป็นเสาหลักของอาณาจักรและเชื่อมโยงโดยตรงกับอำนาจของพวกเขา

“หืมมม ตอนนี้เจ้าไม่มีอะไรจะพูด วันนี้ข้าจะทำลายพระราชวังของเจ้า” เจี้ยนเฉินหัวเราะเยาะขณะที่แววตาของเขามีประกายโหดเหี้ยม เขาเพียงใช้ความคิด พลังงานของโลกก็เริ่มก่อรอบตัวเขาอย่างเข้มข้น ภายในพริบตา มันเปลี่ยนเป็นกระบี่ไฟ 3 เล่มที่แตกต่างกันซึ่งเริ่มทำลายพระราชวัง

หยุดนะ ! เซียนสวรรค์ทั้งสองร้องออกมาขณะที่พวกเขายื่นมือออกมา ปราณกระบี่ที่แตกต่างกัน 3 อันบินไปข้างหน้าเพื่อหยุดกระบี่ไฟ หลังจากนั้นก็มีเสียงระเบิดดังสนั่น กระบี่ไฟก็ถูกฉีกออกเป็นชิ้น ๆ และทำให้ทั้งพระราชวังลุกเป็นไฟสว่างไสว.

“ท่าน นี่เป็นเรื่องเข้าใจผิด อาณาจักรฉินกานของเราไม่ต้องการยุ่งเกี่ยวกับสงคราม โปรดรามือด้วย” เฉียนหยุนพูด เขาตระหนักดีถึงความแข็งแกร่งของเจี้ยนเฉิน ดังนั้นเพื่อปกป้องอาณาจักรจากหายนะ เขาจึงต้องขอร้องออกมาดัง ๆ

“เจ้าคิดดีมาก ! ” เจี้ยนเฉินเย้ยหยัน หากศัตรูไม่กลัวความแข็งแกร่งของเจี้ยนเฉิน พวกเขาคงจะไล่เจี้ยนเฉินออกจากพระราชวังไปนานแล้ว

“พวกเจ้าอยากสอดมือเข้าไปยุ่งในเรื่องที่พวกเจ้าไม่สมควรเกี่ยวข้อง ข้าก็จะฆ่าพวกเจ้า” เจี้ยนเฉินกระซิบ พลังงานสีฟ้าและสีม่วงเริ่มส่องแสงขึ้นในมือขวาของเขาก่อนที่จะแข็งตัวเป็นกระบี่ยาว 1 เมตรที่ยิงเข้าหาชาย 2 คน

เฉียนหยุนมีสีหน้าหวาดกลัวเมื่อเห็นแสงสีฟ้าและแสงสีม่วงบนใบหน้า เขาร้องออกมาว่า “ระวัง เขามีพลังแปลกใหม่ที่คอยช่วยเหลือเขาอย่าให้กระบี่ของเขาปะทะกับเจ้า ! “