ตอนที่ 1432 – ขั้นที่ห้าของร่างบรรพกาล ( 1 )

ในที่สุด เจี้ยนเฉินก็หมดทางเลือก เขาได้แต่ยอมรับวิญญาณน้ำแข็งหมื่นปีที่มีค่าที่สุดเท่านั้น

ความเย็นจัดภายในวิญญาณน้ำแข็งถูกดึงออกไป แต่มันไม่สามารถเปลี่ยนคุณสมบัติพื้นฐานไปได้ เป็นผลให้มันรู้สึกเหมือนน้ำแข็งสำหรับเจี้ยนเฉิน แต่เมื่อเขาถืออยู่ในมือของเขา อย่างไรก็ตาม เขาไม่ได้รู้สึกเย็นเลย เขากลับรู้สึกอบอุ่นภายใน

เขาเข้าใจว่าวิญญาณน้ำแข็งมีความสำคัญต่อเจียงหยางหมิงเยว่เพียงใด ถ้ามันถูกใช้โดยนาง มันจะเพิ่มความแข็งแกร่งของนางซึ่งนางจะได้รับอย่างแน่นอนซึ่งมันจะมากขึ้นกว่าที่มันจะถูกนำมาใช้โดยเขาเอง อย่าลืมว่าเขาได้ฝึกฝนร่างบรรพกาล พลังงานที่ต้องใช้ในการผ่านแต่ละขั้นมีจำนวนมากมหาศาล อย่างไรก็ตาม เจียงหยางหมิงเยว่ไม่ได้คิดเกี่ยวกับตัวเองเลย นางยินดีที่จะก้าวหน้าช้าลงเพียงเล็กน้อยเพื่อช่วยเหลือเจี้ยนเฉิน

“น้องชายมาสิ ข้าจะหาห้องให้เจ้าแล้วข้าจะคอยดูแลเจ้าเป็นการส่วนตัวเพื่อที่เจ้าจะสามารถดูดซับวิญญาณน้ำแข็งทั้งหมดได้” เจียงหยางหมิงเยว่ดึงเจี้ยนเฉินไปยังห้องที่มีไว้สำหรับบ่มเพาะ

เจี้ยนเฉินไม่ต่อต้าน เขารู้ว่าพี่สาวของเขาเป็นคนอย่างไรและมันจะไร้ประโยชน์ไม่ว่าเขาจะต่อต้าน สิ่งที่เขาทำได้คือจดจำความเมตตาของนางลงในใจอย่างลึกล้ำและไม่ลืมเลย

เจี้ยนเฉินเข้าไปในถ้ำน้ำแข็งภายใต้การนำของเจียงหยางหมิงเยว่ ความเย็นจัดเต็มห้อง มันอุดมสมบูรณ์เหมือนพลังงานของโลก ชิ้นส่วนของน้ำแข็งสีขาวบริสุทธิ์ซึ่งมีลักษณะเหมือนเบาะรองนั่งอยู่กลางห้องและส่งคลื่นความเย็น

“น้องชาย ผู้พิทักษ์ซุยได้กล่าวว่าน้ำแข็งที่ลี้ลับชิ้นนี้เป็นสิ่งที่ไม่ธรรมดา มันจะนำมาซึ่งประโยชน์ถ้าเจ้าบ่มเพาะมัน เจ้าสามารถออกมาได้หลังจากที่เจ้าดูดซับวิญญาณน้ำแข็งอย่างสมบูรณ์” เจียงหยางหมิงเยว่กล่าวขณะที่นางชี้ไปที่เบาะน้ำแข็ง หลังจากนั้นนางปิดประตูห้องพร้อมกับโบกมือของนาง ทิ้งเจี้ยนเฉินไว้ที่นั่นด้วยตัวนางเอง นางนั่งลงข้างนอกเพื่อเฝ้าเจี้ยนเฉินด้วยตัวเอง

“ผู้พิทักษ์ซุย เจ้าไม่สามารถเปลี่ยนแปลงสิ่งที่ข้าตัดสินใจได้ ข้ารู้ว่าเจ้ากำลังคิดอะไรเกี่ยวกับข้าและเจ้าต้องการให้ข้าแข็งแกร่งยิ่งขึ้น แต่มันก็เป็นเรื่องยากสำหรับน้องชายของข้าในปีที่เขาใช้เวลาอยู่ข้างนอก ตอนนี้เขาอาจจะไม่อ่อนแอกว่าข้าอีกแล้ว แต่ข้ารู้ว่าเขาเสี่ยงชีวิตเพื่อรับพลังในปัจจุบันของเขา เมื่อเขากำลังทุกข์ทรมานอยู่ข้างนอกและถูกไล่ล่าไปทั่วโลกโดยคนอื่น ข้าไม่ได้ทำอะไรเลยในฐานะพี่สาว ข้าไม่สามารถช่วยเขาได้ แต่ตอนนี้ข้ามีพลัง ข้าต้องช่วยเขาในครั้งนี้ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น นี่เป็นความรับผิดชอบของข้าในฐานะพี่สาว” เจียงหยางหมิงเยว่พูดในขณะที่นางนั่งอยู่ข้างนอกห้องพร้อมหลับตา

“ผู้พิทักษ์ซุย เจ้าจะไม่สามารถเอาวิญญาณน้ำแข็งจากน้องชายของข้าเมื่อข้าอยู่ที่นี่ แม้ว่าร่างน้ำแข็งลี้ลับของข้าจะต้องล่าช้าออกไปอย่างไม่มีกำหนด ข้าก็จะอยู่ที่นี่จนกว่าน้องชายของข้าจะปรากฏตัว..”

ห้องที่เต็มไปด้วยความเย็นยะเยือก เจี้ยนเฉินนั่งอยู่บนน้ำแข็งในขณะที่เขาถือวิญญาณน้ำแข็งไว้ในมือ เขาจ้องมองที่วิญญาณน้ำแข็งด้วยอารมณ์ที่หลากหลาย เขาไม่สามารถที่จะสงบนิ่งได้ในขณะนี้

ในขณะนี้ความรู้สึกเย็น ๆ แผ่กระจายมาจากน้ำแข็งด้านล่าง มันเข้าสู่ร่างกายของเจี้ยนเฉิน แล้วก็เคลื่อนไหว ความรู้สึกเย็นสบายอย่างเห็นได้ชัดนั้นไม่ได้เรียบง่ายเหมือนความเย็นธรรมดา ตัวตนของมันค่อย ๆ จางหายไปในทุกอารมณ์ที่ผสมกันของเจี้ยนเฉิน และอนุญาตให้เขาปัดความคิดที่ฟุ้งซ่านของเขาออกไป

“พี่สาว.. ” เจี้ยนเฉิน พึมพำก่อนที่จะรวบรวมสมาธิ เขาเริ่มที่จะบ่มเพาะด้วยความสนใจทั้งหมดของเขา ดูดซับพลังงานภายในวิญญาณน้ำแข็ง

แม้ว่าพลังงานมหาศาลภายในวิญญาณน้ำแข็งจะควบแน่นมาจากความเย็นจัด แต่การก่อตัวของวิญญาณน้ำแข็งแต่ละก้อนนั้นใช้เวลาเป็นล้านปี หลังจากเวลาผ่านไปนาน พลังงานภายในวิญญาณน้ำแข็งก็เปลี่ยนไปนานแล้ว ไม่เพียงแต่ความเย็นจะถูกขจัดออกไปทำให้พลังงานในนั้นอ่อนโยน แต่มันก็บริสุทธิ์และทรงพลังอย่างยิ่ง

เมื่อเส้นใยแรกของพลังงานที่ถูกดูดกลืนโดยร่างกายของเจี้ยนเฉิน เส้นใยที่บางเบาก็เริ่มการขยายตัวอย่างรวดเร็วราวกับลูกโป่งเพิ่มขนาดเป็นร้อยเท่า มันมีขนาดเท่ากับจุดตันเถียนของเจี้ยนเฉินอย่างสมบูรณ์ ในท้ายที่สุดจุดตันเถียนของเขาไม่สามารถกักเก็บพลังงานทั้งหมดไว้ได้ทำให้เกิดการรั่วไหลออกมาจากในร่างกายของเขาทำให้มันบวม

เจี้ยนเฉินดีใจมาก เขาประเมินมูลค่าของวิญญาณน้ำแข็งก่อนหน้านี้ แต่ด้วยความประหลาดใจของเขาต่อวิญญาณน้ำแข็งนั้นมีค่าเกินกว่าที่เขาคาดการณ์ไว้

“ข้าสงสัยว่าข้าจะไปถึงขั้นที่ห้าของร่างบรรพกาลด้วยวิญญาณน้ำแข็งนี้ได้หรือไม่ ? ” เจี้ยนเฉินรีบร้อนขึ้นมาในทันทีที่เขาเริ่มปรับแต่งพลังงานในวิญญาณน้ำแข็ง

ในขณะที่พลังงานของวิญญาณน้ำแข็งได้ถูกดูดซับได้อย่างไม่มีที่สิ้นสุดโดยเจี้ยนเฉิน ชีพจรบรรพกาลในจุดตันเถียนของเขา ค่อย ๆ ใหญ่ขึ้น พลังบรรพกาลเพิ่มมากขึ้นเรื่อย ๆ เมื่อมันเข้าใกล้ขั้นที่ห้าของร่างบรรพกาลอย่างรวดเร็ว

เจี้ยนเฉินจะมีการใช้พลังงานจำนวนมากอย่างแน่นอนเวลาที่ไปถึงขั้นที่ห้าของร่างกายบรรพกาล ถ้ามันไม่ใช่วิญญาณน้ำแข็ง อย่าลืมว่าพลังงานที่จำเป็นในการเข้าถึงขั้นที่ห้านั้นมากเกินกว่าที่เขาต้องการในการเข้าถึงขั้นที่สี่

แม้ว่าเขาจะมีสมบัติสวรรค์ระดับอมตะจำนวนมากที่เขาได้รับจากโลกจิ๋วหยานหวง แต่เขาจะพัฒนาภูมิต้านทานต่อประสิทธิภาพของมันหากเขากินมันมากเกินไปในระยะเวลาอันสั้น ประสิทธิภาพของสมบัติสวรรค์จะลดลงอย่างมาก ดังนั้นเจี้ยนเฉินจึงไม่สามารถกินสมบัติสวรรค์เพื่อเข้าถึงขั้นที่ 5 อย่าลืมว่าเขาไม่มีข้อได้เปรียบตามธรรมชาติดั่งเช่นพยัคฆ์ขาวซึ่งทำให้มันกินสมบัติสวรรค์ได้อย่างไม่รู้จบ

โดยไม่ต้องสงสัยเลยว่าตัวตนของวิญญาณน้ำแข็งนั้นเป็นสิ่งที่เจี้ยนเฉินคาดหวังเมื่อเขาต้องการมัน เวลาที่เขาจะเข้าถึงขั้นที่ห้าจะลดลงเป็นอย่างมาก

เจี้ยนเฉินดูดซับวิญญาณน้ำแข็งอย่างรวดเร็ว วิญญาณน้ำแข็งขนาดกำปั้นได้หายไปในเวลาเพียงสองเดือนหลังจากมันทั้งหมดได้รับการขัดเกลาเป็นพลังบรรพกาล

น่าเสียดายที่เจี้ยนเฉินยังคงไม่ถึงขั้นที่ห้าหลังจากดูดซับวิญญาณน้ำแข็งด้วยร่างบรรพกาลของเขา เขาอยู่ห่างจากชั้นที่ห้าเพียงนิดเดียว

ชีพจรบรรพกาลในจุดตันเถียนของเขาได้มีขนาดเท่ากำปั้น เขามาถึงจุดสูงสุดของขีดจำกัดของขั้นที่สี่ นั่นคือสิ่งที่เขาสามารถทำได้ในตอนนี้ หากเขาสามารถก้าวไปอีกขั้นหนึ่งได้เขาจะไปถึงขั้นที่ห้าทันที

เจี้ยนเฉินเงียบไปในขณะที่เขาสังเกตเห็นชีพจรบรรพกาลภายในตัวเขา จากนั้นเขาก็กัดฟันของเขาและพลิกมือของเขาหยิบผลึกพลังงานสัตว์อสูรหยานหวงออกมาทันที

ทันทีที่ผลึกพลังงานปรากฏตัวขึ้นคลื่นพลังงานอันน่าตื่นตะลึงก็เปล่งออกมาเต็มห้อง

ในเวลาเดียวกันผู้พิทักษ์ซุยที่นั่งอยู่บนเตียงของนางในพื้นที่อื่นของโถงสวรรค์รู้สึกถึงบางสิ่งบางอย่าง นางลืมตาของนางอย่างช้า ๆ และเหลียวดูที่ที่เจี้ยนเฉินบ่มเพาะ นางจ้องมองลึกลงไปราวกับว่านางสามารถเห็นเจี้ยนเฉินได้โดยตรงเหนือกำแพงน้ำแข็งต่าง ๆ ในห้อง

อย่างไรก็ตาม ผู้พิทักษ์ซุยดึงสายตาของนางกลับคืนราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นและค่อย ๆ หลับตาลงอีกครั้ง

“ศาลาเทพธิดาน้ำแข็งตกอยู่ในอันตรายในขณะนี้ มีหลายสิ่งหลายอย่างที่ข้าไม่สนใจและจะไม่สนใจ แต่ข้าหวังว่าเจี้ยนเฉินจะประพฤติตนตามที่โมหยุนเทียนอธิบายให้ฟัง ในอนาคตเขาจะช่วยศาลาเทพธิดาน้ำแข็งให้ผ่านภัยพิบัติครั้งนี้ ” ผู้พิทักษ์ซุยคิด